Ευτυχώς κατάφερα να τελειώσω με τις δουλειές μου σε μια λογική ώρα ώστε να καταφέρω να φύγω και να πάω να ετοιμάσω το σπίτι για το βράδυ. Μετά το σκηνικό που έγινε στο γραφείο μου, πήρα τηλέφωνο την κυρία Μαρία που μου καθαρίζει το σπίτι και τις ζήτησα να πήγαινε τώρα να καθαρίσει.

Σκέφτηκα να έλεγα στην κυρία Μαρία να μαγείρευε όμως ήθελα να της μαγειρέψω εγώ. Στην αρχή με το τηλεφώνημα της Βίβιαν πίστεψα πως θα μου το έπαιζε δύσκολη και τελικά θα μου το ακύρωνε, όμως μετά από το φιλί που ανταλλάξαμε ήξερα πως αποκλείεται να μου το ακυρώσει.

Μόλις έφτασα σπίτι, κατέβηκα με γρήγορες κινήσεις και μπήκα μέσα στο σπίτι, ευχαρίστησα την κυρία Μαρία και κατευθύνθηκα προς το μπάνιο και οι σκέψεις μου πήραν άλλην τροπή από ότι θα έπρεπε, μόνο στην σκέψη να την κάνω δικιά μου κάτω από το καυτό νερό να τρέχει πάνω μας και εκείνη να φωνάζει το όνομά μου, μέχρι να ακούσει όλη η γειτονιά το όνομα μου.

Όλες αυτές οι σκέψεις έκαναν τον φιλαράκο μου να ταρακουνηθεί και τώρα από ένα ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο που θα ήταν η καλύτερη επιλογή, κατέληξα σε ένα παγωμένο ντουζ για να ηρεμίσω το φιλαράκο μου εκεί κάτω.

Σε ολόκληρη μέχρι τώρα ζωή μου, είχα το απόλυτο έλεγχο του σώματος μου και ποτέ δεν είχα χάσει τον έλεγχο, και να που τώρα βρήκα την γυναίκα που μου άλλαξε ότι πίστευα για το σώμα μου. Και αυτό που με εκπλήσσει περισσότερο είναι ότι μου αρέσει.

Όταν αποφάσισα να μείνω στο εξωτερικό, η ικανότητες μου στην μαγειρική ήταν αρκετές ώστε να κάψω μια κουζίνα. Στην αρχή έπαιρνα φαγητό απ' έξω, μέχρι που αποφάσισα πως ήταν καιρός να μάθω να μαγειρεύω και να προσέχω και τι τρώω. Έτσι είχα καταφέρει μέσα στα επτά χρόνια που έλλειπα να μάθω να μαγειρεύω και να μπορώ να δημιουργήσω τα δικά μου πιάτα.

Έτσι σήμερα είχα αποφασίσει να τις φτιάξω κάτι που θα της έμενε αξέχαστο, και θα της άρεσε. Ξεκίνησα μαρινάροντας το χοιρινό ώστε να το αφήσω και να πάω να φορέσω μια φόρμα μέχρι να ετοιμαστώ.

Η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και ευτυχώς ήμουν έτοιμος στην ώρα μου. Είχα ετοιμάσει το τραπέζι και τώρα είχε έρθει η ώρα να πάω να ετοιμαστώ εγώ, είχα αποφασίσει να φορέσω ένα άσπρο πουκάμισο και ένα μαύρο υφασμάτινο παντελόνι και φόρεσα κολόνια και πήγα στο σαλόνι να την περιμένω.

Η ώρα λίγο πριν τις εννιά και οι αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο, σήμερα της είχα αποκαλύψει κάτι πολύ σημαντικό για τα συναισθήματα μου, και αυτή το μόνο που έκανε ήταν να μου δώσει ένα φιλί, όμως δεν ήταν ένα απλό φιλί για να αποφύγει να δικά μου λόγια, ήταν ένα φιλί με πολλά συναισθήματα, ένα φιλί που και να ήθελα να αποφύγω δεν θα τα κατάφερνα, με ήθελε και προτίμησε να μου το δείξει.

Μπορεί να μου είχε δείξει πως και για εκείνην ήμουν σημαντικός, όμως δεν έπαυε να με φοβίζει η σημερινή βραδιά, ήθελα να την γνωρίσω και να με γνωρίσει και αυτό που με έκανε να φοβάμαι. Πόσα ήταν διατεθειμένη να μου πει.

Μέσα από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κουδούνι πήγα τρέχοντας προς την πόρτα κάτι που με έκανε να τρομάζω, τον εαυτό που μου έβγαζε αυτή η κοπέλα δεν τον γνώριζα ούτε και εγώ.

