Τρεις μέρες είχαν περάσει από τη στιγμή που ο Λουκάς ζήτησε από την Ελευθερία Αφελειάδου να γίνει η κοπέλα του! Και τις τρεις μέρες η Ελευθερία ήταν πολύ χαρούμενη, σε κάθε διάλειμμα ήταν με την παρέα του Λουκά και κάθε φορά που την αποκαλούσε <<μωρό μου>> το πρόσωπό της φωτιζόταν από χαρά!

Δεν είχε πει στους γονείς της ότι έχει αγόρι, έτσι δεν μπορούσε να καλέσει στο σπίτι της τον Λουκά. Μόνο στο σχολείο τον έβλεπε, αλλά ακόμα και όταν ήταν σπίτι της, η σκέψη της ταξίδευε σε εκείνον. Ούτε λόγος για ενασχόληση με τα σχολικά μαθήματα αυτές τις τρεις μέρες! Διάβαζε και ένα ερωτικό βιβλίο με πρωταγωνιστές εφήβους εκείνη την περίοδο και αυτές τις τρεις μέρες που το ολοκλήρωσε μπόρεσε με βάση τη δική της οπτική να ταυτιστεί...

Το βιβλίο περιέγραφε την ιστορία της δεκαεπτάχρονης Λούσι που νόμιζε ότι ήταν άσχημη επειδή δεν τα είχε φτιάξει ποτέ με αγόρι...Μέχρι που γνώρισε τον Λίαμ, τον αρχηγό της ομάδας ποδοσφαίρου του σχολείου που ήταν δημοφιλής, ωραίος και άρεσε και σε όλα τα κορίτσια.

Στην αρχή έβαλε στοίχημα με τους φίλους του ότι θα καταφέρει να την κάνει να τον θέλει, όμως στο τέλος την ερωτεύτηκε. Και εκείνη ήταν ερωτευμένη μαζί του μέχρι που έμαθε για το στοίχημα και τον παράτησε. Τελικά η παρεξήγηση λύθηκε, οι δύο πρωταγωνιστές έμειναν μαζί και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...

Καθώς η Ελευθερία διάβαζε το τελευταίο κεφάλαιο, σκεφτόταν πώς εξελίχθηκε η πλοκή από την αρχή μέχρι το τέλος και χαμογελούσε! Πίστευε πως η σχέση της με τον Λούκα θα εξελισσόταν όπως η σχέση των δύο πρωταγωνιστών σε αυτό το βιβλίο! Μέχρι που ξαφνικά έλαβε ένα μήνυμα από τον Λουκά στο οποίο της ζητούσε να χωρίσουν!

<<Γεια σου, ωραία περάσαμε μαζί όμως τώρα σε βαρέθηκα και θέλω να χωρίσουμε!>>! Αμέσως ξέσπασε σε κλάματα... Και μου τα είπε όλα από το ψεύτικο προφίλ που είχα κάνει στο οποίο έλεγα ότι ήμουν δεκαπέντε!

Άλλοι αυτό που έκανε ο παλιός φλώρικος εαυτός μου θα το αποκαλούσαν παιδοφυλία! Εγώ όμως το αποκαλώ κάτι απόλυτα φυσιολογικό, καθώς πιστεύω ότι στα κορίτσια αρέσει καταβάθος να τα φτιάχνουν με μεγαλύτερους κι ας το αποφεύγουν στην πράξη λόγω των αντιλήψεων περί παιδικής παιδοφυλίας! Έτσι είχα βρει το προφίλ της Αφελειάδου που την είχε follow ο Λουκάς που τον είχε follow η αδελφή μου και μιλούσα μαζί της άλλοτε φιλικά άλλοτε ερωτικά...

