Η Ευρυδίκη μια ρουτίνα περνούσε καθημερινά, χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω της. Το πρωί δούλευε σε ένα εργοστάσιο παραγωγής υφασμάτων, το απόγευμα ξεκουραζόταν και έβλεπε ταινίες στη τηλεόραση. Έπαιζε με τα ανίψια της, μαγείρευε διάφορες  καινούριες συνταγές για να ενθουσιάζει τα μικρά, έπλεκε και έραβε ρούχα για όλους. Από τότε που την άφησε η Κλαίρη εκτός από το σπιτικό της άδειασε η ζωή της.

Ένα απόγευμα η Ξένια ερχόταν από την πίσω πόρτα του σπιτιού και  πήγε να χτυπήσει το μικροσκοπικό κουδούνι τοίχου. Διαπίστωσε ότι η πόρτα ήταν μισάνοιχτη και έτσι μπήκε μέσα με ευκολία.

« Γεια σου φίλη μου » τη χαιρέτησε με ζωντάνια.

« Γεια σου Ξένια. Πως μπήκες;»

« Είχες ξεχάσει τη εξώπορτα »

« Έκανα κάτι τέτοιο; » απόρησε έκθαμβη η γυναίκα. «Μάλλον επειδή κρατούσα πράγματα και στα δύο χέρια πριν μια ώρα, κάποια κηπευτικά εργαλεία μετέφερα μέσα αφού τελείωσα με τις δουλειές εκτός σπιτιού. Θα προσέχω περισσότερο άλλη φορά »

« Τι κάνεις τώρα εκεί; »

« Καθαριότητα... μου φαίνεται συνέχεια ότι το πάτωμα δεν είναι αρκετά γυαλισμένο » εξήγησε η Ευρυδίκη και η Ξένια αναστέναξε με λύπη.  Η φίλη της δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Η όψη της πολύ κουρασμένη, εξαντλημένη, υπερβολικά στεναχωρημένη, το δέρμα της το ίδιο...λες και δεν έσφυζε από ζωή καθώς διέκρινε μια ξηροδερμία σε μικρά σημεία των χεριών της.

« Μαράζωσε η καρδιά μου να σε βλέπω έτσι. Κάθε φορά με μια σφουγγαρίστρα ή σκούπα στο χέρι σε βρίσκω ακόμα και όταν έρχομαι από την εξώπορτα. Τον εαυτό σου άστον, τουλάχιστον τα ανίψια σου δεν τα σκέφτεσαι; Σε βλέπουν στη κατάσταση αυτή καθημερινά, νομίζεις ότι νιώθουν καλά;»

« Για να μην σκέφτομαι. Οι δουλειές μόνο με κρατάνε από τις σκέψεις μου » ψέλλισε αδύναμα η Ευρυδίκη και κοίταξε το πάτωμα. Οι δύο γυναίκες πήγαν να καθίσουν στην πολυθρόνα του σαλονιού.

« Για πες μου κάτι για το οποίο αναρωτιέμαι πολύ: η κόρη σου δεν ήρθε να σε επισκεφτεί γενικά;»

« Δεν θα το χωνέψεις αλλά μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια ζήτημα αν με επισκέφτηκε για τρεις φορές η Κλαίρη. Τα ξαδέρφια της ερχόταν και έβλεπε βασικά και εμένα μονάχα μια ματιά μου έριχνε και αυτή εχθρική και μονόχνοτη »  η Ευρυδίκη έπιασε τα χέρια της Ξένιας και άρχισε να κλαίει πάλι ξέφρενα και πονεμένα.

« Μην αρχίζεις πάλι τα κλάματα σε παρακαλώ, κάθε φορά που σε πιάνουν αναφιλητά κάνω αμάν να σε συνεφέρω» την χάιδευε στη πλάτη  η φίλη της, προσπαθώντας να την παρηγορήσει.

« Συγνώμη Ξένια, απλά δεν μπορώ αλλιώς, με πονάει πολύ αυτή η κατάσταση που ζω τα τελευταία χρόνια. Κάθε φορά είναι και πιο βαριά  »

« Κατάλαβα...Πάντως άμα θελήσεις κάτι  όπως σου έχω ξανατονίσει εγώ και ο Μένιος θα βγάλουμε φτερά και θα έρθουμε».

« Σας ευχαριστώ, ήδη κάνετε τόσα για μένα τι άλλο παραπάνω να ζητήσω; » της μίλησε με ευγνωμοσύνη η Ευρυδίκη και χαμογέλασε με κόπο. Η φίλη της κατάφερε να της φτιάξει λίγο τη διάθεση με το να περάσει την μισή μέρα στο σπίτι της και να καταπιαστούν με διάφορες δραστηριότητες όπως το  πλέξιμο, το μαγείρεμα και τα παιχνίδια γνώσεων και γεωγραφίας.

Η Ευρυδίκη περίμενε ένα σημαντικό τηλεφώνημα κατά το οποίο θα διασφάλιζε μια επικείμενη συνάντηση. Το δέχτηκε τελικά και κανόνισε να έρθει σπίτι της ο πιο σημαντικός άνθρωπος που τη νοιαζόταν ακόμα για την υγεία και το να είναι ψυχικά καλά παρά την σκληρότητα που υπέστη  από τη Κλαίρη.

Ο Πέτρος είχε ακόμα φιλικές σχέσεις με τη γυναίκα που θα γινόταν πεθερά του υπό άλλες συνθήκες, τη συμπονούσε, τη νοιαζόταν και της έκανε παρέα όποτε είχε χρόνο κάθε δύο βδομάδες σχεδόν.

Ο νέος ήρθε λίγο νωρίτερα από το ραντεβού καθώς τα είχε τόσο ανάστατα στο μυαλό του που δεν μπορούσε να υπολογίσει τον χρόνο σωστά. Η Ευρυδίκη αντιλήφθηκε την ώρα που περιεργαζόταν το πρόσωπο του πως κάποια φουρτούνα τον κυρίευσε. Δεν ήταν καλό σημάδι αυτό.

«Εγώ με τη Κλαίρη δεν διατηρώ επαφή αλλά επειδή εσάς σας καταλαβαίνω, σας σέβομαι και συμμερίζομαι τη κατάσταση πόνου που περνάτε αποφάσισα να βοηθήσω. Ξεκίνησα την έρευνα εξονυχιστικά και έμαθα. Με την αζημίωτη βοήθεια ενός ντεντέκτιβ βέβαια, όμως δεν το μετάνιωσα γιατί αυτά που έμαθα είναι σημαντικά και χρήσιμα για εσάς, για εμένα για αρχή και σε δεύτερη μοίρα για την Κλαίρη ».

