«Νεφέλη όλα καλά;» ρώτησα την Νεφέλη που βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου, και ήταν λες και είδε φάντασμα.

Μόλις άκουσε την φωνή μου ήταν σαν να ξύπνησε από ένα όνειρο καν αν κρίνω από το ύφος της ένα κακό όνειρο, μόλις κατάφερε να ανακτήσει πάλι τις δυνάμεις της, απάντησε στην ερώτηση μου με ένα ελαφρύ κούνημα του κεφαλιού της.

Δεν ξέρω αν πρέπει να δώσω περισσότερη σημασία σε όλο αυτό που έγινε, αλλά σίγουρα μόλις μείνουμε μόνοι μας θα την ρωτήσω. Την προσοχή μου τραβάει ο πατέρας μου, ο οποίος με τραβάει κυριολεκτικά από το χέρι για να γνωρίσω την κοπέλα που είναι απόψε καλεσμένη στο τραπέζι, αν δεν κάνω λάθος την λένε Ελισάβετ.

«Ελισάβετ μου από εδώ ο γιος μου, ο Ιάκωβος.» είπε ο πατέρας μου, μόλις κατάφερε και με τράβηξε προς το μέρος τους.

«Χάρηκα.» είπε η κοπέλα μπροστά μου, η φωνή της ίσα που ακούστηκε.

Φαίνεται ντροπαλή, και αυτό με κάνει να την παρατηρήσω όσο μπορώ. Το κεφάλι της είναι ελάχιστα σκυμμένο, όμως όσο μπορώ να δω είναι ένα πολύ όμορφο πρόσωπο, και το σώμα της είναι πολύ ελκυστικό, αν οι περιστάσεις ήταν διαφορετικές αυτή η γνωριμία θα ήταν πολύ συμφέρουσα για το κρεβάτι μου.

«Ιάκωβος Ιωάννου, χάρηκα για την γνωριμία.» είπα ευγενικά.

«Νεφέλη; Νεφέλη εσύ είσαι;» άκουσα από πίσω μου τον κύριο που μόλις είχε έρθει, να πλησιάζει την Νεφέλη κι από τα λόγια του μου φαινόταν πως την γνώριζε.

Κι αν την γνώριζε, από που την γνώριζε. Πλέον είχα απομακρυνθεί από την κοπέλα και είχα πλησιάσει τον πατέρα μου, που και αυτός κοίταζε έκπληκτος την Νεφέλη και αυτόν τον ηλίθιο.

«Γεια σου Παύλο.» είπε η Νεφέλη όμως πάρα το γεγονός ότι γνωρίζονταν η στάση της ήταν πολύ τυπική και με έκανε να ηρεμήσω, έστω για λίγο.

«Γνωρίζεστε;» πρώτος μίλησε ο πατέρας μου.

«Ναι Δημήτρη, με την νεφέλη γνωριζόμαστε από παλιά. Μάλιστα ένα διάστημα είχαμε και σχέση.» είπε ο μαλάκας με ένα χαμόγελο.

«Παύλο δεν τον γνώριζα.» είπε ο πατέρας μου.

«Δεν είστε και ο μόνος, ούτε και ο ίδιος το γνώριζε.» είπε η Νεφέλη με ένα ειρωνικό ύφος, και αμέσως κατάλαβα τι εννοούσε με αυτό που είχε πει μόλις.

«Πάμε στο τραπέζι.» είπε η μητέρα μου σε μια προσπάθεια να ηρεμήσουν τα πνεύματα μετά το σχόλιο της Νεφέλης.

Χωρίς να μιλήσει κάνεις, ξεκινήσαμε όλοι προς την τραπεζαρία. Οι γονείς μου είχαν φύγει πιο μπροστά και η Νεφέλη με τον μαλάκα ήταν πίσω μου και ο αδελφός μου δίπλα με κρατούσε για να μην κάνω καμία μαλακία.

«Έλα ρε μικρέ ηρέμησε και μην κάνεις λάθος κινήσεις.» μου λέει τόσο όσο για αν ακούσω εγώ.

«Μα δεν τον βλέπεις πως την έχει πλευρίσει ο μαλάκας.» είπε και έκανα μια κίνηση να πάω κοντά τους.

Όμως για ακόμα μια φορά ο αδελφός μου με κράτησε, αλλά πλέον βρισκόμασταν στην τραπεζαρία και ο καθένας βρισκόταν στην θέση του. Οι γονείς μας είχαν πάρει την θέση τους στις κεφαλές του τραπεζιού από την δεξιά πλευρά του πατέρα μου είχαν κάτσει ο αδελφός μου με την γυναίκα του και αυτός ο μαλάκας, ακριβώς απέναντι του είχε κάτσει η Νεφέλη και δίπλα της εγώ και από την άλλη πλευρά μου η Ελισάβετ.

