-Σελίμ τι κάνει η φίλη σου; η Πιέρι ταράχτηκε καθώς την κρατούσα μέσα στα χέρια μου 

Της έσφιξα το χέρι για να την ηρεμήσω. Ένιωθα πως η ιστορία θα επαναλαμβανόταν ξανά. Η Μαίρη ήταν διατεθειμένη να το φτάσει στα άκρα όπως είχε κάνει και εκείνο το μοιραίο βράδυ όταν ήμασταν δεκαοκτώ χρονών. Τα μάτια της είχαν μια αρρωστημένη έκφραση και τα χέρια τρέμανε έτσι όπως κρατούσε το όπλο. Το βλέμμα της ήταν κολλημένο πάνω στην Πιέρι και ένα σκοτεινό και γεμάτο δόλο παρελθόν ξεδιπλωνόταν εμπρός στα μάτια μου. Το όπλο σημάδευε αμέσως την καρδιά της Πιέρι και η στάση του σώματος της Μαίρης έδειχνε πως ήταν έτοιμη να την πυροβολήσει. Το μυαλό πήρε γρήγορες στροφές. Έπρεπε κάτι να κάνω, όφειλα να παραμείνω ψύχραιμος και να λειτουργήσω ύπουλα με βάση τα νερά της. Διαφορετικά οι συνέπειες ίσως και να ήταν καταστροφικές. Στη σκέψη αυτή και μόνο η καρδιά μου λιγοθύμησε. Το μυαλό μου θόλωσε και το στομάχι μου ανακατεύτηκε. 

-Μαίρη άσε κάτω το όπλο! της είπα σταθερά με το βλέμμα μου να την καρφώνει

-Ποια είναι αυτή Σελίμ; η φωνή της Μαίρης έτρεμε και το χρώμα του προσώπου της είχε αρχίσει να γίνεται ροδαλό 

Τα ξαναμμένα μάγουλα της τάραξαν ακόμα περισσότερο τα νερά της ψυχής μου. 

-Μην ανησυχείς Μαίρη! Κατέβασε το όπλο! Η Πιέρι είναι καλή! ξανά είπα σταθερά μα η Μαίρη φαινόταν ανυποχώρητη 

Όσο περνούσαν τα δευτερόλεπτα τόσο πιο έντονο και σπασμωδικό γινόταν το τρέμουλο της. Η μορφή του δολοφόνου έπαιρνε τη θέση του κοκαλιάρικου προσώπου της. 

-Μαίρη- έμεινα ακίνητος- θυμάσαι τι είχε γίνει πριν από πέντε χρόνια όταν είχες ξανά πιάσει όπλο; Τα πράγματα είχαν μετατραπεί σε έναν εφιάλτη! 

Προσπάθησα να της θυμίσω τη δολοφονία της Σελίνας. Το παρελθόν που με σκίαζε έως και τότε. 