« Τι ερεύνησες και έμαθες Πέτρο μου; Πες μου σε παρακαλώ »

« Πρώτα πρώτα καθίστε παρακαλώ στον καναπέ. Διότι είναι συνταρακτικά αυτά τα στοιχεία πληροφοριών που σας φέρνω και θα σας πιάσει ταραχή όπως έπιασε εμένα όταν πληροφορήθηκα και έκανα τις απαιτούμενες παρακολουθήσεις » της εξήγησε με σαφήνεια ο νέος και άρχισε την εξιστόρηση.

Όσα αποκαλύφθηκαν και αναλύθηκαν θα συνέτριβαν το μυαλό και του πιο ψύχραιμου ατόμου αν τα άκουγε τώρα.

« Δικαίως δεν τον επιθυμούσα για σύζυγο και μέρος της ζωής της Κλαίρης μου »μουρμούρισε σοκαρισμένη η Ευρυδίκη. « Όλα αυτά είναι απίστευτα, συγκλονιστικά και δεν χωράνε στη σύλληψη του μυαλού μου. Χριστέ μου, η Κλαίρη ζει στην ίδια στέγη με αυτό το κάθαρμα; »

« Όπως φαίνεται...ναι. Και ας μας είναι δύσκολο να το δεχτούμε ακόμα και σαν συνειδητοποίηση » μουρμούρισε ο Πέτρος ζοφερά σκεπτόμενος. « Αν υποθέσουμε ότι ο Αιμίλιος το σχεδίασε πολύ επιτυχημένα, πως κατάφερνε να κρύβει δύο ζωές παράλληλες; Τα είχε όλα τόσο καλά υπολογισμένα που δεν υπήρχε περίπτωση να μαθευτεί τίποτα στην Κλαίρη; »

« Με πονάει το κεφάλι μου λόγω της προσπάθειας μου να δεχτώ όλα όσα μου εκμυστηρεύτηκες. Σε παρακαλώ ας σταματήσουμε να κάνουμε υποθέσεις και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε από εδώ και στο εξής »

« Κοιτάξτε το πιο σωστό βήμα είναι να παγιδεύσω τον Αιμίλιο και αυτή την 'συνεργάτιδα' του και να τους οδηγήσω στην αστυνομία. Η εναλλακτική οδός είναι να κανονίσω να μιλήσω με τη Κλαίρη για αρχή.

Όμως φοβάμαι την αντίδραση της, αν θα με πιστέψει...αν όχι τότε θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Ξέρετε δύο χρόνια είναι παντρεμένη με τον συγκεκριμένο άντρα και προφανώς έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της και της απέδειξε ότι είναι ηθικός σύζυγος ».

« Ναι αλλά δεν γίνεται να περάσει και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της μαζί του! Ο αχρείος πρέπει να πληρώσει και να τιμωρηθεί. Για αυτό Πέτρο σε εκλιπαρώ πιάσε τη Κλαίρη και αποκάλυψε της την αλήθεια. Ξεκίνα από το σχετικά πιο μαλακό γεγονός... και ύστερα συνέχισε με τις υπόλοιπες αποκαλύψεις μια άλλη μέρα που θα κανονίσετε να βρεθείτε οι δυό σας »

« Ναι αυτό θα κάνω. Δεν μπορώ και δεν θέλω να δεχτώ ότι η Κλαίρη συνεχίζει να κάνει τη ζωή της με το χειρότερο άντρα που γνώρισε ποτέ της. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο παλιάνθρωπος τη κοροιδεύει πισώπλατα και τη φλομώνει στο ψέμα επιδέξια » 

Η Ευρυδίκη και ο Πέτρος έπεσαν μέσα στους φόβους και στις σκέψεις που έκαναν για τον Αιμίλιο. Τι να είναι αυτό που έμαθαν άραγε; Θα καταφέρει ο Πέτρος να μιλήσει με τρόπο και να πείσει τη Κλαίρη για το ποιόν του άντρα της;

          [...]

Η Μαρίνα άκουσε την ηχογράφηση και η συνομιλία των προσώπων της προκάλεσε σοκ. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως ο καθηγητής της ήταν τόσο σκληρός, απάνθρωπος και αδίστακτος. Σατανικός θα ονόμαζε καλύτερα. Απλά είχε μάθει τόσο καιρό και γνώριζε καλά να φορά τη μάσκα του ευπρεπούς μορφωμένου προσώπου στην κοινωνία της εκπαίδευσης.

Ανάθεμα τον! Αυτός είχε το θράσος να τους διδάσκει για το μάθημα της φιλολογίας, ηθικές αξίες και διάφορα ιδανικά και να είναι σαν χαρακτήρας διπρόσωπος και άκαρδος; Και την ίδια να την επιπλήττει επειδή δεν διαβάζει στο μάθημα του; 'Τέλος λοιπόν' είπε μέσα της... κανέναν σεβασμό δεν θα έδειχνε στο πρόσωπο του από δω και πέρα.  Ή μάλλον θα έδειχνε ένα ψεύτικο σεβασμό μέχρι να τον απομονώσει σε μια στιγμή και να τον αναγκάσει να κάνει αυτό που θα του ζητήσει. Με εκβιασμό φυσικά.

Μετά το τέλος της διδασκαλίας του στο μάθημα, ο Αιμίλιος κατευθύνθηκε προς την έδρα του και ολόκληρη η κατάμεστη αίθουσα άδειασε από τους φοιτητές. Μόνο ένα άτομο απέμεινε...η Μαρίνα που κατευθύνθηκε προς αυτόν.

Στάθηκε πάνω από το γραφείο του σε σχετικά κοντινή απόσταση και ο Αιμίλιος που μέχρι τότε ήταν προσηλωμένος στα χαρτιά του, ένιωσε την αύρα της και σήκωσε το κεφάλι του να την κοιτάξει περίεργος: « Τι θέλετε δεσποινίς Μαρίνα; Έχει τελειώσει το μάθημα εδώ και πόση ώρα » τη ρώτησε κοφτά και ειρωνικά.

« Ναι θέλω κάτι, η αλήθεια είναι».

« Αν και γνωρίζω τι σκοπεύεις να ζητήσεις, περιμένω να ακούσω μήπως τυχόν και με εκπλήξεις αυτή τη φορά με καινούριο αίτημα »

« Καταρχάς πριν σας ζητήσω αυτό που θέλω, να σας αναφέρω πως γνωρίζω για το ποιόν σας λίγο παραπάνω. Έμαθα τα πάντα, ή καλύτερα τα βασικά που σας αφορούν και μαντέψτε...δεν είναι τόσο κολακευτικά και χαρμόσυνα » του υπογράμμισε η Μαρίνα προκλητικά και σαρκαστικά και άρχισε να του αφηγείται πως τον παγίδευσε με την ηχογράφηση των συνομιλιών του με τη Τζίνα, τη σχέση για την οποία έβγαλε συμπέρασμα πως είχε μαζί της και όσα ανέντιμα ετοιμάζονταν να κάνουν.

