Είχαν φύγει όλοι και η Νεφέλη ήταν ήδη έτοιμη για ύπνο,για να είμαι ειλικρινείς τα ποτά που μας σέρβιρε ο Μιχάλης ήταν αυτά που ήταν η αιτία για την νύστα της, ήταν κάπως δυνατά παρεμπιπτόντως. Όμως είχαμε αργήσει έτσι κι αλλιώς να τελειώσουμε με αυτή μας την μάζωξη που είχε ήδη ξημερώσει και από την στιγμή σε στιγμή περιμέναμε να δούμε την ανατολή.

Είχα πολύ καιρό να δω τον ήλιο να ανατέλλει, και μάλιστα μαζί με μια γυναικεία παρουσία, στην σπάνιες περιπτώσεις που έβλεπα την ανατολή ένιωθα μια υπέροχη γαλήνη. Όμως όσο ήμουν στην Γαλλία, το να κάτσω να δω την ανατολή αποτελούσε κάτι σπάνιο, ίσως να φταίει η δουλειά, ίσως και η παρέα αλλά από τις περισσότερες φόρες που είχα κάτσει μέχρι τόσο αργά ή αλλιώς τόσο νωρίς, την ευθύνη της είχε συνήθως γυναίκα.

Μετά από καιρό ήθελα να δω την ανατολή μαζί με την Νεφέλη. Και αυτή μου έκανε το χατίρι βάζοντας στην άκρη την κούρασή της. Πλέον καθόμασταν στο καναπέ με την Νεφέλη να έχει κουρνιάσει στην αγκαλιά μου.

«Μου είχε λείψει όλο αυτό.» είπε ξαφνικά, σπάζοντας την σιωπή που μας είχε τυλίξει.

«Και εμένα.» συμφώνησα μαζί της.

«Ήταν ότι χρειαζόμασταν, η βραδιά που μας περιμένει απόψε πρόκειται να είναι από τις δυσκολότερες.» μουν είπε και με κοίταξε στα μάτια θέλοντας να την καθησυχάσω.

«Μα βρε παιδί μου αυτή η ικανότητα σου, να καταστρέφεις τις καλύτερες μας στιγμές, ευτυχώς να λέω που δεν το έχεις και στο κρεβάτι.» είπα στα αστεία αλλάζοντας θέμα.

«Στο κρεβάτι αγάπη μου δεν παίζομαι δεν έχω λόγο να το χαλάσω.» με ένα υπεροπτικό βλέμμα, κάνοντας με να γελάσω ακόμα πιο πολύ.

«Αχ ξέρεις ξέχασα να σου πω, σήμερα έτσι όπως ερχόμουν σήμερα εδώ, χτύπησα το κεφάλι μου και ως δια μαγεία ξέχασα πόσο ικανή είσαι στο κρεβάτι, και σκεφτόμουν μήπως η Μεγαλειοτάτη είναι πρόθυμη να μου χαρίσει πάλι την μνήμη μου βοηθώντας με να θυμηθώ ότι έχω ξεχάσει;» την ρώτησα παίρνοντας ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα.

«Για να σκεφτώ λίγο αυτή την πρόταση μου ακούγεται πολύ δελεαστική.» είπε και πήρε το σκεφτικό της ύφος. «Τώρα που το σκέφτηκα νομίζω ότι μπορώ να κάνω κάτι για να σε βοηθήσω.» είπε και τα μάτια μας ενώθηκαν δίνοντας μου την άδεια να κάνω την κίνηση μου.

Άρχισα να κατευθύνομαι προς το δωμάτιο της χωρίς να χάσουμε την επαφή μας. Δεν ήθελα να χάσω λεπτό, θέλω να την γεύομαι συνέχεια. Την άφησα απαλά στο κρεβάτι, ήθελα απόψε να της δείξω πως την θέλω και θα της το δείξω με όποιο τρόπο εκείνη θέλει.

Το έντονο φως που έμπαινε από τα παντζούρια με έκανε να ξυπνήσω για τα καλά, και να γυρίσω προς την Νεφέλη απλά μόνο και μόνο για να την χαζέψω, ήταν τόσο όμορφή όταν κοιμάται που θέλω να την βλέπω έτσι κάθε μέρα.

Είχε περάσει κάποια ώρα από την ώρα που είχα ξυπνήσει, και πλέον ήταν ώρα να σηκωθώ. Μόλις ντύθηκα και πήγα στην κουζίνα ετοίμασα καφέ και έβαλα μια κούπα. Είχα καθίσει μπροστά από την μπαλκονόπορτα και κοίταζα τον ουρανό, πόσο γαλήνιος ήταν που με έκανε να αποβάλλω ότι κακή σκέψη περνούσα από το μυαλό μου. Ότι είχα τελειώσει τον καφέ μου άκουσα βήματα από πίσω μου όμως δεν έκανα καμία κίνηση να μετακινηθώ, απλά την περίμενα να έρθει κοντά μου. Τα χέρια της τυλίχτηκαν γύρω μου και εγώ απλά την τράβηξα μπροστά ώστε να δω αυτό το πρόσωπο που μου έχει κλέψει την καρδία σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.

