Και πάμε πάλι σε εκείνον τον Άγγελο που η Ταμάρα γνώρισε στην απαγωγή της: Κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο να τον βλέπει να παίρνει τη δόση του μπροστά της! Αν και πλέον είχε συνηθίσει στο θέαμα, ακόμα έκλαιγε! Όχι επειδή την ενοχλούσε το θέαμα καθεαυτό, αλλά επειδή τη στενοχωρούσε που εξακολουθούσε να υπάρχει ως φαινόμενο στον κόσμο!

Εδώ και καιρό προσπάθησε να επιστρατεύσει όσα επιχειρήματα μπορούσε για να τον πείσει ότι πρέπει να σταματήσει αυτό που κάνει... Όχι πως αυτό ήταν εύκολη υπόθεση, αλλά ήθελε τουλάχιστον να προσπαθήσει...

"Πρέπει να σταματήσεις αυτό που κάνεις! Όσο δύσκολο κι αν είναι να το κόψεις, είναι κρίμα να το αφήσεις να σε καταστρέψει εντελώς..."

"Ενδιαφέροντα επιχειρήματα, έψαξες πολύ για να τα βρεις;" την ειρωνεύτηκε ο Άγγελος καθώς είχε μόλις κάνει την ένεση ηρωίνης και τακτοποιούσε τα πράγματά του πάνω στο τραπεζάκι, δίπλα από το οποίο υπήρχε κι ένα σακίδιο.

"Εγώ για το καλό σου το είπα!"ψέλλισε η Ταμάρα προσπαθώντας να μην κλάψει.

"Ή επειδή πολύ απλά δεν αντέχεις να με βλέπεις!"

Η Ταμάρα δεν απάντησε τίποτα, απλώς συνέχισε να κλαίει. Ο Άγγελος είχε αποστρέψει το βλέμμα του από αυτήν, προσπαθώντας να κοιτάζει το κενό! Το αγαπημένο του χόμπι! Κι όμως, για πρώτη φορά η θέα της Ταμάρας - όσο ανυπόφορη και αν ήταν- τον είχε μαγνητίσει βίαια μην αφήνοντας περιθώρια για βουτιά στα άδυτα της υπαρξιακής κενότητας! 

                              .................

Ο Άγγελος (εγώ ο αφηγητής τότε που ζούσα με τη μάνα και την αδελφή μου)  ήταν απελπισμένος! Ήταν στο δωμάτιό του, καθόταν στο κρεβάτι του και χάζευε τα μηνύματα του Ινσταγκραμ. Είχε στείλει <<Γεια,τι κάνεις;>> σε πέντε γνωστούς του που τους ακολουθούσε. Τον είχαν αφήσει απλώς στο <<Διαβάστηκε>>...

Περίμενε λίγο ακόμα, αλλά δεν έγινε τίποτα! Δεν του έμενε άλλη επιλογή! Πήγε στην αρχική σελίδα του Ίνσταγκραμ με τις φωτογραφίες και ξεκίνησε να πατάει μηχανικά λάικ όπου έβρισκε!

<<Πώς έχουμε γίνει έτσι; Όταν συναντιόμαστε, δεν μιλάμε γιατί δεν βρίσκουμε και πολλά να πούμε! Τηλέφωνο δεν παίρνουμε ποτέ γιατί για κάποιον λόγο είναι πολύ αμήχανο κάποιος να σε παίρνει τηλέφωνο χωρίς πρώτα να σε έχει ειδοποιήσει με μήνυμα! Τσατ δεν μιλάμε ποτέ γιατί όλοι έχουμε πολύ πιο σοβαρές δουλειές να κάνουμε όταν έχουμε ανοιχτό το ίντερνετ! Χαζεύουμε φωτογραφίες και στόρυ...Τα πάντα κάνουμε εκτός από το να μιλάμε!>>

Πώς τα λέω έτσι για τον παλιό φλώρικο εαυτό μου! Απέναντι από τον Άγγελο λοιπόν, η αδελφή του η Χριστίνα (η αδελφή μου δηλαδή που είναι το ίδιο χαζή με τη μάνα μου) καθόταν στο δικό της κρεβάτι και έκανε ακριβώς την ίδια δουλειά! Έβαζε μηχανικά λάικ στις δημοσιεύσεις του Ινσταγκραμ!

Θα μου πει κανείς: Ρε βλάκα αφηγητή γιατί βρίζεις την αδελφή σου; Κι εσύ την ίδια βλακεία δεν έκανες; Εγώ τουλάχιστον είχα κάπως στο μυαλό μου ότι κάτι δεν πάει καλά...Ο Άγγελος σκέφτηκε να της μιλήσει! Δεν άντεχε άλλο, αισθανόταν παγιδευμένος σε μια ισοπεδωτική μοναξιά!

"Τι νέα;"

"Τα ίδια!"

"Με την Ταμάρα τι έγινε;"είπε προσπαθώντας να πιάσει μια συζήτηση με την αδελφή του.