Ο Αιμίλιος την άκουγε και η αναστάτωση τον κυρίευε. Πως τα ανακάλυψε όλα αυτά; Τόσο πανδαιμόνια και πανέξυπνη η μαθήτρια του που να επιχειρήσει μια παράτολμη πράξη;

« Αλλάξτε μου τον βαθμό... κάντε τον μου μεγαλύτερο και εγώ δεν θα αποκαλύψω τίποτα στην κυρία Κλαίρη » έσκυψε προς το μέρος του και εστίασε στα μάτια του δίνοντας έτσι έμφαση στην απειλή της.

'Κοίτα να δεις που μια μικρή κατέστρωσε σχέδιο για να επιφέρει σύννεφα στο γάμο μου με τη Κλαίρη' σκέφτηκε συνοφρυωμένος ο Αιμίλιος. Σήκωσε το κεφάλι του για να την κοιτάξει ξανά.

« Δεν έχετε πολλές επιλογές κύριε καθηγητά. Σας κρατώ στο χέρι όπως βλέπετε μόνος σας » του αποκρίθηκε με ένα χαμόγελο διαβολικής κακίας.

« Εντάξει σύμφωνοι. Λοιπόν θα σου μεγαλώσω το βαθμό κατά δύο αριθμούς δηλαδή από πέντε σε επτά. Δεν μπορώ να σου βάλω εννιά ή δέκα, αλλά έστω το επτά θα σε βοηθήσει να μην χρειαστείς να δώσεις επαναληπτικές εξετάσεις. Αρκεί να διαβάσεις και να θέσεις στόχο για τον συγκεκριμένο βαθμό τις επόμενες φορές ».

« Υπέροχα, σας ευχαριστώ. Θα προσπαθώ να αυξήσω λίγο τις ώρες διαβάσματος για να γράφω όσο γίνεται καλύτερα. Μείνετε ήσυχος λοιπόν για το  ότι τώρα δεν θα αποκαλύψω κανένα από τα παραπτώματα σας στην γυναίκα σας » του δήλωσε χαρωπή, έκανε στροφή ναζιάρικα και άνοιξε τη πόρτα της αίθουσας για να βγει.

Όμως ο Αιμίλιος που δεν είχε ηρεμήσει καθόλου θα φρόντιζε να την ταπεινώσει. Η διαβολική μικρή έπρεπε να το πληρώσει αφού τόλμησε να τα βάλει μαζί του.

Με τη Τζίνα η σχέση τους κινούνταν στα πλαίσια της τυπικότητας και συνεργασίας για το καταχθόνιο σχέδιο τους οπότε συμφώνησαν να παραμείνει ο δεσμός τους 'άθικτος', να μην αγγιχτούν.. όμως δεν μπόρεσαν να το τηρήσουν. Ο Αιμίλιος ένιωθε το πάθος του να μεγεθύνεται ύστερα από μερικά ραντεβού τους. Τελικά δεν κρατήθηκε από το να μην υποκύψει μετά την συνάντηση τους σε ένα γκουρμέ εστιατόριο. Κύματα φλόγας της ηδονής τους σάρωσαν, τους παρέσυραν και τους οδήγησαν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου.

Η Τζίνα πολύ ευτυχισμένη μερικές στιγμές αργότερα άνοιξε σαμπάνια και γιόρτασε την ερωτική επανασύνδεση της με τον Αιμίλιο για την οποία θα έπρεπε να φροντίζουν να παραμείνει μυστική.

« Εμείς οι δύο αγαπιόμαστε τόσο που ενωθήκαμε και επίσημα στο ερωτικό κομμάτι ανεξάρτητα αν χρειαστεί να το κρατήσουμε κρυφό. Κοίτα να αρχίζεις να εφαρμόζεις το σχέδιο μας πιο σύντομα αυτή τη χρονική περίοδο » ήπιε μια γουλιά απ το ποτήρι η Τζίνα χαμογελώντας γλυκά στον καλό της Αιμίλιο.

« Θα το προσπαθήσω πιο γρήγορα και ενεργά τώρα, στο υπόσχομαι. Έτσι και αλλιώς πρέπει να το πραγματοποιήσουμε αυτό που σχεδιάσαμε με τόσο κόπο, προσοχή και υπομονή » την κοίταξε με έμφαση ο Αιμίλιος.

[...]

« Αιμίλιε, αληθεύει ότι τη μέρα που παντρευτήκαμε ήρθε να μας δει η μητέρα μου; » τον πλησίασε στο παράθυρο και τον ρώτησε η Κλαίρη. Είχε ακούσει προχθές τυχαία τη Θεώνη να συζητά με μερικούς εύπορους φίλους της για την ανεπιθύμητη και άχαρη γυναίκα που έκανε τόσο δρόμο και κρυμμένη στο βάθος των δέντρων παρατηρούσε τη κόρη της. Αμέσως κατάλαβε πως αναφερόταν στη μητέρα της και ξαφνιάστηκε με την συγκεκριμένη κίνηση της Ευρυδίκης.

« Ναι, ήρθε »

« Γιατί δεν μου το είπες; Δεν σκέφτηκες πως θα ήταν φρόνιμο να με ενημερώσεις;»

« Αν ανησυχείς για την έκβαση του γεγονότος, να σε ενημερώσω πως την έδιωξα εύκολα. Με απειλές και τη διαβεβαίωση πως άμα στεκόταν περισσότερο χρόνο στο σημείο που σε παρακολουθούσε και κάποια στιγμή εμφανιζόταν μπροστά σου, θα σου έκανε κακό στη ψυχολογία σου.

Θα σε τάραζε και δεν το ήθελα αγάπη μου. Η παρουσία της θα σε έβλαπτε, για αυτό λοιπόν φρόντισα να πάρω τα μέτρα μου έστω και με το να γίνω αυστηρός και λίγο ''κακός'' ». Η Κλαίρη τον κοίταξε με μια περίεργη έκφραση στο πρόσωπο. Κάτι σαν ανακούφιση αλλά και απορία και έκπληξη ταυτόχρονα.

« Ίσως έπρεπε να με ενημερώσεις εκείνη τη μέρα ή έστω λίγο καιρό αργότερα. Να μην  άφηνες να περάσουν δύο χρόνια ».

