"Νονα ,νονα να βαλω τηλεοραση ,εχει μπαρμπι;"

"Ναι, καρδια μου."

Παρακολουθουσαμε την ταινια,οσπου εβγαλε εκτακτο.

"Προσπαθουνε να βγαλουνε τους επιβατες απο το πλοιο Norman Atlantic που εφυγε σημερα απο Πατρα για Ανκονα..."

"Κατερινα σε παρακαλω πηγαινε στο δωματιο."

"Ενταξει."

"Τα θυματα μεχρι στιγμης ειναι 4 δυο ιταλοι ναυτες και ενα αντρογυνο με το ονομα Νικολαϊδη...Αγγελος και Αλεξανδρα Νικολαϊδη...δεν ειμαστε τοσο σιγουρη χρειαζομαστε καποιον συγγενη για να μας το επιβεβαιωσει."

Οχιιιι δεν μπορει να συμβαινει αυτο...Εκλεισα την τηλεοραση και εκεινη την στιγμη χτυπησε το τηλεφωνο.

"Παρακαλω!...Η ιδια...ναι...δεν εχω το τηλεφωνο του και ξερω οτι ειναι εκτος ελλαδας γινεται να τον ειδοποιησετε εσεις...ευχαριστω πολυ κυριε Καραδημα...ενταξει να θα παω τωρα να δω. "

Πηγα πανω αλλαξα εβαλα μαυρο κολλαν και μια μαυρη χειμωνιατικη μπλουζα που ειχα και φωναξα την μικρη.

"Λοιπον κοριτσακι μου θα παμε να σε αφησω στους γονεις μου θα δεις και την Κλαρα που μου ειπες οτι σου εχει λειψει."

Η Κλαρα ειναι η γατα της σπιτονικοκυρας, στην πολυκατοικια που μενουν οι γονεις μου.

"Νονα; Μιλησες με την μαμα ; "

"Οχι!Αν ηταν θα σου την εδεινα,βαλε τον σκουφο σου μην κρυωσειςκαι παμε."

Ευτυχως ειδοποιησα ενα ταξι να ερθει να με παρει γιατι το αυτοκινητο μου εδω και κατι μερες μας αφησε χρονους.Μακαρι θεε μου να μην ειναι αληθεια και οι σοροι να ειναι καποιων αλλων.Αυτα σκεφτομουν οση ωρα πηγαιναμε στους γονεις μου.

"Ευχαριστουμε πολυ."Πηρα την μικρη , κατεβηκαμε απο το ταξι ,χτυπησαμε το κουδουνι και μας ανοιξε η μητερα μου,δεν σηκωσα τα γυαλια γιατι τα ματια μου ηταν πρισμενα απο το κλαμα.

"Μαμα,μπορεις να κρατησεις την μικρη για λιγες ωρες;"

"Ναι,τι εγινε ;"

"Τιποτα ,θα σου εξηγησω μετα."

"Μην μου εξηγησεις τιποτα το ακουσα."

"Ενταξει μαμα,κουκλιτσα μου πες στην μαμα μου αυτο που ειπαμε στο σπιτι για την Κλαρα."

"Κυρια Λυδια μπορειτε να με πατε στην κυρια Μαρικα να δω την Κλαρα ;"

"Ναι,μπουμπου μου."

