Μόλις ξύπνησα και την είδα διπλά μου γυμνή, κατάλαβα πως θα είναι ένα από τα καλύτερα πρωινά της από εδώ και πέρα ζωή μου. Έτσι θα ήθελα να ξυπνάω από εδώ και πέρα, με εκείνη να είναι στην αγκαλιά μου και να με κάνει ευτυχισμένο.

Η χθεσινή βραδιά ήταν ότι καλύτερο για την σχέση μας, και ελπίζω να ήμαστε έτσι κάθε πρωί, ευτυχισμένοι και προπάντων με εκείνη να είναι πάντα στην αγκαλιά μου. Ήταν ένα πολύ ευχάριστο πρωινό με τα παιχνίδια μας και με τον ερωτισμό μας, την ώρα που πήγαμε να ντυθούμε δεν μπορούσα να της αντισταθώ άλλο και της όρμησα.

Έφυγε πρώτη για την εταιρία και εγώ έμεινα σπίτι και ετοιμάστηκα πιο αργά. Ετοιμάστηκα και το χαμόγελο δεν έλεγε να φύγει από τα χείλη μου. Την ήθελα και δεν θα άφηνα κανέναν να μου την πάρει.

Μόλις βγήκα από τον ανσασερ και είδα το πατέρα μου, το χαμόγελο έφυγε από τα χείλη μου. Ήξερα πως δεν είχε έρθει εδώ για καλό. πήγα κοντά τους και από την έκφραση του πατέρα μου ήξερα πως αυτό που θα μου έλεγε δεν ήταν κάτι που θα μου άρεσε.

«Γεια σας.» είπα μόλις τους πλησίασα, προσπαθώντας να ακουστώ όσο πιο πολύ αδιάφορος.

«Γεια σου γιε μου.» είπε με χαρά ο πατέρας μου, και με ένα χαμόγελο μικρού παιδιού λες και είχε κάνει κάποια σκαντάλια.

«Πως και από εδώ πατέρα;» ρώτησα και κάθισα στην άλλη καρέκλα που είχε μείνει μπροστά από το γραφείο της Νεφέλης.

«Ήρθα να σε δω γιε μου.» είπε όμως το βλέμμα μου δεν άλλαξε. «Και να μιλήσουμε.» είπε τελικά αφού κατάλαβε πως δεν πείστηκα από την πρώτη δικαιολογία που βρήκε να πει..

«Μπορούσες να έρθεις αργότερα, ή να έρθω εγώ από το σπίτι.» είπα απότομα.

«Ήθελα να μιλήσω και στην Νεφέλη, ξέρεις μιλάγαμε με την μητέρα σου και μου είπε μια ιδέα της.» ξεκίνησε να μας λέει, «Βέβαια δεν μου έχει πει πολλά, όμως για αυτό που μιλήσαμε και συμφωνώ είναι το θέμα του γάμου σου.» είπε και γουρλώσαμε και οι δύο τα μάτια μας.

«Όμως μου είπε πως θέλει να γνωρίσει και σε εσένα έναν άντρα Νεφέλη.» είπε και μας κοίταξε με ένα χαμόγελο. «Για αυτό θα ήθελα να σας καλέσω και τους δύο το Σάββατο στο σπίτι για να τους γνωρίσετε.» είπε και έφυγε.

«Που πας;» τον ρώτησα ανεβάζοντας πλέον τον τόνο της φωνής μου.

«Σπίτι.» απάντησε μονολεκτικά.

«Στο γραφείο μου τώρα.» φώναξα χωρίς να με νοιάζει το που βρίσκομαι ή σε ποιον απευθύνομαι.

Με κοίταξε στα μάτια και κατέλαβε, τα νεύρα μου είχαν αγγίξει κόκκινο.

«Τι τόνος ήταν αυτός;» ρώτησε θυμωμένα.

«Ο δικός μου τόνος σε ένοιαξε τώρα θες να μου;» τον ρώτησα.

«Είμαστε στην εταιρία και δεν επιτρέπω να φωνάζεις και να μου μιλάς με αυτό τον τρόπο.» είπε και πλέον με την σειρά του άρχιζε να νευριάζει.