« Μα γιατί παραξενεύεσαι Κλαίρη μου, εσύ η ίδια δεν ήθελες να τη βλέπεις μπροστά σου, ειδικά στο πιο σημαντικό γεγονός της ζωής σου.»

« Ναι σωστά τα λες, μου διέφυγε » η Κλαίρη έστρεψε το βλέμμα της στο τζάμι και έκανε πως κοιτά τον κήπο από ψηλά για να δώσει το μήνυμα, πως δεν θέλει να συζητάνε πολύ για αυτό. Ενοχές ξεκίνησαν να την κατακλύζουν όμως τις έσβησε από το μυαλό της και επανήλθε στην χαρωπή διάθεση της. ''Εξάλλου εγώ είπα ότι δεν επιθυμώ να βλέπω την γυναίκα αυτή, γιατί με πιάνουν χαζές και ανόητες τύψεις στα ξαφνικά;'' αναρωτήθηκε απορώντας με τον εαυτό της.

Στη ζωή του Ιάκωβου τα πράγματα είχαν προχωρήσει και αλλάξει απρόσμενα μετά τον χωρισμό του με την Λεώνη. Είχε καταλάβει πως με την πικρόχολη κοπέλα δεν τον συνέδεε τίποτα ουσιαστικό πέρα από μια επιφανειακή και ανώριμη σχέση. Όμως καθώς υπέστη ταυτόχρονα μια επαγγελματική και προσωρινή αποτυχία, αποφάσισε να γυρίσει από το εξωτερικό στην πατρίδα του.

 Η Μαντώ ερχόταν τρεις φορές τη βδομάδα στο σπίτι των γονιών του και καθάριζε το εσωτερικό της έπαυλης ενώ φρόντιζε και για τα λουλούδια του κήπου. Τη μέρα του γυρισμού του νεαρού άντρα στο πατρικό του, γνωρίστηκαν οι δύο τους.

Από τη πρώτη κιόλας συνάντηση, η Μαντώ ένιωσε το μέρος της καρδιάς της να φτερουγίζει και αναστατωνόταν κάθε φορά που ο γιος των οικοδεσποτών  της την κατόπτευε. Την ομορφιά των ξανθών πυκνών μαλλιών του συμπλήρωνε το γραμμωμένο πρόσωπο του, τα καστανά μάτια του και το αθλητικό θεικό σώμα του. 

Μια νύχτα με φωτεινό φεγγάρι και έπειτα από την επιτυχημένη λήξη της δεξίωσης στον κήπο του σπιτιού, ο Ιάκωβος ήπιε το τελευταίο ποτήρι λικέρ και αναλογιζόταν πως δεν του άρεσε να περιεργάζεται την Μαντώ να στέκεται δίπλα στη πισίνα μοναχική και με πεσμένη διάθεση. Ήταν αναγκαίο και συνετό να την πλησιάσει έστω με μια αφορμή και να ανοίξουν μια σύντομη συζήτηση.

« Κρυώνεις; Αν δεν αισθάνεσαι άνετα να σου φέρω ένα παλτό » της πρότεινε ο Ιάκωβος νιώθοντας την ανάγκη της προσφοράς. 

« Όχι όχι σας ευχαριστώ πως νομίζατε...; » τον ρώτησε διστακτικά η Μαντώ. Εκείνο το πανωφόρι  που να το ήξεραν πως θα γινόταν η αιτία να έρθουν κοντά..

Κοιτάχτηκαν στα μάτια και σαν κάτι να άλλαξε στο εσωτερικό τους και στα βάθη τους. Ο Ιάκωβος χωρίς να ελέγχει τον εαυτό του έκανε κάτι που δεν φανταζόταν... λίγο μετά από αυτή τη προσέγγιση, οι νέοι φιλιόντουσαν έντονα και με πάθος. Ο Ιάκωβος την έπιασε από το χέρι σθεναρά και την οδήγησε στη κρεβατοκάμαρα του. 

Όλο το βράδυ το πέρασαν μαζί τρέμοντας και πάλλοντας ο ένας στο σώμα του άλλου. Η Μαντώ του δινόταν με τέτοια ανυπόμονη και ξέφρενη ανάγκη σαν να περίμενε ολόκληρη την ζωή της αυτόν τον υπέροχο άντρα. Γιατί πράγματι καμία από τις προηγούμενες σχέσεις της, δεν μπόρεσε να της προσφέρει τη συγκίνηση του έρωτα που προσδοκούσε να της χάριζε πάντοτε ο υπέροχος Ιάκωβος.

Αυτός όμως δεν ήθελε να  αντιμετωπίζει μια ενοχλητική κατάσταση με καρτερικότητα και έτσι μια μέρα της ζήτησε  να απομακρυνθούν. Η Μαντώ έβαλε τα κλάματα αδιαφορώντας για τους περαστικούς που περνούσαν δίπλα τους στο πολυσύχναστο δρόμο και αν τους έβλεπαν. Του ζητούσε μέσα σε σπαραγμό να μάθει αν έφταιγε εκείνη για κάτι και ο νέος βιαζόταν να τη παρηγορήσει και να της πει ότι δεν προήλθε το φταίξιμο από τη μεριά της. Απλώς εκείνος ήταν αναποφάσιστος και δεν ήξερε τι ήθελε πραγματικά στη ζωή του.

Η Μαντώ αμέσως άλλαξε στάση και του επιτέθηκε λεκτικά κατηγορώντας τον. Του ζήτησε να μην την ξαναπλησιάσει.

[...]

Η Κλαίρη και ο Πέτρος έδωσαν ραντεβού στο πάρκο. Φυσικά η συνάντηση θα κρατιόταν μυστική, η Κλαίρη δηλαδή έκρινε πως ήταν σώφρον να μην ενημερώσει τον άντρα της, τη πεθερά της, ούτε κανένα άλλο μέλος της οικογένειας.

Η Κλαίρη τον αντίκρισε να την περιμένει όρθιος κάτω από τη σκιά μιας μηλιάς. Αμέσως ο νεαρός σταμάτησε να ακουμπά τον ώμο του στη κουφάλα του δέντρου και στάθηκε στη μέση του μονοπατιού.

« Πέτρο χαίρομαι απίστευτα που ξαναβρισκόμαστε και μάλιστα, επειδή σε εσένα δημιουργήθηκε η επιθυμία και μου τηλεφώνησες για να μου προτείνεις να ειδωθούμε » πλησίασε πιο κοντά του  η Κλαίρη προσφέροντας του το πιο ζωντανό και ευτυχισμένο της χαμόγελο. Ο Πέτρος δεν μπόρεσε να μην αναλογιστεί πόσο αγαπά και λατρεύει το χαμόγελο της και το ότι πριν καιρό υπήρξε έντονα ερωτευμένος μαζί της.