Εχω ενα πολυ κακο προαισθημα,αλλα αν δεν ζουν θα γινω και μητερα και πατερας για την Κατερινα,στενοχωριεμαι πολυ γιατι δεν θα δουν το κοριτσακι τους να μεγαλωνει ,να σπουδαζει,να παντρευεται,αλλα αφου το θελει ετσι ο Θεος θα ειμαι εγω εκει για αυτη.Πηρα τα κλειδια απο το αυτοκινητο του πατερα μου και κατεβηκα στο γκαραζ να το παρω.Εβαλα μπροστα και ξεκινησα για το νεκροτομειο μου ειπαν οτι τους ειχαν φερει εδω μιας και μπορουσαν να τους μεταφερουν.Εφτασα μετα απο δεκα λεπτα,με πηγε μια νοσοκομα,σηκωσαν τα πανια και ναι ηταν αυτοι,εκλαψα,εκλαψα δυνατα και με πονο εχασα την κολλητη  που ειχα απο το νηπιαγωγειο,την κολλητη που περνουσαμε τα παντα μαζι ερωτικη απογοητευση αυτη συμπαρασταση εγω.Απο διπλα στεκοταν ο Αγγελος ηταν και οι δυο τοσο ηρεμοι και γαληνιοι,τουλαχιστον τους πηρε μαζι.Εφυγε απο το νεκροτομειο και πηγα στην αστυνομια στον κυριο Φ.Φαιδων για τα τυπικα,επειτα γυρησα σπιτι και εβαλα τα κλαματα,ημουν ρακκος.Μου ηρθαν ολες οι στιγμες με την Αλεξανδρα σαν  flashback απο μπροστα μου.Ξαπλωσα στο κρεβατι κλαιγοντας καπως ετσι πρεπει να με πηρε ο υπνος και ειδα ενα ονειρο ηταν η Αλεξ και ο Αγγελος και μου ελεγαν πως θα το πω στην μικρη.

"Λοιπον για αρχη θα της πεις οτι δεν θα ξαναγυρισουμε αλλα εκει που ειμαστε περναμε καλα και δεν την εχουμε ξεχασει." ειπε ο Αγγελος.

"Παρε την μαζι σου στην κηδεια κατι θα σκαρφηστεις για να το καλυψεις,παντα ησουν καλυτερη σε δικαιολογιες, μην ανησυχεις τα φερετρα θα ειναι κλειστα."Μου ειπε η Αλεξ.

"Μη μη φευγετε."

"Δεν φευγουμε Νεφ εδω ειμαστε...εδωωωω ειμαστεεε...ειμαστεεε...μαστεεε...στεεεε" και πεταχτηκα πανω.

Νεφ εχουν να με πουν απο τα εξι, ετσι με φωναζε η Αλεξανδρα.

Μετα απο αυτο το ονειρο,με ξυπνησε το κινητο μου.

"Παρακαλω...ναι σε μιση ωρα θα ειμαι εκει." Με πηρε ο δικηγορος τους  για το θεμε τον διαθηκων και της επιμελιας της Κατερινας.Εβαλα κατι προχειρο  μαυρο και ξεκινησα για το γραφειο.Εριξα μια ματια στο κινητο μου ειχα βαλει μια φωτογραφια απο τοτε που στολιζαμε το δεντρο μας ειχαν τραβηξει ακτι φιλοι μας,κοιταξα το καθρεφτη και ειδα ενα ζομπι με καστανα μαλλια απο εδω κι απο εκει και τα πρασινα ματια του κατακκοκινα με μαυρους κυκλους,σιγουρα ημουν εγω ;; Ναι,εγω ημουν,εγω που εχασα τα στηριγματα μου,τους κολλητους μου,οχι ενταξει εχω κι αλλη μια κολλητη αλλα χαθηκαμε ημασταν αχωριστη τριαδα,εγω, η Αλεξ και η Ερη.Εφτασα εξω απ το δικηγορικο γραφειο.

"Ο κυριος Αναστασιου ;" Ρωτησα την γραμματεα.

"Ειστε η..."

"Νεφελη Νικου."

"Α! Ναι, περαστε."Πως και με αφησε μιση ωρα ανακριση μου εκανε ,μονο για μανικιουρ ειναι καλη.Βλεπετε ειχε τις αναλογες λημες απο διπλα.Χτυπησα την πορτα και ακουγα μια βαρια φωνη."

"Περαστε."ανοιξα την πορτα και προς εκπληξη μου αντικρισα αυτα τα πρασινα ματια που μου δινουν στα νευρα .