«Τι μου λες έχεις καταλάβει;» τον ρώτησα. «Όχι πατέρα δεν έχεις καταλάβει. Από πότε ανακατεύεσαι στην ζωή μου;» τον ρώτησα και ο τόνος μου δεν μπορούσε να ελαττωθεί.

Δεν το πιστεύω αυτό που κάνουν οι γονείς μου. Δεν ζήτησα τίποτα σήμερα απλά να έχω την ησυχία μου από εδώ και περά και να ζω την ζωή μου μαζί με την Νεφέλη χωρίς να με ενοχλεί κανένας.

«Καιρός είναι να κάνεις και κάτι σωστό στην ζωή σου. Δεν θα ανέχθω την ανωριμότητα σου σε αυτό το θέμα.» μου είπε λες και μιλούσε σε ένα μικρό παιδί.

«Ανωριμότητα δεν είναι η δικιά μου συμπεριφορά, αλλά η δικιά σου. Και για ακόμα μια φορά σε ρωτάω τι διάολο θες και ανακατεύεσαι στην ζωή μου;» είπε και πλέον δεν μπορούσα να ηρεμίσω.

«Να προστατέψω την περιουσία μου από τα τσουλάκια που πας και μπλέκεις.» απάντησε τελικά στο ερώτημα που του είχα θέσει.

«Τι είναι αυτά που μου λες;» ρώτησα σαστισμένος. «Το τι κάνω στο κρεβάτι μου απλά δεν σε αφορά.» είπα αυστηρά.

«Με αφορά και πολύ μάλιστα όταν νομίζεις ότι θα σε αφήσω να καταστρέφεις την δουλειά που έχω κάνει τόσο καιρό για να πηδάς την γραμματέα σου.» είπε τελικά.

«Τι μαλακίες είναι αυτές που λες; Ποιος διαδίδει τέτοιες μαλακίες;» ρώτησα προσπαθώντας να μην χάσω την ψυχραιμία μου.

«Οι επιλογές σου γιε μου.» είπε. «Όσο και να εμπιστεύομαι την Νεφέλη η επιλογή σου να τις δώσεις ένα τόσο σημαντικό έργο έδειξε την σχέση μεταξύ σας.» είπε και ήλπιζα  ότι δεν τον άκουσαν αυτοί που θα ήταν έξω από το γραφείο μου τώρα.

«Είσαι με τα καλά σου θυμάσαι όταν ήμουν εγώ στην θέση της που μου είχες δώσει ένα έργο πιο ακριβό από αυτό που έδωσα εγώ σε εκείνη.» είπα κάνοντας να καταλάβει ότι αυτά που μου έλεγε απλά δεν είχαν νόημα, προσπαθώντας απλά να τον παραπλανήσω. «Στην ηλικία της ήμουν όταν μου εμπιστεύτηκες ένα έργο 20.000.000 και δεν έδωσε λογαριασμό σε κανέναν για αυτήν σου την επιλογή. Εε λοιπόν ήρθε η ώρα να την εμπιστευτώ σε αυτό το έργο γιατί τα δικά σου λόγια με έκαναν να πιστέψω στις ικανότητες της.»

«Είτε είναι αλήθεια αυτή η σχέση είτε όχι, ο γάμος με την κοπέλα που σου λέω θα γίνει. Η εταιρία είναι ακόμα δικιά μου και δεν θα σε αφήσω να την καταστρέψεις επειδή εσένα σε έπιασαν τα πείσματα σου. Ο γάμος αυτός είναι υπέρ της εταιρίας και θα γίνει.» είπε τελικά και έφυγε χωρίς να τον νοιάζει τι θέλω εγώ.

Μόλις έκλεισε πίσω του την πόρτα ότι βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου πήγαν όλα στο πάτωμα. Μετά από τον ήχο που έκαναν όλα τα πράγματα, άκουσα ένα χτύπημα στην πόρτα.

«Όχι τώρα.» φώναξα θέλοντας να μείνω μόνος μου.

Όμως ο επισκέπτης μου όχι απλά δεν έφυγε όπως του είπα αλλά μπήκε μέσα χωρίς να τον νοιάζει τι του είπα.