Ο χρόνος όμως πέρασε και απομάκρυνε τα τραύματα από την άρνηση της ανταπόδοσης εκείνης στον έρωτα του. Πίστευε ότι την είχε σχεδόν ξεχάσει όμως η σημερινή συνάντηση τους τον έκανε να καταλάβει ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Αντίθετα ξαναθυμήθηκε το αίσθημα του.

« Και εγώ χαίρομαι που συμφώνησες στη πρόταση μου να συναντηθούμε, είχα τις αμφιβολίες μου βέβαια. Είσαι παντρεμένη, σύζυγος ενός καθηγητή»

« Νομίζω πως δεν θα μου απαγόρευε ο Αιμίλιος να σε βλέπω κάπου-κάπου ακόμα και αν το ήξερε. Όμως δεν του το είπα τη συγκεκριμένη φορά, για να μην ρισκάρω μια ανεπιθύμητη τριβή έντασης μεταξύ μας άμα το γνώριζε.

Πάντως θέλει να έχω κοινωνική ζωή και να μην εξαρτιέμαι μόνο από εκείνον που είναι αρκετά απασχολημένος. Εσύ από την άλλη  δεν ήθελες να συνεχίσουμε τη φιλία μας» του αποκρίθηκε κάπως δηκτικά και παραπονεμένα η κοπέλα. Ο Πέτρος σιώπησε αμήχανος και μόλις βρήκε το σθένος ξεκίνησε να της μιλά. 

«Άκουσε με Κλαίρη μη σκέφτεσαι ξεροκέφαλα και απόλυτα όπως συνήθιζες πάντα. Έχω βρει ορισμένα στοιχεία που θα σε βοηθήσουν να δεις και να χωνέψεις την αλήθεια: το ότι Ο Αιμίλιος δεν σε αγαπάει αληθινά »

«Τολμάς να κατηγορείς τον σύζυγο μου Πέτρο; Είσαι πολύ κακός από ότι φαίνεται. Σε θεωρούσα φίλο μέχρι και το διάστημα που πάψαμε να επικοινωνούμε, αλλά είπες να πάρεις εκδίκηση, δυσφημώντας το όνομα του Αιμίλιου ενώ δεν σου έφταιξε σε τίποτα.

Σε λυπάμαι διότι φάνηκε πόσο μικρόψυχος και δόλιος είσαι. Εγώ όμως είμαι έξυπνη και δεν παρασύρομαι από την προσπάθεια σου να διαβάλλεις τον άντρα που αγαπώ πιο βαθιά και από τον εαυτό μου ».

« Εντάξει μη με πιστεύεις, αφού δεν θέλεις και δεν συνεχίζω αυτά που πήγαινα να σου πω » της μίλησε στεγνά. « Τι έχει αυτός ο άντρας που σε έκανε να τον αγαπήσεις υπερβολικά; Μου είπες παλιά ότι δεν τον παντρευόσουν από αγάπη»

«Ήρθε η αγάπη μετά το γάμο! Δεν θα απολογηθώ ούτε θα μετανιώσω κιόλας για τα συναισθήματα μου. Αυτή τη συζήτηση, τη τερματίζουμε εδώ σε παρακαλώ »

« Πάει το μυαλό μου σε μία εκδοχή η οποία με κάνει να σχηματίζω μια καθόλα καλή γνώμη για εσένα...θαμπώθηκες από τα πλούτη εκείνου του άντρα κ έγινες υλίστρια. »

Η Κλαίρη προσβεβλημένη και νευρική καθώς έγινε τον χαστούκισε δυνατά. Ο Πέτρος κατάλαβε πως δε έπρεπε να το τραβήξει μέχρι τόσο αλλά και η Κλαίρη διαισθάνθηκε το ίδιο και μετάνιωσε για την πράξη της.

« Συγνώμη αλλά με έφτασες. Μην παραβλέπεις το γεγονός ότι εν μέρει ξεστόμισα αλήθειες. Ούτε θα πάρω τη γνώμη μου πίσω ».

« Και εγώ συγγνώμη για το χαστούκι που σου έδωσα, αλλά καλύτερα να μην γινόσουν τόσο εκφραστικός και ταπεινωτικός. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να προσβάλλει τον σύζυγο μου και εμένα μαζί » έγινε πιο ισχυρογνώμων η κοπέλα στο λόγο της για να του εμποδίσει κάθε μελλοντική απόπειρα προσβολής ενάντια στο πρόσωπο της.

«Μακάρι να μην κάναμε αυτή τη συνάντηση »  υπογράμμισε με πικρία ο Πέτρος. Στερέωσε το βλέμμα του προς το τοπίο που  αντικατόπτριζε και εκείνο μια μουντή, συννεφιασμένη λύπη. Τα φύλλα έπεφταν με τέτοια συχνότητα από τα δέντρα που τα χελιδόνια δεν άντεχαν να κάθονται στα άδεια κλαδιά ενός' ανάπηρου' από τη ζωή δέντρου. Ήθελαν το πέταγμα προς τον ουρανό που τουλάχιστον ήταν καθαρός και πανέμορφα γαλάζιος και έτσι άνοιξαν τα φτερά τους για να τον φτάσουν. 

 «Ναι ακριβώς μακάρι » συμφώνησε η Κλαίρη. Όταν ο Πέτρος έμεινε μόνος του ένιωθε όπως το ξυλώδες φυτό, 'ανάπηρος' και άδειος. Όμως δεν θα ξαναβρισκόταν ποτέ σε αυτή τη θέση, το αποφάσισε  και το υποσχέθηκε στον εαυτό του με μια έκφραση σκληρότητας και αυστηρότητας ως προς τον εαυτό του και την Κλαίρη.

Η κοπέλα πήρε ένα ταξί και κατέφτασε αναστατωμένη στο σπίτι. Ωστόσο δεν πέταξε τα πράγματα της κάτω, μόλις έκανε είσοδο στο κατώφλι. Η Θεώνη που έτυχε να μην ασχολείται με κάτι σημαντικό εκείνη την ώρα, ήρθε από το σαλόνι για να παρατηρήσει την νύφη της. Την είδε να βγάζει τα αντικείμενα από τη τσάντα της με νευρικές αγχωμένες κινήσεις, όπως και το μπουφάν της.

«Εσύ κάτι έχεις Κλαίρη, τι σου συμβαίνει;» την ρώτησε με προσποιητό και δήθεν ευγενικό ενδιαφέρον.

