Εδώ και μια ώρα βρίσκομαι στο γραφείο μου και περιμένω τον κ. Δημήτρη να με ειδοποιήσει για την συνάντηση με τον γιο του. Έχω αρκετή περιέργεια για να δω το άτομο που έχει καταφέρει τόσα πολλά στο χώρο της διαφήμισης. Ο Ιάκωβος Ιωάννου ήταν ένα πολύ δυνατό χαρτί για την όποια εταιρεία δούλευε, οπότε είμαι παραπάνω από χαρούμενη για το γεγονός ότι θα δουλέψω για αυτόν.

Ήθελα να τον εντυπωσιάσω με το έργο που θα μου παραδώσει. καθώς σκεφτόμουν για την τελική μου εργασία η πόρτα άνοιξε εκεί που δεν το περίμενα και το βλέμμα μου συνάντησε δυο μάτια που δεν περίμεναν να ξανά δουν.

«Να και κάποια που δεν περίμενα να ξανά δω.» είπε και με έβγαλε από την μέθη των ματιών του.

«Τι δουλειά έχεις εσύ εδώ; Πως βρήκες που δουλεύω;» ρώτησα και προσπαθούσα να μην πανικοβληθώ.

«Δεν φαντάζεσαι πόσο πολύ μου αρέσει να βλέπω την έκφραση σου αυτή την στιγμή, αν και να σου πω την αλήθεια την ώρα του σεξ είναι ακόμα καλύτερη.» είπε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο και έκανε μεταβολή και έφυγε από το γραφείο μου.

Μόλις έφυγε από το γραφείο εγώ σωριάστηκα πάνω στην καρέκλα μου. Πως γίνεται γαμώτο μου να με βρήκε στην δουλειά μου; Αν είχα ξεχάσει κάτι στο σπίτι του θα μου το είχε δώσει και θα είχε φύγει, όμως τώρα αντί να μου δώσει κάτι μου, αυτός σηκώθηκε και έφυγε χωρίς να μου εξηγήσει τίποτα.

Εκείνη την στιγμή χτύπησε η ενδοεπικοινωνία και άκουσα την φωνή του κ. Δημήτρη να μου ζητάει να του πάω δύο καφέδες για εκείνον και τον γιο του. Πότε είχε έρθει και δεν τον είχα πάρει χαμπάρι.

Πήγα στην κουζίνα του ορόφου μας και ετοίμασα τους καφέδες, πήρα τον δίσκο και ξεκίνησα να πηγαίνω στο γραφείο του διευθυντή μου. Μόλις άνοιξα την πόρτα αντίκρισα αυτά τα μάτια που ήξερα πως θα με καταστρέψουν, είτε με τον καλύτερο τρόπο είτε με τον χειρότερο.

«Κύριε Δημήτρη έφερα τους καφέδες που μου ζητήσατε.» είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα, όσο ήταν αυτός εδώ εγώ έκανα τα πάντα για να μπορέσω να συγκεντρωθώ.

«Νεφέλη μου θα σε μαλώσω, αλλά τέλος πάντων, άσε τους καφέδες και έλα να σου συστήσω τον γιο μου.» είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο.

Άφησα τους καφέδες και πήγα με όση δύναμη μου είχε απομείνει απέναντι από τον κύριο Ιωάννου τον νεότερο.

«Λοιπόν να σας συστήσω και επισήμως, Ιάκωβε να σου συστήσω την δεσποινίδα Νεφέλη Στρατή, η οποία βρίσκεται στην μεταπτυχιακή της εργασία και θα εργάζεται πλέον ως προσωπική του βοηθός. Και Νεφέλη μου από εδώ ο Ιάκωβος Ιωάννου, ο γιος μου, που πλέον θα είναι ο διευθυντής σου.»

«Χάρηκα δεσποινίς Νεφέλη και εύχομαι η συνεργασία μας είναι τέλεια.» είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο και μου έτεινε το χέρι του για χειραψία.

Ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω μόνο και μόνο στην ιδέα ότι πριν δύο βράδια κοιμήθηκα με τον μελλοντικό μου αφεντικό, και αυτός ήταν λες και δεν είχε γίνει τίποτα. συγκέντρωσα όση δύναμη είχα για να μην κινήσω υποψίες στον πατέρα του.

«Ευελπιστώ κύριε Ιωάννου σε μια καλή συνεργασία και προπάντων πολύ επαγγελματική.» είπα όσο πιο σοβαρά μπορούσα και τον είδα να μου κλείνει το μάτι.

Πρέπει να του τα κόψω αυτά, δεν γίνεται να ξανά επαναληφθεί ότι έγινε τα ξημερώματα του Σαββάτου.

«Μην ανησυχείτε δεσποινίς είμαι πολύ καλός επαγγελματίας.» είπε σοβαρά αυτή την φορά.

«Εμένα να με συγχωρείτε έχω να ετοιμάσω την αίθουσα συνεδριάσεων για την ανακοίνωση σας κύριε Δημήτρη.» είπα και στράφηκα στον πατέρα Ιωάννου.

Έφυγα όσο γρήγορα γινόταν από εκείνο το δωμάτιο, ένιωθα ότι πνιγόμουν εκεί μέσα. Πήγα κατευθείαν στην αίθουσα δεν είχα κάτι να ετοιμάσω, αλλά ήταν ένας λόγος για να με κάνει να φύγω από μπροστά του.

Δεν ξέρω πόσα λεπτά καθόμουν μπροστά από την τζαμαρία αλλά είχα απορροφηθεί τόσο πολύ από τις σκέψεις μου που δεν είχα ακούσει ότι κάποιος είχε μπει στην αίθουσα μαζί μου.

«Μην μου πεις πως τόση ώρα κάθεσαι σε αυτή την θέση και σκέφτεσαι τι έχει γίνει;» είπε και με έκανε να τιναχτώ από την τρομάρα μου.

Δεν ήθελα να γυρίσω να τον κοιτάξω, ούτε και να του μιλήσω όμως αυτό ήταν αναπόφευκτο ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω ώστε να ξεκαθαρίσω την θέση μου.

«Ότι έγινε, έγινε και καλό θα ήταν να το ξεχάσουμε, εγώ το έχω ξεχάσει ήδη.» είπε και το πρόσωπο μου ένιωθα ότι ήταν ανέκφραστο όμως μέσα μου ένιωθα να φοβάμαι, δεν ήταν κανένας τυχαίος ένα λάθος μου και πάνε όλα τα σχέδια μου σχετικά με την καριέρα μου.

«Αυτό είναι κάτι που πρέπει να συζητήσουμε, όσο και να θέλω να σε πάρω πάνω σε αυτό το τραπέζι θα συμφωνήσω μαζί σου, όμως έξω από αυτό το κτήριο δεν εγγυούμαι ότι θα είμαι καλό αγοράκι.» είπε και το βλέμμα του πλέον είχε ένα πονηρό χαμόγελο.

«Όσο και να το διασκέδασα εκείνο το βράδυ δεν γίνεται να ξανά επαναληφθεί κάτι τέτοιο, πλέον δεν παίζω με την ευχαρίστηση μου αλλά παίζω με την καριέρα μου και η συγκεκριμένη εργασία που έχω να παραδώσω είναι ότι πολύτιμο έχω αυτή την στιγμή για αυτό σε παρακαλώ ας ξεχά...» πριν προλάβω να τελειώσω τα λόγια μου τα χείλη του είχαν ορμήσει στα δικά μου και τα διεκδικούσαν όπως δεν το είχαν κάνει μέχρι στιγμής.

«Αυτό δεσποινίς δεν θα ξανά επαναληφθεί.» είπε μόλις απομακρύνθηκε από τα χείλη μου.

Και τότε άρχισε να μπαίνει στην αίθουσα το μεγαλύτερο ποσοστό του προσωπικού τις εταιρείας.

Γεια σας... τι μου κάνετε.;;

Κι όμως έβαλα, ελπίζω να σας αρέσει και να το ψηφίσετε, αφήστε τα σχόλια σας με την γνώμη σας.

Μέχρι το επόμενο φιλάκια με αγάπη 

#Αγγελική