Όταν μαζεύτηκε όλο το ποσοστό στην αίθουσα ο κύριος Δημήτρης έκανε την εμφάνιση του και ζήτησε από όλους να κάτσουν. Οι δύο γιοι του κάθισαν όρθιοι δίπλα του. Ο Ιάκωβος την περισσότερη ώρα είχε τα μάτια του στραμμένα πάνω μου. Από την άλλη εγώ απέφευγα το βλέμμα του, όμως ακόμα ένιωθα εκείνο το 'τελευταίο' μας φιλί όπως το ονόμασε. Αλλά φοβάμαι, για εκείνον πλέον είναι απλά ένα πήδημα για μένα όμως τι είναι; Η καταστροφή μου, γλυκιά καταστροφή θα έλεγαν κάποιοι, όμως δεν είναι για μένα μια γλυκιά καταστροφή για μένα είναι ή χειρότερη καταστροφή αν μαθευτεί ότι έχω πάει με το μέλλον αφεντικό μου.

«Καλησπέρα σε όλους,» ξεκίνησε ο κύριος Δημήτρης, μόλις κάθισαν όλοι στις καρέκλες και μόλις ησύχασαν οι περισσότεροι που μίλαγαν μεταξύ τους, «Σήμερα ζήτησα να έρθετε όλοι εδώ για να σας ανακοινώσω πως πλέον ήρθε η ώρα να πάω και εγώ στο σπίτι μου και να αναλάβει κάποιος άλλος την θέση μου στην εταιρία.» είπε και άρχισαν όλοι να ψιθυρίζουν μεταξύ τους για ακόμα μια φορά, οι πιο πολλοί στην εταιρία ήξεραν πως αν ποτέ αποφασίσει να αποσυρθεί την θέση του θα αναλάβει ο μικρότερος γιος του. «Και αυτός ο κάποιος όπως και οι περισσότεροι γνωρίζεται είναι ο γιος μου, ο Ιάκωβος Ιωάννου.» είπε και έδειξε τον γιο του ο οποίος τον πλησίασε και πήρε την θέση του για να μιλήσει και αυτός με την σειρά του.

«Γεια σας και από εμένα. Όπως όλοι ξέρετε είμαι ο γιος του ιδρυτή της εταιρίας μας. Το βιογραφικό μου είναι ευρέος γνωστό, όμως αυτό που οι πιο πολλοί δεν το ξέρετε είναι πόσο επαγγελματίας είμαι, τηρώ όλους τους κανόνες μιας εταιρίας. Και δεν είμαι καθόλου ελαστικός για κανέναν. Δεν θέλω να σας τρομάξω με αυτά που λέω, όμως θέλω να μάθετε πως λειτουργώ στην δουλειά μου. Δεν θα είμαι ελαστικός με κανέναν.» είπε και με κοίταξε.

Αυτό δεν είναι καλό, όμως το γεγονός πως δεν θα είναι ελαστικός μαζί μου με χαροποιεί πάρα πολύ. Δεν ήθελα με τίποτα να κάνει τα στραβά μάτια για μένα μόνο και μόνο επειδή με έχει δει και χωρίς ρούχα.

«Γιε μου, μην τους αγχώνεις ακόμα δεν ήρθες.» είπε ο πατέρας τους και άρχισε να γελάει.

Την υπόλοιπη ώρα εγώ απλά σκεφτόμουν πως πρέπει να του συμπεριφέρομαι από εδώ και πέρα. Θα μου είναι αρκετά δύσκολο να μπορώ να δουλεύω με ηρεμία αν μου κάνει σχόλια όπως τα σημερινά. Από την συμπεριφορά του ευτυχώς μου έδειξε πως ότι έχει να κάνει με την δουλεία θα είναι τυπικός.

«Δεσποινίς Στρατή.» μια γνωστή φωνή με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

«Συγνώμη αφαιρέθηκα, τι με θέλετε;» είπα καθώς γύρισα και αντίκριζα τον Ιάκωβο να μου μιλάει.

«Ο πατέρας μου είπε ότι πλέον είστε στην τελική ευθεία για το μεταπτυχιακό σας, μήπως θα θέλατε να συζητήσουμε τώρα για το έργο που θα σας αναθέσω ή μήπως κάποια άλλη στιγμή;» είπε με σοβαρό ύφος.