«Δεν έχω τίποτα, κυρία Θεώνη αφήστε μας παρακαλώ, θέλω να πάω πάνω στο δωμάτιο μου και να μελετήσω για την δουλειά »της απάντησε η κοπέλα κοιτάζοντας την με θάρρος.

«Καλά όπως θες καλή μου ». Μόλις η Κλαίρη ανέβηκε στο δωμάτιο η Θεώνη εξέφρασε τη σκέψη της ανοιχτά χωρίς να τη κρατά κρυμμένη μέσα της. « Ωραίος τρόπος να φέρεσαι έτσι στη πεθερά σου. Αλλά κάτι σοβαρό έγινε και που μάλλον δεν αφορά τον γιο μου Αιμίλιο ψυλλιάζομαι » έκανε μοχθηρά.

Η Κλαίρη έκανε ασκήσεις χαλάρωσης του άγχους, μελέτησε τις αυριανές εργασίες της για το γραφείο και δεν κατάλαβε πως πέρασε η ώρα. Όταν σήκωσε το κεφάλι της, είδε τον Αιμίλιο στο άνοιγμα της πόρτας του υπνοδωματίου τους να της χαμογελά.

«Πόση ώρα έχεις που ήρθες;» τη ρώτησε ο Αιμίλιος χαμογελαστά.

«Εδώ και μιάμιση ώρα. Είμαι τόσο χαρούμενη που δεν άργησες να γυρίσεις στο σπίτι μας αυτό το απόγευμα »

«Ναι, ήταν τυχερό να τελειώσω νωρίτερα σήμερα τα μαθήματα » Η Κλαίρη σηκώθηκε από το κρεβάτι, πήγε προς εκείνον και τον αγκάλιασε περνώντας τα χέρια της γύρω του σφιχτά.

«Σιγά Κλαίρη μου, τι έχεις;»

«Σε αγαπώ με τόση ισχυρή ποσότητα. Σήμερα το κατανόησα και σε διαβεβαιώ πως τίποτα και κανείς δεν θα μας χωρίσει. Δεν θα αφήσω κανέναν και θέλω και εσύ να μην παραχωρήσεις το ελεύθερο για κάτι τέτοιο σε κανέναν » του μιλούσε με έμφαση και ταυτόχρονα τον χάιδευε, τον άγγιζε στα μάγουλα του και τον φιλούσε παράφορα.

«Ήσυχα κορίτσι μου, το ξέρω και το είπαμε αυτό»

«Πόσο καιρό λαχταρώ και αδημονώ να ακούσω τρυφερές κουβέντες από εσένα; Σε παρακαλώ φίλα με και εσύ» τον παρότρυνε ξέπνοα η Κλαίρη. Ο Αιμίλιος αρχικά ήταν κουμπωμένος, αλλά άμεσα επηρεάστηκε από τα χαιδολογήματα και τα αγγίγματα της και ενέδωσε στην ερωτική τους έξαψη.

Βρέθηκαν στο κρεβάτι ζώντας στιγμές έντασης και ταραχώδης ένθερμης θύελλας .Η Κλαίρη ένιωθε να ξεχειλίζει από την ηδονή, εξίσου και ο Αιμίλιος.  

Την ώρα που έπαιρναν το βραδινό τους γεύμα στο τραπέζι του σαλονιού, η Κλαίρη αποφάσισε να τον ενημερώσει για κάτι ευχάριστο που αποφάσισε αφού μίλησε προ ολίγου με την Εριέτα.

« Ξέρεις Αιμίλιε, η Εριέτα έφτιαξε προσκλήσεις και φυσικά πρότεινε να έρθουμε στην τελετή έκθεσης του άντρα της όπου θα μας παρουσιάσει πίνακες και πολλά άλλα ατμοσφαιρικά αντικείμενα. Θα είναι ένα υπέροχο κοσμικό γεγονός και σπουδαίο σημείο αναφοράς του πολιτισμού. Θα εμφανιστούν πολλά μέλη της υψηλής κοινωνίας. Της είπα πως θα πάμε σίγουρα και ας μην ήσουν ενήμερος τη στιγμή που μιλούσα μαζί της ».

«Πως το αποφάσισες; Γιατί πήρες αυτή τη πρωτοβουλία;  Σου έχω αναφέρει ότι έχω όρεξη να βλέπω τα μούτρα του Ξέρξη και τις αντίκες του, Κλαίρη; » ανέβασε το τόνο της φωνής του και ακούστηκε έντονος και συγχυσμένος.

« Ποιος ο λόγος της αντίδρασης σου αυτής; Είχαμε καιρό να πάμε σε μια τόσο εντυπωσιακή και καλαίσθητης ομορφιάς έκθεση. Δεν βρίσκεται πολύ μακριά από εμάς το πολιτιστικό κέντρο. Ευκαιρία θα ήταν να επικοινωνούσαμε με διάφορους ανθρώπους και να βρισκόσουν με τις αδερφές σου. ».

«Έχω πολύ πιο σημαντικά και σοβαρά πράγματα, για να ασχοληθώ τις τελευταίες βδομάδες. Δεν διαθέτω χρόνο να πηγαίνω σε ανούσιες επιδείξεις τεχνών » της τόνισε κοφτά.

« Και τι πρέπει να κάνω Αιμίλιε; Να αρνηθώ τη πρόσκληση και να ενημερώσω τη Νίκη και τον Ξέρξη ότι δεν θα παρευρεθώ ούτε εγώ; » του μίλησε σαρκαστικά και πικρά. Ο Αιμίλιος σιώπησε και το περιεργάστηκε για λίγο μέσα του προτού ξαναμιλήσει.

« Όχι βέβαια δεν θα σε κρατήσω σπίτι, δεν είμαι τύραννος. Πήγαινε αν θέλεις στην έκθεση. Όμως για εμένα μην ξαναφέρεις πρόσκληση και ούτε μην πάρεις τη πρωτοβουλία να πεις στην αδερφή και στον γαμπρό μου ότι συμφωνώ να έρθω χωρίς να μου ζητήσεις την άδεια πρώτα »

Η Εριέτα απογοητεύτηκε όταν η Κλαίρη την πληροφόρησε πως ο Αιμίλιος δεν θα μπορούσε να έρθει στην εκδήλωση.

« Λυπάμαι καλέ μου, εγώ προσωπικά περίμενα και επιθυμούσα να δεχόταν την πρόσκληση ο Αιμίλιος. Τον ξέρεις όμως, πόσο πολύ αφοσιωμένος και πολυάσχολος με την δική του ζωή ».

«Αρκετά μιλήσαμε για τον αδερφό σου  ετσι κ αλλιώς στα δύο χρόνια μονάχα τρεις φορές ήρθε σε μία από τις εκθέσεις μου και ήταν διαρκώς συνοφρυωμένος. Δεν φάνηκε να τον ενδιαφέρουν οι πίνακες » της ειπε ο Ξερξης ενοχλημένος.   