"Καλησπερα."ειπα και καθησα στην αδεια καρεκλα διπλα του.Και μονο που καθομουν διπλα του μου σηκωνωταν η τριχα καγκελο.

"Λοιπον ξερουμε οτι ο Αγγελος ηταν αστυνομικος,μηπως ειχε καποια τηλεφωνηματα τον τελευταιο καιρο ;"

"Δεν ξερω,εχουμε καιρο να βρεθουμε."ειπε ο Ιασονας.

"Θυμαμαι μια μερα λεω οτι παω να το σηκωσω και τοτε με προλαβαινει μες στον τρομο ο Αγγελος και της τελευταιες μερες εμεναν στο πατρικο της Αλεξανδρας."

"Παιδια ειδα  καποια υποπτα τηλεφωνα για αυτο σας το λεω."

¨"Ενταξει θα το εχουμε υπ' οψην μας."

"Κυριε Νικολαου θα ηθελα αν μπορειτε να παρετε στο σπιτι σας την μικρη Κατερινα."

"Ενταξει.Μπορουμε να ανοιξουμε την διαθηκη."

"Ναι,λοιπον... Αν συμβει ποτε να παθω εγω ή η γυναικα μου κατι η επιμελεια του παιδιου θα παει στη νονα της,Νεφελη Νικου, και στον νονο της,Ιασονα Νικολαου.Ακομη το αυτοκινητο θα πρεπει να αποφασισουν μιας και εχουν και οι δυο διπλωμα οδηγησης.Το σπιτι μου θα παει στο ονομα της μικρης ,οπως και το πατρικο της Αλεξανδρας και υπαρχουν 3 τραπεζικοι λογαριασμοι,ο ενας ειναι για την Νεφελη στο ονομα της ,ο αλλος στο ονομα του Ιασονα και ενας τριτος στο ονομα της Κατερινας που θα τον ανοιξει οταν θα ενηλικιωθει.Σας αφησαν κι απο ενα γραμμα και απο ενα αλμπουμ το οποιο κατα τυχη μου το εδωσαν λιγο πριν φυγουν οπως και η διαθηκη.Οριστε αυτο ειναι της Κατερινας θα το παρει ενας απο τους δυο."

"Εγω!"λεμε και οι δυο ταυτοχρονα.

"Καλα,αυτο το κανονιζεται απο μονοι σας,Νεφελη να προσεχεις κοριτσι μου,μπορει σε εχουν βαλει και εσενα στοχο,σε ξερω απο μικρο παιδι δεν αντεχω να παθεις τιποτα."

"Ενταξει κυριε Αποστολη,θα ηθελα να σας κανω και αλλη μια ερωτηση.Η Ερη τι κανει; Εχουμε χαθει απο τοτε που τελειωσαμε την σχολη."

"Ειναι Θεσ/νικη κανει το μεταπτυχιακο της θελεις να σου δωσω το τηλεφωνο της;"

"Ναι,αν μπορειτε."

"69....."

"Ευχαριστω πολυ ,χαιρετισματα στην γυναικα σας."

"Περνα καμια φορα απο το σπιτι.Απο τοτε που επιασες σπιτι αλλου σε χασαμε."

"Χαχαχα ενταξει."τον χαιρετησα και βγηκα απ' εξω.

"Εχω μια απορια γελας και εισαι και χαρουμενη,η κολλητη-αδελφη σου πεθανε και εσυ βρικες ηδη αντικαταστατρια;"

"Πρωτον ποτε δεν βαζω τα κλαματα και οταν αισθανομαι κομματια χαμογελαω και το παιζω ανετη, αλλα δεν ειμαι.Δευτερον αυτη που λες αντικαταστατρια ηταν οι κολλητη μας μονο που χαθηκαμε εχουμε να επικοινωνησουμε ενα-δυο χρονια,εγω,η Αλεξ και η Ερη ημασταν απο μικρες αχωριστες,μετα βεβαια οταν τελειωσαμε τις σπουδες η Ερη εφυγε για μεταπτυχιακο και χαθηκαμε. "

"Οκ,οκ!!(σηκωνει τα χερια ψηλα).Σορρυ."

