Ο Νήσιος δεν είχε ψυλλιαστεί και αισθανθεί την παρουσία της αρραβωνιαστικιάς του, παρασυρμένος καθώς ήταν στο ηδονικό φιλί που αντάλλαζε με την ερωμένη του. Της Ράνιας όμως η καρδιά κόπηκε στα δύο. Η τσάντα της έπεσε στο πάτωμα και ο θόρυβος της πτώσης μόνο τότε 'αποκάλυψε' τη παρουσία της. Ο Νήσιος είχε μείνει άφωνος και κάτασπρος να τη κοιτάζει, ενώ η κοπέλα που φιλούσε δίπλα του είχε ακόμα τα χέρια της στο στέρνο του και χαμογελούσε με θριαμβευτική κακία.

Η αρραβωνιαστικιά του κατάφερε απλώς να ψελλίσει με δυσκολία την ερώτηση: « Πως μπόρεσες;» Τα δάκρυα της έτρεχαν σαν χείμαρρος και βγήκε τρέχοντας σαν σίφουνας από τα γραφεία της εταιρείας. Ο Νήσιος δεν πρόλαβε να την πιάσει και να της εξηγήσει παρά μόνο έμενε πίσω στο διάδρομο έξω από τις αίθουσες των γραφείων της εταιρείας, να φωνάζει μετανιωμένος και πικραμένος το όνομα της.

Βροχή είχε ξεκινήσει εκείνη την ώρα κατά τύχη όταν η Ράνια είχε φτάσει σε ένα μεγάλο, κεντρικό πάρκο για να αναπαυτεί. Ειχε προχωρήσει πολύ μακριά πια από τη εταιρεία. Δεν μπορούσε να βρει κατάλληλο καταφύγιο  από τα δέντρα. Περίφερε το βλέμμα της προς όλες τις κατευθύνσεις για να παρατηρήσει το πάρκο στο σύνολο του και συνέχιζε να δακρύζει μελαγχολικά. Τα δάκρυα της, δάκρυα θρήνου για την απώλεια της αγάπης.

Ο Νήσιος κατάφερε να τη προλάβει έστω και σε αυτή τη τόσο μακρινή τοποθεσία και την πλησίασε. Τα μάτια της βουρκωμένα ακόμα, μελαγχολικά και στεναχωρημένα τον κοιτούσαν με παράπονο. Διάβαζε καθαρά την έκφραση των ματιών της.

« Μπορεί να φαίνεται γελοίο αλλά θα σου ξανα θέσω την ερώτηση: Πως μπόρεσες;»

« Αγάπη μου σου ζητώ ειλικρινά και ταπεινά συγνώμη δεν ήξερα ότι θα έκανες έφοδο στο γραφείο μου. Ήταν κάτι που δεν περίμενα με τίποτα ομολογώ ».

« Και αφού σου ήταν απρόσμενο, σχεδίαζες με την ερωμένη σου χίλια διάφορα όπως το  πόση ώρα θα περνούσατε μαζί, τις στιγμές που θα ζούσατε...»

« Ράνια μου » πάσχιζε να την διακόψει ο Νήσιος που καταλάβαινε και διαισθανόταν τη λύπη της.

« Σε ποιο δωμάτιο ξενοδοχείου ή οικία θα κάνατε έρωτα!» συνέχισε ξεσπώντας με σφοδρή φωνή και αυταρχικό βλέμμα η κοπέλα.

« Αλλά εγώ εμφανίστηκα στο γραφείο και σας χάλασα τη στιγμή και τα σχέδια που θα κάνατε πίσω από τη πλάτη μου και θα με χλευάζατε κοροιδευτικά σίγουρα ».

«Κρίμα ένας τέτοιος μεγάλος και δυνατός έρωτας να τελειώσει έτσι » έλεγαν οι φίλοι και γνωστοί της που αν μη τι άλλο δεν ήθελαν με τίποτα να χάσουν την λαμπρή τελετή του γάμου που θα ένωνε παντοτινά όπως ήλπιζαν το ζευγάρι και θα βοηθούσαν να ξεπεραστούν οι λύπες και τα μέχρι τώρα προβλήματα του. Ειδικά αν στέκονταν μπροστά στον ιερέα και ψηλά στο βήμα θα ήταν να στέκονταν μπροστά στο πλούτο της αγάπης τους και κατά συνέπεια θα τα ξεχνούσαν όλα.