« Ας πηγαίνουμε Εριέτα, δεν θέλω να μας βρει κίνηση στο δρόμο. Η έκθεση θα κρίνει και θα καθορίσει την επαγγελματική μου επιτυχία...αν πάνε θετικά τα πράγματα θα κατοχυρωθεί η μελλοντική μου απόφανση ως άριστος καλλιτέχνης ».

« Είσαι ο καλύτερος καλλιτέχνης για μένα και ας μην διακριθείς σε κάθε έκθεση » του χαμογέλασε η Εριέτα και τα μάτια της έλαμψαν από τις σπίθες της αγάπης όπως οι σπίθες της φωτιάς του τζακιού που τόνιζε την γιορτινή χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.

[....]

Ο καιρός συντέλεσε έτσι ώστε να ξανασυναντηθούν η Νίκη και ο Ιάκωβος. Την ώρα που η νεαρή έβγαινε από ένα μαγαζί ρούχων στην Πανόρμου, τον συνάντησε αναπάντεχα στο δρόμο της. Η έκπληξη και η αμηχανία της ήταν μεγάλη.

« Γεια σου Ιάκωβε! »

« Γεια σου, χαίρομαι πολύ που ξανασυναντιόμαστε. Θέλεις να περπατήσουμε λίγο και να μιλήσουμε; Έχουμε σίγουρα αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα να περιγράψουμε τόσα χρόνια μετά » την παρότρυνε εγκάρδια και φιλικά ο Ιάκωβος κάνοντας την να τον παρατηρήσει σκεφτική και αναποφάσιστη στιγμιαία.

« Εντάξει πάμε » και καθώς συζήτησαν, αναπόλησαν τις αναμνήσεις της προηγούμενης ρομαντικής και ανέμελης ζωής τους έφτασαν σε σημείο απόλυτα στενό και ποτισμένο συναισθηματικά και ηλεκτρισμένα για να ανταλλάξουν ένα παθιασμένο φιλί. Ανάμεσα τους ανοίχτηκαν τα φτερά που τόνωσαν την ιστορίας μιας παλιάς αγάπης η οποία αναγεννήθηκε ξαφνικά μετά από πολλά έτη ψευδαίσθησης θεμελιωδών και ευτυχέστερων γάμων με διαφορετικούς ανθρώπους στο πλευρό τους.

Όμως μιας αγάπης ασύνδετης, αταίριαστης στην τωρινή περίοδο, επιπόλαιης και παράνομης.

Τύψεις την επιασαν τη Νικη ξαφνικά. Εκεινη περνούσε στιγμές με τη παλιά της αγαπη και ένας αγαθός και αφοσιωμένος άντρας, ο Μαυρίκιος της την περίμενε στο σπίτι μάταια σχεδόν. Η κοπέλα είχε ξεχάσει πως πέρασε η ώρα και το κατάλαβε μόνο όταν επικέντρωσε τα μάτια της στο ρολόι του πάρκου. Ο Ιάκωβος χαρούμενος και περήφανος τη κοιτούσε γεμάτος έρωτα και νοιάξιμο και απορούσε για το ότι η Νίκη έγινε ξαφνικά σχεδόν αμίλητη και προβληματισμένη.

Η ίδια τον κοίταξε σιωπηλά και προσεκτικά μόλις βρήκε τη δύναμη να του χαρίσει πάλι το βλέμμα της και μετά κατάφερε να βρει την αποφασιστικότητα της και να του πει :«Ανάμεσα στην πρώτη μου αγάπη και τον σύζυγο μου διαλέγω...εκείνον. Επομένως απορρίπτω εσένα. Δεν μπορώ να εγκαταλείψω τον άντρα μου για το χατίρι του εραστή μου... είναι σαν να μην τον σέβομαι, καταλαβαίνεις. Η αγάπη μας ήταν όμορφη και δυνατή, αλλά ανήκει στην καρδιά του παρελθόντος και τώρα χρειάζεται να προχωρήσουμε εσύ και εγώ με νέους ανθρώπους.

Υπάρχει μια κοπέλα που σε αγαπάει πολύ η Μαντώ και είναι έτοιμη να σου δώσει ότι αδυνατώ εγώ. Μην την υποτιμάς και προσπάθησε να της δώσεις ευκαιρία να σου προσφέρει την αγάπη της, σε παρακαλώ »

Ο Ιάκωβος ένιωσε αμήχανα στο άκουσμα του ονόματος της Μαντούς, δεν περίμενε ότι η Νίκη θα είχε ποτέ της γνωρίσει τη συγκεκριμένη ασήμαντη για τον ίδιο κοπέλα. Αναγκάστηκε να δεχτεί την απόφαση της Νίκης με απογοήτευση και πικρία.

« Μάλιστα, εφόσον το αποφάσισες και το θέλεις στα αλήθεια θα γίνει. Δεν μπορεί κανείς να πάει κόντρα στην επιλογή σου. Μέχρι και εγώ φαντάζω  ο πιο ασήμαντος, μικροσκοπικός και αδύναμος απέναντι στην επιθυμία της πραγμάτωσης του πεπρωμένου της καρδιάς σου »

« Σε ευχαριστώ και χαίρομαι μέσα από τα βάθη μου για την κατανόηση σου. Δεν θα ήμουν ήρεμη σε περίπτωση που δεν δεχόσουν την απόφαση μου. Εσύ όμως επέδειξες την κατανόηση, τον σεβασμό και την μεγαλοψυχία σου ».

«Στην αρχή δεν μου άρεσε που  αποφάσισες αυτό: την επιστροφή στην συζυγική σου εστία. Ωστόσο, αν είναι για την ευτυχία σου θα το δεχτώ με μια κάποια δυσκολία » της απάντησε ανέκφραστος και πιο μετρημένος στα λόγια του.

«Για την ευτυχία και των δύο μας πρόκειται Ιάκωβε. Δεν μπορώ να σου εξηγήσω παραπάνω αλλά σε μερικά χρόνια θα συνειδητοποιήσεις και εσύ ο ίδιος ότι διάλεξα το σωστό »τον βεβαίωσε με μια ισχυρή πίστη η κοπέλα και ταυτόχρονα συμπόνοια. Τον άφησε μόνο του στο πάρκο και βημάτισε προς το αυτοκίνητο της και την ζωή που την περίμενε και όπου έπρεπε να βρίσκεται :κοντά στον Μαυρίκιο. 