"Ξερεις, θυμαιμαι το πως μεγαλωσαμε.Οταν παιθαναν οι γονεις της στο τροχαιο εμεινε μαζι μας καναμε πλακες,ξενυχτια,περνουσαμε ωραια.Θυμαμαι οταν ειχε ξεκινησει να ψαχνει για τον θανατο των γονειων της,ειχε συναντησει στην αστυνομια τον Αγγελο της ειχε πει οτι και οι δικιοι του ηταν στο τροχαιο.Μετα απο αυτο λεγαμε στην μαμα μου οτι θα πηγαιναμε στο πατρικο της αλλα πηγαινα μονο εγω, αυτη πηγαινε στον  Αγγελο.Παντα ηταν καλυτερη στα αγορια απο εμενα αλλα και εγω δεν πηγαινα πισω στισ δικαιολογιες.Θυμαμαι τοτε που ειχε μεινει εγκυος στην Κατερινα πως θα το λεγαμε στους γονεις μου οτι μολις στα 19 της θα γινοταν μητερα κι ο πατερας του παιδιου ηταν 3-4 χρονια μεγαλυτερος της." Χωρις να το καταλαβω ειχα βαλει τα κλαματα.

"Σσσς ηρεμισες και μην κλαις."μου ειπε και με πηρε αγκαλια.

"Ενταξει."

"Παρε το αυτοκινητο και ακολουθησε με , θελω να σου πω και εγω αλλα θα σε παω σε ενα μερος που θα σου αρεσει."

Μπηκα στο αυτοκινητο ξεκινησα και τον ακολουθησα,φτασαμε σε ενα πολυ ωραιο μερος με δεντρα και ενα παγκακι γυρω γυρω απο δεντρα .Μου εκανε νοημα να σταματησω,παρκαρα λιγο πιο εκει και κατεβηκα.

"Ειναι πολυ ωραιο."

"Σου αρεσει ;"

"Πολυ!"

Κατσαμε στο παγκακι και αρχισε να μου λεει τα παντα απο την στιγμη που εγιναν φιλοι με τον Αγγελο.

"Ηταν πρωτη μερα στο σχολειο,ημουν τριτη δημοτικου και αυτος το ιδιο, ενταξει καναμε παρεεα αλλα οχι πολλα πολλα,ερχεται και μου λεει για την αδελφη μου και για ενα αγορι που την εσπρωξε κι οτι του εριξε μια στο ευαισθητο (γελακι),απο τοτε γιναμε κολλητοι.Ηταν 17 τελος καλοκαιριου οταν εγινε το ατυχημα μετα επεσε καπως και επειδη ηθελε να εβρισκε την αιτια του ατυχηματος εγινε αστυνομικος.Μετα καθομασταν στο σπιτι και τα λεγαμε και μου ειπε για την Αλεξανδρα, αφου την γνωρισε σε εμενα και στον Αντρεα,τον ξερεις τον Αντρεα;"

"Τον εχω δει δυο τρεις φορες."

"Οκ,μετα παντρευτηκαν και λιγους μηνες αργοτερα ηρθε στον κοσμο αυτο το πλασματακι που εγω ο βλακας το πληγωσα.Μετα λιγο πριν την βαφτιση μου ανακοινωσε ο πατερας μου οτι θα επερπε να φυγω για Αγγλια γιατι αλλιως θα μας επαιρνε την δουλεια ο Μαρκιδης,ο Μαρκιδης ηταν ενας απο τους χειροτερους εχθρους μας και στο σχολειο και στην επιχηριση εχει απειλησει πολλες φορες εμενα ή  τον Αντρεα με καποιο πηραγμα στα φρενα ή κατι τετοιο,στον Αγγελο δεν τολμουσε κατι τετοιο αλλα τον επαιρνε τηλεφωνο.Εμενα πολλες φορες μου εχει παρει δουλεια μεσα απο τα χερια μου,το κακο ειναι οτι οι γονεις μας ηταν φιλοι οποτε αναγκαζομαστε να τον καλουμε σπιτι σε εορτες και τετοια,ασε.Θελω να σου πω κατι ; Την κηδεια θα την κανονισω εγω θες κατι;"