Ήταν αρκετά περίπλοκος ο λόγος πίσω από αυτό και ο τρόπος με τον οποίο το έκανα ! Άλλωστε δεν μιλάμε για τον σημερινό εαυτό μου αλλά για τον παλιό φλώρικο εαυτό μου! Εκείνο τον εαυτό που ήταν τόσο υποκριτής που από τη μία δήλωνε πως ένιωθε μοναξιά λόγω του πώς είχαν γίνει οι ανθρώπινες σχέσεις εξαιτίας του διαδικτύου, από την άλλη βολευόταν από αυτήν την διαδικτυακή απόσταση για να βρει ένα υποκατάστατο ερωτισμού!

Δεν έστελνε απευθείας ερωτικά σχόλια στα ανήλικα κορίτσια ο παλιός φλώρικος εαυτός μου! Φοβόταν, δεν ήθελε να τον πάνε και μέσα (άσχετα με το γεγονός ότι ο μεγαλοδικηγόρος που έχω για πατέρα θα μπορούσε να με βγάλει έξω από στιγμή σε στιγμή). Αλλά ακόμα και τα σχόλια που έστελνα κυρίως για να τους πω πόσο όμορφες τις βρίσκω, πόσο τις θαυμάζω και πόσο κακός είναι ο οικογενειακός και φιλικός τους περίγυρος που δεν τις καταλαβαίνει, είχαν ερωτικό σκοπό...

Το άγχος κάθε έφηβου κοριτσιού που μιλούσα μαζί του ήταν ότι οι γονείς της ήταν αυστηροί και ήθελαν να αγοράζει ρούχα από τα παιδικά μαγαζιά κι ας είχε κλείσει τα δεκατέσσερα... με αποτέλεσμα να μοιάζει με παιδί και όχι με γυναίκα! Επομένως, ο παλιός φλώρικος εαυτός μου έκανε ό,τι μπορούσε για να τις πείσει για το αντίθετο: ότι έμοιαζαν με όμορφες ελκυστικές γυναίκες από τη στιγμή που είχαν αρχίσει να έχουν περίοδο και να μεγαλώνει και το στήθος τους!

Ο παλιός φλώρικος εαυτός μου, παράλληλα με αυτά τα όμορφα σχόλια για την εμφάνιση και την ανερχόμενη θηλυκότητα της κάθε μικρής κοπέλας, έλεγε τα χειρότερα λόγια για τους γονείς τους και τις φίλες τους. Προσπαθούσε να τις πείσει ότι οι γονείς τους δεν τους αγαπάνε και οι φίλες τους είτε δεν τις καταλαβαίνουν είτε τις ζηλεύουν! Στόχος του παλιού φλώρικου εαυτού μου ήταν να τις κάνει να νιώθουν ότι μόνο αυτός τις καταλαβαίνει πραγματικά...

Έτσι ακριβώς έκανε ο παλιός φλώρικος εαυτός μου και με την Ελευθερία Αφελειάδου, το έπαιζε φίλος της λέγοντάς της πόσο όμορφη είναι και πόσο μοιάζει με μία μεγάλη ελκυστική γυναίκα όταν φοράει μακιγιάζ! Όχι, από τη στιγμή που είχε πλέον περίοδο και είχε αρχίσει να μεγαλώνει και το στήθος της, δεν ήταν πια παιδί! Προσπαθούσε να αποκόψει κάθε παιδικό στοιχείο από πάνω της ώστε να κερδίσει αυτό που ήθελε!

Η Ελευθερία του είπε ότι ο Λουκάς της ζήτησε να χωρίσουν! Και ότι ένιωθε σκατά! Και εκείνος την ενθάρρυνε κάνοντας επίκληση στα ελάχιστα στοιχεία θηλυκότητας που υπήρχαν στο εφηβικό ακόμα σώμα της! Για ποιον λόγο να έχει τόσο μεγάλη ανάγκη έναν έφηβο σαν τον Λουκά όταν η ίδια από μόνη της έχει βυζιά που μεγαλώνουν και μπορεί με λίγο παραπάνω μακιγιάζ να μοιάζει με ενήλικη ελκυστική γυναίκα;

Του έλεγε ότι ήταν τόσο καλός και υποστηρικτικός μαζί της! Αλλά ότι εκείνη η συμμαθήτριά της η Ταμάρα της είχε πει ότι η εμφάνιση δεν είναι το μόνο που μετράει! Από την άλλη πλευρά, παρόλο που της άρεσαν τα λόγια εκείνης της καλής συμμαθήτριάς της που κάποιος είχε απαγάγει και δυστυχώς είχε εξαφανιστεί για μέρες από το σχολείο, η ίδια ένιωθε ότι δεν αξίζει τίποτα! Πραγματικά γαμώ την Ταμάρα!