"Τα ίδια! Αυτός ο ηλίθιος αδελφός του Παύλου αρνείται να δώσει πίσω την Ταμάρα αν πρώτα δεν κανονίσουν τα κληρονομικά και ο Παύλος έχει μπλέξει με τη γραφειοκρατία!"είπε η Χριστίνα προσπαθώντας απεγνωσμένα να δώσει χρώμα στην αδιάφορη φωνή της, όπως άρμοζε στην περίσταση.

"Α!"

<<Ποιον κοροϊδεύω; Τι να πούμε για αυτό το θέμα;>>

Ο Άγγελος συνέχισε να πατάει μηχανικά λάικ σε όποια δημοσίευση έβλεπε! Δεν είχε άλλη επιλογή! Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορεί να πει με την αδελφή του, έτσι περιορίστηκε σε αυτό! 

Κάποια στιγμή, πέτυχε ένα στόρυ με έντονα γράμματα σε μαύρο φόντο που έγραφαν συνέχεια την ίδια φράση:

<<Instagram is not real life

Instagram is not real life

Instagram is not real life>>

<<Instagram is not real life= Το Ινσταγκραμ δεν είναι η πραγματική ζωή! Εντάξει ρε φίλε το καταλάβαμε! Εσύ το έχεις καταλάβει; Το τηρείς; Αν πραγματικά είχες ζωή εκτός από το Ινσταγκραμ, θα ζούσες τη ζωή σου αντί να κάνεις κομπλεξικές δημοσιεύσεις για τον εθισμό στο Ινσταγκραμ!>>

Το επόμενο στόρυ που είδε ο Άγγελος ήταν η φωτογραφία μιας κοπέλας που έβγαζε σέλφυ  στο ασανσέρ! Μετά ένα αγόρι που φιλάει την κοπέλα του στο μάγουλο. Μετά ένα αγόρι που έβγαζε σέλφυ στην τουαλέτα του σπιτιού του. Μετά ένα κορίτσι που έβγαζε σέλφυ στο ηλιοβασίλεμα, μετά μία παρέα που είχε βγει έξω για κρέπες και έτρωγε την Άρτα και τα Γιάννενα...

<<Βαρέθηκα πια! Μισώ τη ζωή μου και δεν ξέρω το γιατί!>>

Πλάκα έχει ο παλιός φλώρικος εαυτός μου! Ευτυχώς που πλέον διατηρώ τη σοφία μου σαν άνθρωπος και σαν αφηγητής με στοιχεία ρεαλισμού!

................

Η Ταμάρα σκεφτόταν πόσο είχε αλλάξει η ζωή της τις τελευταίες μέρες και τον τελευταίο χρόνο γενικότερα... Η οικογένειά της είχε αλλάξει: ζούσε με τη μητέρα της την Ελπίδα, τον πατέρα της τον Παύλο και τον δίδυμο αδελφό της τον Λουκά και όταν η μητέρα της τα έφτιαξε με τον Κωνσταντίνο και πήρε διαζύγιο και άρχισε να ζει με τη μητέρα της, αυτόν και τη μικρή Αντιγόνη, την θετή κόρη του Κωνσταντίνου!

Μέσα από μία σειρά συμπτώσεων ανακαλύφθηκε ότι ήταν... εξώγαμο του πατέρα της και η Ταμάρα δεν μπορούσε να το παραβλέψει αυτό: ακόμα κι αν δεν γνώρισε ποτέ τη μητέρα της Αντιγόνης απεχθανόταν τον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο ο Παύλος φέρθηκε σε αυτήν! 

Θα έλεγε κανείς ότι για πολύ καιρό ο Κωνσταντίνος αντικατέστησε τον πατέρα της. Φυσικά, αυτή και ο Λουκάς πήγαιναν να βλέπουν τον πατέρα τους κάθε Σάββατο αλλά ο Κωνσταντίνος ήταν μαζί τους κάθε μέρα και σεβόταν και αγαπούσε τη μητέρα τους σε αντίθεση με εκείνον όταν ήταν στη θέση του!

Θυμόταν τις ζωγραφιές που έκανε στο νηπιαγωγείο: μαμά Ελπίδα, μπαμπάς Παύλος και οι δίδυμοι Λουκάς και Ταμάρα. Αν μπορούσε να ζωγραφίσει πάλι...να σβήσει τον Παύλο και να κάνει τον γλυκό και ευγενικό Κωνσταντίνο που αγαπούσε τη μαμά της... Και με τον Κωνσταντίνο μάλωνε η μαμά, αλλά μετά τα ξαναέβρισκαν γιατί αγαπούσαν ο ένας τον άλλον! 

Για πολύ καιρό ο μπαμπάς Παύλος απατούσε τη μαμά Ελπίδα με την Ούρσουλα, τη μαμά  της Χριστίνας, μία ανόητη ρηχή και επιφανειακή γυναίκα που νοιάζεται μόνο για τους άντρες και την εμφάνισή της ακριβώς όπως η Χριστίνα! Τώρα αυτοί οι δύο ρηχοί άνθρωποι ήταν επίσημα παντρεμένοι! Η Ταμάρα απορούσε αν ένας άνθρωπος σαν αυτόν μπορούσε πραγματικά να αγαπήσει...

