Σορόκος
Άφησα τους μήνες να περάσουν, άφησα τον κόσμο που με ήξερε
Νιώθω πιο χαμένος από ποτέ. Κάποτε θυμάμαι, ήθελα να φύγω, ήθελα να τα αφήσω όλα πίσω, να κλείσω τα μάτια μου και να εξαφανιστώ.
Τώρα που κλείνω τα μάτια μου γιατί βγαίνουνε εικόνες, νοσταλγικές του παρελθόντος; Τώρα που κλείνω τα μάτια μου γιατί σωριάζονται στην συνείδησή μου όλα τα λάθη που δεν έχω ξεπληρώσει;
Και αναζητώντας το άπιαστο, έχασα τις μέρες, βδομάδες, μήνες. Χρόνο, τόσο χρόνο, αναμένοντας να εμφανιστεί αυτή η μια
ειδοποίηση στην οθόνη μου.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro