Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω να πάω ή όχι. Αποφασίζω να μην απαντήσω στο μήνυμα του, και απλά να κάτσω εδώ που κάθομαι, όμως το μυαλό μου δεν έχει ξεκολλήσει από το μήνυμα του.

«Γη καλεί Νεφέλη;» η φωνή της Θάλειας με επαναφέρει στην πραγματικότητα. «Τι σκέφτεσαι καλέ και αφαιρέθηκες;» με ρωτάει

«Όχι τίποτα απλά σκέφτομαι το έργο που θα μου αναθέσει ο Ιάκω.. Ο Κύριος Ιωάννου ο νεότερος.» ελπίζω να μην προσέξανε το λάθος μου.

«Δεν περίμενα να αναφέρεσαι σε αυτόν και να είσαι τόσο τυπική, μετά από την νύχτα που έχετε περάσει πίστευα ότι όταν δεν είναι μπροστά θα τον αποκαλείς με το μικρό του.» είπε ή Αλίνα.

«Το ότι έχω κοιμηθεί με κάποιον τυχαίο από εκείνο το βράδυ δεν μπορεί να αλλάξει αλλά όπως θυμάστε δεν του συστήθηκα ποτέ. Με το νέο μας αφεντικό δεν έχω κοιμηθεί, εγώ την Παρασκευή έφυγα με έναν άγνωστο, συνεπώς δεν υπάρχει λόγος να μιλήσω διαφορετικά για κάποιον που δεν γνωρίζω.» είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα, αλλά δεν θέλω να νομίζουν ότι θα εκμεταλλευτώ το γεγονός ότι έχω κοιμηθεί μαζί του και ότι απλά νιώθουμε μια έλξη ο ένας για τον άλλον, ίσως απλά είναι οι θέσεις μας στην εταιρία που δημιουργεί αυτή την έλξη, όμως για μένα είναι σημαντικό να ξέρουν οι ανώτεροι μου πως αξίζω πραγματικά και όχι γιατί είχα απλά τα μέσα. «Λοιπόν εγώ θα πάω σπίτι και θα ετοιμαστώ να βγω θα με ακολουθήσει καμία σας;» τις ρώτησα, είτε ερχόταν μαζί μου είτε όχι εγώ θα έβγαινα και θα έπινα δεν θα κάτσω να σκέφτομαι όλη την ώρα πως έχω μπλέξει έτσι.

«Καλέ εσύ θες να βγεις σήμερα; Δευτεριάτικα;» ρωτάει με φανερό τον εντυπωσιασμό της η Αλίνα, ήξερε πως καθημερινές έβγαινα σπάνια και αυτό λόγω δουλείας όμως σήμερα ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω.

«Ναι σήμερα έτσι να ξεχαστούμε και να περάσουμε καλά τι λέτε;» ρώτησα με γλυκύτητα μπας και τελικά ερχόταν καμιά τους για να έχω παρέα.

«Είσαι τυχερή που έχω ελαστικό ωράριο.» μου είπε η Αλίνα και κατάλαβα ότι θα έρθει μαζί μου.

Μπορώ να πω πως ήμασταν τυχερές που ετοιμαστήκαμε και οι δύο μέσα σε μισή ωρίτσα. Η Θάλεια είχε αποχωρήσει από την ώρα που αποφασίστηκε να βγούμε και ήμουν σίγουρη πως ήδη ήταν στο κρεβάτι και κοιμόταν. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο μου και σε δέκα λεπτά ήμασταν έξω από το γνωστό μας μπαράκι.

«Ονειρεύομαι ή μόλις μπήκαν στο μαγαζί μου δυο υπέροχες παρουσίες;» είπε ο Μιχάλης, και βάλαμε και οι δύο τα γέλια.

«Τι θα μας κεράσεις απόψε βρε Μιχαλάκι μου;» του είπα ναζιάρικα και του τσίμπησα το μάγουλο του.

«Ότι θέλουν τα κορίτσια μου, αλλά Νεφελάκι μην με φαλιρίσεις.» είπε κλείνοντας μου το μάτι.