Η Σελίνα  και η Μαίρη ήταν φίλες από τα οκτώ τους χρόνια. Όταν τελείωσαν το σχολείο, φοίτησαν μαζί στην σχολή Καλών τεχνών στην Αθήνα. Η Μαίρη ήταν πολύ καλή στη ζωγραφική και η Σελίνα είχε ένα αξεπέραστο ταλέντο στη γλυπτική. Μαζί κάνανε ένα 'αχτύπητο δίδυμό' όπως τους έλεγε ο καθηγητής τους. Σε ένα πάρτι της δικής μου σχολής γνώρισα τη Σελίνα. Ο έρωτας που ένιωσα για εκείνη, παρά το γεγονός ότι ήταν τρία χρόνια μεγαλύτερη μου, ήταν σφοδρός και δυνατός από την πρώτη στιγμή. Σύντομα έμαθα πως και εκείνη ήταν ερωτευμένη μαζί μου. Κάποιες μέρες μετά το πάρτι γνώρισα τη Μαίρη, την 'καλύτερη της φίλη' όπως συνήθιζε να μου λέει. Ήταν και εκείνη όμορφη. Ήταν ψηλή με αέρινα ξανθά μαλλιά και καταγάλανα μάτια. Είχε και ένα χαμόγελο αγγελικό. Αν είχε ένα ελάττωμα η Σελίνα ήταν το ότι δεν ήξερε να ψυχολογεί καλά τους ανθρώπους. Είχε πλάι της μια φίλη πολύ εγωκεντρική, κακεντρεχής και πάνω από όλα ζηλιάρα! Η Μαίρη ήταν κόρη πλούσιου εργοστασιάρχη στην Αμερική. Αν και είχε τα πάντα από υλικά αγαθά, της έλειπε η αγάπη. Τα χρήματα τη μετέτρεψαν σε έναν κενό άνθρωπο με ψυχρή καρδιά. Όποιος κατείχε γύρω της την αγάπη ένιωθε μια βαθιά ανάγκη να τον πληγώσει. Έτσι μόλις με γνώρισε με ερωτεύτηκε. Την πόνεσε βαθιά που η πιο κοντινή της φίλη είχε βρει την αγάπη και εκείνη όχι παρά την ομορφιά, τα ταλέντα και τα χρήματα της. Προσπάθησε πολλές φορές να με ρίξει στο κρεβάτι της με δολοπλοκους τρόπους όπως το να με παρασύρει στο αλκοόλ ακόμα και να με φιλήσει χωρίς τη θέληση μου. Πολλές φορές της είχα ξεκαθαρίσει πως δεν ένιωθα τίποτα για εκείνη και πως με ενοχλούσε η παρουσία της στη ζωή μου με τη Σελίνα. Ένα απόγευμα στάθηκε έξω από το σπίτι της Σελίνας. Καραδοκούσε για το πότε θα βγω έξω από το σπίτι της. Είχε ενημερωθεί από την Σελίνα πως θα έφευγα για μια δουλειά έξω από την Αθήνα και τότε έβαλε σε δράση το αρρωστημένο και ανισόρροπο σχέδιο της. Η Σελίνα στάθηκε στην πόρτα και μου έδωσε ένα αποχαιρετιστήριο φιλί. Η Μαίρη όντας κρυμμένη πίσω από τα αμάξια της περιοχής, στόχευσε την Σελίνα στο κεφάλι και πάτησε την σκανδάλη. Σύντομα τα χέρια μου γέμισαν με αίματα. Θρήνησα όσο ποτέ άλλοτε. Δεν είχα κλάψει τόσο ούτε για το χαμό των γονιών μου. Η Μαίρη γύρισε στον πατέρα της στην Αμερική στον οποίο και ανέφερε και τη δολοφονία της φίλης της. Ο πατέρας της χάρη στα χρήματα του φρόντισε η κόρη του να μην κλειστεί στη φυλακή. Εγώ έμεινα πίσω στην Αθήνα θρηνώντας το χαμό της αγαπημένης μου. Οι τύψεις μου έτρωγαν τα σωθικά. Επιχείρησα πολλές φορές να παραδοθώ στην αστυνομία μιας και ένιωθα πως εγώ έφταιξα για το θάνατο της. Αν δεν είχα μπει στη ζωή της και δεν με είχε ερωτευτεί η Μαίρη ποτέ, τώρα η Σελίνα θα ζούσε και ίσως και να είχε κάνει και τη δική της οικογένεια. Η Μαίρη επέστρεψε δυο χρόνια μετά ζητώντας μου να πάψω να παραδίνομαι στην αστυνομία την οποία είχε πληρώσει ο πατέρας της για να καλυφθεί το έγκλημα. Μου έκανε αμέτρητες προτάσεις να μείνω μαζί της όμως η κάθε της άφιξη με γέμιζε μίσος. Είχα χάσει το λόγο της ύπαρξης μου με μακάβριο τρόπο. Η δολοφόνος της αγάπης μου μού ζητούσε μια ζωή μαζί της! Από τότε η ζωή μου ήταν χρωματισμένη  με μόνο ένα χρώμα: το μαύρο. Η Μαίρη δεν είχε σταματήσει ποτέ της να ζηλεύει. 

-Μαίρη θα αφήσεις το όπλο;

-Μα τι γίνεται; το σωματάκι της Πιέρι τρανταζόταν από το φόβο της 

Η Μαίρη είχε ένα θολό βλέμμα και το όπλο καραδοκούσε εμπρός στην καρδιά της. 