Σύμφωνα με αφήγηση της Ελευθερίας στα μηνύματα, ήταν, μια φορά, στο διάλειμμα αυτή, η Ταμάρα και η κολλητή της η Ειρήνη...και είχε και το βιβλίο μαζί της με τον Λίαμ και τη Λούσι! Και η Ταμάρα της έλεγε να μην διαβάζει τέτοια βιβλία γιατί παρουσιάζουν ότι το να είναι κανείς δημοφιλής πρέπει να είναι κάτι σαν αυτοσκοπός και ότι τα ντροπαλά και μη δημοφιλή κορίτσια πρέπει οπωσδήποτε να τα φτιάξουν με ένα δημοφιλές αγόρι για να αποδείξουν την αξία τους!

Ήταν τραγικό για τον παλιό φλώρικο εαυτό μου το γεγονός ότι ενώ μπορούσε να έχει την Ελευθερία πλήρως υπό τον έλεγχό του, να την κάνει να αισθανθεί τόσο μόνη της που να τον ερωτευτεί και να κάνει οτιδήποτε τη διατάξει, εμφανιζόταν από το πουθενά...η Ταμάρα! Δεν είχε καν φίλες, στο σχολείο, είχε μείνει εντελώς μόνη της! Πώς ήταν δυνατόν να είχε στο μυαλό της μία τυχαία συμμαθήτριά της όπως η Ταμάρα;

Ο παλιός φλώρικος εαυτός μου ήξερε ελάχιστα πράγματα για την Ταμάρα μόνο από σχόλια της Χριστίνας και της μάνας του! Ήξερε από αυτές ότι ήταν η αδελφή του Λουκά Αλεξανδροπούλου και ότι ήταν καλό κορίτσι αλλά όλο διάβαζε και δεν είχε βρει ποτέ κανένα γκόμενο! Και ακριβώς για αυτόν τον λόγο του έκανε χαλάστρα...δεν μπορούσε να απομονώσει εύκολα την Ελευθερία και να την κάνει δική του αν αυτή είχε στο μυαλό της τις αντιλήψεις της Ταμάρας!

Το γεγονός ότι ο Λουκάς είπε στην Ελευθερία Αφελειάδου να χωρίσουν, ήταν κάτι που έδινε την ευκαιρία στον παλιό φλώρικο εαυτό μου να την απομονώσει: να την κάνει να νιώσει ακόμα πιο έντονα ότι δεν την αγαπάει κανένας ούτε φιλικά ούτε και ερωτικά! Να την κάνει να του στέλνει γυμνές φωτογραφίες με τα μικρά εφηβικά βυζιά της ώστε να περνάει καλά στον ελεύθερο χρόνο του! Αυτός ήταν ο στόχος του από την αρχή και αυτό έκανε με όλες τις μικρές κοπέλες...

Αλλά αυτή τη φορά...η σκέψη της Ταμάρας τα χάλασε όλα! Αυτός της μιλούσε καθημερινά και της έλεγε πόσο την αγαπάει... αλλά εκείνη του έλεγε παράλληλα για το πόσο καλό κορίτσι ήταν η Ταμάρα που νοιαζόταν για όλους κι ας ήταν η αδελφή του Λουκά που την πλήγωσε! Ένιωθε ότι δεν αξίζει τίποτα και ότι είναι πολύ άσχημη, εκείνος προσπαθούσε να της πει ότι είναι αρκετά όμορφη αρκεί να βάφεται και να ντύνεται σαν γυναίκα... αλλά...η Ταμάρα...