Έτσι, για πολύ καιρό η Ταμάρα ένιωθε αποστροφή απέναντι στον πατέρα της! Και τώρα...την είχε απαγάγει ο ετεροθαλής αδελφός του! Πόσα λίγα ήξερε για εκείνον και την βρώμικη οικογένειά του! Δεν γνώρισε ποτέ παππού και γιαγιά από την πλευρά του πατέρα της, είχαν πεθάνει όταν γεννήθηκε εκείνη και ο Λουκάς! Το μόνο που έμεινε ήταν τα ονόματά τους: Λουκάς και Ταμάρα! 

Μία φορά και έναν καιρό ένας Λουκάς με πολλά λεφτά που είχε σχέση με τον υπόκοσμο παντρεύτηκε την Ταμάρα, μία ανασφάλιστη μετανάστρια από κάποια χώρα των Βαλκανίων που τον ερωτεύτηκε. Καρπός αυτού του έρωτα ήταν ο πατέρας της, ο Παύλος, ο οποίος είχε την τοξική αρρενωπότητα του πατέρα του και λίγο από την αθωότητα της μητέρας του! Δεν ήθελε να είναι μπλεγμένος με τον υπόκοσμο, ήθελε να γίνει τίμιος! 

Κάποτε η Ταμάρα έπαθε κατάθλιψη και αυτοκτόνησε κι ο Παύλος έφυγε από το σπίτι. Έγινε καθηγητής και έχτισε το δικό του ιδιωτικό σχολείο: βρήκε πολλές γυναίκες μεταξύ των οποίων και την Ελπίδα την οποία παντρεύτηκε και έκανε μαζί της δίδυμα: έναν νέο Λουκά και μία νέα Ταμάρα!

Είπε ψέματα στη νέα του οικογένεια ότι οι γονείς του πέθαναν σε τροχαίο όσο ήταν φοιτητής και δεν μίλησε ποτέ ξανά για αυτούς! Ήθελε να κόψει κάθε επαφή με το παρελθόν! Μόνο τα δύο ονόματα είχαν μείνει: Λουκάς και Ταμάρα! Μπορεί να αγαπούσε κυρίως τη μητέρα του αλλά ένιωθε περιστασιακά κάποια νοσταλγία και για την καλή πλευρά του πατέρα του! Για αυτό και ονόμασε Λουκά τον γιο του! Περίπλοκες οι ανθρώπινες σχέσεις καμιά φορά...

Όμως το παρελθόν τώρα ήταν πάλι εκεί: ο Παύλος είχε κι έναν ετεροθαλή αδελφό, έναν γιο του παππού Λουκά από προηγούμενο γάμο. Ο αδελφός του Παύλου αγαπούσε τον υπόκοσμο σε αντίθεση με τον ίδιο που έβλεπε σε αυτόν μόνο προβλήματα και συμφορές! Αυτές οι συμφορές του υποκόσμου σκότωσαν τον παππού Λουκά! 

Και τότε βγήκε στην επιφάνεια η διαθήκη που είχε ήδη ετοιμάσει κρυφά από όλους: ο Παύλος ήταν ο αγαπημένος του γιος και έπαιρνε σχεδόν όλη την περιουσία δική του! Έτσι ο αδελφός του Παύλου έκανε τα αδύνατα δυνατά για να τον βρει και στη συνέχεια απήγαγε την νεαρή Ταμάρα για να τον εκβιάσει ώστε να του μεταβιβάσει τα χρήματα!

Μαθαίνοντας αυτή την ιστορία η Ταμάρα είχε σοκαριστεί κυρίως επειδή συνειδητοποίησε κάτι για τον πατέρα της για τον οποίο ένιωθε για πολύ καιρό αποστροφή! Σίγουρα δεν ήταν ο καλύτερος άνθρωπος αλλά ήταν κάποιος λιγότερο βρώμικος από όσο θα μπορούσε να είναι μέσα σε μία σάπια κοινωνία...

"Τι σκέφτεσαι;"ρώτησε ο Άγγελος (όχι ο παλιός φλώρικος εαυτός μου, ο άλλος) δήθεν αδιάφορα.

"Τον μπαμπά μου... και όλη αυτή την ιστορία με τον αδελφό του... Σκέφτομαι ότι μας έκρυψε την αλήθεια για τους γονείς του για να μας προστατέψει! Κάτι τέτοιες ιστορίες με κάνουν να σκέφτομαι πόσο σάπιος είναι ο κόσμος! Όμως όσο σάπιος και να είναι, εμείς δεν πρέπει να γίνουμε ένα με αυτόν!"ψέλλισε η Ταμάρα σκεπτόμενη τη λεωφόρο των αναγκαίων πράξεων.

<<Αν τα δεινά αυτού του κόσμου είναι αναπόφευκτα, μήπως η Λεωφόρος των Αναγκαίων Πράξεων είναι Ουτοπία;>>