"Κατερινα ελα φευγουμε."

"Ναι,νονα να 'μαι!"

"Μπραβο καρδια μου."

Κατευθυνθηκαμε προς στο αυτοκινητο και απο εκει στο ανθοπωλειο και μετα στην εκκλησια.

"Κατερινακι μου αυτα τα τριανταφυλλα θα τα αφησεις εκει που θα το αφησω και εγω ,ενταξει;"

"Οκ!"

Το τι κλαμα εριξα δεν λεγετε, τους λατρευα,ορκιστηκα να μεγαλωσω οσο μπορω καλυτερα την Κατερινα.Ξαφνικα αισθανθηκα ενα σβησιμο και μετα μαυρο.

Εννοιωσα δυο χερια να με παιρνουν αγκαλια και μετα τιποτα .

"Νεφ,Νεφελη μιλα μου σε παρακαλω."

Μια γνωριμη κολλωνια κυριευσε τα ρουθουνια μου.Ανοιξα τα ματια μου ηταν ολα θολα .

"Νεφ,εισαι καλα, δεν ξερεις ποσο ανησυχησα."

"Μια χαρα ειμαι Ερη,απλως δεν εχω βαλει μπουκια απο χθες για αυτο."

"Καλα."

"Πως εφτασα εδω;"

"Σε εφερε ο Ιασονας και μετα πηγε στην μικρη που εκλεγε."

Σηκωθηκα γρηγορα και πηγα προς το μερος της.

"Νονα,εισαι καλα ,νονα μην με αφησεις και εσυ;" ειπε κλαιγωντας.

"Τι εγινε ψυχη μου ;"

"Να,ηρθε αυτη η κυρια ,ειπε και εδειξε μια να την κανει ο θεος κοπελα, και μου ειπε οτι η μαμα κι ο μπαμπας πεθαναν ." ειπε ξεσπωντας σε πιο δυνατα κλαματα.

"Τι ειπε !"πεταχτηκε η κυρια που ηταν ακριβως διπλα μου και απο οτι καταλαβα ηταν η μητερα του Ιασονα που μολις τωρα βγηκε απο τον ληθαργο της ,δεν την κρινω γιατι και εγω αν δεν ειχα την Κατερινα καπως ετσι θα ημουν.

"Μισο λεπτο!" ειπαμε και οι δυο ταυτοχρονα.

"Πες πρωτη κοπελα μου δεν πηραζει." εκανα νευμα με το κεφαλι μου οτι την ευχαριστω.

"Σε οσους φανει περιεργο η μικρη για την ηλικια της ξερει πολυ καλα τι παει να πει πεθαινω και θελω να μου πειτε ποιος εκμεταλευτηκε την στιγμη αυτη που ο ενας ετρεχε να με συνεφαιρει απο την λυποθιμια μου και οι αλλοι βρισκοσασταν σε μια συμαντικη τελετη;'

"Εγω πηρα την αποφαση,ειπα και στην Ζηλα μιας και ειναι ψυχολογος να το πει στην μικρη!" ειπε με στομφο  πατερας του Ιασονα.

"Συγνωμη,αν επιτρεπεται με ποσο εχεις βγαλει Ζηλα την σχολη;"

"Με 9 φυσικα!"

"Μηπως ηταν αντεσταμενο και επειδη καταλαβα το IQ σου θα στο πω πιο απλα,μηπως ηταν 6 ; Γιατι σε ενα παιδι και την συγγεκριμενη στιγμη δεν ειναι σωστο να του λεμε τοσο σκληρα πραγματα και ειδικα οταν ειναι μολις τεσσαρων!" καυχασα.Ε!Δηλαδη θα μας το πεξουνε καποιες οτι εχουνε κι αξια.

"Συγνωμη κοπελα μου την ηξερες και απο εχθες για να της μιλας με αυτο τον τροπο;"

"Γιατι εσεις με ξερετε που μου μιλατε με τετοιο τονο και συγουρια για τον εαυτο σας;"

"Μπραβο, κοπελα μου!Αλεξη,τουλαχιστον θα επερπε να σεβαστεις οχι μονο την κατασταση αλλα και τον Αγγελο που του ειχες ιδιαιτερη αδυναμια ή μηπως τωρα που εφυγε ειναι, ηταν ,παρτο οπως θες, ενα απλο μηδενικο για εσενα γιατι αν δεν ητανε πολυ καλος φιλος με τον  γιο σου και αν δεν ειχανε βαφτησει την κορη σου οι δικοι του θα τον παρατουσες στο δρομο,γιατι,γιατι δεν ηταν πλουσιοι,αν θυμασε καποτε ουτε εσυ ησουν πλουσιος,παντα σου αρεσε η υψηλη κοινωνια και εσυ ησουν το φτωχαδακι μπροστα τους.Ικανοποιηθηκες τωρα; Και μην νομιζεις οτι οταν εγινες πλουσιος δεν καταλαβα οτι με περιφρονουσες,επεμεινα,επερνα αντικαταθληπτικα χαπια κρυφα δεν ηθελα να ξερουν τιποτα οι αλλοι,ουτε τα παιδια μου ,ουτε εσυ ηθελα να ξερεις,επειδη μου ελεγες οτι κατι τετοιους τους λοιποσουν.Φτωχους,με καταθλιψη,με οχι και τοσο επωνυμα ρουχα,που το πας και αυτο ! Α! μην νομιζεις οτι δεν καταλαβα οτι με τον ιδιο τροπο συμπεριφερθηκες στην Νεφελη και ξερεις κατι ειναι πολυ πιο ανωτερη απο την Ζηλα,ξερεις το λογο ; Δεν εχει χρημα,εχει ομως καρδια και μπεσσα καιτι που δεν εχει...η κυρια να την κανει ο θεος απο εδω και μην νομιζεις οτι με της δουλειτσες σου θα βγεις καθαρος καποια μερα θα την πατησεις και μην μου κλαιγεσε.Οταν θα το καταλαβεις απο εμενα θα ειναι αργα τωρα για τους αλλους τι να πω.σε ξερουν λιγο και μπορουν να σε συγχωρισουν,εγω ομως αν ξανα συμβει κατι τετοιο,ΠΟΤΕ!"