«Άμα μας φροντίσεις καλά ίσως θυμηθούμε τα παλιά.» είπα συνεχίζοντας με τον νιαζάρικο τόνο μου.

«Πάνο κερασμένα από εμένα ότι πιουν απόψε τα κορίτσια.» είπε στον μπάρμαν και αρχίσαμε να πηγαίνουμε και οι δυο προς το μπαρ, όμως ένα χέρι μου έκοψε την φόρα και ο Μιχάλης με πλησίασε και κόλλησε το σώμα του πάνω μου. «Ανυπομονώ να θυμηθώ τα παλιά μου.» μου είπε χαμηλόφωνα στο αυτί και εξαφανίστηκε από πίσω μου.

Τον Μιχάλη τον ήξερα από μικρή, ήταν ο καλύτερος φίλος του αδελφού μου, τον Νίκο, είχαμε δύο χρόνια διαφορά, θα μπορούσα να πω καθώς έμπαινα στην εφηβεία άρχισε να μου κινεί το ενδιαφέρον, τα μάτια του με καθήλωναν είχαν αυτό το χρώμα του ουρανού και μπορούσα να χαθώ σε αυτά για ώρες, από την άλλη το σώμα του δεν σε έκανε να χάνεις τις σκέψεις του αλλά να κάνεις τις πιο πονηρές σκέψεις για αυτό. Το καλοκαίρι μετά από της πανελλήνιες είχα πάει μαζί με τον αδελφο μου και την παρεα του για μπάνιο και όταν πλέον είχα βραδιάσει ο αδελφός μου του ζήτησε να με γυρίσει σπίτι. Όταν φτάσαμε ανέβηκε πάνω γιατί ήθελε να περιμένει τον αδελφό μου. Μόλις τελείωσα από το μπάνιο και τύλιξα μια πετσέτα γύρω μου και βγήκα από το μπάνιο έπεσα πάνω του. Αυτό ήταν η αρχή μια καλοκαιρινής περιπέτειας. Όμως ξέραμε ότι μεταξύ μας είχαμε ημερομηνία λήξης και όταν άλλαξα τρόπο ζωής είχαμε κάνει σεξ αρκετές φόρες ξέροντας πως απλά περνούσαμε καλά. Σήμερα ήταν μια μέρα που ήθελα να ξεχαστώ και ο Μιχάλης ήταν ότι έπρεπε για να με βοηθήσει.

Μόλις φτάσαμε στην μπάρα είπαμε τα ποτά μας στον μπάρμαν και η Αλίνα με κοίταξέ με μισό μάτι.

«Τι;» την ρώτησα, αν και ήξερα την απάντηση.

«Τι ήταν όλο αυτό;» με ρώτησε και στο βλέμμα της έβλεπα μια απογοήτευση από την συμπεριφορά μου

«Βγήκαμε για να περάσουμε καλά, όχι για να μου κάνεις κήρυγμα για το πώς είμαι με τους άντρες.» της είπα.

«Ναι αλλά εδώ μόλις αντάλλαξες μια νύχτα μαζί σου για τα ποτά μας.» είπε με περισσότερη απογοήτευση.

«Την νύχτα δεν την αντάλλαξα γιατί δεν έχω λεφτά να πληρώσω αλλά γιατί έχω ανάγκη να ξεχάσω ότι έχω περάσει σήμερα.» της είπα και νομίζω πως με κατάλαβε.

Η ώρα είχε πάει δύο και η Αλίνα μόλις είχε φύγει και τότε ο Μιχάλης ήρθε προς το μέρος μου.

«Νομίζω πως ήρθε η ώρα να φύγουμε μωρό μου.» μου είπα σιγανά στο αυτί και με τράβηξε από την μέση και με πήγε στο αυτοκίνητό μου.

Γειααα σας...

Καινούριο κεφάλαιο μετά από καιρό...

Ελπίζω να σας αρέσει και να σας κάνει να το ψηφίσετε και να αφήσετε τα σχόλια σας...

Με αγάπη #Αγγελική