Η Ταμάρα έλεγε ότι αυτά δεν έχουν σημασία...η Ταμάρα έλεγε ότι η αληθινή ομορφιά βρίσκεται στην ψυχή και όχι στο σώμα! Η Ταμάρα αυτό...η Ταμάρα εκείνο... κάποια στιγμή ο παλιός φλώρικος εαυτός μου άρχισε να βγαίνει εκτός εαυτού και να τη βρίζει καθημερινά: να της λέει ότι είναι ένα άχρηστο πουτανάκι που τρέχει πίσω από γκόμενους και ότι η φάτσα της είναι σαν σκατά...Θα μπορούσε να του προωθήσει τα βυζιά της... αλλά αυτή επέλεξε να αυτοκτονήσει!

Διέγραψα τον λογαριασμό μου αμέσως μετά ώστε να μην κατηγορηθώ ως ηθικός αυτουργός, όπως έχω κάνει με άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις που μου έχουν τύχει! Και ταλαιπωρήθηκα άδικα να δημιουργώ λογαριασμό από την αρχή χωρίς καν να έχω δει τα βυζιά που επιθυμούσα! Αυτό σκεφτόμουν εγώ εκείνη την περίοδο, σε αντίθεση με τον Λουκά που ένιωθε σκατά ψυχολογικά... Εφόσον δεν ήξερε κανείς για εμένα, όλοι έριξαν την ευθύνη σε αυτόν!

Όλα αυτά για τον θάνατο της Ελευθερίας τα λέω για να κάνω μία εισαγωγή στο πώς εγώ βρήκα την Ταμάρα και την πήγα σπίτι της... όχι ότι αυτός ήταν ο σκοπός μου... αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα αυτό έγινε! Όλα άρχισαν το μεσημέρι της μέρας που η Ελευθερία είχε αυτοκτονήσει! Η μάνα μου, ο Παύλος και η Χριστίνα μιλούσαν όλη την ώρα για αυτό στο μεσημεριανό τραπέζι!

"Εγώ σκέφτομαι κυρίως τη μάνα αυτού του παιδιού! Γύρισε από τη δουλειά νομίζοντας ότι το παιδί της είχε φύγει για το σχολείο και το βρήκε πεθαμένο σε μία μπανιέρα!" σχολίασε η Ούρσουλα.

"Αλλά και αυτή δεν ήταν ανάγκη να πάρει τηλέφωνο την Ελπίδα μέσα στο μάθημα και να ουρλιάζει! Δεν είχε βάλει καν ανοιχτή ακρόαση η Ελπίδα και η μάνα της Αφελειάδου φώναζε τόσο δυνατά που ακουγόταν σε όλη την τάξη!"είπε η αδελφή μου μιλώντας με κάποια υποτίμηση για τη μάνα της Ελευθερίας. Ξέχασα να αναφέρω αυτή την επική σκηνή με την οποία έμαθαν όλοι ότι η Ελευθερία αυτοκτόνησε!

"Εγώ συμφωνώ με τη Χριστίνα! Δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που έκανε ήταν τελείως άβολο για την Ελπίδα; Η Ελπίδα εκείνη τη στιγμή βρισκόταν μέσα στην τάξη και έκανε μάθημα και αυτή είχε φύγει στο χαλαρό από τη δουλειά και την πήρε τηλέφωνο ουρλιάζοντας για να ξεσπάσει πάνω της!"σχολίασα εγώ, ελπίζοντας από τη στιγμή που ξεκίνησε η συζήτηση να μην ειπωθεί κάτι για το αν ο Λουκάς ήταν ο πραγματικός ηθικός αυτουργός.

