Είχαμε μόλις φτάσει στο εστιατόριο, και κατεβαίναμε για να δώσουμε στο παρκαδόρο το αυτοκίνητο.

«Το καλό με εσένα είναι ότι με πας πάντα στα καλύτερα.» του είπα παιχνιδιάρικα.

«Μα αυτό έλλειπε, τέτοια γυναίκα να την πηγαίνω σε ότι κι ότι.» χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι.

Μπήκαμε στο εστιατόριο, ο Ιάκωβος έδωσε το όνομα του και ο υπάλληλος της υποδοχής μας οδήγησε στο τραπέζι μας.

«Και μόλις κατέφθασαν τα πιτσουνάκια μας.» μίλησε ο Μάρκος πρώτος μόλις μας είδε.

«Να σας συστήσω την κοπέλα μου, Νεφέλη Στρατή.» είπε ο Ιάκωβος μόλις είχαμε πλησιάσει αρκετά.

Οι φίλοι του σηκώθηκαν για να μου συστηθούν, κάνοντας μια ανεπαίσθητη σχεδόν κίνηση για να έρθουν λίγο πιο κοντά μου ώστε να μου δώσουν το χέρι τους.

«Χαίρομαι που σε γνωρίζω επιτέλους, Λευτέρης Χαριτάκης, φίλος και συγγενής του κυρίου δίπλα σου.» είπε δείχνοντας μου ένα αστραφτερό χαμόγελο.

«Χαριτάκης, σαν να λέμε ο ζωγράφος, Λευτέρης Χαριτάκης;» ρώτησα μόλις κατάλαβα ποιον έχω μπροστά μου.

«Μην μου πεις πως ξέρεις την δουλειά μου;» είπε με ενθουσιασμό.

«Και να ήθελα δεν θα μπορούσα, μάλιστα έχω έρθει σε πολλές εκθέσεις σου, η κολλητή μου είναι μεγάλη σου θαυμάστρια, και μέσα από την δικά της αδυναμία, λάτρεψα και εγώ την δουλειά σου.» είπα με πάθος.

Από μικρές, η Αλίνα λάτρευε να ζωγραφίζει, στην εφηβεία της άρχισε να ζωγραφίζει ρούχα, και κάπως έτσι ανακάλυψε τι ήθελε να κάνει στην ζωή της, να σχεδιάζει ρούχα και το κατάφερε. Όμως όσο μεγάλωνε η αγάπη της για την τέχνη μεγάλωνε και δεν σταματούσε να με πηγαίνει σε εκθέσεις, μέσα από αυτά που έβλεπα έμαθα κι εγώ να την αγαπάω.

«Δηλαδή αν δεν υπήρχε η κολλητή σου δεν θα με ήξερες καν ε;» είπε με παράπονο όμως καταλάβαινα πως έκανε πλάκα.

«Τότε απλά δεν θα είχα κάποιον να με σέρνει σε εκθέσεις με το έτσι θέλω.» σχολίασα απλά απατώντας στην ερώτηση του.

«Εντάξει, νομίζω πως ήρθε η σειρά μου.» είπε ο άντρας δίπλα του. «Να συστηθώ και εγώ με την σειρά μου, Νικήτας Σιδέρης, φίλος του Ιάκωβου.» είπε και έκανε μου έδωσε ένα φιλί στο εξωτερικό της παλάμης μου.

«Τι κύριος.» είπα εντυπωσιασμένη, κυρίως γιατί είναι η πρώτη φορά που μου κάνουν χειροφίλημα.

«Από τους καλύτερους το επιβεβαιώνω και εγώ.» είπε με ένα χαμόγελο η κοπέλα που βρισκόταν από πίσω του. «Μαρκέλλα Σπανού, αρραβωνιαστικιά του κυρίου και φίλη του Ιάκωβου.» είπε και χωρίς να το περιμένω με έσφιξε στην αγκαλιά της.