«Ακόμα εδώ είσαι; Μόλις είδα τι ώρα είναι φαντάστηκα πως θα είχες φύγει.» εξήγησε τον λόγο για την ερώτηση που μου είχε κάνει.

«Μα δεν θα μπορούσα να είχα φύγει χωρίς να σου πω ούτε μια κουβέντα, πως θα μου πάει η μέρα μου καλά.» απάντησα και εγώ με την σειρά μου στην ερώτηση της και την τράβηξα πιο πολύ στην αγκαλιά μου.

«Να σου πω κάτι;» είπε σαν ένα μικρό παιδάκι που απλά θέλει να σου πει ένα μυστικό, κούνησα το κεφάλι μου θετικά. «Ούτε εγώ ήθελα να είχες φύγει, μου αρέσει που κάθε μέρα ξυπνάμε μαζί.» είπε και αυτό έκανε την καρδιά μου να νιώσει ακόμα πιο γεμάτη, και πλέον ήταν σειρά της να με σφίξει πάνω της.

«Μωρό μου όμως πρέπει να φύγω όσο και να μην το θέλω ήρθε η ώρα.» είπα και σφράγισα τα χείλη μας σε ένα φιλί.

Ήθελα να της δώσω δύναμη για το βράδυ, ήθελε δύναμη και από τους δύο μας για να μπορέσουμε να βγούμε πιο ενωμένοι από την αποψινή βραδιά.

«Είναι ανάγκη να φύγεις τώρα αμέσως;» με ρώτησε απαλά.

«Δυστυχώς όσο και η εμφάνιση σου να με κάνει να θέλω να μείνω πρέπει να φύγω.» της έδωσα ένα τελευταίο φιλί και πήγα προς την πόρτα «Και μην ξεχάσεις εννιά είναι το τραπέζι.» είπα λίγο πριν κλείσω την πόρτα.

Μόλις μπήκα στο αυτοκίνητο ξεκίνησα αμέσως για το σπίτι χωρίς καμία άλλη καθυστέρηση. Σήμερα ήταν το πολυπόθητο Σάββατο, και δεν είχα επιτρέψει στο μυαλό να σκεφτεί οτιδήποτε για αυτό. Σε μία ώρα είχα ραντεβού με τον αδελφό μου να πάμε για τρέξιμο και ξέρω πως θα με περίμενε ανάκριση για την χθεσινή βραδιά.

Δεν άργησα να φτάσω αλλά ούτε και να ετοιμαστώ και να πάω να βρω τον αδελφό μου στο καθιερωμένο σημείο μας.

«Και για πες μικρέ τι έγινε εχθές;» με ρώτησε.

«Σαν τι να γίνει απλά γνώρισα τους φίλους και τον αδελφό της τίποτα σπουδαίο.» είπα αδιάφορα ώστε να μην του κινήσει τίποτα το ενδιαφέρον και να αλλάξουμε συζήτηση.

«Μα τι εννοείς τίποτα σπουδαίο εδώ γνώρισες τον αδελφό της.» είπε και ήξερα ότι δεν είχα καταφέρει να του αποσπάσω την προσοχή.

«Τον αδελφό της όχι τους γονείς της, και αν θυμάμαι καλά και εσύ κάπως έτσι με την Δάφνη.» του υπενθύμισα.

«Άλλο εγώ αγαπητέ αδελφέ. Ελπίζω να φέρθηκες σαν κύριος και να είπες πως έχεις καλό σκοπό για την κοπέλα.» είπε και πλέον είχε αρχίσει να γνωστά του πειράγματα.

«Μπορείς να το κόψεις, και να το είπα άλλωστε είναι αλήθεια.» του εξήγησα.

«Ώστε βρήκες την κατάλληλη;» με ρώτησε ο αδελφός μου και πλέον το βλέμμα του είχε σοβαρέψει.

«Ναι την βρήκα και θα κάνω τα πάντα για να μην την χάσω.» του είπα.

Και αυτή ήταν η αλήθεια δεν ήθελα να την χάσω και θα πάλευα για αυτή μέχρι το τέλος.

Αφού τελειώσαμε με το τρέξιμο ο καθένας πήγε σπίτι του. Είχα πολύ ώρα μπροστά μου μέχρι να αρχίσω να ετοιμάζομαι, και είπα να το ρίξω λίγο στην δουλειά.

Σας ζητάω χιλία συγνώμη, είμαι απαράδεκτη αλλά έιναι περιόδος εξεταστικής και δεν είχα χρόνο, ελπιζω να αρχίσω τις πιο συστιματικές ανανεώσεις...

Με αγάπη #Αγγελική...