Έψαξα στο δωμάτιο της αλλά δεν ήταν εκεί. Ούτε στο μπάνιο ούτε σε κανένα άλλο δωμάτιο. Κατέβηκα κάτω και την βρήκα στην κουζίνα να μαγειρεύει. Προχώρησα κοντά της, περπατώντας ενστικτωδώς στις μύτες των ποδιών μου. Σαν να μην ήθελα να με ακούσει. Έφτασα ακόμη πιο κοντά της μέχρι που μπορούσα να μυρίσω ακόμη και το άρωμα της. Σκοτεινό και μυστηριώδης. Λίγο πριν την ακουμπήσω στον ώμο γύρισε προς το μέρος μου απότομα και τρόμαξα από την ξαφνική της στροφή και το βλέμμα μου έπεσε σε αυτό που κρατούσε στο χέρι της. Η καρδιά μου άρχισε πάλι να κτυπάει δυνατά.
Φόβος.

Ξαφνιάστηκε και αυτή όταν με είδε μπροστά της αφού δεν με είχε ακούσει να πλησιάζω. Άφησε μια κραυγή τρόμου και έπιασε την καρδιά της από την ταραχή. Προσπάθησε για λίγο να βρει τις ανάσες της και κατέβασε κάτω το μαχαίρι που κρατούσε τόσο κοντά μου και στόχευε προς το μέρος μου.
Ταραχή.

Ο πανικός σκοτείνιασε το πρόσωπο μου από το μαχαίρι που κρατούσε. Εικόνες από προχθές βράδυ πέρασαν στο μυαλό μου. Ήταν σκοτεινά και δεν μπορούσα να δω καθαρά αλλά το μαχαίρι ήταν υψωμένο από πάνω μου, τόσο κοντά μου που αν προχωρούσε ένα βήμα μπροστά θα χάραζε το πρόσωπο μου. Το μαχαίρι εκείνο έμοιαζε ίδιο με αυτό που κρατούσε τώρα η Βέρα.
Συνηδητοποίηση.

"Με κατατρόμαξες" είπε η Βέρα όταν βρήκε ξανά το χρώμα που είχε φύγει από το πρόσωπο της.

"Γιατί κρατάς το μαχαίρι;" ρώτησα διστακτικά και ασυνείδητα έκανα ένα βήμα πίσω. Ίσως δεν έπρεπε να ρωτήσω. Δεν έπρεπε να καταλάβει ότι ξέρω.

"Μαγειρεύω" είπε λες και ήταν αυτονόητο και σούφρωσε τα φρύδια της όταν είδε την ταραχή μου και έκανε ένα βήμα μπροστά προς το μέρος μου και τεινάχθηκα προς τα πίσω.

Σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και με κοίταξε ανήσυχα "είσαι καλά;" άρπαξε ένα λεμόνι και άρχισε να το κόβει με το μαχαίρι που κρατούσε. Πίσω της είδα κομμένα λαχανικά τα οποία θα είχε κόψει προφανώς με αυτό το μαχαίρι.
Καθυσηχασμός.

Είχα ταραχθει τόσο πολύ από το-
Δακτυλίδι.
Το δακτυλίδι.
Πρέπει να δω αν φοράει το δακτυλίδι.

"Βγάλε τα γάντια" είπα και με κοίταξε παράξενα από αυτό που ζήτησα ή από τον απότομο τόνο της φωνής μου. "Πρέπει να δω κάτι"

Με κοίταξε ξανά παράξενα, δίστασε για ένα λεπτό αλλά έκανε αυτό που της είπα βγάζοντας το αριστερό γάντι που φορούσε στο χέρι της για να μαγειρέψει.

"Το άλλο" είπα ξέροντας πως το δακτυλίδι του γάμου φοριέται στο δεξί χέρι.

"Εβ, είσαι καλά; έχει συμβεί κάτι ξανά;" ρώτησε αγνοώντας αυτό που της είπα.

"Βγάλε το γάντι!" Φώναξα και τεινάχθηκε αφού δεν περίμενε τον τόνο της φωνής μου να υψωθεί τόσο.

Δίστασε ξανά και έτσι άρπαξα το χέρι της, ποσπάθησε να με σταματήσει αλλά τελικά έβγαλα το γάντι.
Απορία.

Το δακτυλίδι ήταν πάνω στο δάκτυλο της. Το ίδιο με αυτό που είχα βρει στο μπάνιο και είχα τώρα στην τσέπη μου.
Φόβος.
Ξανά.