Την επόμενη μέρα η Ελπίδα έβαλε στα παιδιά από το τμήμα του Λουκά τεστ μαθηματικών στο μάθημα της ημέρας. Καθώς έγραφαν τα παιδιά, έψαχνε να βρει το στυλό της στην τσάντα της και βρήκε ένα διπλωμένο χαρτάκι. Το άνοιξε και άρχισε να διαβάζει ψιθυριστά. Με το που διάβασε την τελευταία φράση σκέφτηκε:

"Μάλλον από εδώ μου είχε κολλήσει η φράση <<Δεν γεννιέσαι ελεύθερος, γίνεσαι ελεύθερος!>>! Μόνο που δεν ξέρω πως βρέθηκε στα χέρια αυτό το χαρτί, αλλά δεν μπορεί, θα το θυμηθώ!"

Μόλις πλησίασε δίπλα στην έδρα το πρώτο παιδί που τελείωσε  με το γραπτό του, τοποθέτησε το χαρτί πάνω στην έδρα. Σιγά σιγά έδιναν όλοι οι υπόλοιποι τα γραπτά τους. Όταν χτύπησε το κουδούνι, η Ελπίδα πρόσεξε ότι το γραπτό του Λουκά δεν είχε όνομα. Προτού προλάβει να βγει έξω τον φώναξε για να το γράψει. Όμως του έδωσε το χαρτί με το δοκίμιο του Κωνσταντίνου για την ελευθερία καταλάθος. Εκείνος βιαζόταν, έγραψε γρήγορα το όνομά του, χωρίς να παρατηρήσει ότι η Ελπίδα του έδωσε λάθος χαρτί επειδή βιαζόταν να βγει διάλειμμα. Εκείνη μετά πήρε όλα τα χαρτιά μαζί με αυτό στο ένα της χέρι και την τσάντα της στο άλλο και έφυγε από την αίθουσα βιαστικά.

Καθώς κατέβαινε τις σκάλες, μόλις άκουσε τον Κωνσταντίνο να φωνάζει το όνομά της, σκόνταψε και έπεσε.

"Είσαι καλά;"την ρώτησε και την βοήθησε να σηκωθεί.

"Καλά είμαι! Το θέμα είναι τώρα να μαζέψω τα τεστ των παιδιών!"είπε και έσκυψε να τα μαζέψει ενώ παράλληλα τη βοήθησε και εκείνος μαζεύοντας τουλάχιστον τα μισά από αυτά.

"Σχετικά με αυτό που έγινε χθες..."

"Τι έγινε χθες;"απόρησε εκείνη.

"Μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις!"

"Αφού δεν καταλαβαίνω!"συνέχισε να του λέει με απορία στη φωνή της.

"Χθες ήρθες σπίτι μου! Δεν θυμάσαι;"τη ρώτησε αγανακτισμένος.

"Όχι, πότε ήρθα εγώ σπίτι σου;"

"Καλά, ασ'το!"είπε και έφυγε θυμωμένος.

Η Ελπίδα δεν έλεγε ψέματα. Δεν θυμόταν απολύτως τίποτα από αυτά που έγιναν τη χθεσινή νύχτα και δεν μπορούσε να εξηγήσει τη συμπεριφορά του Κωνσταντίνου. Γιατί ο Κωνσταντίνος ισχυριζόταν ξαφνικά χωρίς λόγο ότι εκείνη είχε πάει σπίτι του το προηγούμενο βράδυ;

  .................

Χωρίς να το ξέρουν, ο Κωνσταντίνος και η Ελπίδα ξέχασαν να μαζέψουν ένα χαρτί, συγκεκριμένα το χαρτί με το δοκίμιο για την ελευθερία. Κάποια στιγμή το είδε η Χριστίνα καθώς κατέβαινε τις σκάλες και το μάζεψε για να το διαβάσει. Το διάβασε μέχρι ένα ορισμένο σημείο, επικεντρώθηκε στη λέξη <<Ελευθερία>> και νόμιζε πως είναι όνομα!

