Από όταν μπήκαμε στο μαγαζί δεν έχω πει και πολλά, σήμερα είναι η βραδιά της και αν έχω καταλάβει από το πως την κοιτάνε τους έχει μαγέψει ήδη, όχι πως είναι και δύσκολο να κάνει κάτι τέτοιο.

Εμένα με κέρδισε με μια ματιά της.

«Ακόμα απορώ πως σε κέρδισε ο φίλος μας;» ρώτησε ο Νικήτας και δύσκολα δεν αντιλαμβανόσουν την ειρωνεία στην φωνή του.

«Έχει και αυτός τα μυστικά του, δεν ήταν και πολύ δίκαιος πάντως απέναντι μου.» απάντησε η Νεφέλη και γύρισε να με κοιτάξει.

«Αα είσαι και άτιμος ρε;» είπε ο φίλος μου και όλοι γελάσανε.

«Κρυφές χάρες φίλε μου, δεν θες να ξέρεις.» του απάντησα και του έκλεισα το μάτι.

«Ναι έχεις δίκιο, δεν θέλω να θέλω να ξέρω.» είπε και συνεχίσαμε να γελάμε όλοι παρέα.

«Και να σε ρωτήσω ρε φίλε πότε θα μας αποκαταστήσεις την κοπέλα δίπλα σου;» τον ρώτησα και έδειξα την Μαρκέλλα δίπλα του.

«Βιάζεσαι να γίνεις νονός;» απάντησε με την σειρά του κάνοντας μου ερώτηση.

«Όσο δεν φαντάζεσαι, και τώρα την κάνει η βαφτισιμιά μου;» τον ρώτησα.

Από όταν έμαθα πως η Μαρκέλλα ήταν έγκυος είχαμε πει πως εγώ θα την βάφτισμα. Όπως έλεγε και Νικήτας όταν κρατούσα την μικρή στην αγκαλιά μου "Θα γινόσουν καλός μπαμπάς." όμως ποτέ μέχρι πριν ένα μήνα δεν είχα σκεφτεί τα δικά μου παιδιά. Μόνο στα μάτια της Νεφέλης σκέφτηκα την πιθανότητα μιας οικογένειας.

«Μια χαρά, έκανε χαρούλες όταν της είπαμε ότι θα σε δούμε, και σε περιμένει και αυτή να έρθεις να την δεις.» μου απάντησε και σχηματίστηκε ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο, κάθε φορά που μας μιλάει για την κόρη του.

«Θα περάσω μες την εβδομάδα να την δω, και μην ξεχάσεις απόψε να της δώσεις τα φιλιά μου.» του είπε και του έριξα ένα άγριο βλέμμα.

«Συγνώμη, έχετε παιδί;» ρώτησε παραξενεμένη η Νεφέλη τον Νικήτα και την Μαρκέλλα.

«Ναι ένα κοριτσάκι σε δύο εβδομάδες κλείνει τους 5 μήνες.» είπε ο Νικήτα με υπερηφάνεια στην φωνή.

«Αυτό είναι απίστευτο, είστε τόσο νέοι.» είπε η Νεφέλη.

«Ήρθε απρόσμενα στην ζωή μας, αλλά από τη αρχή της σχέσης μας ξέραμε πως ήταν γραφτό να γεράσουμε μαζί» της είπε η Μαρκέλλα ρομαντικά.

«Κεραυνοβόλος έρωτας;» ρώτησε η Νεφέλη.

«Και παράφορος, είναι να μην σου τύχει άμα σου τύχει ζεις κάθε μέρα μαζί του και τον λατρεύεις καθημερινά.» της απάντησε η Μαρκέλλα, η οποία γύρισε στον Νικήτα και του έδωσε ένα τρυφερό φιλί.

Μόλις απομακρύνθηκαν κοίταξαν το ρολόι ο καθένας και κοιτάχτηκαν αμέσως.

«Εμάς μας συγχωρείτε πρέπει να φύγουμε πλησιάζει η ώρα που είναι να φάει η μικρή και δεν ήξερα ότι θα αργούσαμε τόσο και δεν έχω αφήσει πολύ γάλα.» είπε η Μαρκέλλα.

«Και εμείς πρέπει να γυρίσουμε.» είπε ο Μάρκος.

«Τότε να το διαλύσουμε.» είπαμε μαζί με τον Λευτέρη.

Είχαμε κάτσει ήδη πολύ ώρα και πλέον είχε πάει έντεκα και εμείς όπως και οι υπόλοιποι έχουμε πρωινό ξύπνημα και δουλειά.

Μετά από μια ώρα βρισκόμασταν στο σπίτι της, και πραγματικά είναι από τις λίγες φορές που την βλέπω να μου μιλάει ακατάπαυστα.

«Άρα τους συμπάθησες;» ρώτησα μετά από αρκετά θετικά σχόλια που είχα ακούσει για τους φίλους μου.

«Ήταν υπέροχοι, πολύ φιλικοί απέναντι μου, και σε αγαπάνε πολύ.» μου απάντησε.

«Λογικό είμαι αξιαγάπητος.» είπε με στυλ.

«Και ψώνιο επίσης.» είπε και άρχισε να γελάει.

«Το αμφισβητείς ότι είμαι αξιαγάπητος;» ρώτησα και πήρα το κουταβίσιο μου βλέμμα.

«Κάθε άλλο το επιβεβαιώνω.» είπε και μου έκλεισε το μάτι και άρχισε να με πλησιάζει. «Και απόψε θέλω να σε εκμεταλλευτώ όσο περισσότερο μπορώ.» είπε και με άρπαξε από το χέρι και άρχισε να με οδηγεί προς την κρεβατοκάμαρα.

«Τι θες να μου κάνεις;» την ρώτησα αν και είχα μια ιδέα.

«Νομίζω είναι περιττά τα λόγια πλέον.» είπε και όρμησε στα χείλη μου.

Όσο και να ήθελα να συνεχίσω να κοιμάμαι ήξερα πως έπρεπε να ξυπνήσω, δεν είχα ακούσει το ξυπνητήρι και είχα δύο εκδοχές στο μυαλό ή δεν έχει χτυπήσει και έχω ξυπνήσει νωρίτερα ή έχω αργήσει για την πρωινή μας σύσκεψη.

Ανοίγοντας τα μάτια μου το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν τα μάτια της Νεφέλης να με κοιτά και να με περιμένει να ξυπνήσω.

«Μακάρι κάθε μέρα να ξυπνάω και να βλέπω αυτά τα μάτια.» της είπα και άρπαξα το πρόσωπό της και της έδωσα ένα φιλί.

«Δεν θα γλιτώσεις έτσι εύκολα από μένα.» είπε με κτητικότητα.

«Ποιος είπε ότι θέλω.» της είπα γλυκά χαρίζοντας της ένα ακόμα φιλί γεμάτο από τον πόθο που με κάνει να νιώθω για εκείνη κάθε μέρα.