Ήξερα πως καταλάβαινε την κάθε αντίδραση που έκανα στο άγγιγμα του, δεν με ενδιέφερε τόσο να κρατήσω τα συναισθήματα μου κρυφά ήλπιζα πως οι αντιδράσεις μου θα τον έκαναν να με θέλει να είμαι μόνο δικιά του.

Για να πω την αλήθεια δεν με χαλούσε τίποτα στο να είμαι δικιά του. Ήθελα πάρα πολύ να είμαι δικια όσο τίποτα άλλο. Μπορεί να μην ήμουν άπειρη αλλά ο τρόπος που με φύλαγε, με χαΐδευε, με κοίταζε και ο τρόπος που μου έκανε έρωτα πάρα το άβολο του χώρου με έκανε να νιώθω πως είμαι μια άπειρη με έκανε να νιώθω λες και ήταν ο πρώτος μου.

Μόλις τελειώσαμε και άρχισα με να ντυνόμαστε ένιωθα το βλέμμα του σε κάθε μου κίνηση όμως δεν γύρισα να τον κοιτάξω. Όταν προσπαθούσα να κουμπώσω το φερμουάρ δεν τα κατάφερα όσο και αν προσπαθούσα το κατάλαβε και ήρθε πίσω μου, το σωμα του πίεζε το δικό μου και αυτό ήταν αν κάπως άδικο. Έσκυψε και ακούμπησε το πρόσωπο του στον ώμο μου δίπλα από το πρόσωπο μου.

"Θέλω να μπορώ να λέω στους γύρω μου 'ναι είναι δικιά μου και είμαι δικός της' θέλω να ξέρω πως όταν το μυαλό σου αναπολεί το θέμα του είμαι εγώ. Σε θέλω να σε έχω μόνο εγώ να μην σε μοιράζομαι και όλα αυτά θα τα έχω με ένα ναι δικό σου." Μου είπε ψυθιριστά στο αυτί μου και και τα λόγια του με έκαναν να λιώνω για αυτόν όλο και ποιο πολύ.

Γύρισα και του έδωσα ένα φιλί μου σήμαινε ναι. Και κάπως έτσι άρχισε η σχέση μας. Στην αρχή όλα ήταν τέλεια όχι ότι τώρα δεν είναι αλλά στις πρώτες μέρες, όχι στις πρώτες μερες, βασικά στοιχεία πρώτους μήνες υπήρχε πολύ πάθος. Δεν σταμάτησε πότε να υπάρχει το πάθος, απλά με το πέρασμα τον χρονών απλά αλλοιώθηκε στις συνήθειες μας.

Βγήκαν οι βάσεις και τελικά είχα περάσει Αθήνα κάτι ιδιαίτερα υπέροχο καθώς δεν θα με χώριζε από τον Κώστα. Ο Κώστα ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερος και είχε δικό του σπίτι και εγώ από την άλλη δεν χρειάστηκε να μετακομίσω σε δικό μου σπίτι συνέχιζα να μένω στο πατρικό μου. Στην αρχή ήταν υπέροχα, τους πρώτους μήνες δεν εμένα μαζί του πότε μια ολόκληρη νύχτα, ώσπου ένα βράδυ έμεινα σπίτι του μετά από μια έξοδο μας και ήμουν πολύ κουρασμένη για να φύγω από το σπίτι του και μου πρότεινε να μείνω εκεί. Και έτσι πέρασε ένας χρόνος με εμένα να μένω λίγες νύχτες τις εβδομάδας σπίτι του, μια μέρα όταν εισασταν για καφέ μου έδωσε το κλειδί του διαμερίσματος του λέγοντας μου πως ήθελε να μείνουμε μαζί. Βέβαια αυτό άργησε να γίνει γιατί οι γονείς μου δεν είχαν πρόβλημα με τον Κώστα αλλά από το φύγω από το σπίτι,Έτσι αποφάσισα να λείπω λίγο πιο πολύ κάθε εβδομάδα από το σπίτι με αποτέλεσμα μετά από μήνες να γίνει και η επίσημη μετακόμιση μου στο σπίτι του. Βέβαια τα περισσότερα πράγματα μου έμειναν στο πατρικό μου ποτέ δεν ήξερα αν θα χρειαζόταν να κοιμηθώ πάλι εκεί για οποιοδήποτε λόγο.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο παρόν έξι μήνες πριν την τελική εξεταστική μου. Με τον Κώστα είμαστε ακόμα λες και ήμασταν στην αρχή.

Όσο για την Κατερίνα και τον Μάνο περιττό να πω πως ήταν ακόμα τρελά ερωτευμένοι σαν να μην είχε περάσει μια μέρα από εκείνη την πρώτη μας έξοδο σαν μια παρέα.

Γειά σας είναι η πρωτη μου ιστορία και αυτό είναι το τέλος του κεφαλαίου "ο καιρός περνάει γρήγορα" ελπίζω να σας αρέσει αλήθεια...
#bot_18