-Ηρέμησε καρδιά μου! την έπιασα από τον αγκώνα 

Η Πιέρι άρχισε να κλαίει σαν μωρό παιδί. 

-Φοβάμαι! φώναξε και το στήθος της τραντάχτηκε 

-Τι γίνεται εδώ; από το σπίτι βγήκε ο Πάρης

Στην όψη του όπλου σήκωσε τα χέρια του ψηλά. Η ανάσα του είχε κοπεί. Δεν τόλμησα να τον κοιτάξω στα μάτια. Ο Πάρης ήξερε την Μαίρη και γνώριζε πολύ καλά την ιστορίας μας. Δεν θα μου συγχωρούσε ποτέ του την παρουσία της στο σπίτι της Πιέρι. Την αγαπούσε πολύ την άνοιξη μου. 

-Πάρη και εσύ εδώ; γέλασε τρανταχτά η Μαίρη έχοντας χάσει κάθε σπιθαμή λογικής 

Μισόκλεισε τα μάτια της και στόχευσε την Πιέρι. Εκείνο το δευτερόλεπτο κατάλαβα πως επρόκειτο να την πυροβολήσει. Πάτησε την σκανδάλη. Πετάχτηκε εμπρός στην Πιέρι φωνάζοντας το τελευταίο μου 'ΌΧΙ'. Η κίνηση μου ήταν πιο αργή από τον πυροβολισμό. Η Πιέρι κειτόταν στο χώμα γεμάτη αίματα σε όλο της το κορμί. Το βλέμμα της Μαίρης πάγωσε. Πέταξε κάτω το όπλο και λιποθύμησε δίπλα του. Έμεινα κοκαλωμένος να κοιτάω το νεκρό σώμα της άνοιξης μου. Υπαίτιος για όλα αυτά ήμουν εγώ! Είχα μετατραπεί για ακόμα μια φορά σε ένα τέρας. Σκότωσα άλλον έναν άνθρωπο. Έκλαψα πάνω από το άψυχο κορμάκι της. Την αγκάλιασα και άρχισα να τρέμω μέσα στα κρύα της στήθι. 

Η  Πιέρι. Η άνοιξη μου. Δεν είχα αποκαλέσει ποτέ ξανά καμιά γυναίκα 'άνοιξη'. Ούτε την Σελίνα. Ήταν όμορφη και εκείνη και χαμογελαστή. Καμιά όμως δεν ήταν σαν την Πιέρι. Η Πιέρι ήταν ένα λουλουδάκι, μια άνοιξη, ένα φωτεινό χρώμα στη σκούρα ζωή μου. Είχε μια πρωτόγνωρη γλύκα και ένα τεράστιο συναισθηματικό πλούτο. Ο έρωτας μου για εκείνη ήταν αναπάντεχος. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το γέλιο της, τα μαλλάκια της και τις μελιές σταγόνες των ματιών της. Αν είχα προλάβει να της πω πιο νωρίς πως την αγαπώ, τότε θα την είχα μέσα στην αγκαλιά μου. Θα την έπαιρνα μαζί μου, μακριά, πολύ μακριά και θα ζούσαμε πέρα από όλους και όλα. Η Μαίρη δεν θα ήταν πια κίνδυνος εάν την είχα αποτρέψει από το να μπει στο σπίτι μου και τελικά να με ακολουθήσει στο σπίτι της Πιέρι. Αν ήμουν πιο γενναίος, πιο δυνατός, πιο αποφασιστικός και είχα μιλήσει στην αστυνομία, αν είχα διεκδικήσει την Πιέρι, τώρα ίσως και να κράταγα στην αγκαλιά μου την πανέμορφη κόρη μας με τα ίδια μελί ματάκια. 

Αυτό το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε όλους και σε όλες που φοβήθηκαν τον έρωτα και στην πιο μεγάλη στιγμή κάνανε πίσω. Σε όσους δεν τόλμησαν να πουν το 'Σ'αγαπώ' και κλειστήκανε για πάντα σε μια θολή ανάμνηση ενός μακρινού έρωτα.