Ένας χρόνος μετά.

"Αλέξη Μανιδακη δέχεσαι την Έλεν Στοουνς για σύζυγο σου ; "

"Ναι!" Είπα , χωρίς να το σκεφτώ αφού ήξερα ήδη την απάντηση.

"Έλεν Στοουνς δέχεσαι τον Αλέξη Μανιδακη για σύζυγο σου ; "

"Ναι!"

"Μπορείς να φιλήσεις την νύφη.."

Και μόλις άκουσα αυτά τα λόγια μοιραστήκαμε ένα φιλί.

Οι καμπάνες άρχισαν να χτυπουν , και φίλοι και καλεσμενοι άρχισαν να μας ρίχνουν ρύζι.Το ρύζι είχε μπει από τα μαλλια μας ,και σε όλα τα ρούχα μας , αλλά όσο περίεργο και να φαίνεται εμείς το διασκεδαζαμε.

Μόλις το ρύζι είχε τελειώσει , φύγαμε , και μπήκαμε στο αμάξι.

Ήταν επίσημο πλέον.Είχαμε παντρευτεί !

Δεν μπορούσα να εξηγισω πως χαρούμενος ήμουν.Ο γάμος , δεν ήταν ποτέ κάτι που θα έκανα , και κάτι που θεωρούσα δεδομένο , αλλά μόλις γνώρισα την εμιλυ , τα πράγματα άλλαξαν.

Μερικοί άνθρωποι , λένε ψυχρά ότι δεν θέλουν να περάσουν την ζωή τους με έναν άνθρωπο.Αλλά , εγώ ήθελα , δεν με ένοιαζε αν θα μοιράζουν την ζωή μου με καποιον αλλον , επειδή την αγαπούσα , και θα θυσιαζα τα πάντα για αυτήν.

Δεν χρειάζεσαι μια ουσία , για να "χαλαρώσεις" , το μόνο που χρειάζεσαι είναι έναν άνθρωπο δίπλα σου.

Δεν ξερω αν αυτό έβγαλε νόημα σε εσάς , πάντως σε μένα βγάζει.

"Σε αγαπώ" της είπα και αυτή , μου χαμογέλασε γλυκά.

"Και εγω το ιδιο."