Εφόσον το χαρτί έγραφε το ονοματεπώνυμο του συμμαθητή της του Λουκά, έβγαλε το συμπέρασμα ότι ο Λουκάς είναι ερωτευμένος με την Ελευθερία Αφελειάδου, μία κοπέλα γλυκιά και ντροπαλή που κάθε δημοφιλές παιδί στο σχολείο όπως αυτή υποτιμούσε! Και εφόσον ήταν και ο Λουκάς σε παρέες με δημοφιλή παιδιά ήταν παράλογο να είναι ερωτευμένος με ένα τέτοιο ντροπαλό κορίτσι που κανένας δεν του έδινε σημασία! Είχε μείνει τόσο έκπληκτη από αυτή την πληροφορία που νόμιζε ότι έμαθε με αποτέλεσμα να τη διαδώσει σε ολόκληρο το σχολείο!

                            .....................

Ο Λουκάς παρατήρησε ότι οι συμμαθητές του τού φέρονταν περίεργα και κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει. Παρόλο που έλεγαν διάφορα για αυτόν κρυφά, δεν είχαν το θάρρος να του μιλήσουν ευθέως, έτσι περιορίζονταν απλώς στο να τον κοιτάζουν και να λένε διάφορα υπονοούμενα. Η παρεξήγηση λύθηκε μόνο όταν η Χριστίνα έπεσε καταλάθος πάνω του και της έφυγε το χαρτί από τα χέρια. Εκείνος το μάζεψε και πήγε να της το δώσει καθώς δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν, όμως εκείνη του είπε με μια δόση ειρωνείας στη φωνή της:

"Για πες! Τόσο πολύ σου αρέσει η Αφελειάδου όπως γράφεις εδώ;"

"Ε; Τι φάση;"

"Έτσι γράφεις εδώ πέρα!"είπε και του  έδωσε το δοκίμιο να το διαβάσει.

Εκείνος διάβασε βιαστικά όπως είχε κάνει και η Χριστίνα βγάζοντας το συμπέρασμα ότι πρόκειται για ερωτικό γράμμα. Ξαφνικά είδε το όνομά του γραμμένο εκεί και άρχισε να φωνάζει.

"Πώς βρέθηκε το όνομά μου εδώ;"

"Αλήθεια, πώς βρέθηκε;"σχολίασε ειρωνικά ένας άλλος συμμαθητής τους.

"Κόψτε το δούλεμα, δεν το έγραψα εγώ αυτό! Δεν ξέρω πώς βρέθηκε το όνομά μου εκεί..."

Εκείνη τη στιγμή ήρθε κοντά στον Λουκά η Αφελειάδου με αποτέλεσμα όλοι οι υπόλοιποι που βρίσκονταν εκεί να αρχίσουν να γελάνε και να λένε διάφορα υπονοούμενα. Εκείνη αφού τον κοίταξε με ένα αθώο και ντροπαλό βλέμμα,τον ρώτησε:

"Είναι αλήθεια ότι έγραψες ένα ερωτικό δοκίμιο για εμένα;"

"Δεν ξέρω τι λένε οι υπόλοιποι, πάντως εγώ δεν σε γουστάρω, για αυτό φύγε και άντε να βρεις κανέναν άλλον, αλλά έτσι όπως είσαι σιγά μη βρεις!"

Εκείνη τη στιγμή όλοι άρχισαν να φωνάζουν το κλασικό <<ωωω>> και η Ελευθερία η Αφελειάδου έφυγε κάνοντας προσπάθεια να μην κλάψει γιατί στα αλήθεια ένιωθε αισθήματα για τον Λουκά. Η παρεξήγηση λύθηκε, αν και ο Λουκάς δεν ήξερε πώς ακριβώς βρέθηκε το όνομά του στο γράμμα, όλοι κατάλαβαν ότι δεν του άρεσε ποτέ η Αφελειάδου...

                                                                             ....................

