Έχω μόλις δύο λεπτά που βγήκα από το αεροπλάνο και ήδη η διάθεσή μου έχει αλλάξει ριζικά. Έχω ένα πολύ κάλο προαίσθημα για αυτό το ταξίδι. Θα είναι το καλύτερο ταξίδι που έχω κάνει δεν θα αφήσω κανέναν να μου χαλάσει την ζωή, πλέον ξέρω τι θέλω από την ζωή μου και αυτό είναι μια καινούρια αρχή και αυτή κρυβόταν σε αυτό το ταξίδι και δεν θα άφηνα κανέναν να μου το χαλάσει.

      Ευτυχώς ήρθαν οι γονείς μου νωρίτερα από το ταξιδάκι τους και μπόρεσα να φύγω αλλιώς θα έμενα σπίτι με την Μαρία για να την προσέχω και εγώ να κλαίω κάθε φορά που πέφτω στο κρεβάτι.

      Μόλις πήρα στα χέρια μου την βαλίτσα, κατευθύνθηκα προς την έξοδο ανοίγοντας το κινητό μου. Ευτυχώς έξω από το αεροδρόμιο υπήρχαν αρκετά ελεύθερα ταξί. Μπήκα στο πρώτο ταξί που βρήκα και του έδωσα το όνομα του ξενοδοχείου. Μόλις το ταξί ξεκίνησε το κινητό μου ήχησε.

'Παρακαλώ.'

'Έλα Άννα μου έφτασες; Σε παίρνω εδώ και πόση ώρα άλλα ήταν κλειστό. Το ταξίδι ήταν καλό δεν είχε αναταράξεις;'

'Ήρεμα ρε Μαράκι μου από τα μούτρα με πήρες.' είπα και γελάσαμε. 'Ναι έφτασα πριν κάνα εικοσάλεπτο και ναι το ταξίδι ήταν μια χαρά.'

'Σε έπαιρνε η Κατερίνα και επειδή ήταν κλειστό με πήρε εμένα και της είπα ότι πήγες Λονδίνο.'

'Θα την πάρω μόλις τα καταφέρω.'

'Εντάξει παιδί μου, είσαι σίγουρη για αυτό το ταξίδι;' είπε και κατάλαβα πως ανησυχεί πολύ.

'Ναι αδελφούλα μου είμαι πιο σίγουρη από ποτέ. Πήρα τον χρόνο που χρειαζόμουν και είμαι έτοιμη να προχωρήσω παρακάτω. Δεν μπορώ να περιμένω από τον Νίκο πάντα, αν ήθελε θα μπορούσε να το είχε κάνει δύο μέρες τώρα, αφού δεν έκανε τίποτα δεν μπορώ να τον περιμένω για πάντα.'

'Εσύ ξέρεις καλύτερα. Λοιπόν να σε κλήσω τώρα να μην σε καθυστερώ και πάρε τηλέφωνο μόλις μπορέσεις. Φιλάκια σε αγαπώ πολύ.'

________________________________________________________________________________

      Είμαι έξω από την πόρτα του ξενοδοχείου και σκέφτομαι πως είναι ότι καλύτερο έχω κάνει.

"Άννα;" ακούω την φωνή του μετά από τόσο καιρό και με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια.

"Εγώ αυτοπροσώπως." είπα και χαμογέλασα, ένα ειλικρινές χαμόγελο που είχα πολύ καιρό να σχηματίσουν.

"Μα πως;" απορεί.

"Δεν υπήρχε περίπτωση να σε αφήσω και να μου γλυτώσεις τόσο εύκολα."είπα.

"Μα ζήτησες χρόνο για αυτό έφυγα." μου διευκρίνισε.

"Τότε σου λέω αν στο μέλλον σου ζητήσω κάτι παρόμοιο μην τολμήσεις και με ακούσεις." του είπα και αμέσως στον πρόσωπό χαρακτικέ ένα αστραφτερό χαμόγελο.

"Μωρό μου" είπε πριν με αρπάξει μέσα στο δωμάτιο και με κολλήσει πάνω στην πόρτα και να αρχίσει να με φιλάει.

