Έφυγαν από το γραφείο μου και οι δύο άντρες και εγώ έμεινα μόνη μου στο γραφείο μου μαζί με τις σκέψεις μου. Όσο καιρό δούλευα σε αυτή την εταιρία ο κύριος Ιωάννου μου έδειχνε πως άξιζα, όμως μετά από αυτά τα λόγια του με έκανε να καταλάβω πως απλά ήμουν καλή σε αυτά που μου ανάθετε. 

Συνέχισα την δουλειά μου και προσπάθησα να αφήσω έξω από το μυαλό μου ότι είχε σχέση με την οικογένεια Ιωάννου, ήθελα να αποδείξω ότι είμαι αρκετά καλή στην δουλειά μου και ότι μπορώ να ανταπεξέλθω σε οποιοδήποτε έργο.

Έριξα μια ματιά στο έργο και κατάλαβα γιατί ανησυχεί ο κ. Δημήτρης, ο προϋπολογισμός φτάνει γύρω στο ενάμιση εκατομμύριο και το παραμικρό λάθος θα στοιχίσει αρκετά. Απορώ γιατί είπε πως θα μου δώσει αυτό το έργο, πρέπει να έκανε κάποιο λάθος. 

Μετά από ώρες δουλειάς, δεν είχα καταλάβει πως είχε φτάσει απόγευμα και έπρεπε ήδη να έχω φύγει. Κοίταξα το κινητό μου και είδα πως η Αλίνα μου είχε στείλει μήνυμα να μαζευτούμε σπίτι της.

Μόλις είχα τακτοποιήσει όλα τα έγραφα στο γραφείο και άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου κατάλαβα πως ο Ιάκωβος ήταν ακόμα εδώ. Θα μπορούσα να φύγω χωρίς να του πω τίποτα, όμως χωρίς να καταλάβω τον λόγο είχα φτάσει στην πόρτα του γραφείου του και την άνοιγα διστακτικά. 

«Σας ακούω δεσποινίς Στρατή.» είπε μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία μου, ο τόνος του ήταν κοφτός, με έκανε να καταλάβω πως ήμουν ανεπιθύμητη.

«Ήθελα να ρωτήσω αν με χρειάζεστε κάτι άλλο, αν όχι θα μπορούσα να φύγω;» και γιατί μου έδωσε κάτι τόσο σημαντικό για την εταιρεία;

Ήταν η συμπληρωματική μου ερώτηση, όμως με φόβιζε η απάντηση. δεν ήθελα να το είχε κάνει επίτηδες όμως έπρεπε να ρωτήσω έπρεπε να ξέρω την αλήθεια. 

«Ναι δεσποινίς μου μπορείτε να φύγετε.» μου είπε και κατέβασε το κεφάλι του να κοιτάξει τα χαρτιά που είχε μπροστά του.

Έπρεπε να τον ρωτήσω, η ερώτηση έτοιμη μέσα στο μυαλό μου τριγύριζε και περίμενε την ώρα που θα βρει την έξοδο για να βγει. Όμως η πιθανή απάντηση με έκανε να φοβάμαι, με έκανε να την αφήνω μέσα στο μυαλό μου και να το αφήνω για μια άλλη φορά που θα είμαι έτοιμη. 

«Τότε καληνύχτα σας.» είπα και η φωνή μου ακούστηκε περισσότερο γλυκιά από ότι θα επιθυμούσα.

«Καληνύχτα σας.» είπε και ήταν απότομος.

Ξέρω πως είπαμε να έχουμε μόνο επαγγελματική σχέση, όμως τώρα που το έβλεπα στην πράξη δεν το άντεχα με πείραζε, ήθελα  να δω πως τον ενδιαφέρει. Το κεφάλι του δεν είχε ξανά σηκωθεί για να με κοιτάξει. 

Τον κοίταζα για αρκετή ώρα, είμαι σίγουρη πως ένιωθε το βλέμμα μου πάνω του. Ήθελα να ρωτήσω γιατί μου έδωσες αυτό το έργο, όμως τίποτα δεν έβγαινε από το στόμα μου. Όσο τον έβλεπα ήθελα να τον φιλήσω.

Επικράτησε η λογική τελικά και μετά από λίγο έφυγα από το γραφείο του. Πήρα τα πράγματα μου και ξεκίνησα για την έξοδο της εταιρείας, όσο προχωρούσα χτύπησε το τηλέφωνο μου. 

'Γεια σου αδελφούλα.' άκουσα την φωνή του αδελφού μου.

'Τι κάνεις Νίκο;' είπα τελείως άκεφη. 

'Δεν σε ακούω καλά μικρή; Όλα καλά;' με ρώτησε ανήσυχα.

'Τίποτα, κουρασμένη από την δουλεία.' είπα. 