"Συμφωνώ κι εγώ ότι δεν φταίει η Ελπίδα... και δεν συνηθίζω να την υπερασπίζομαι! Μου είπε από το τηλέφωνο ότι αυτή την πήρε ξανά μετά το μάθημα και της είπε ότι και καλά ο Λουκάς είχε κάνει ένα ψεύτικο προφίλ που το έσβησε και της έλεγε να της δείξει τα βυζιά της! Και είμαι πραγματικά έξαλλος με τον Λουκά αλλά κάτι τέτοιο μου φαίνεται υπερβολικό!" μπήκε στη συζήτηση και ο Παύλος και, ακούγοντας αυτό, άρχισα να αγχώνομαι...

"Συμφωνώ ότι δεν φταίει η Ελπίδα αλλά και πάλι δεν ξέρω αν μπορώ να την κρίνω...κι εγώ αν γυρνούσα από τη δουλειά και έβλεπα πεθαμένο το παιδί μου δεν ξέρω τι θα είχα κάνει!" λέει η μάνα μου και για μία στιγμή ανακουφίζομαι που περιστρέφεται η συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα και όχι από το ποιος ήταν αυτός που έστελνε μηνύματα στην Ελευθερία να του δείξει τα βυζιά της...

"Αλλά από την άλλη... ντροπή μου που θα το πω... αλλά και το παιδί μου να είχε πεθάνει εγώ δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος να φεύγω από τη δουλειά ό,τι ώρα θέλω και μετά να ξεσπάω σε κόσμο! Εγώ παλεύω για να τα βγάλω πέρα με το κομμωτήριο και σέβομαι αυτούς που παλεύουν σαν εμένα και δεν τρώνε απ' τα έτοιμα!"είπε η μάνα μου μία γνωστή κακία που λέει πάντα.

"Εσύ πώς το ξέρεις ότι είναι δημόσιος υπάλληλος αυτή;"ρωτάει ο Παύλος από περιέργεια.

"Το είχα μάθει από κάτι άλλους γονείς όταν είχα πάει στην ενημέρωση γονέων πριν τα Χριστούγεννα! Και σκέφτομαι ότι για να γίνει ο γνωστός χαμός την τέταρτη ώρα που είχατε μάθημα σημαίνει ότι η άλλη έφυγε από τη δουλειά της σχεδόν αμέσως... Εγώ και με πυρετό έχω πάει στο κομμωτήριο! Αυτή τόσο άρρωστη ήταν πια που δεν μπορούμε να κάτσει στη δουλειά ούτε μία ώρα;"

"Και είχε και το θράσος να το φωνάζει από το τηλέφωνο ότι γύρισε σπίτι άρρωστη! Λες και ενδιαφέρει αυτό κανέναν! Δεν λέω, ήταν κακό που αυτοκτόνησε η Αφελειάδου αλλά δεν γίνεται η μάνα της να ξεσπάσει σε όποιον βρίσκει!" συμπλήρωσε η Ελπίδα και εξακολουθούσα να νιώθω ανακούφιση που η συζήτηση έχει μετατοπιστεί τελείως από το κομμάτι που αφορά εμένα...

Μόλις έφαγα το μεσημεριανό μου, αντί να πάω στο φροντιστήριο εκείνη τη μέρα, έκανα κοπάνα και είπα να πάω μία βόλτα μόνος μου να σκεφτώ τι θα κάνω! Εμένα ούτε που με ένοιαζε που έκανα την Αφελειάδου να αυτοκτονήσει! Δικές της οι ανασφάλειες, δικό της και το πρόβλημα! Αυτό που με ένοιαζε είναι να μην ανακαλυφθεί με κάποιον τρόπο ότι το σβησμένο προφίλ ήταν δικό μου!

Έχω ακούσει ότι η διεύθυνση IP ενός προφίλ μπορεί να ανακαλυφθεί από την αστυνομία μέσω του κινητού που χρησιμοποιεί ο κάτοχος του προφίλ...δεν ξέρω τι ισχύει για τα σβησμένα προφίλ αλλά σκέφτομαι ότι πρέπει για καλό και για κακό να πετάξω το κινητό μου κάπου όπου δεν θα το βρει ποτέ η αστυνομία! Στο κάτω κάτω έχει λεφτά ο πατέρας μου και θα μπορούσε άνετα να μου πάρει άλλο, όπως και έκανε εν τέλει!

