Βρισκόμασταν ήδη πάνω από μία ώρα στην εταιρία, και καθένα είχε όλη του την προσοχή στην δουλειά που είχαμε να κάνουμε, ήταν η πρώτη μέρα της εβδομάδας και σε όλους είχαν ανατεθεί από μια δουλειά που θα παρουσίαζε στο τέλος της εβδομάδας.

Η προσοχή μου τράβηξε από κάτι κινήσεις μπροστά από το ασανσέρ, σήκωσα το βλέμμα μου να δω πως είχε έρθει μόλις, και μπορώ να πω πως για κακή μου τύχη ήταν ο Παύλος με τον κ. Δημήτρη, οι οποίοι άρχισαν να βαδίζουν προς το μέρος μου, και ήμουν σίγουρη πως δεν πρόκειται αυτή τους η επίσκεψη να ήταν για καλό.

«Γεια σου κορίτσι μου, τι κάνεις;» με ρώτησε ευδιάθετα ο κ. Δημήτρης μόλις με πλησίασαν.

«Γεια σας, εδώ δουλειά, έχουμε πέσει όλοι με τα μούτρα στην δουλειά άλλωστε είναι πρώτη μέρα της εβδομάδας και αν θυμάστε τέτοια μέρα κανείς μας δεν σηκώνει κεφάλι από το γραφείο του.»

«Αυτό είναι καταπληκτικό.» είπε χαρούμενος με την σειρά του.

«ΣΕ τι οφείλουμε αυτή την ευχάριστη έκπληξη;» ρώτησα κοιτώντας με νόημα τον Παύλο αφού μόνο ευχάριστη δεν μου ήταν η δικιά του παρουσία.

«Νεφελάκι μου θα μάθεις σε πολύ λίγο, εδώ σήμερα ήρθαμε για να σας πούμε ένα πολύ καλό νέο.» είπε ευχάριστα και προχώρησε μπροστά.

«Δεν το βλέπω να είναι καλό όσο είναι αυτός εδώ.» είπα κάπως χαμηλόφωνα, αλλά δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Παύλο.

«Το άκουσα αυτό μικρή.» είπε και μου έκλεισε το μάτι.

«Δεν με ενδιαφέρει ξέρεις.» του είπα αδιάφορα.

Σηκώθηκα με την σειρά μου από το δικό μου γραφείο και ακολούθησα τους άλλους δύο, μπήκαμε στο γραφείο του Ιάκωβου, ο οποίος δεν είχε σηκώσει το κεφάλι του από τα χαρτιά που είχε μπροστά του και συνέχιζε να κάνει ότι έκανε και πριν μπούμε.

«Πατέρα τι ευχάριστη έκπληξη, πως και από εδώ και μάλιστα με παρέα;» είπε μόλις πλησιάσαμε το γραφείο του, και έριξε ένα άγριο βλέμμα στον Παύλο.

«Σήμερα ήρθαμε με τον κύριο Μιχαηλίδη για να σας ανακοινώσουμε ένα ευχάριστο νέο που αφορά την εταιρία.» ξεκίνησε να λέει και κοίταξε για να δει τις αντιδράσεις μας.

Ακόμα συνεχίζει να μην μου αρέσει αυτή η επίσκεψη ξανά σκέφτομαι.

«Αποφασίσαμε με τον κύριο Μιχαηλίδη, μετά από διάφορες συζητήσεις που είχαμε να αναλάβει η εταιρία του τον νομικό μας τομέα.» είπε την ανακοίνωση του και εμείς είχαμε μείνει με το στόμα ανοιχτό.

«Μα πατέρα τι είναι αυτά που λες, ήδη έχουμε όπως ξέρεις ένα πολύ ικανό για αυτήν την θέση και μάλιστα είναι χρόνια φίλος σου.» προσπάθησε ο Ιάκωβος να τον πείσει αλλά από το βλέμμα του έβλεπα πως μόνο εύκολα γνώμη δεν θα άλλαζε.

«Μα ακριβώς αυτός είναι ο λόγος, ο φίλος μου και δικηγόρος της εταιρίας μας, με πληροφόρησε πως σκοπεύει να βγει και αυτός στην σύνταξη, επομένως θα ήταν πρέπων να βρούμε τον αντικαταστάτη του νωρίτερα από την τελευταία στιγμή.» είπε ο κύριος Δημήτρης και πλέον ήξερα πως δεν είχα άλλη επιλογή από το να βλέπω τον Παύλο καθημερινά.