'Ρε Νεφελάκι μου στο έχω πει πολλές φορές μην δουλεύεις τόσο.' είπε.

'Απλά σήμερα ήταν η πρώτη μέρα του Ιάκωβου Ιωάννου και έπεσε πολύ δουλειά.' είπα προσπαθώντας να τον πείσω ότι απλά ήμουν κουρασμένη. 

'Αμάν και αυτός δεν έβλεπε ότι κουραζόσουν;'

'Μόλις τελείωσα βρε Νίκο και τώρα βγήκε όλη η κούραση, άσε με εμένα θα πάω σπίτι να ξεκουραστώ, εσύ πως και πήρες τηλέφωνο;' τον ρώτησα αφού πάντα όταν με παίρνει τηλέφωνο θέλει κάτι. 

'Μήπως βρισκόμασταν να τα πούμε, έχω καιρό να σε δω βρε αδελφούλα μου.' είπε με παράπονο.

'Θα το ήθελα βρε Νίκο αλλά είμαι πολύ κουρασμένη και ξενύχτισα ήδη εχθές.' βρήκα μια δικαιολογία και του είπα για να τον αποφύγω. 

'Και στον αδελφό σου δεν είπες τίποτα ε;' ρώτησε και καλά θιγμένος.

'Βγήκα με την Αλίνα, δεν μπορούσα να σου πω να έρθεις, άλλωστε και να μπορούσα δεν θα το έκανα.' είπα θέλοντας να του ξεκαθαρίσω την θέση μου ανάμεσα τους. 

'Ξέρεις πως δεν θα με χαλούσε καθόλου να βγούμε με την Αλίνα.' είπε πολύ άνετος λες και το να είναι στον ίδιο χώρο μαζί της είναι κάτι φυσιολογικό και κάτι που το κάνουν πολύ συχνά.

'Νίκο ξέρω πως εσύ δεν θα είχες θέμα, όμως ξέρεις πολύ καλά ότι εκείνη θα είχε θέμα.' του υπενθύμισα καθώς άμα του έλεγα να έρθει μαζί μας η Αλίνα θα με είχε σκοτώσει. 

'Μα έχουν περάσει χρόνια από τότε, θα το έχει ξεχάσει.' είπε θέλοντας να μου δείξει πως θα έπρεπε να είχε ξεχαστεί ότι είχε συμβεί.

'Κι όμως  δεν το έχει ξεχάσει και δεν έχουν περάσει χρόνια αλλά μόνο δύο χρόνια, και θυμάται πάρα πολύ καλά ακόμα την εικόνα σου με την άλλη στο γραφείο σου.' είπα με θυμό, μπορεί να ήταν αδελφός μου αλλά αυτό που έκανε στην Αλίνα ήταν πολύ μεγάλη μαλάκια. 

'Σου έχω πει πως δεν το ήθελα, έχω μετανιώσει και ξέρεις πως την θέλω σαν τρελός.' ήταν μια ατάκα που την άκουγα συχνά τα τελευταία δύο χρόνια.

'Ήταν λίγες μέρες πριν από τον γάμο σας, και ακόμα σε αγαπάει, όμως κάθε φόρα που σε βλέπει της θυμίζεις αυτή την σκηνή και την πονάει ακόμα. Αν την θες πίσω απλά διεκδίκησε την σωστά αυτή την φορά.' ότι και να είχε κάνει αυτοί οι δύο έπρεπε να είναι μαζί, όμως από μία βλακεία του την έχασε και τώρα μένουν χώρια χωρίς να κάνει κανείς το πρώτο βήμα για να τα βρούνε.

'Στο είπε πως ακόμα με αγαπάει;' ρώτησε και στην φωνή του υπήρχε ελπίδα.

'Φαίνεται, κάθε φορά που μιλάμε για σένα αλλάζει ύφος, και πριν λίγο καιρό σε είχε ζητήσει όταν ήταν μεθυσμένη.' 

'Την θέλω πίσω και το ξέρεις.' είπε και στην φωνή του υπήρχε αποφασιστικότητα.

'Νίκο μου, θέλω να είστε μαζί όμως κανόνισε αυτή την φορά να είσαι κύριος και να μην την πληγώσεις πάλι.' είπα αυστηρά, 'Πρέπει να σε κλείσω όμως τώρα γιατί θα μπω στο αυτοκίνητο και δεν θα μπορώ να μιλήσω.' Είπα καθώς έπρεπε να το κλείσω μπας και καταφέρω να φύγω γρήγορα από εδώ πέρα. 

'Ευχαριστώ πολύ Νεφελάκι μου ελπίζω να τα καταφέρω.' είπε και το έκλεισε.

Γεια σας και από εμένα...

Άργησα να ανεβάσω το ξέρω άλλα τελικά ανέβασα. 

Ελπίζω να σας άρεσε και να το ψηφίσετε. 

Με αγάπη #Αγγελική