Το απόγευμα της ίδιας δήθεν συνηθισμένης μέρας ο Παύλος πήγε ξανά στο σπίτι της Ούρσουλας, όπως κάθε μέρα.Αφού έκαναν έρωτα, μετά ξάπλωσαν μαζί αγκαλιά, όπως έκαναν συνήθως. Καθώς ήταν ξαπλωμένοι μαζί στο κρεβάτι, η Ούρσουλα είπε στον Παύλο:

"Μην φύγεις απόψε Παύλο.Μείνε εδώ και αν το πρωί η Ελπίδα δεν σε βρει εκεί πες ότι έφυγες για τη δουλειά νωρίτερα γιατί βιαζόσουν!"

"Αυτό θα κάνω, είμαι καλός στις δικαιολογίες οπότε όλο και κάτι θα σκεφτώ! Τώρα τελευταία βλέπει εφιάλτες συχνά και μιλάει στον ύπνο της. Μου τη σπάει αυτό γιατί γίνεται όλο και χειρότερο κάποιες φορές! Χθες έλεγε κάτι άκυρα για τη βαθύτερη έννοια της ελευθερίας και τα έλεγε τόσο δυνατά που δεν μπορούσα να κοιμηθώ! Δηλαδή δεν φτάνει που έχει γενικότερα σαν συνήθεια να μιλάει στον ύπνο της, τώρα θα φιλοσοφεί και στον ύπνο της!"

                        ........................

Το βράδυ η Ελπίδα είχε έναν ακόμη άσχημο ύπνο.Καθώς κοιμόταν κουνιόταν δεξιά και αριστερά στο κρεβάτι λέγοντας ασυναρτησίες.Φώναζε διάφορα ονόματα δικών της ανθρώπων και γνωστών της. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και πήγε στην κουζίνα να πιει νερό. Πάνω στο τραπέζι βρήκε μια λερωμένη χαρτοπετσέτα που κάποιος είχε ξεχάσει να την πετάξει στα σκουπίδια. Όταν άνοιξε τον κουβά των σκουπιδιών για να την πετάξει, βρήκε μέσα το χαρτί με το δοκίμιο για την ελευθερία και κάπως έτσι το μπέρδεμα της προηγούμενης νύχτας έκανε την εμφάνισή του ξανά...

Κοίταξε το άδειο κρεβάτι με ένα βλέμμα εντελώς φυσικό, σαν να μην θυμόταν ότι ήταν παντρεμένη! Έπειτα ντύθηκε, πήρε το χαρτί και έφυγε για το σπίτι του Κωνσταντίνου! Τον βρήκε στο ξύλινο σπιτάκι ξανά, χτύπησε την πόρτα, εκείνος βγήκε έξω και την πλησίασε έχοντας ένα ψυχρό βλέμμα.

"Τι θες;"

"Αυτή τη στιγμή, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι με λένε Ελπίδα, μένω μόνη μου και είμαι ερωτευμένη μαζί σου, θέλω να παντρευτούμε και να κάνουμε οικογένεια! Αγαπώ τα παιδιά και θα ήθελα πολύ να αποκτήσω δικά μου!"του έλεγε απελπισμένη η Ελπίδα και ήταν έτοιμη να κλάψει.

"Ελπίδα...τι λες;"

"Ότι θέλω να αγαπήσω έναν άντρα... να κάνω οικογένεια και παιδιά!"

"Μα... αφού έχεις ήδη παιδιά...Τον Λουκά και την Ταμάρα!"

"Ποιοι είναι αυτοί, δεν τους ξέρω! Τέλος πάντων, χθες πήρα κρυφά ένα από τα χαρτιά σου που έγραφες ένα δοκίμιο για την ελευθερία! Και θέλω να ζητήσω συγγνώμη για αυτό ! Στο επιστρέφω, ήταν υπέροχο! Μην φοβάσαι να μιλάς στον κόσμο για όσα γράφεις! Τουλάχιστον όχι σε εμένα! Σ'αγαπώ!"

Είχαν πλησιάσει πολύ κοντά, με αποτέλεσμα τα χείλη τους να ενωθούν ξανά! Ο Κωνσταντίνος ένιωθε πρωτόγνωρα συναισθήματα για την Ελπίδα και εκείνη τη στιγμή τα μάτια του είχαν κλείσει και είχε αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο φιλί της! Ακόμα κι αν εκείνη τη νύχτα φάνηκε καθαρά ότι έχει κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα, αυτό τον έκανε να θέλει να τη βοηθήσει και να είναι δίπλα της ακόμα περισσότερο!

.....................

Την επόμενη μέρα ο Κωνσταντίνος έψαχνε την Ελπίδα για να της μιλήσει. Όταν τελικά τη βρήκε έξω από το γραφείο των καθηγητών, την πλησίασε και της είπε:

"Πρέπει να σου μιλήσω, έχω κάτι πολύ σημαντικό να σου πω. Μπορείς σε παρακαλώ να έρθεις μαζί μου για ένα λεπτό; Στο γραφείο και οι τοίχοι έχουν αυτιά!"

Η Ελπίδα δέχτηκε γιατί καθώς είχε ξεχάσει τι συνέβη μεταξύ τους το βράδυ, ήταν περίεργη να μάθει τι ακριβώς την ήθελε. Όταν απομακρύνθηκαν μαζί από το γραφείο των καθηγητών, εκείνος της είπε:

"Χθες βράδυ είχες έρθει σπίτι μου!"

"Τι; "

"Αλήθεια σου λέω, βγάλαμε και φωτογραφία!"είπε και της έδειξε μια φωτογραφία που είχαν βγάλει μαζί έξω από το ξύλινο σπιτάκι.

"Δεν θυμάμαι πότε βγάλαμε αυτή την φωτογραφία μαζί! Πραγματικά δεν θυμάμαι τίποτα!"

"Χθες το βράδυ που μιλούσες, έμοιαζες σαν να μην θυμόσουν τίποτα από την προσωπική σου ζωή! Σου έλεγα για τον γιό σου και για την κόρη σου και έδειχνες σαν να μην τους ξέρεις!"

"Για να μην θυμόμουν ότι πήγα σπίτι σου, ούτε αυτό είναι απίθανο! Κάτι πρέπει να κάνω! Θα ψάξω για ψυχολόγο...Πρέπει να μιλήσω και στον Παύλο..."

"Πάντως να ξέρεις πως ό,τι και αν χρειαστείς, εγώ θα σε βοηθήσω!"

"Σε ευχαριστώ! Αν δεν ήσουν και εσύ..."

"Και ο Παύλος σε αγαπάει, σωστά;"

"Δεν ξέρω... λογικά!"

<<Το συναίσθημα του αληθινού έρωτα το καταλαβαίνεις όταν το νιώσεις για πρώτη φορά! Πολλοί από τους ανθρώπους που καταφέρνουν να διασχίσουν τη λεωφόρο των χαμένων ονείρων γνωρίζουν τον αληθινό έρωτα! >>