Όταν άνοιξα την πόρτα έμεινα με ανοιχτό το στόμα, μπορεί να μην φορούσε ένδυμα που ήταν ισάξιο για μια δεξίωση, αλλά αυτή η γυναίκα ήταν κούκλα με ότι κι αν φορούσε. Μόλις με είδε μου χαμογέλασε και της ανταπέδωσα κάνοντας της χώρο για να περάσει μέσα. Έκλεισα την πόρτα και γύρισα προς την μεριά της και εκείνη με κοιτούσε ήδη με ένα πολύ σέξι βλέμμα. Χωρίς να το καταλάβουμε και οι δύο είχαμε καλύψει την απόσταση που υπήρχε ανάμεσα μας και είχαμε ενώσει τα στόματα μας, σε ένα φιλί δείχνοντας ο ένας στον άλλον τα περισσότερα συναισθήματα μας.

«Γεια σου.» είπα πάνω στο στόμα της.

«Μου έλειψες.» μου είπε πάνω στα χείλη μου δίνοντας μου ακόμα ένα φιλί.

«Και εμένα μωρό μου.» της είπα και πλέον ήμουν σίγουρος ότι η βραδιά μας θα κυλίσει τέλεια.

«Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι.» είπε και χαμογέλασε.

«Πάμε στο τραπέζι, ανυπομονώ να μου πεις την γνώμη σου για το φαγητό που έφτιαξα.» της είπα με μια ανυπομονησία και εκείνη χαμογέλασε και με τράβηξε από το χέρι πηγαίνοντας με προς την τραπεζαρία.

Στην αρχή σάστισα που ήξερε που βρίσκεται η τραπεζαρία, όμως θυμήθηκα πως από εδώ άρχισαν όλα. Και η σκέψη πως θυμάται το σπίτι μου ακόμα με κάνει χαρούμενο.

«Εσύ μαγείρεψες;» ρώτησε με ενδιαφέρον.

«Ναι.» της απάντησα.

«Ααα μαγειρεύεις κιόλας, ενδιαφέρον.» είπε με ένα τεράστιο χαμόγελο.

«Να δούμε θα σου αρέσει.» της έκλεισα το μάτι.

«Αν κρίνω από άλλες ικανότητές σου θα μου αρέσει σίγουρα.» μου έκλεισε και εκείνη το μάτι.

Μισή ώρα μετά βρισκόμασταν στο τραπέζι αντικριστά στην μια κεφαλή και τρώγαμε τον κυρίως πιάτο που είχα φτιάξει για το σημερινό τραπέζι.

«Που έμαθες να μαγειρεύεις τόσο καλά;» με ρώτησε μόλις δοκίμασε από το πιάτο.

«Όταν έφυγα οι ικανότητες μου στην μαγειρική ήταν μηδαμινές, και κάθε μέρα έτρωγα απ' έξω, ώσπου κάποια στιγμή έκανα το πρώτο βήμα στην μαγειρική και ορίστε τα αποτελέσματα.» είπα δείχνοντας το φαγητό που είχα στο πιάτο μου.

«Μαγειρεύεις πολύ καλά.» μου είπε και μου χαμογέλασε ντροπαλά.

«Σε ευχαριστώ.» της απάντησα ανταποδίδοντας το χαμόγελο.

«Ποια είναι η αγαπημένη σου κουζίνα;» με ρώτησε.

«Προτιμώ την ελληνική, έχει πολύ πιο νόστιμες συνταγές από οπουδήποτε άλλη. Εσύ ξέρεις να μαγειρεύεις;» την ρώτησα.

«Ναι, από πολύ μικρή είχα αναλάβει να μαγειρεύω εγώ για την οικογένεια μου. Οι γονείς μου δούλευαν πολλές ώρες, και πολλές φορές εγώ με τον αδελφό μου τρώγαμε απ' έξω, έτσι μια φορά αποφάσισα να μαγειρέψω και όταν δοκιμάσαμε με τον Νίκο είδαμε πως είχα ταλέντο και έτσι ξεκίνησα να μαγειρεύω εγώ.» είπε και έβλεπα στα μάτια της μια χαρά για αυτά που μου έλεγε.

«Και οι γονείς σου πως αντιμετώπισαν αυτή την ικανότητα σου;» με ρώτησε.

«Στην αρχή είπαν πως ήταν επικίνδυνο, όμως όταν είδα πως ουσιαστικά ήταν μια καλή βοήθεια για την οικογένεια και έτσι με άφησαν να μαγειρεύω.»

«Θέλω να φάω μια φορά από τα χεράκια σου.»

«Ελπίζω το αφεντικό μου αύριο να μην με κουράσει και κυρίως να μην με φορτώσει με πολλές δουλειές ώστε να μπορέσω να πάω νωρίς σπίτι και να σου μαγειρέψω.» είπε και ο τόνος της φωνής της ήταν παιχνιδιάρικος.

