Είναι δύσκολο να έχω μια ήμερα που απλά να είναι ευχάριστη, με κανέναν να μην ανακατεύεται στην ζωή μου; Μερικές φορές απλά ελπίζω σε κάτι που στο τέλος απλά δεν γίνεται, όλα γύρω μου που με αφορούν καταλήγω να νευριάζω, όμως πιο πολύ να απογοητεύομαι από την ίδια μου την ζωή.

Μια μέρα σαν την σημερινή είναι που με κάνει να θέλω να εξαφανιστώ και να αφήσω τους γύρω μου, και περισσότερο τους ανθρώπους που αγαπώ, ελεύθερους χωρίς να τους ζορίζω με τα προβλήματα που τους προκαλώ.

Μόλις άκουσα αυτά που είχε να μας πει ο κύριος Δημήτρης, ήξερα πως κάτι ήξερε, ήξερε για μένα και τον Ιάκωβο. Και ήταν η στιγμή της ημέρας που θα μου την κατέστρεφε τελείως.

Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό και δεν μπορούσα να αρθρώσω κάποια λέξη, ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω, να του ζητήσω τον λόγο γιατί ανακατεύτηκε στην ζωή μου, και ότι αν απλά δεν ήθελε την σχέση μου με τον γιο του να ερχόταν να μου το πει και να μην μας μπλέξει έτσι.

Όταν σκεφτόμουν τους λόγους που έπρεπε η σχέση μου με τον Ιάκωβο να μείνει κρυφή, δεν είχα σκεφτεί την περίπτωση ότι ο κ. Δημήτρης θα είχε κάποιο πρόβλημα. Όταν ήταν διευθυντής μου πολλές φορές η συμπεριφορά του μου έδειχνε πως με θεωρούσε δικό του άνθρωπο, αλλά τα λόγια που ακούω από το γραφείο του Ιάκωβου με κάνουν να καταλάβω πως απλώς είμαι ένα τσουλάκι που απλά θέλω να του φάω την περιουσία. Πίστευα ότι με ήξερε καλύτερα, πως ποτέ δεν θα πίστευε κάποιος κάτι τέτοιο για εμένα.

Οι φωνές τους ακούγονται σε όλο τον όροφο και το μόνο που κάνουν οι υπόλοιποι υπάλληλοι είναι να ακούνε και να μεγαλοποιούν ότι λένε μέσα σε εκείνο το γραφείο.

Τα βλέμματα που μου έριχνε ο καθένα με έκανε να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Δεν μπορώ να πιστέψω πως καταφέραμε, μέσα σε τρεις μέρες που άρχισε η σχέση μας, να μας μάθει η εταιρία.

Κάτι πρέπει να σκεφτώ για να αντιμετωπίσουμε όλο αυτό που έγινε. Την σκέψη μου διακόπτει η πόρτα του γραφείου, σηκώνοντας το βλέμμα μου στο άτομο που βγήκε από το γραφείο, αντικρίζω τον κ. Δημήτρη να έρχεται προς το μέρος μου.

«Ακουγόμασταν;» ρώτησε και με κοίταζε με ένα απαθέστατο βλέμμα.

«Ναι.» είπα σκύβοντας να κοιτάξω το πάτωμα και τα μπλεγμένα μου δάχτυλα.

«Τότε άκουσες ότι γνωρίζω.» είπε λίγο πιο αυστηρά αυτή την φορά.

«Εγώ, και όλος ο όροφος.» τους είπα λίγο πιο δυναμικά αυτή την φορά.

Με κοίταξε με ένα βλέμμα που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ακριβώς μπορεί να εννοούσε.

«Βλέπεται, πίστευα ότι με θεωρούσατε δικό σας άνθρωπο.» είπα και πλέον ο τόνος μου ήταν πιο σίγουρος. «Όμως από τα λόγια σας μέσα σε εκείνο το γραφείο κατάλαβα πολύ πιο διαφορετικά πράγματα για την άποψη σας προς το άτομο μου. Θα ήθελα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αλλά μάλλον θα είναι τζάμπα χρόνος.» είπα και έκατσα στην καρέκλα μου και άρχισα να κοιτάζω τα χαρτιά που είχα μπροστά μου.

«Ήταν λάθος ο τρόπος που μίλησα για σένα εκεί μέσα, αλλά για να τον πείσω να κάνει αυτόν τον γάμο ήταν ο μόνος τρόπος.» είπε και πλέον ο τόνος του είχε μαλακώσει.

«Ο τρόπος σας εκεί μέσα ήταν κάτι που με πρόσβαλλε και με διέσυρε σε όλη την εταιρία. Για σας είναι εύκολο να λέτε τέτοια πράγματα για όποιον λόγο εσείς πιστεύετε, αλλά μπαίνοντας για λίγο και στην δικιά μου θέση θα καταλάβατε ότι από εδώ και πέρα όλοι θα με δείχνουν και θα πιστεύουν πως κοιμάμαι με το αφεντικό μου.» τελείωσα με τον μικρό μου λόγο.

Μπορεί εγώ και ο Ιάκωβος απλά να του λέγαμε ψέματα αυτή την στιγμή όμως έπρεπε να καταλάβει ότι λέγοντας αυτό δυνατά με έφερε σε δύσκολη θέση ακόμα κι αν είναι αλήθεια.