Μπήκα σε ένα λεωφορείο και πήγα μέχρι τον λιμάνι του Πειραιά για δύο λόγους: για να μην με δει στη γειτονιά κανένας γνωστός της μάνας μου και μάθει ότι κάνω κοπάνα από το φροντιστήριο και για να πετάξω το κινητό στο μόνο μέρος που θα καταστραφεί πλήρως ώστε να μην το βρει ποτέ η αστυνομία: τη θάλασσα! Μόλις το πέταξα στη θάλασσα και το ξεφορτώθηκα ένιωσα μεγάλη ανακούφιση!

Μετά πήρα ένα λεωφορείο για να επιστρέψω σπίτι σκεπτόμενος σε όλη τη διαδρομή ποια θα ήταν η ιδανική ψεύτικη ιστορία που θα μπορούσα να πω για να φανεί ότι μου έκλεψαν το κινητό! Καθώς και μία δικαιολογία για το πώς και γιατί βρέθηκα στον Πειραιά! Αν τους έλεγα ότι έκανα κοπάνα από το φροντιστήριο αυτό θα κινούσε υποψίες για ένα άτομο σαν τον παλιό φλώρικο εαυτό μου... που ίσως να έχει αρκετά κοινά και με τον σημερινό!

Είμαι επιμελής μαθητής και δεν έχω κάνει κοπάνα ποτέ ξανά, όχι επειδή είμαι φυτό και έχω ένα φετίχ με τη γνώση όπως η Ταμάρα αλλά επειδή θέλω να πετύχω έναν υψηλό βαθμό στις πανελλαδικές και να περάσω ιατρική για να κάνω μετά την καριέρα που θέλω! Θέλω να γίνω επιτυχημένος άνθρωπος στη ζωή μου, ακριβώς όπως ο πατέρας μου! Για αυτό και έπρεπε να σκεφτώ μία δικαιολογία που να ταιριάζει στο ποιος είμαι όσο ήμουν στο λεωφορείο...

Το να μάθει όλη μου η οικογένεια ότι δήθεν επηρέασα ένα κορίτσι να αυτοκτονήσει θα επηρεάσει αρνητικά και την εικόνα που έχουν για εμένα και την ψυχολογία μου... Πολλές φορές αγανακτώ με την υποκριτική υπερευαισθησία των περισσότερων ανθρώπων ακόμα κι αν είναι μέλη της οικογένειάς μου που με σέβονται και με θαυμάζουν!

Τα δικά μου συναισθηματικά προβλήματα αφορούν εμένα και τα προβλήματα των άλλων αφορούν τους ίδιους! Αυτή είναι η δική μου κοσμοθεωρία και για αυτό και στα αλήθεια δεν θεώρησα και δεν θεωρώ τον παλιό φλώρικο εαυτό μου πραγματικά υπεύθυνο για την αυτοκτονία της Ελευθερίας! Δική της ήταν η ευθύνη να αντιμετωπίσει τις ανασφάλειές της! Αυτά σκεφτόμουν σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής ακόμα και όταν το λεωφορείο είχε απομακρυνθεί αρκετά από Πειραιά...

Και ενώ προσπαθούσα να σκεφτώ μία δικαιολογία να πω στους γονείς μου και για τον λόγο που δεν πήγα φροντιστήριο σε συνδυασμό με την ψεύτικη ιστορία που έπρεπε να επινοήσω για το κλέψιμο του κινητού, έρχεται και κάθεται δίπλα μου στο λεωφορείο ένας άστεγος που βρώμαγε σαν ψώφια γάτα! Σηκώθηκα αμέσως να αλλάξω θέση αλλά για κακή μου τύχη το λεωφορείο έκανε στάση εκείνη την ώρα και, μέχρι να προχωρήσω εγώ, είχαν ήδη μπει εκατό άλλα άτομα!