Όταν ο Λουκάς γύρισε σπίτι, βρήκε την Ταμάρα στο σαλόνι να κοιτάει κάτι στο κινητό της. Αφού κάθισε δίπλα της στον καναπέ όπου καθόταν, ξεκίνησε να της μιλάει για όσα έγιναν:

"Δεν θα πιστέψεις τι έγινε! Όλη η δευτέρα γυμνασίου νόμιζε ότι έγραψα ερωτικό γράμμα στην Αφελειάδου!"

"Πλάκα κάνεις!"

"Αλήθεια, έλεγαν ότι της έγραψα αυτό!"είπε δίνοντας το χαρτί στην Ταμάρα. Εκείνη άφησε το κινητό της και το πήρε να του ρίξει μία ματιά στα γρήγορα.

"Σιγά που θα έγραφες εσύ τέτοιο κείμενο! Ωχ, το όνομά σου!"αναφώνησε μόλις είδε γραμμένο το όνομά του στο κάτω μέρος του χαρτιού.

"Το αστείο είναι πως ούτε εγώ ξέρω πώς βρέθηκε το όνομά μου εκεί!"

"Πώς αποδείχτηκε τελικά ότι δεν είναι δικό σου;"

"Η Χριστίνα σκόνταψε στις σκάλες, της έφυγε το χαρτί και έπεσε ακριβώς μπροστά μου. Τότε άρχισα τις ερωτήσεις και τελικά λύθηκε η παρεξήγηση γιατί ήρθε η Αφελειάδου έτοιμη να μου ζητήσει να τα φτιάξουμε και της είπα όχι! Ήταν κι άλλα άτομα μπροστά και το είδαν!"

"Είναι όλοι βλάκες στο μεταξύ! Αν το διάβαζαν όλο θα καταλάβαιναν ότι το κείμενο δεν αναφερόταν σε μια κοπέλα που τη λένε Ελευθερία, αλλά στην ελευθερία ως αφηρημένη έννοια!"είπε και ο Λουκάς την κοιτούσε με ένα βλέμμα που έμοιαζε με αυτό της αγελάδας...Η Ταμάρα το παρατήρησε και πρόσθεσε:

"Σε απλά ελληνικά,αναφέρεται στην ελευθερία έκφρασης, την ελευθερία του λόγου..."

"Δεν ζήτησα να μου κάνεις ανάλυση! Τόσο πολύ σου άρεσε;"

"Ναι, είναι τέλειο! Αυτός που το έγραψε πρέπει να είχε ξεχωριστή προσωπικότητα, γιατί το συγκεκριμένο κείμενο έχει βαθύ νόημα!"

"Τι να πω; Άμα σου αρέσει τόσο ανέβασέ το στο instagram όπως ανεβάζεις και τα δικά σου quotes."

"Τα στιχάκια και τα ποιήματα είναι κάτι παραπάνω από αναρτήσεις στο instagram και μόνο εκείνοι που τα γράφουν και ελάχιστοι από αυτούς που τα διαβάζουν μπορούν να καταλάβουν την αξία τους!Τέλος πάντων, χάρη στο τρίωρο που σχόλασα ανακάλυψα πληροφορίες για το τραγούδι που ακουγόταν στην αίθουσα με τον διαδραστικό πίνακα την ημέρα που βρέθηκε εκεί εκείνο το κορίτσι από το νηπιαγωγείο!"

"Αυτό το τραγούδι με τα κουνέλια; Άι χόρτασα, βάλε στα κουνέλια φαγητό!"

"Αυτό το τραγούδι ήταν διάσημο κάποτε! Είχαν βγει μπλούζες, φούστες, μέχρι και κουκλάκια σχετικά με αυτό το τραγούδι! Αυτό είναι το βίντεο κλιπ."είπε και έβαλε στο κινητό της το βίντεο να παίζει.