      Με φίλαγε μετά από τόσο καιρό και επιτέλους ένιωθα ευτυχισμένη και χωρίς ενοχές χωρίς τύψεις αυτός ήταν ο άνθρωπός μου και το μέλλον μου και θα έμενα μαζί του όσο μας το επέτρεπε η μοίρα. 

      Δεν κατάλαβα πότε μας ξάπλωσε στο κρεβάτι είχα χαθεί στο φιλί του και έδινα σημασία του μου γινόταν γύρω μου μόνο το να με φιλάει με ένοιαζε.

"Σε θέλω μωρό μου." είπε ψιθυριστά στο αυτί μου.

"Κι εγώ αγάπη μου." είπα αναστενάζοντας, ακούγοντας πως τον είπα απομακρύνθηκε και με κοίταξε στα μάτια με ένα τεράστιο χαμόγελο.

"Μην τολμήσεις να με αφήσεις ποτέ" του είπα.

"Δεν πρόκειται μωρό μου να γλιτώσεις από εμένα." είπε και άρχισε να μου αφαιρεί τα ρούχα ρούχα γρήγορα.

      Μόλις μου το είπε αυτό μπήκε μέσα μου χωρίς να περιμένει τίποτα, θέλαμε και οι δύο να νιώσουμε αυτή την ένωση. Αυτή την μοναδική ένωση που είχαμε εμείς οι δύο, οι ένωση που μας έκανε να μην υπολογίζουμε τίποτε άλλο παρά εμάς.

      Εκείνο το βράδυ έγινα αρκετές φορές δικιά του και κοιμηθήκαμε αγκαλιά και πλέον ήξερα πως ήμουν και θα είμαι ευτυχισμένη.Από την επόμενη μέρα μάλιστα άρχισε ένα υπέροχο ταξίδι. Από ότι έμαθα είχε έρθει ξανά στο Λονδίνο  με εράσμιους στο τελευταίο έτος της σχολής του. Έτσι ανέλαβε τα χρέη του ξεναγού μου. Έμαθα τα πάντα για το Λονδίνο. Τα βράδια ανακαλύπταμε κάθε σπιθαμή στο σώμα του άλλου. Ήταν το καλύτερο ταξίδι μας.

________________________________________________________________________________

Ένας χρόνος μετά

"Το πιστεύεις μωρό μου;" είπε για έκτη φορά 

"Τελικά βγήκες εσύ σωστός." είπα και έκανα μια θυμωμένη γκριμάτσα.

"Μην κάνεις έτσι βρε αγάπη μου την επόμενη φορά θα βγεις σωστή εσύ."

"ΘΑ αργήσει να υπάρξει επόμενη φορά να ξέρεις." 

"Χάχα αυτό θα το δούμε αγάπη μου." και άρχισε να γελάει

"Λοιπόν πες τώρα τι όνομα θα του δώσουμε;" τον ρώτησα 

"Έλεγα να τον πούμε Αχιλλέα." είπε.

"Ότι θες εσύ." 

"Πως και συμφώνησες τόσο εύκολα στο όνομα."

"Έχε χάρη που μου αρέσει και εμένα αλλιώς με τόσες ορμόνες θα γινόταν μάχη." του είπα και του έδωσε ένα πεταχτό φιλί.

"Σε αγαπάω καρδία μου." είπε και μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί.

"Και εγώ." του είπα ανάμεσα στο φιλί μας.

The end 

Γεια σας και από μένα για δεύτερη φορά.

Αυτό ήταν το τέλος της πρώτης μου ιστορίας.

Ελπίζω να σας άρεσε γενικά όλη η ιστορία.

Και ευχαριστώ όσους διαβάσατε την ιστορία και την ψήφισαν.

Θα τα ξανά πούμε στην καινούρια ιστορία που ανεβάζω.

Αν σας άρεσε το κεφάλαιο ψηφίστε το ή αφήστε τα σχόλια σας.

Με αγάπη #Αγγελική.