γίνεται μηχανή
βγαίνει από το σώμα
δεν επιστρέφει, δε λέει που πάει
ελπίζει να χει φτάσει
με γυμνό το πέλμα ανέκφραστη
πάτα με δύναμη στις πέτρες
έχει μάθει να βάφει πολύχρωμο το μέλλον
με το αίμα
μα όταν ξεραίνεται μαυρίζει
έφθασε η στιγμή που ευχήθηκε
να αναδυόταν η βροχή απ' τα παράθυρα
και έξω έχει ήλιο με δόντια
αδιάκοπα
στο στήθος καρφώνεται διαρκώς κι όλο γυρίζει
αναδευτήρι
κι η ζάχαρη δε λιώνει με τίποτα

-Α