Το βίντεο κλιπ έδειχνε άντρες και γυναίκες να χορεύουν ένα χορό, στον οποίο πιάνονταν από την μέση και κουνιούνταν δεξιά αριστερά. Βρίσκονταν σε ένα μπιτσ μπαρ. Ένα κορίτσι ξανθό, με άσπρη φούστα μίνι και ένα μπουστάκι ριγέ ασπρόμαυρο, καθόταν σε μια γωνία και βαριόταν. Τελικά βρήκε ένα αγόρι της ηλικίας της και άρχισαν να χορεύουν. Όταν την είδε ο πατέρας της, ένας τύπος ψηλός, καστανός, σγουρομάλλης, τής έδωσε ένα χαστούκι. Αργότερα ξανασυναντήθηκαν με το αγόρι και άρχισαν ξανά τον χορό. Ο πατέρας της πήγε να την χαστουκίσει ξανά, αλλά τον έπιασε μια γυναίκα στην ηλικία του για να χορέψουν.

"Βλακεία!"σχολίασε ο Λουκάς.

"Εμένα μου αρέσει, το κατέβασα στο κινητό μου!"είπε η Ταμάρα και πήγε στο δωμάτιό τους.

Κάθισε στο γραφείο της, άνοιξε το ροζ τετράδιο που χρησιμοποιούσε για ημερολόγιο και άρχισε να το ξεφυλλίζει μέχρι να φτάσει σε μια κενή σελίδα. Άλλοτε περιέγραφε μια μέρα μέσα σε μικρές παραγράφους ογδόντα λέξεων, άλλοτε χρειαζόταν αρκετές σελίδες για να περιγράψει μια μέρα, ενώ σε άλλες σελίδες υπήρχαν γραμμένα στιχάκια. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε να γράφει με σκοπό να περιγράψει το συμβάν με το ποίημα για την ελευθερία:

<<Σήμερα εγώ είχα τρίωρο και γύρισα σπίτι πριν από τον Λουκά. Έμπνευση για να γράψω στιχάκια δεν είχα, έτσι αποφάσισα να ανεβάσω στο  instagram ένα από αυτά που είχα ήδη γραμμένα! Άνοιξα το τετράδιο σε μια σελίδα όπου είχα γράψει ένα στιχάκι για την εσωτερική ομορφιά και ανέβασα το συγκεκριμένο. Πήρε δέκα likes! Ένιωσα πολύ χαρούμενη αλλά η χαρά μου ήταν προσωρινή γιατί  καταβάθος ξέρω ότι κανείς δεν διαβάζει τα στιχάκια, κανείς δεν προσπαθεί να καταλάβει το νόημά τους, όλοι βάζουν ασυναίσθητα like σε κάθε ανάρτηση με στιχάκι που εμφανίζεται στην αρχική οθόνη τους και μετά εμένα μου δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι τα στιχάκια μου αρέσουν σε πολλά άτομα.
Δυστυχώς όλοι σκέφτονται πολύ επιφανειακά και σήμερα έγινε κάτι που μου έδειξε για άλλη μία φορά ότι έχουν το μυαλό τους συνέχεια στο κουτσομπολιό και αδιαφορούν για βαθύτερα πράγματα όπως αξίες και ιδανικά. Γιατί όταν γύρισε ο Λουκάς από το σχολείο μου είπε ότι...>>

Η Ταμάρα σταμάτησε απότομα να γράφει γιατί κόλλησε στο συγκεκριμένο σημείο και δεν ήξερε πως ακριβώς να περιγράψει αναλυτικά το συμβάν με το δοκίμιο για την ελευθερία...Έτσι έγραψε μόνο ένα στιχάκι μέσα από το οποίο εξέφραζε τις σκέψεις της και τα συναισθήματά της για το συγκεκριμένο συμβάν.

<<Οι άνθρωποι που τους αρέσει σχολιάζουν δύσκολα θα δουν την ουσία των πραγμάτων! Πολλοί καλλιτέχνες χρησιμοποιούν μεταφορές στα έργα τους και οι μόνοι που μπορούν να καταλάβουν το νόημά τους είναι εκείνοι που ακολουθούν τη δική τους πορεία στην λεωφόρο των χαμένων ονείρων!>>