Είχα μείνει λίγο πιο πριν στην Αντιγόνη...τη φαντασία της και την παιδικότητά της...Από τη στιγμή, λοιπόν, που χτύπησε το κουδούνι μέχρι τη στιγμή που κρύφτηκε στην ντουλάπα, παρόλο που η Αντιγόνη είχε προλάβει ήδη να πατήσει το βίντεο, το YouTube πέταγε διαφημίσεις. Μόνο όταν η Αντιγόνη είχε ήδη κρυφτεί, το βίντεο ξεκίνησε όντως:

<<Σορ ακούσι φόι, κεν γιουντί ασάμι φισορά!Σορ ακούσι φόι, κεν γιουντί ασάμι φισορά!>>

Αυτός ο ήχος έφτανε στα αυτιά των μαθητών έξω από την αίθουσα που δεν ήξεραν ισπανικά.

"Τι είναι αυτό! Ποιος έβαλε σπανιόλε;"σχολίασε ο Λουκάς, ο γιος της Ελπίδας και αδελφός της Ταμάρας για τον οποίο έγινε λόγος στην αρχή της ιστορίας.

<<Άι εκούρτανσαν βάιε στα
κομίνια ονεφό! >>

"Τι λέει; Ποιος χόρτασε;"είπε η Χριστίνα, η κόρη της Ούρσουλας για την οποία επίσης έχει γίνει λόγος όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία.

"Άι χόρτασαν, βάλε στα κουνέλια φαγητό!"τραγούδησε χαζοχαρούμενα ο Ιάσονας, ο κολλητός του Λουκά και έπειτα πρόσθεσε:

"Τα κουνέλια χόρτασαν!"

"Καλά να πάθουν για να μάθουν να τρώνε όλο καρότα, δεν τρώνε ένα σουβλάκι εκεί πέρα!"πρόσθεσε ένα άκυρο αγόρι.

"Μα καλά, από πού ακούγεται αυτή η μουσική, υποτίθεται ότι στην τάξη δεν είναι κανείς!"απόρησε μια άλλη άκυρη κοπέλα.

"Λογικά κάποιος είναι μέσα και βάζει βίντεο στο Youtube! Αφού την αίθουσα με τον διαδραστικό πίνακα δεν την κλειδώνουν ποτέ, πάμε να δούμε."είπε ένα άλλο άκυρο κορίτσι και μπήκε στην αίθουσα. Το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι. Έχοντας μπει μέσα όλοι άρχισαν να γελάνε χαζοχαρούμενα με το βιντεοκλίπ του ισπανικού τραγουδιού που έπαιζε στον διαδραστικό! Ήταν ένα παλιό τραγούδι που λεγόταν Lambada.

"Τι γίνεται εδώ, ποιος βάζει μουσική;"ακούστηκε η φωνή της Ελπίδας, της καθηγήτριας μαθηματικών, η οποία μπήκε μέσα στην αίθουσα να δει τι γίνεται.Προτού προλάβει κανείς να πει τίποτα, ακούστηκε ένας θόρυβος από την ντουλάπα που βρισκόταν στην αίθουσα. Όλοι στράφηκαν έκπληκτοι προς τα εκεί. Η Ελπίδα πλησίασε αυθόρμητα την ντουλάπα, την άνοιξε και βρήκε μέσα την Αντιγόνη...

Όλα τα παιδιά κοιτούσαν προς το μέρος της.Η Ελπίδα ήταν έτοιμη να την ρωτήσει ποια είναι και πώς ήρθε, αλλά συνειδητοποίησε ότι ήταν η κόρη του Κωνσταντίνου. Μιλούσε συνέχεια για αυτήν και είχε μια φωτογραφία στο κινητό του που τής τήν είχε δείξει.

Η μικρή εξήγησε ότι βαρέθηκε στο σχολείο της και ήρθε στο γυμνάσιο...για να ζήσει μια περιπέτεια! Η Ελπίδα είπε πως ήταν επικίνδυνο αυτό που έκανε και θέλησε να την πάει πίσω, αλλά η μικρή διαμαρτυρήθηκε επειδή θα έμπαινε τιμωρία.

"Αν υποσχεθείς ότι δεν θα το ξανακάνεις, η δασκάλα σου δεν θα σε τιμωρήσει!"

"Καλά, το υπόσχομαι! Γίνεται να μου χαρίσεις την Ωραία Κοιμωμένη;"είπε απευθυνόμενη στον Ιάσονα, έχοντας στρέψει το βλέμμα της προς το θρανίο αυτού και του Λουκά.

"Δεν υπάρχει Ωραία Κοιμωμένη εδώ!"είπε ο Ιάσονας χαμογελώντας στη μικρή.

"Λέω το βιβλίο που κρατάς!"

"Δικό μου είναι, γράφει το όνομά μου!"

"Ωραία Κοιμωμένη γράφει!"

"Ιάσονας Τοξότης Ορίτζιναλ γράφει!"

"Το Ιάσονας εγώ δεν το βλέπω πουθενά!"

"Δεν το βλέπεις γιατί έχει φύγει η ετικέτα! Αυτό που βλέπεις είναι η λέξη Ορίτζιναλ!"

"Δεν πειράζει, εγώ θα σε λέω Ωραία Κοιμωμένη!"

Με το που είπε αυτή τη φράση, όλοι μαζί οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριες του Ιάσονα άρχισαν να φωνάζουν  <<ωωω>> μέχρι που η Ελπίδα είπε:

"Εντάξει παιδιά, φτάνει! Θα πάω την Αντιγόνη πίσω, θα λείψω μόνο δέκα λεπτά, μην διαλύσετε την τάξη!"