Τελικά αυτό το τραπέζι εξελίσσετε πολύ διαφορετικά από ότι περίμενα. Το πρώτο πιάτο σερβιρίστε και από την εικόνα του φαινόταν πως η μητέρα μου τα είχε δώσει όλα και τον καλύτερο της εαυτό.

«Μάνα μάγεψες πάλι.» είπε ο Μάρκος.

«Αγάπη μου πόσες φορές σου έχω πει να προσέχεις την γλώσσα σου.» είπε αυστηρά η μητέρα μου. «Σε ευχαριστώ πάντως.» συνέχισε και αυτή την φορά είχα αλλάξει τον τόνο της φωνής της.

Μετά από το σχόλιο του αδελφού πιάσαμε το πιρούνι και δοκιμάσαμε από το πιάτο μπροστά μας. Τα κορίτσια από δίπλα μου μόλις δοκιμάσανε από το πιάτο έσπευσαν να πουν τα καλά τους λόγια στην μητέρα μου.

«Πραγματικά κυρία Ανθή, το πιάτο είναι καταπληκτικό.» πετάχτηκε και ο μαλάκας.

«Σε ευχαριστώ αγόρι μου.» απάντησε ευγενικά η μητέρα μου.

«Και δεν μου λες Παύλο, πόσο καιρό ήσασταν μαζί με την Νεφέλη μας;» ρώτησε ο πατέρας μου.

Μα καλά και αυτός βαλτός είναι σήμερα.

«Περίπου ενάμιση χρόνο.» απάντησε αμέσως αυτός.

«Βασικά για μένα ήταν δύο χρόνια.» είπε η Νεφέλη από δίπλα μου.

«Τι εννοείς παιδί μου;» ρώτησε η μητέρα μου.

«Τι να εννοεί, απλά πολλές φορές είχα πολύ δουλειά και παραμελούσα λίγο την σχέση μας.» εξήγησε ο μαλάκας.

«Εμένα με παραμελούσε και τον έβλεπα μια στο τόσο, αλλά η γραμματέας του είχε πολύ καλή σχέση μαζί του.» συνέχισε η Νεφέλη.

Όσο συνέχιζε αυτά τα σχόλια η Νεφέλη όλο και πιο πολύ καταλάβαινα την σχέση τους, και με έκανε ακόμα πιο πολύ έξαλλο για τον τρόπο που της είχε φερθεί. Έσφιξα τα χέρια μου και η Νεφέλη από δίπλα μου το παρατήρησε και έβαλε το χέρι της στο πόδι μου για να με ηρεμήσει και όντως το κατάφερε.

Η μητέρα μου καταλαβαίνοντας τι εννοεί η Νεφέλη έβηξε τραβώντας την προσοχή σε αυτή για να μην σχολιάσει κανείς τα λόγια της Νεφέλης.

«»Ελπίζω να μην σας χόρτασε αυτό το πιάτο, γιατί έπεται και συνέχεια και αν κρίνω τα σχόλια της οικογένειας μου είναι από τα καλύτερα μου.» συνέχισε η μητέρα μου, αλλάζοντας τελείως την κατεύθυνση της συζήτησης.

Το υπόλοιπο κύλησε ομαλά και ευτυχώς η μητέρα μου είχε την συζήτηση σε πλαίσια που δεν μπορούσε να φέρει την Νεφέλη σε δύσκολή θέση.

«Πάντως .δεν περίμενα ότι θα γνωριζόσασταν όταν τα κανονίζαμε με την Ανθή.» είπε ο πατέρας μου όταν μας σέρβιραν το γλυκό.

«Κανείς μας κύριε.» απάντησε ειρωνικά η Νεφέλη από δίπλα μου.

«Πως γνωριστήκατε;» ρώτησε η μητέρα μου, από μικρός είχα καταλάβει πως η μητέρα μου ήταν αθεράπευτα ρομαντική

«Μπορώ να πω πως αυτή η στιγμή ήταν η καλύτερη από την μετέπειτα σχέση μας.» είπε για ακόμα μια φορά η Νεφέλη ειρωνικά.

Μόλις τελείωσε την φράση της η Νεφέλη ο Παύλος γέλασε αμήχανα.

«Θέλει να πει, πως έκανα αυτή την βραδιά να μας μείνει αξέχαστη.» προσπάθησε να τα μπαλώσει μα μάταια.

«Ναι αυτό ήθελα να πω.» είπε η νεφέλη πιο ειρωνικά από πριν.