«Θα προτιμούσα κάποια άλλη στιγμή, έχω αρκετή δουλειά με συγχωρείτε.» του απάντησα με την πρώτη δικαιολογία που μου ήρθε στο μυαλό και έφυγα αμέσως μακριά του.

Έκανα όσο γρήγορα μπορούσα την διαδρομή προς το γραφείο μου, μόλις έκλεισα την πόρτα ένιωσα να ηρεμώ. Όμως αυτή η ηρεμία δεν κράτησε για πάρα πολύ, η πόρτα του γραφείου μου άνοιξε και εγώ φοβόμουν ότι θα ήταν αυτός, όμως ευτυχώς έκανα λάθος.

«Η τύχη σου πάντως είναι όλα τα λεφτά, μόνο σε εσένα θα μπορούσε να τύχει κάτι τέτοιο.» είπε η Θάλεια και κρατιόταν με το ζόρι για να μην γελάσει.

«Αυτή την στιγμή μόνο αυτό δεν ήθελα. Δεν γίνεται να το περάσεις στο ντούκου.»

«Δεν γίνεται αυτό γλυκιά μου, πόση τύχη θα έπρεπε να έχεις για να σου συμβεί κάτι τέτοιο μου λες;»

«Όλη την τύχη του κόσμου να έχεις μόνο σε εμένα θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.» είπα απελπισμένα και εκείνη πλέον άφησε το γέλιο της ελεύθερο.

«Και τώρα τι θα κάνεις;» είπε μόλις σταμάτησε να γελάει.

«Δεν έχω να κάνω κάτι, ήταν ένα απλό βράδυ όπως τα υπόλοιπα, για μένα θα παραμείνει έτσι δεν σημαίνει τίποτα.» είπα και εκείνη την στιγμή άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο Ιάκωβος.

«Δεσποινίς Στρατή νόμιζα ότι είχατε δουλεία.» είπε και τα λόγια του έσταζαν ειρωνεία. «Αν αυτή την δουλεία εννοούσατε τότε ίσως θα έπρεπε να αλλάξετε λίγο την έννοιας της λέξης δουλεία που έχετε στον μυαλό σας.» είπε πριν καλά, καλά προλάβω να του απαντήσω.

«Κύριε Ιωάννου, η δεσποινίς Μακρή ήρθε για δουλειά εδώ πέρα, και όχι για να περάσουμε την ώρας μας όπως νομίζετε.» είπα και εγώ σχεδόν στον ίδιο τόνο.

«Δεσποινίς Μακρή, πηγαίνετε σας παρακαλώ να συνεχίσετε την δουλειά σας, και να μην ξανά επαναληφτεί αυτό, δεν πληρώνω κανέναν σας για να κάθετε.» είπε πιο αυστηρά από προηγουμένως. «Δεν μου άρεσε ο τόνος σας, για αυτό απαιτώ να μην ξανά επαναληφθεί αυτή η συμπεριφορά.» άρχισε να μου λέει ακόμα πιο αυστηρά και άρχισε να με πλησιάζει μόλις η Θάλεια βγήκε από το γραφείο και έκλεισε πίσω της την πόρτα. «Το ότι σε έχω δει και χωρίς αυτά τα ρούχα δεν σημαίνει ότι θα ανεχτώ να συμπεριφέρεσαι λες και είμαστε το ίδιο εδώ μέσα. Αφού αυτή η νύχτα δεν σήμαινε τίποτα για κανέναν από τους δυο μας τότε το καλό που σου θέλω είναι να φέρεσαι σαν επαγγελματίας.» τελείωσε μόλις το σώματα του ακούμπησε το δικό μου.

Με κοίταξε αυστηρά για λίγα δευτερόλεπτα, λεπτά δεν ξέρω όμως εγώ είχα χάσει την μίλια μου και δεν μπορούσα να κουνηθώ. 

Γεια σας... τι μου κάνετε.;;

Eλπίζω να σας αρέσει το κεφάλαιο να το ψηφίσετε, αφήστε τα σχόλια σας με την γνώμη σας.

Μέχρι το επόμενο φιλάκια με αγάπη

#Αγγελική