Βλέμμα άδειο,
εικόνες να τρεμοπαίζουν στο δρόμο.
Νιώθω διαρκώς μπλαζέ ή παθαίνω κρίση.
Το ενδιάμεσο εχθρός του φόβου
κι ο φόβος εχθρός της ταυτότητας°
η ταυτότητα αυτοσκοπός
και κάθε σκοπός θηλιά με άπειρο πείσμα.
Κάθε φορά,
πολύ κοντά στο τέλος μου
θυμός σε αναβρασμό, υπέρογκο κενό σπάνε όλη την ύπαρξη σε διάχυτα κομμάτια
που διαλύουν σαν κάλυκες στο πέρασμα τους.
Αναβλύζουν και εγείρονται από παντού, αδυνατώ να τα μαζέψω ή να αποφύγω τη σκανδάλη
σα να μην έχω πια δικά μου μέλη, και ένα μυαλό υπό κατάληψη.
Ένα σώμα στηλωμένο σε φλεγόμενο κύκλο
υποχρεωμένο σε ακινησία,
προγραμματισμένο για μια μονάχα αυτοκαταστροφική επανάληψη.
Εκτός εαυτού

-Σειρήνα