Μου κακοφαίνεται που του λέω ψέματα αλλά από ότι φαίνεται είναι αναγκαίο να πω.

«Έχεις δίκιο ξέρω πως μάλλον παραφέρθηκα και μάλλον παρανόησα με αυτό που είπα, είμαι σίγουρος πως και οι δύο είστε επαγγελματίες και ποτέ δεν θα κάνατε κάτι τέτοιο.»

«Είναι εύκολο να βγάζετε συμπεράσματα για τους άλλους, όμως αυτό που με κάνει να νιώθω απογοητευμένη είναι ο τρόπος που μιλήσατε για μένα και ενώ πίστευα πως όντως με γνωρίζατε.» είπα και τον κοίταξα στα μάτια επιλέγοντας πλέον προσέχτηκα τα λόγια μου. «Και κάτι τελευταίο μιας και είστε ακόμα εδώ, μετά από το σημερινό θα ήθελα να σας ανακοινώσω πως μόλις παραδώσω την εργασία μου θα φύγω από την εταιρία.» είπα πλέον σίγουρη για αυτήν μου την απόφαση.

«Τι είναι αυτά που λες Νεφέλη;» είπε έκπληκτος ο κ. Δημήτρης.

«Δεν θα ήθελα να γίνει θέμα η παραίτηση μου καθώς από ότι καταλαβαίνω ότι δεν είμαι πλέον επιθυμητή σε αυτή την εταιρία.» είπα πλέον κάνοντας να καταλάβει πως η απόφαση μου ήταν αυτή.

Αφού είδε πως δεν θα άλλαζα γνώμη με ότι και να μου έλεγε όχι ότι προσπάθησε, και απλά είπε ένα αντίο και έφυγε από την εταιρία. Μόλις βεβαιώθηκα πως έφυγε πήγα στο γραφείο του Ιάκωβου.

«Όχι τώρα.» ήταν το μόνο που άκουσα πριν ανοίξω την πόρτα.

Ξέρω πως θα έπρεπε να τον ακούσω να τον αφήσω μόνο του όμως ήθελα να με καθησυχάσει πως όλα μεταξύ μας θα πήγαιναν καλά, όμως περισσότερο ήθελα να δω πως είναι μετά από αυτά που είπαν με τον πατέρα του.

«Είσαι καλά;» ρώτησα τρυφερά και πλησίασα το γραφείο που καθόταν.

«Όχι.» είπε απότομα.

«Θες να σου φέρω τίποτα;» ρώτησα γλύκα.

«Όχι απλά να μείνω μόνος μου, έχεις άδεια για την υπόλοιπη μέρα.» μου είπε και γύρισε με την καρέκλα πλάτη σε μένα, κοιτάζοντας την θέα που είχε από το παράθυρο του γραφείου του.

«Πρέπει να το κάνεις.» είπα ξαφνικά και γύρισε να με αντικρίσει.

Τα λόγια μου τον ξάφνιασαν όπως ξάφνιασαν και εμένα

«Τι ακριβώς να κάνω Νεφέλη; Να παντρευτώ μια που δεν γνωρίζω και να αφήσω εσένα;» με ρώτησε για να δει πως κατάλαβε σωστά αυτό που του είπα.

«Ναι, χωρίς να το θέλω έγινα αφορμή να τσακωθείς με τον πατέρα σου.» είπα και κατέβασα το κεφάλι μου, αφού δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια.

Με πλησίασε και πήρε το κεφάλι μου ανάμεσα στις παλάμες του κι το σήκωσε για να δει τα μάτια μου.

«Δεν φταις σε τίποτα εσύ, απλά ο πατέρας μου θέλει το καλύτερο για την εταιρία του χωρίς να τον νοιάζει ποιον θα πληγώσει.» μου είπε και με φίλησε χωρίς να τον νοιάζει αν θα μας δει κάνεις. «Πήγαινε σπίτι σου και θα έρθω εγώ το βράδυ να μιλήσουμε για το τι θα κάνουμε.» μου είπε και με φίλησε ακόμα ποιο παθιασμένα.

«Φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρουμε. Όμως πονάω μόνο και στην ιδέα πως θα σε χάσω.» είπα κοιτώντας τον στα μάτια και έφυγα χωρίς να του πω τίποτε άλλο.

Μου ήταν ήδη δύσκολο να εκφράζω τα συναισθήματα μου, και ότι συνέβη σήμερα με έκανε να νιώθω πολύ έξω από τα νερά μου.

Μόλις πήρα τα πράγματα μου ξεκίνησα να φύγω από την εταιρία κάνοντας να δυναμώνουν τα σχόλια για μένα.

Δεν ήθελα να πάω σπίτι άλλα και δεν ήξερα που αλλού να πάω. Πήρα το δρόμο προς το σπίτι και ας έμενα μόνη μου, αν και χρειαζόμουν κάποιον να μιλήσω.

Μόλις έφτανα θα έπαιρνα τηνΑλίνα να δω αν μπορούσε να έρθει από το σπίτι μου για να μιλήσουμε. 

Γεια σας...
Καινούριο κεφάλαιο...
Ελπίζω να σας αρέσει και να το ψηφίσετε άλλα και να το σχολιάσετε...
Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους διαβάζουν την ιστορία μου και ελπίζω να σας αρέσει...
Με αγάπη #Αγγελική