Την ζωή την καθορισμένη, ευπρεπής, τίμια, σεβαστή και απαλλαγμένη από προηγούμενους, νεανικούς, παράνομους έρωτες. Το μικρό αμαρτωλό παράπτωμα που διέπραξε προ ολίγου-το φιλί και την αγκαλιά της με τον Ιάκωβο- θα το έθαβε μέσα της μέχρι να διαλυθεί σε μυριάδες κόκκους λησμονιάς, λύτρωσης και βεβαίωσης της ασφάλειας της αξιοπρέπειας της απέναντι στον σύζυγο της.

[...]

Είχαν επιλέξει μια βόλτα με το αυτοκίνητο και ύστερα περπάτημα σε ορισμένα σημεία του πάρκου το οποίο η Κλαίρη είχε να επισκεφθεί από την εποχή του φθινοπώρου. Ο καιρός ήταν ψυχρός και ξεκινούσε ένα αεράκι κάπου κάπου. Η Κλαίρη κοίταξε μια στιγμή τον άντρα της έντονα και ζωηρά και του απευθύνθηκε πρώτη ύστερα από μερικά λεπτά σιωπής.

« Από τη μεριά μου, εγώ άρχισα να τρέφω αγάπη για το άτομο σου. Όμως παρολ' αυτά  » σταμάτησε για λίγο και ύστερα συνέχισε με πιο προβληματισμένο και μελαγχολικό τόνο. «Δύο χρόνια πέρασαν, δεν μου εξέφρασες ακόμα ότι με αγαπάς. Υπομονετικά θα έλεγα πως περιμένω »

« Αγάπη περιμένεις Κλαίρη;  Δεν είναι απαραίτητο να υπάρξει κάτι μεταξύ μας. Το βλέπεις άλλωστε εγώ είμαι αρκετά ορθολογιστής και πρακτικός. Και εσύ έτσι υπήρξες, το τελευταίο καιρό άρχισες να αλλάζεις » την αποστόμωσε και τη σόκαρε η δήλωση του Αιμίλιου.

«Μα εγώ νόμιζα πως...ξεκίνησε να δημιουργείται κάτι μέσα σου για μένα. Έτσι ένιωσα προσωπικά και πίστευα το ίδιο συνέβη και σε εσένα τη τελευταία φορά που μοιραστήκαμε τον έρωτα με πάθος. Τόσο λάθος έκανα;

Για εσένα ήταν σωματική μόνο η επιρροή του πάθους, φαίνεται. Κρίμα αλλά γιατί να μην προσπαθήσουμε...ίσως αν δοκιμάσουμε λίγο καιρό ακόμα και πιο εντατικά με το να μου προσφέρεις περισσότερο χρόνο από όσο προσφέρεις στην δουλειά σου » του πρότεινε καλοκάγαθα και με αφέλεια η κοπέλα. Δεν φανταζόταν το μέγεθος του σκοταδιού στο μυαλό του συζύγου της.

« Έτσι και αλλιώς, ήδη υπάρχει ένα είδος αγάπης ανάμεσα μας. Δεν είναι ανάγκη να γιγαντωθεί αυτό το συναίσθημα να μετουσιωθεί σε παράφορο συναίσθημα ας πούμε. Η βαθιά, ανιδιοτελής και πρακτική  αγάπη είναι αρκετή και αυτή κρατάει τα ζευγάρια. Λοιπόν συνεχίζουμε το περίπατο » την προσπέρασε για μια μικρή απόσταση ο Αιμίλιος δίνοντας τέλος στη συζήτηση τους και η Κλαίρη γύρισε να τον κοιτάξει από πίσω απογοητευμένη και μπερδεμένη. Τι είχε προκύψει το τελευταίο διάστημα και ο Αιμίλιος δεν ήταν όπως πριν καιρό έτσι όπως τον γνώρισε; Σαν κάτι συνταρακτικό κλόνισε το τρόπο σκέψης και τον χαρακτήρα του κάνοντας τον ακόμα πιο ρεαλιστή, πρακτικό, ψυχρό και σοβαρό. Ενώ η ίδια γινόταν πιο ρομαντική...κακώς άφησε τα ρομάντζα-που ξεκίνησε να μελετά τακτικά- να την επηρεάζουν. Τι καταλάβαινε τώρα;

Η Εριέτα σήκωσε το ακουστικό ένα βράδυ, δύο βδομάδες μετά από την τελευταία συζήτηση της Κλαίρης και του Αιμίλιου. Η Κλαίρη ήταν που της τηλεφωνούσε και ακουγόταν πολύ...δυσάρεστη και στεναχωρημένη στη φωνή της σε σημείο που παραξένεψε την Εριέτα, αλλά ψύχραιμη καθώς ήταν περίμενε από την συνομιλήτρια της να της περιγράψει το τι συνέβαινε.

« Το προηγούμενο καιρό απλώς διαφωνούσαμε. Δεν ήταν η μόνη φορά που τσακωθήκαμε. Υπήρξε και άλλη ακριβώς πέντε μέρες πριν » δάκρυσε η Κλαίρη και η Εριέτα ευχήθηκε να είχε χρόνο να περάσει στο σπίτι της και να της χαϊδέψει τους ώμους συμπονετικά.

« Μην κλαις καλή μου. Είναι απλώς άτυχες και κακές στιγμές ανάμεσα σε ζευγάρια που συμβαίνουν, έτσι παρηγόρησε τον εαυτό σου. Περνάνε και φεύγουν...θα γίνετε πάλι ένα χαρούμενο ζευγάρι με τον αδερφό, μου είμαι σίγουρη »

« Μακάρι γιατί εγώ δεν είμαι σίγουρη » μουρμούρισε στενάχωρα η Κλαίρη κρατώντας ένα χαρτομάντηλο στα χέρια της.

Η επόμενη μέρα έφτασε με εξελίξεις χαρούμενες, ευωδιαστές και ενθαρρυντικές. Έτσι άρχισε η μέρα και θα έπαιρναν σειρά και οι άλλες.

« Επιτέλους αυτο το νέο θα γίνει η αιτία να αναθερμάνω τις σχέσεις μου με τον Αιμίλιο» έλεγε η Κλαιρη ιλαρή και με τρομερή αγαλλίαση για τη σκέψη της και τα γεγονότα που θα πρωταγωνιστούσαν στη ζωή της πλέον...ή εναλλακτικά θα το έλεγε κάποιο καινούριο σημάδι μιας διαφορετικής αρχής. Κάτι αρκετά ευχάριστο που θα μαθευόταν την σωστή και κατάλληλη στιγμή...

Στο επόμενο κεφάλαιο θα δούμε να ξεδιπλώνονται τα σκοτεινά σημεία του χαρακτήρα του Αιμίλιου...