"Honey ετοιμασες το φαγητο;"

"Αλέξη σου είπα να με φωνάζεις Έλεν , πρέπει να το συνηθίσεις ρε αγάπη.."

"Καλά ρε μωρο."

Είπα ενώ περπατούσα προς το τραπέζι.

"Ελεν;"

"Ναι Αλέξη ;"

Είπαμε και γελάσαμε μαζί , όσο ποιο δυνατά μπορούσαμε.

"Ρε δεν είναι αστείο." Είπε ενώ γέλια έφευγαν από το στόμα της.

Η εμιλυ και εγω.Καλύτερα να πω η Έλεν και εγω , μετά από αυτό που έγινε με την Αμάντα , φύγαμε από το Άμστερνταμ και ήρθαμε στην Ιταλία.Τώρα ζούμε σε ένα διαμέρισμα , δίπλα από ένα μπαρ , και δουλεύουμε σε εστιατόρια.

Μετά από λεπτά συνεχομενου γέλιου , η ελεν αποφασίζει να σταματήσει να γελάει και να μιλήσει.

"Η Αθήνα που είναι ; "

"Δεν ξερω , παίζει να είναι ακόμα στον ψυχολόγο της."
Λέω πια με σοβαρό ύφος.

Αυτό που ξέχασα να σας πω , είναι ότι η Αθηνά μένει μαζί μας.

Ξέρω .. Ξέρω μου κατέστρεψε την ζωή και τέτοια..Αυτό που δεν ήξερα όμως ήταν ότι η Αθηνά ήταν ψυχολογικά διαταραγμένη.Ποτέ δεν μου το είχε πει.Από ότι φαίνεται , όταν άρχισα τα ναρκωτικα , η Αθηνά άρχισε να παίρνει πάρα πάνω απο τα φάρμακα της.

Τώρα με την Έλεν την βοηθάμε , ελπίζοντας ότι μια μέρα θα γίνει Καλά.

Μόνο ελπίδα δεν έχω , πριν λίγες μέρες μου είχε εξομολογηθεί ότι είχε πάρει υπερβολική δόση από τα φάρμακα.

Τελοσπαντον , αρκετά ασχολήθηκα με αυτό το θέμα , αυτόν τον καιρό.

"Οχ το ξέχασα ! Πρέπει να πάω στην δουλειά.Τα λέμε sweetie , εννοώ εμ ελεν."

Ενώ είχα αφήσει το φαγητό μου στην Μέση , σηκώθηκα από την καρέκλα , της έδωσα ένα φιλί , και εξαφανιστηκα.

Ο ήλιος έλαμπε , και τα σύννεφα , είχαν εξαφανιστεί.Λίγο παράξενο για την Ιταλία , αφού συνέχεια έβρεχε.

Μπήκα μέσα στην καφετέρια , και την στιγμή που πάτησα το πρώτο μου βήμα προς τα μέσα , αντίκρισα το αφεντικό μου.

"Αλέξη ; άργησες! ΤΙ ΣΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ ; Ε ; ΓΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ!"

"Ε..να μην Αργώ ποτέ αλλιώς θα με αντικαταστήσετε κύριε..." είπα δειλά.

"Ακριβώς!Τώρα γυρνά στην δουλειά." Είπε και μου έδωσε μια φάπα στην πλάτη μου.

Και αυτός που μόλις ακούσατε ήταν το αφεντικό μου , ο Φερνάντο.

Με λίγα λόγια , στον Φερνάντο ανοικει ένα εστιατόριο πέντε αστέρων , στο οποιο δουλευω , και ο Φερνάντο είναι το ποιο απαισιο και κακο αφεντικό που έχω γνωρίσει..

Περπατούσα μέχρι τον πάγκο φορώντας την "στολή της δουλειάς" μέχρι που άκουσα την φωνή της Αθηνάς.

Γύρισα την πλάτη μου , και την είδα να μιλάει στο τηλέφωνο της.

"Αλέξη , Γεια! Είπα να περάσω μια βόλτα."

Σχόλιο από τον συγγραφέα.

Γεια σε όλους!
Αυτό ήταν το προτελευταίο κεφάλαιο.Ελπίζω να σας άρεσε..Η νέα αρχη του Αλέξη ήρθε , δυστυχώς για σας , ευτυχώς για αυτόν.Μπορεί να αργήσω να ανεβάσω το επομενο (Για σένα το λέω αννα)

Αυτό το κεφαλαιο ήταν λίγο μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα (Δεν έχεις παραπανο χρυσα)

Καλά μην στεναχωριέστε , αν δεν μπορείτε να μισητε την Αθήνα , ακόμα μπορείτε να μισητε την Αμάντα.

Vote , Share , Comment ♡