Η μεγαλύτερη ατυχία με βρήκε στην επόμενη στάση που έκανε το λεωφορείο, όπου ήθελαν να μπουν άλλα εκατό άτομα και να κατέβουν τρία άτομα, με αποτέλεσμα να χρειάζεται οπωσδήποτε να βγουν έξω έστω και προσωρινά όσοι σαν εμένα είχαν στριμωχτεί μπροστά στην πόρτα! Το πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς εγώ δεν πρόλαβα να ανέβω μετά! Και έμεινα μόνος μου σε αυτή τη στάση... δηλαδή... όχι εντελώς μόνος!

Σε ένα παγκάκι δίπλα στη στάση του λεωφορείου καθόταν μία καστανόξανθη γυναίκα γύρω στα σαράντα που έκλαιγε ασταμάτητα, κρατώντας στο χέρι της μία κορνίζα με μία φωτογραφία στην οποία βρισκόταν αυτή και ένας αστυνομικός αγκαλιά... Κοιτούσε με απέχθεια και μίσος της φωτογραφίας και σε κάποια φάση πήρε έναν μαρκαδόρο και άρχισε να κάνει με μανία μουτζούρες στη φάτσα του αστυνομικού!

Δεν είμαι γενικά κουτσομπόλης αλλά εκείνη τη στιγμή δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω πέρα από το να περιμένω καρτερικά το επόμενο λεωφορείο που δεν ήξερα πότε θα ερχόταν! Και ενώ χάζευα παρατηρώντας τη γυναίκα που έκλαιγε... την είδα...την Ταμάρα και τον άλλο Άγγελο! Εκείνη τη στιγμή οι παράδοξες στιγμές διαδέχτηκαν η μία την άλλη σε δευτερόλεπτα!

"Μαμά;" ψέλλισε ο άλλος Άγγελος βλέποντας τη γυναίκα στο παγκάκι.

"Άγγελε;"ψέλλισε η γυναίκα και σηκώθηκε αμέσως να τρέξει να τον αγκαλιάσει... παρά τη βρώμα στα ρούχα και το σώμα του και την άσχημη μυρωδιά που πρόδιδε ότι είχε μέρες να κάνει μπάνιο!

Και όσο εκτυλισσόταν αυτή η αηδιαστική αγκαλιά της επανένωσης μητέρας και γιου, εγώ κοίταξα εξεταστικά το έκπληκτο βλέμμα της Ταμάρας που κοιτούσε άλλοτε εμένα και άλλοτε τον άλλο Άγγελο και τη μία του! Την ήξερα και με ήξερε από ελάχιστες φορές που την είχα δει σε πάρτυ που έκανε η Χριστίνα στο σπίτι της! Ερχόταν αλλά ήταν πιο κλειστός χαρακτήρας και αντί να χορέψει μαζί με τα δημοφιλή παιδιά του σχολείου καθόταν πάντα με τις φίλες της στον καναπέ...

Εκείνα τα δευτερόλεπτα που κοίταξα το βλέμμα της είδα ότι ήρθε ένα άλλο λεωφορείο! Πήγαινε και αυτό προς το σπίτι μου και γενικά την περιοχή που μένει και η δική μου και η δική της οικογένεια! Χωρίς να χάσω δευτερόλεπτο την άρπαξα από το χέρι να τρέξουμε να μπούμε μέσα! Και όντως μπήκαμε και φύγαμε έτσι βιαστικά χωρίς να προλάβει καν να χαιρετήσει τον άλλο Άγγελο!

"Είσαι ο Άγγελος, ο αδελφός της Χριστίνας σωστά;"

"Ναι."απάντησα εγώ χαλαρά και φιλικά σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Η Ταμάρα ήταν το κλειδί και για να ξεχάσουν εντελώς όλοι ότι έκανα κοπάνα από το φροντιστήριο και για να πλασάρω μία εικόνα καλού παιδιού χωρίς να με υποψιαστούν ποτέ ως ηθικό αυτουργό για την αυτοκτονία της Ελευθερίας.