«Χάρηκα.» είπα και την αγκάλιασα κι εγώ κάπως αμήχανα.

«Συγνώμη, ήθελα τόσο πολύ να σε γνωρίσω, από τότε που γύρισε ο Ιάκωβος από το εξωτερικό και σε γνώρισε, δεν ακούμε τίποτα άλλο από το στόμα του, όλο για σένα μιλάει, και είναι σαν να σε ξέρω.» δικαιολογήθηκε μόλις αντιλήφθηκε την αμηχανία μου.

«Ελπίζω να λέει τα καλύτερα.» αστειεύτηκα άλλα γύρισα το βλέμμα μου στον Ιάκωβο που καθόταν από πίσω μου όσο συστηνόμουν με τους φίλους του.

«Μα και αυτός είναι ο λόγος που θέλαμε να σε γνωρίσουμε, για να δούμε και εμείς ποια είναι αυτή η μυστήρια κοπέλα που μάγεψε τον φίλο μας.» είπε ο Νικήτας και πέρασε το χέρι του γύρω από τους ώμους της Μαρκέλλας.

«Εγώ λέω να κάτσετε και να συνεχίσετε την κουβέντα σας.» είπε ο Μάρκος.

Ο Ιάκωβος, σαν γνήσιος τζέντλεμαν μου τράβηξε την καρέκλα να κάτσω, και αυτός με την σειρά του πήρε την θέση δίπλα μου, και πήρε στα χέρια του τον κατάλογο, κάνοντας και εγώ την ίδια κίνηση.

«Έχεις βρει τίποτα ή μήπως να σου διαλέξω εγώ κάτι;» ρώτησε χαμηλόφωνα γέρνοντας προς το μέρος μου.

Δεν πρόλαβα να του απαντήσω, ο σερβιτόρος βρισκόταν ήδη στο τραπέζι μας, έγνεψα θετικά, και ο Ιάκωβος έριξε άλλη μια ματιά στον κατάλογο για επιβεβαίωση, και τον έκλεισε αποφασιστικά μόλις είχε έρθει η σειρά μας. Έδωσε τους καταλόγους μας και είπε την παραγγελία μας.

«Για πες μας Νεφέλη, ο Ιάκωβος είναι καλό αφεντικό;» ρώτησε ο Νικήτας μόλις απομακρύνθηκε ο σερβιτόρος από το τραπέζι μας.

«πέρα από την τελειομανία του, μπορώ να πω πως μαθαίνω πολλά από αυτόν. Βέβαια μου σπάει τα νευρά.» απάντησα και όλοι άρχισαν αν γελάνε με το σχόλιο μου.

«Το έχει αυτό ο φίλος μας.» πρόσθεσε ο Λευτέρης. «Αλλά τον αγαπάμε τον ηλίθιο.» συνέχισε κάνοντας άλλους να συμφωνήσουμε.

«Νικήτα εσύ με τι ασχολείσαι;» ρώτησε μετά από αρκετά λεπτά σιωπής.

«Είμαι πολίτικος μηχανικός δουλεύω στην εταιρία του πατέρα μου.» μου απάντησε.

«Την ξέρω την εταιρία, ήταν μέσα στις επιλογές που είχα για να κάνω την πρακτική μου, αλλά με κέρδισε η εταιρία των Ιωάννου.» είπα με ένα χαμόγελο.

«Την καλύτερη επιλογή έκανες, προσφέρουμε περισσότερα από τους Σιδέροι.» είπε με χαμόγελο ο Ιάκωβος.

«Θα συμφωνήσω, δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερα.» είπα με ένα χαμόγελο, και έσκυψα να του δώσω ένα φιλί.

«Σας παρακαλώ, αφήστε τα σάλια σας για άλλη ώρα. Εδώ ήρθαμε να γνωρίσουμε την Νεφέλη κι όχι να σε βλέπουμε να της την πέφτεις Ιωάννου.» είπε ο Λευτέρης, κάνοντας μας να γελάσουμε.