Νιώθω μουδιασμένη, θέλω να κοιμηθώ κι άλλο. Όμως δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να ξανά βυθιστεί σε ένα ήσυχο ύπνο, είναι λες και με προειδοποιεί. Μετά από τις μάταιες προσπάθειες μου να ξανά κοιμηθώ προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο είναι τόσο δύσκολο να τα ανοίξω, όπως και να κουνήσω τα άκρα μου, είτε τα χέρια μου είτε τα πόδια μου.

Αρχίζω να ανησυχώ, πριν νόμιζα ότι ο ύπνος μου έχει προκαλέσει όλο αυτό το μoύδιασμα αλλά όσο περνάει η ώρα διαπιστώνω ότι όλο αυτό αποκλείεται να είναι απλά από τον ύπνο. Θυμάμαι να μιλάω στο τηλέφωνο και να ανοίγω την πόρτα ελπίζοντας να είναι ο Ιάκωβος μα από εκεί και πέρα δεν θυμάμαι τίποτα.

«Ακόμα να ξυπνήσει;» ακούω μια αντρική φωνή.

«Ναι.» ακόμα μια αντρική φωνή.

Χωρίς να κάνω άλλη μία κίνηση να ανοίξω τα μάτια, περνάνε ελάχιστα λεπτά και ακούω βήματα να με πλησιάζουν, προσπαθώ να είμαι ήρεμη, και να μην δείξω πως έχω της αισθήσεις μου.

«Πρέπει να την ξυπνήσουμε, σε λίγο έρχεται ο μεγάλος και από όσο θυμάσαι την θέλει ξύπνια.» λέει και αρχίζει να με σκουντάει όμως δεν μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου.

Συνεχίζει να με σκουντάει αλλά όσο δεν ανοίγω τα μάτια μου άλλο τόσο το σκούντημα του δυναμώνει.

«ΡΕ ΜΑΛΆΚΑ ΑΥΤΉ ΔΕΝ ΞΥΠΝΆΕΙ.» φωνάζει πανικόβλητος ο άντρας που βρίσκεται από πάνω μου.

«Λες να μα έπαθε κάτι;»

Ο άντρας από πάνω μου βάζει το χέρι του στο λαιμό μου ώστε να δει αν υπάρχει σφυγμός και ξεφυσάει ανακουφισμένος όταν διαπιστώνει πως υπάρχει ο σφυγμός μου.

«Μαλάκα θα την γαμήσουμε αν την βρει να κοιμάται ακόμα.» λένε όμως πριν προλάβουν να κάνουν το οτιδήποτε η πόρτα του δωματίου ανοίγει και ο κρύος αέρας που μπαίνει με κάνει να παγώσω.

«Ρε δεν σας είπα ότι την θέλω ξύπνια;» ρωτάει ο άνθρωπός που μόλις μπήκε και από την φωνή του καταλαβαίνω ότι είναι άντρας και μάλιστα η φωνή του μου φαίνεται οικία.

«Το ξέρουμε ρε αφεντικό αλλά αυτή δεν ξυπνάει την σκουντάω πόση ώρα και τα μάτια της δεν λένε να ανοίξουν.»

«Άχρηστοι, να της βάζατε λιγότερη δόση, να έχανε απλά τις αισθήσεις της όχι να πέσει σε κώμα ηλίθιοι.» δεν φωνάζει αλλά από την φωνή του μπορείς να καταλάβεις ότι βράζει από τον θυμό του.

«Μην φωνάζεις βρε αφεντικό, εμείς την δουλειά μας κάναμε.»

«Άντε ξεκουμπιστείτε από εδώ μέσα πριν αρχίσω να φωνάζω πραγματικά.»

Και σε δευτερόλεπτα οι δύο άντρες έγιναν καπνός, αφήνοντας με μόνη μαζί της, αυτός ο άντρας μόλις μένει μόνος μαζί μου αρχίζει να με πλησιάζει και ένα γνωστό άρωμα τρυπάει στα ρουθούνια μου κάνοντας με να αναριγήσει ολόκληρο το σώμα μου.

«Βλέπω, μωρό μου, ότι ακόμα και αναίσθητη όπως δείχνεις το άρωμα μου ακόμα σε επηρεάζει.» λέει κοντά στο αυτί μου.

Όμως αυτή την φορά τα μάτια μου αν και πλέον πρόθυμα να ανοίξουν δεν τα αφήνω να του κάνουν την χάρη.

«Αφού ρε μωρό μου ξέρουμε και οι δύο πως με ακούς και ότι δεν κοιμάσαι γιατί δεν κάνεις την χάρη στην αγάπη σου να δει τα ματάκια σου, τα όμορφα ματάκια σου.»

Δεν θα του κάνω το χατίρι να με επηρεάσει και να ανοίξω τα μάτια.

«Ξέρεις μου είναι πολύ εύκολο να σε κάνω να ανοίξει τα μάτια. Άσε που με ένα τηλεφώνημα μπορώ να βάλω τους άντρες μου να κάνουν μία προειδοποίηση στον φιλαράκο σου, ξέρεις δεν ήταν και πολύ ευγενικός σήμερα το πρωί.» συνεχίζει.

Δεν ξέρω αν το εννοεί, ή απλώς ψάχνει τρόπο να με κάνει να τον υπακούσω, αποφασίζω να το ρισκάρω όμως και να συνεχίσω να έχω τα μάτια μου κλειστά.

«Καλά, αφού δεν σε νοιάζει, θα πάρω τηλέφωνο τώρα, γιατί δεν μου αρέσει να μην φέρω όπως μου φέρονται.» λέει και ακούω να παίρνει το κινητό του και να αρχίζει να πατάει μάλλον κάποιον αριθμό. «Έλα σου έχω ακόμα μια δουλίτσα.» αρχίζει να λέω όμως δεν μπορώ να τον αφήσω να του κάνει κακό.

«Μην το κάνει σε παρακαλώ.» ακούω την φωνή μου σιγανή.

«Έλα άκυρο, θα σε πάρω σε λίγο για περισσότερες λεπτομέρειες.» λέει στον συνομιλητή του και κλείνει το τηλέφωνο, και μόλις το βάλει στην τσέπη του στρέφει όλη την προσοχή του σε μένα. «Γεια σου ωραία μου κοιμωμένη.» λέει και με φιλάει.

Δεν με αφήνει να κάνω τίποτα, όμως αυτό το φιλί είναι τόσο αηδιαστικό, μα δεν μ' αφήνει να αποτραβηχτώ μακρυά του. Αυτή την στιγμή θα ήθελα να ήμουν στην αγκαλιά του Ιάκωβου.

Ο Παύλος όμως δεν με αφήνει, συνεχίζει να με φιλάει όπως και τα χέρια του με ακουμπάνε σε σημεία που δεν με έχει αγγίξει καιρό. Προσπαθώ να τραβηχτώ όμως δεν μ' αφήνει.

«Σε παρακαλώ, μην μου το κάνεις αυτό.» τον παρακαλάω και προσπαθώ για ακόμα μία φορά να φύγω μακρυά του.

«Παλιά μου έλεγες ότι σε τρέλαινε το άγγιγμά μου, δεν υπάρχει περίπτωση μωρό μου να σε αφήσω όσο και να το προσπαθεί.» είπε και σταμάτησε ώστε να με κοιτάζει στα μάτια, όμως μόλις είπε ότι είχε να πει ξανά άρχισε να με φιλάει και να μου χαϊδεύει το σώμα.