"Δεν μου άρεσε που φύγαμε έτσι... Το παιδί που ήταν μαζί μου ήταν κάποιος που με βοήθησε πάρα πολύ αυτές τις τρεις μέρες που..."

"Που ζούσατε σαν άστεγοι από εδώ κι από εκεί επειδή κάηκε το κτήριο όπου σε κρατούσε όμηρο ο θείος σου;"λέω και αμέσως βλέπω στο βλέμμα της ένα συνονθύλευμα έκπληξης και τρόμου.

"Ξέρω τα πάντα! Ο μπαμπάς μου είναι δικηγόρος του θείου σου ο οποίος τώρα έχει φύγει στο εξωτερικό! Ο πρεζάκιας που λες ότι σε βοήθησε δούλευε για αυτόν;"

"Ναι, αλλά μην τον λες πρεζάκια, δεν είναι ωραίο! Ό,τι και να είναι, σημασία έχει ότι αν δεν ήταν αυτός να με προσέχει αυτές τις τρεις μέρες εγώ δεν ξέρω που θα ήμουν τώρα! Βασικά μπορεί και να είχα πεθάνει γιατί αυτός με έβγαλε από το κτήριο που καιγόταν, ο θείος μου ούτε που ενδιαφέρθηκε και ούτε καν που τον γνώρισα! Αν δεν ήταν ο Άγγελος δεν ξέρω τι θα έκανα..."

"Άγγελο τον λένε και αυτόν;"

"Ναι... και δεν πρόλαβα ούτε να τον αποχαιρετήσω! Ευτυχώς που ξέρω σίγουρα ότι η μαμά του είναι καλός άνθρωπος και θα τον δεχτεί πίσω ακόμα και στην κατάσταση που είναι τώρα! Βέβαια δεν ξέρω πώς θα είναι η κατάσταση στο σπίτι του με τον πατριό του... εξαιτίας του έφυγε από το σπίτι όταν έφυγε!"

"Την είδα πριν να κλαίει και να μουτζουρώνει μία φωτογραφία με αυτήν αγκαλιά με έναν αστυνομικό! Αν ο πατριός του είναι ο αστυνομικός, τότε μάλλον τον χώρισε!"

"Σίγουρα αυτός θα είναι! Αυτό είναι τέλειο, είναι πολύ τυχερός ο Άγγελος!"

"Νομίζω αρκετά ασχολήθηκες μαζί του! Τώρα σημασία έχει ότι επιστρέφεις σπίτι σου! Ευτυχώς που με πήρε ο ύπνος στο λεωφορείο σήμερα και αντί να πάω στο φροντιστήριό μου έτυχε να σε βρω εδώ!"

"Όντως; Έχεις δίκιο πάντως... επιστρέφω επιτέλους σπίτι! Σχεδόν δεν μπορώ να το πιστέψω! Έγιναν όλα τόσο ξαφνικά..."

"Όντως! Το μόνο αρνητικό στην όλη υπόθεση είναι ότι μου έκλεψαν το κινητό κάτι γύφτοι σε προηγούμενες στάσεις! Ευτυχώς με αυτό το λεωφορείο κατεβαίνουμε ακριβώς έξω από το σπίτι μου και δεν θα χρειαστούμε καθόλου Google Maps! Θα είναι σίγουρα ο Παύλος εκεί οπότε θα σε πάει αυτός σπίτι!"

Και κάπως έτσι άρχισα να έχω πιο στενές επαφές με την Ταμάρα! Από εκείνη τη στιγμή που μου έδωσε έμπνευση ακόμα και για τη δικαιολογία που θα έλεγα στη μάνα μου και τον Αλεξανδρόπουλο ώστε να πλασάρω την εικόνα ενός καλού και ανερχόμενου επιτυχημένου ανθρώπου που μελετά σαν τρελός για να κάνει την καριέρα των ονείρων του, κοιμάται στα λεωφορεία και την ίδια στιγμή βρίσκει και φέρνει σπίτι την πολυαγαπημένη κόρη του Παύλου...