«Εσύ όμως πατέρα αποφάσισες να προσλάβεις κάποιον χωρίς να με ρωτήσεις, μπορεί και εγώ να είχα μια πρόταση για αυτήν την θέση, και κυρίως είμαι ο Διευθυντής της εταιρίας.» είπε με την σειρά του ο Ιάκωβος

«Παιδιά μου,» είπε τώρα ο κύριος Δημήτρης και έστρεψε το βλέμμα του σε μένα και τον Παύλο, «θα μπορούσατε να μας αφήσετε λίγο μόνους με τον γιο μου.» είπε και το βλέμμα του δεν μας άφηνε περιθώρια για να αντιδράσουμε.

Σχεδόν πειθήνια βγήκαμε από το γραφείο, και εγώ άρχισα να βαδίζω προς το γραφείο μου, όμως από τα βήματα που άκουγα πίσω μου κατάλαβα πως ο Παύλος δεν είχε την διάθεση να με αφήσει μόνη μου, και σίγουρα δεν θα κρατούσα για πολύ την καλή μου διάθεση.

«Μπορείς να μην με ακολουθείς» του είπα με νεύρα μόλις τον άκουσα να μπαίνει στο γραφείο μου και να κλειδώνει την πόρτα.

«Μα έχουμε τόσα να πούμε μωρό μου.» είπε αυτάρεσκα, και μόνο το γεγονός πως με αποκάλεσε μωρό του έκανε τα νεύρα μου να τεντωθούν ακόμα και πιο πολύ.

«Μην με αποκαλείς μωρό σου, ηλίθιε.» του είπα ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής μου άθελα μου.

«Μωρό μου ξεχνάς σε ποιον μιλάς.» συνέχισε ακάθεκτος.

«Εσύ μάλλον ξεχνάς, εγώ θυμάμαι πως μιλάω σε ένα που σκέφτεται μόνο με το κάτω κεφάλι του και όχι με αυτό που θα έπρεπε.» του είπα και κάθισα στο γραφείο μου και συνέχιζα να τον κοιτάω σαν να θέλω να τον πνίξω, όχι πως δεν θα ήθελα.

«Μωρό μου έκανα λάθη και έχω μετανιώσει για ότι σου έκανα.» μου είπε και αμέσως πήρε τον λυπημένο του ύφος.

«Και μένα τι με ενδιαφέρει;» τον ρώτησα απορημένα, «Αν θυμάμαι καλά έχουμε χωρίσει πάνω από δύο χρόνια και η ζωή μου έγινε πολύ καλύτερη χωρίς εσένα.» είπα χαιρέκακα.

«Μα βρε μωρό μου, σε θέλω πίσω, δεν μπορώ να ζω χωρίς εσένα, ήδη τόσο καιρό δυσκολεύομαι στην ζωή μου.» μου είπε και είχε ακόμα αυτό το λυπημένο ύφος που όσο το έβλεπα μου έφερνε όλο και περισσότερη επιθυμία να γελάσω.

«Έχεις πάει σε κανά γιατρό να σε βοηθήσει με αυτή την δυσκολία που νιώθεις, είμαι σίγουρη πως θα σε βοηθήσει και θα νιώσεις καλύτερα.» του απάντησα.

«Μα γιατί βρε μωρό μου με κοροϊδεύεις εγώ σου μιλάω ειλικρινά.» μου απάντησε.

«Μόνο που εσύ μωρό μου,» ξεκίνησα να λέω και είπα σχεδόν φτύνοντας το "μωρό μου", «είσαι γεννημένος ψεύτης. Που σημαίνει ότι και να μου λες εμείς οι δύο μαζί δεν πρόκειται να είμαστε πάλι, οπότε εξαφανίσου.» του είπα και του χάρισα το πιο ειρωνικό μου χαμόγελο στο τέλος.

«Δεν έχουμε τελειώσει ακόμα μωρό μου, και θα το δεις.» είπε σχεδόν θα έλεγα νευριασμένος και έφυγε από το γραφείο μου.