Καθώς περπατούσαν στον διάδρομο μέχρι το ασανσέρ, η Αντιγόνη είπε στην Ελπίδα:

"Είσαι πολύ καλή! Θα σου πω ένα μυστικό αλλά δεν θα το πεις σε κανέναν! Ο μπαμπάς μου πηγαίνει σχεδόν κάθε βράδυ αφού κοιμηθώ και κάθεται στο ξύλινο σπιτάκι που έχουμε στον κήπο. Εκεί κάνει κάτι πολύ μυστικό που δεν το έχω καταλάβει! Και η διεύθυνσή μας είναι μυστική για εμένα, γιατί αν κάποιος την μάθει θα ανακαλύψει το μυστικό!"

Αφού είπε αυτό το μυστικό, είπε στην Ελπίδα και την <<μυστική>> διεύθυνση του σπιτιού του Κωνσταντίνου! Η Ελπίδα συγκράτησε καλά στο μυαλό της τη συγκεκριμένη πληροφορία γιατί ήθελε πολύ να πάει στο σπίτι του Κωνσταντίνου ώστε να τον γνωρίσει καλύτερα. Ωστόσο, ντρεπόταν...

Δεν ήξερε αρχικά αν τα αισθήματα που είχε για τον Κωνσταντίνο ήταν αμοιβαία... Και επίσης ήταν και παντρεμένη γυναίκα!
Όταν είχε πει στον Κωνσταντίνο ότι είναι παντρεμένη με τον Παύλο Αλεξανδρόπουλο που είχε ολόκληρο ιδιωτικό σχολείο δικό του και ότι ο Λουκάς στου οποίου το τμήμα έκανε το μάθημα των μαθηματικών είναι γιος τους, εκείνος είχε σταματήσει να συζητάει μαζί της για την προσωπική του ζωή...

Εγώ ως αφηγητής θα σχολιάσω εδώ ότι αυτό έγινε για πολλούς και ευνόητους λόγους που δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω! Ακόμα και ένας τόσο επιφανειακός αφηγητής σαν εμένα βαριέται κάποια αυτονόητα πράγματα.Και σε κάτι τέτοιες στιγμές που γίνονται τέτοιες σκέψεις ακόμα και εγώ προτιμώ να ασχοληθώ με την άποψη της Αντιγόνης για τη ζωή:
                                                                          
"Όταν μεγαλώσω θα πάω στο δημοτικό, μετά θα πάω στο γυμνάσιο, μετά στο λύκειο, μετά στο πανεπιστήμιο και όταν τελειώσω το πανεπιστήμιο θα παντρευτώ έναν ωραίο και καλό άντρα και θα κάνουμε παιδάκια! Εσύ έχεις παιδάκια;"

"Το αγόρι στην τάξη μου που το λένε Λουκά είναι γιος μου.Έχω και μια κόρη, την Ταμάρα, αλλά αυτή πάει στο σχολείο του άντρα μου."

"Εγώ, όταν μεγαλώσω, θέλω να παντρευτώ κάποιον σαν τον πρίγκιπα που παντρεύτηκε η Ωραία Κοιμωμένη,δηλαδή να είναι πολύ όμορφος και πολύ καλός!"

"Έτσι είναι όλοι οι πρίγκιπες στα παραμύθια!"σχολίασε η Ελπίδα χαμογελώντας αμήχανα.

"Έχεις δίκιο.Και η Ωραία Κοιμωμένη και η Χιονάτη παντρεύτηκαν όμορφους και καλούς πρίγκιπες! Το ίδιο και η Σταχτοπούτα! Αφού υπάρχουν τόσοι πολλοί πρίγκιπες, δεν θα είναι δύσκολο να γνωρίσω και εγώ έναν όταν μεγαλώσω!"

                                                                         
......................

Καθώς είχαν φύγει από το κτήριο του γυμνασίου και κατευθύνονταν προς το νηπιαγωγείο, η Ελπίδα έβλεπε την Αντιγόνη να χαμογελάει, να της μιλάει για τα αγαπημένα της παιχνίδια και να της λέει πώς θέλει να είναι ο άντρας που θα παντρευτεί όταν μεγαλώσει, με αποτέλεσμα να αρχίσει να νοσταλγεί την παιδική της ηλικία.Την ηλικία του παιχνιδιού, της ανεμελιάς, της χαράς και των ονείρων!

Κάποτε ήταν και εκείνη ένα κοριτσάκι στην ηλικία της Αντιγόνης! Και εκείνη έπαιζε σχολείο μόνη της επειδή δεν είχε αδέλφια! Και εκείνη διάβαζε παραμύθια με πριγκίπισσες και πίστευε ότι είναι αληθινά! Και εκείνη ήθελε να παντρευτεί έναν άντρα όμορφο, καλό και ευγενικό, σαν τους πρίγκιπες των παραμυθιών!

Όταν μεγάλωσε ήρθε αντιμέτωπη με την αλήθεια και όλα της τα όνειρα γκρεμίστηκαν! Παντρεύτηκε έναν άντρα πολύ γοητευτικό που δεν ήταν καθόλου καλός και ευγενικός...Έγινε δυστυχισμένη και, ενώ κάποτε ήθελε να μεγαλώσει, τώρα ήθελε να ξαναγίνει παιδί! Ήθελε να νιώσει ξανά ευτυχισμένη, όπως ένιωθε τότε! Ήθελε να ονειρευτεί έναν όμορφο πρίγκιπα, όπως τότε!

<<Τα παιδιά δεν σταματούν ποτέ να ονειρεύονται! Σε αντίθεση με τους μεγάλους, τα μικρά παιδιά δεν χάνονται ποτέ στη λεωφόρο των χαμένων
ονείρων!>>