«Είσαι καλά;» ρώτησε η Νεφέλη.

«Όχι.» είπα απότομα.

«Θες να σου φέρω τίποτα;» με ρώτησε γλύκα.

«Όχι απλά να μείνω μόνος μου, έχεις άδεια για την υπόλοιπη μέρα.» της είπα και γύρισα με την καρέκλα πλάτη στην Νεφέλη, κοιτάζοντας την θέα που είχα από το παράθυρο του γραφείου μου.

«Πρέπει να το κάνεις.» είπε ξαφνικά και γύρισα να την αντικρίσω.

«Τι ακριβώς να κάνω Νεφέλη; Να παντρευτώ μια που δεν γνωρίζω και να αφήσω εσένα;» την ρώτησα για να καταλάβω αυτά που μου έλεγε.

«Ναι, χωρίς να το θέλω έγινα αφορμή να τσακωθείς με τον πατέρα σου.» είπα και κατέβασε το κεφάλι της.

Την πλησίασα και την πηρά το κεφάλι της κι το σήκωσα για να δω τα μάτια μου.

«Δεν φταις σε τίποτα εσύ, απλά ο πατέρας μου θέλει το καλύτερο για την εταιρία του χωρίς να τον νοιάζει ποιον θα πληγώσει.» της είπα και την φίλησα χωρίς να με νοιάζει αν θα μας δει κάνεις. «Πήγαινε σπίτι σου και θα έρθω εγώ το βράδυ να μιλήσουμε για το τι θα κάνουμε.» της είπα και την φίλησα ακόμα ποιο παθιασμένα.

«Φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρουμε. Όμως πονάω μόνο και στην ιδέα πως θα σε χάσω.» είπε κοιτώντας με στα μάτια και έφυγε χωρίς να μπορέσω να της πω πως δεν θα με χάσει.

Φοβάμαι, πρώτη φορά στην ζωή μου φοβάμαι πως θα χάσω ένα σημαντικό άτομο στην ζωή μου. Γιατί γαμώτο που δεν μπορούμε να έχουμε λίγες μέρες ησυχίας και ευτυχίας.

«Τι πάθατε σήμερα; Όλη η εταιρία συζητάει για σένα και την Νεφέλη και τον τσακωμό σου με τον πατέρα.» είπε ο αδελφός μου μπαίνοντας απροειδοποίητα μέσα στο γραφείο μου.

«Μάρκο φύγε μην ξεσπάσω πάνω σου τα νευρά μου.» είπα άγρια.

«Πες ρε Ιάκωβε δεν φοβάμαι τις απειλές σου.» είπε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του και με έκανε να καταλάβω πως δεν θα με αφήσει μόνο μου.

«Ο πατέρας μας, μας κάνει προξενιό σε έμενα και στην Νεφέλη.» είπα και τον είδα να έχει γουρλώσει τα μάτια του, «Γιατί κατάλαβε την σχέση μου με την Νεφέλη αλλά πιο πολύ θέλει να με παντρέψει για την εταιρία.» είπα τελειώνοντας την περίληψη για την σημερινή μέρα.

«Μου κάνεις πλάκα;» είπε και φαινόταν πως δεν μπορούσε να το πιστέψει.

«Μακάρι να μπορούσα να σου έκανα πλάκα, όμως είναι εκατό τις εκατό αλήθεια.» του είπα. «Τι είπες πριν ότι λένε για εμένα και την Νεφέλη;» τον ρώτησα πλέον με περιέργεια.

«Όλοι στην εταιρία μιλάνε για την σχέση σου. Και ο καθένας λέει τα δικά του.» μου απάντησε και εγώ απλά εξοργιζόμουν ακόμα περισσότερο.

«Γαμώτο.» φώναξα και χτύπησα την γροθιά μου στο γραφείο.

Γεια σας...
Να με και πάλι με ένα καινούριο κεφάλαιο...
Ελπίζω να σας άρεσε, και να το ψηφίσετε αλλά και να το σχολιάσετε...
Με αγάπη #Αγγελική