«Αα είναι δύσκολος;» ρώτησα συνεχίζοντας το παιχνίδι που η ίδια ξεκίνησε.

«Όσο να πεις είναι. Τι έχεις ετοιμάσει για συνέχεια;» με ρώτησε αμέσως προσπαθώντας να αλλάξει θέμα.

«Το μενού έχει γλυκό, και βέβαια θα ήθελα να μιλήσουμε.» της είπα χαμογελαστός.

«Να μιλήσουμε έγινε τίποτα; Πες μου ότι δεν έχουν μάθει για μας;» πλέον το ύφος της είχε αλλάξει και από χαρούμενο είχε μετατραπεί σε ανήσυχο.

«Όχι, όχι καμία σχέση.» είπα για να την ηρεμίσω και τα κατάφερα.

«Τότε τι θες να πούμε;» ρώτησε και πλέον έδειχνε ενδιαφέρον.

«Θέλω να μιλήσουμε για μας, να μάθω για σένα ότι σου αρέσει. Να μάθεις εσύ για μένα ότι θες.» της είπα και πλέον φαινόταν ότι ήμουν τρελά ερωτευμένος μαζί της.

Άφησε κάτω τα μαχαιροπίρουνα και ήρθε κοντά μου, σαστισμένος άφησα ότι κρατούσα στο τραπέζι και μόλις μου έδωσε το χέρι της το άρπαξα και την ακολούθησα. Μας πήγε στο σαλόνι και καθίσαμε στο διθέσιο καναπέ που είχε. Γυρίσαμε ώστε να βλέπουμε ο ένας στον άλλον και ξαφνικά ήρθε πάνω μου και με φίλησε. Ήταν ένα φιλί απαλό.

«Είμαι ερωτευμένη.» είπε μόλις απομάκρυνε τα χείλη της από τα δικά μου και ένωσε τα μέτωπα μας. «Όμως φοβάμαι.» συνέχισε.

Πήγα να μιλήσω όμως δεν με άφησε, έβαλε το δάχτυλό της πάνω στα χείλη μου δείχνοντας μου πως είχε κι άλλα να μου πει, έτσι την άφησα να μου μιλήσει.

«Δεν είναι ότι θα χάσω μόνο την αξιοπιστία μου για την δουλειά μου, όμως άμα γίνει αυτό θα πληγωθώ.» είπε κοιτώντας με στα μάτια πλέον. «Πριν από δύο χρόνια χώρισα, από κάποιον που πίστευα ότι ήταν ο μεγάλος μου έρωτας, έκανα λάθος φυσικά. Όχι δεν ήμουν ερωτευμένη, τον είχα ερωτευτεί και ποια δεν θα τον ερωτευόταν, όμως δεν ήταν αυτός, αυτός ό ένας.» είπε και την είδα έτοιμη να κλάψει.

«Αν δεν θες να συνεχίσεις δεν χρειάζεται να μου μιλήσεις.» είπα.

«Όχι θέλω να σου τα πω, θέλω να ξέρεις τα πάντα για μένα.» είπε και μου χαμογέλασε. «Έτσι έκανα μια σχέση που κατάφερα να υποτιμήσω τον εαυτό μου, τίποτα σε αυτή την σχέση δεν ήταν αληθινό, όλα ήταν ψέματα, ψέματα που ήξερα αλλά τα δεχόμουν γιατί του είχα εμπιστοσύνη, και αυτή η εμπιστοσύνη μου με πλήγωσε. Όταν επιτέλους αποφάσισα να πω αυτό το τέλος που καθυστερούσα τόσο καιρό. Απλά φοβάμαι μην ξανά πληγωθώ, μην εμπιστευτώ κάποιον που θα με ξανά πληγώσει.» είπε και με κοίταζε μέσα στα μάτια κάνοντας με να καταλάβω αυτό που ήθελε να μου πει όμως δεν μπορούσε να το εκφράσει.

«Αν ποτέ τολμήσω να σε πληγώσω, η τιμωρία μου θα ήταν σε χάσω, και μέσα σε τόσο λίγο διάστημα κατάφερες να με κάνεις να μην μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα.» της είπα με ειλικρίνεια.  

Γεια σας, νέο κεφάλαιο....

Ξέρω πως άργησα να ανεβάσω και θα ήθελα να ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη για την μελλοντική καθυστέρηση, έχω εξεταστική  και πρέπει να διαβάσω γιατί δεν με βλέπω να περνάω...

Ελπίζω να σας αρέσει αυτό το κεφάλαιο και να το ψηφίσετε και μην ξεχνάτε τα σχόλια...

Με αγάπη #Αγγελική...