"Εμ ναι,αν γινεται να ειναι τα φερετρα κλειστα θα πουμε στην μικρη,οτι αυτοι που κηδευουν ηταν ακτι φιλοι τους και  θα της πουμε οτι δεν θα ξαναγυρισουν και εκει που ειναι θα περνανε καλα."

"Σε λιγο που θα φυγουμε θα παμε σπιτι σου και θα παρουμε την μικρη και μετα θα ερθετε στο δικο μου."

 "Δεν ξερω αν το θελει ,αν δεν θελει μπορουμε να κοιμηθουμε στους γονεις μου και να ερθουμε το πρωι μετα την κηδεια."

"Εε δεν μπορεις να της πεις οτι θα ερθεις και εσυ μαζι;"

"Θα δω παμε η ωρα ειναι 4 ;"

"Ναι!"

Μπηκα στο αυτοκινητο προσπαθησα να βαλω μπροστα αλλα δεν επερνε με τιποτα,ευτυχως ο Ιασονας με περιμενε.Κατεβηκα κατω καιτου χτυπησα το τζαμι ,μου ανοιξε το παραθυρο."

"Δεν παιρνει μπροστα το σαραβαλακι τι κανουμε;"

"Μπες μεσα και θα πω σε καποιον να ερθει να το παρει."μπηκα στο αυτοκινητο και του εδειξα τον δρομο ητανε λιγο μακρια αλλα ενταξει μετα απο 45 λεπτα περιπου φτασαμε στο σπιτι μου,χτυπησα το κουδουνι.

"Μαμα,η μικρη ειναι μεσα ;"

"Ναι πανω στο δωματιο του αδελφου σου κοιμαται,ενταξει,αληθεια αυτος ποτε θα ερθει ;"

"Σε λιγες μερες αλλα Νεφελη μου δεν εχεις τροπους,το παιδι διπλα σου πιο ειναι ;"

"Ιασονας Νικολαου,κολλητος του Αγγελου."απαντησε η αρσενικη ξερετε ξερετε,που ηταν διπλα μου.

"Εγω παω πανω να ξυπνησω την μικρη και κατεβαινουμε πειτε τα ,μαμα ο μπαμπας που ειναι ;"

"Λες και δεν τον ξερεις στο καφενειο με τον κυρ Αντωνη."

"Καλα πες του οτι το αυτοκινητο εμεινε."

"Και ποιος θα παει να το παρει ;"

"Ρωτα τον Ιασονα." της φωναζω απο το τελευταιο σκαλοπατι.

Μπηκα στο δωματιο του αδελφου μου και την ειδα να κοιμαται σαν αγγελουδι,αρε ατοιμη ζωη,δεν το σκεφτηκες λιγο και αυτο το πλασματακι.Την μισοξυπνησα και κατεβηκαμε κατω.

"Μαμα εμεις θα μεινουμε για λιγο καιρο στο σπιτι του Ιασονα."

"Ναι μου το ειπε,συληπητηρια και για τους δικους της."

"Αυριο στις 12 μαμα θα γινει στην εκκλησια που παντρευτηκαν."

"Ενταξει."

Ο Ιασονας με βοηθησε να την βαλουμε στο αυτοκινητο και απο εκει κατευθυνθηκαμε για το σπιτι του.

Παιδια βοηθειαααα!!Στην πρωτη μου ιστορια "Εκεινο το καλοκαιρι" εχω ξεμεινει απο ιδεες πειτε καμια.