"Μαμα!;!" ειπα ο Ιασονας με το στομα μισανοιχτο.

"Α! και εσυ νεαρε,εχουμε καταλαβει οτι θες την Ζηλα ,αλλα οχι για τα λεφτα και αυτα, απλως για να σου οικανοποιει τις ζωτικες σου αναγκες,λαθος,τις ζοωδεις αναγκες σου. Καταλαβες και πολυ καλα."

"Μαμα,δεν το περιμενα απο εσενα." της ειπε αυστηρα ο Ιασονας.

"Και εγω δεν περιμενα πολλα απο εσας αλλλα εγιναν.Μπορειτε να συναχησετε πατερ."

Πηγα κονα της και της επιασα το χερι ξερω πολυ καλα τι χρειαζοταν αυτη η γυναικα το ειχαμε κανει σε ενα μαθημα,ναι η αρχιτεκτονικη δεν σχετιζεται με τετοιου ειδους μαθημα ,αλλα ειχε ερθει ενας ψυχολογος και μας ελεγε αν καποτε καποιος ,καποια απο τους μελλοντικους πελατες μας ξεσπουσε ετσι τι θα επερπε να κανουμε και τι σημαινε αυτο.Οταν καποιος ξεσπαει ετσι χρειαζεται καποιο στιρηγμα,αισθανεται μονος....                                                                                                                

Την ειδα ειχε βουρκωσει,την πλησιασα και της ειπα.

"Μην ανησυχειτε ειμαι εδω για εσας,δεν θελω να μου στενοχωριεσται."

"Ειχε δικιο η Αλεξανδρα που σε ελαγε διαμαντι."

"Ξερετε κατι ολα γινονται για καποιο λογο,αν δεν ειχε συμβει αυτο,δεν θα γνωριζομασταν ποτε,δεν θα ειχα γνωρισει ποτε εναν ανθρωπο σαν εσας γλυκο και χαρουμενο απο οτι μου ελεγαν αλλα παντα ηπιων τονων αυτο ηταν που μου χαλουσε την ολη εικονα."

"Ξερεις κατι κοριτσι μου ,πριν παντρευτω ημουν πολυ δυναμικη ομως οταν παντρευτηκα τον Αρη αλλαξαν τα πραγματα,δε λεω ειναι πολυ καλος,αλλα ξεροκεφαλος ,το ιδιο και Ιασονας,Αρτεμις ειναι εντελως διαφορετικη,μου θυμιζει τον ευατο μου στα νιατα μου,δυναμικη χαρουμενη φιλοξενη θα τεριαζατε πολυ εσεις οι δυο σαν παρεα,ξερεις κατι παντα θελει να ερθει εδω αλλα δεν της κανει κεφι λογω της συμπεριφορας του πατερα της..."

"Σας παρακαλω μην μιλατε να τελιωσουμε."μας διεκοψε ο πατερ.

Δεκα λεπτα με  το λιβανι και τον παπα να ψελνει ειχα κοιμηθει ορθια,ποτε δεν πηγαινα στην εκκκλησια για αυτο ακριβως τον λογο.Ευτυχως τελειωσε το δραμα και πηγαμε στο νεκροταφειο,ναι αλλο δραμα απο εκει ενταξει ηταν ωραι μερα ανοιξιατικη θα την ελεγε κανεις. 

"Νονα ποτε θα φυγουμε;"

"Κατσε αγαπη μου σε λιγο,ελα να σε παρω μια αγκαλια."

"Καλε εσυ βαρηνες τι σε ταϊσε η Ισμηνη το πρωι ;"

"Κρουασαν με μερεντα ηταν πολυυυυ μεγαλο!!"

"Λοιπον τωρα θα ριξεις αυτα τα δυο στον εναν και τα αλλα δυο στον αλλο ενταξει;"

"Ναι,νονα."πηρε τα τριανταφυλλα που της εδωσα και εριξε τα κοκκινα στην μαμα της ,που της αρεσαν,και τα ασπρα στον μπαμπα της,που τα λατρευε.Το ιδιο εκανα και εγω.Ευτυχως τελος!!Δεν θα αντεχα να σκεφτομαι οτι εκει βρισκονταν οι φιλοι μου...

"Μαμα ποτε θα ερθει ο Ορεστης ;" 

"Το απογευμα γιατι;"

"Παρε αυτη την διεθυνση και πες του να ερθει εκει."

"Ενταξει!"

Ετσι φυγαμε για το σπιτι,οπου ακολουθησαν πολλα...

Το φορεμα της ειναι διπλα μονο που μου παραμορφωνει την εικονα και δεν φαινεται καλο δειτε το και εδω 

http://www.dona.gr/wp-content/uploads/2014/11/Wear-tight-dress-4.jpg

Ευχαριστω παρα πολυ που διαβαζεται την ιστορια μου ριξτε και μια ματια στις αλλες.Α! Και το αστερακι γιατι μετραω αστερια απο εσας τα αστερια (μην το περετε και πανω σας χχιιχιιχχιι) 

Υ.Γ.Πλακα κανω !!! LOVE YOU ALL!!