Η Ράνια αντιμετώπιζε με αδιαφορία τα σχόλια που κυκλοφορούσαν μεταξύ των γνωστών της αλλά μερικές φορές την ενοχλούσαν τόσο πολύ που το έδειχνε με την κατσουφιά της μασκαρεμένη κανονικά στο πρόσωπο.

Χωρίς να το καταλάβει άρχισε να βρίσκει νέα φιλία στο πρόσωπο της Θεοκτίστης η οποία ήταν και καλή και πρόθυμη να σταθεί δίπλα της σε κάθε αναποδιά και στεναχώρια. Μερικές φορές και πιο έξυπνη, ένα ατού που θα χρησίμευε στο μέλλον όταν θα χρειαζόταν να ερευνήσει το ποιόν των ανθρώπων που βρίσκονταν γύρω από τη Ράνια και την τριγύριζαν...

[...]

Η Ράνια στριφογυρνούσε εντός του πλούσιου σπιτιού της, που παρά τις ανέσεις του δεν μπορούσε να την παρηγορήσει ψυχικά. Έτσι αποφάσισε πως πιο καλό θα της έκανε η επίσκεψη στο μικρό αρχοντικό της κολλητής της φίλης, ένα σπίτι τόσο ελκυστικά άψογο από άποψη αρχιτεκτονικής και διακόσμησης εσωτερικού χώρου.

Σε έκανε να απορείς πως η κολλητή της υπήρξε φτωχή στο προηγούμενο διάστημα της ζωής της  όντας παιδί του ορφανοτροφείου. Η κοπέλα είχε κάνει φοβερή και θαυματουργή δουλειά, αφού μόνη της με έξοδα που συγκέντρωσε από οικονομίες χρόνων έβαψε το μισό σπίτι ενώ το υπόλοιπο μισό ένας γνωστός της, αγόρασε ορισμένα έπιπλα και κουζινικά σκεύη της αρεσκιάς της και τέλος αντικείμενα για το υπνοδωμάτιο.

Έτρεφε αγάπη για το κλασσικό στυλ ποιότητας η Σάσα και τα μόνα που επέτρεπε στον εαυτό της να διαθέτει ως μοντέρνα ήταν η τηλεόραση, η κουζίνα και το μπάνιο. Το αρχοντικό της σπίτι το αγαπούσε και ένιωθε περήφανη που ήταν δικό της, καθώς ένας μακρινός ξένος θείος της τον οποίο είχε δει μόνο τρεις φορές στη ζωή της ζωντανά και τις υπόλοιπες τηλεπικοινωνιακά, της έγραψε το σπίτι στο όνομα της και διέθεσε ένα υψηλό ποσό για την αγορά της οικίας εφόσον ήταν αδύνατον για τη Σάσα να επενδύσει σε υπερβολικό ποσό για την αγορά ακινήτου.

Ο ηλικιωμένος σχεδόν κύριος ήθελε να κάνει αυτό το δώρο τιμής προς τη Σάσα με την οποία παρότι δεν επικοινωνούσε συχνά, την ξεχώριζε. Έβλεπε σε αυτήν έναν άτομο καλόκαρδο, ξεκάθαρο, αποφασισμένο για αυτά που θέλει πραγματικά στη ζωή του, ειλικρινή, καλόβολο, έξυπνο και αφοσιωμένο στα έργα με τα οποία καταπιάνεται .

Η Ράνια μπήκε μόλις της άνοιξε τη πόρτα η θεία της κοπέλας που τύχαινε να βρίσκεται την ίδια ώρα στο σπίτι και προχώρησε εντός του σπιτιού. Τελικά όταν κατάλαβε πως δεν εντόπιζε την Σάσα ανέβηκε στα δωμάτια του επάνω ορόφου...τη βρήκε ξαπλωμένη στη κρεβατοκάμαρα της, ένα υπέροχο δωμάτιο βαμμένο στο γαλάζιο του ουρανού. Τη πλησίασε και κάθισε απέναντι της σε μια άσπρη αιώρα για να έχει τη καλύτερη οπτική επαφή μέσω βλέμματος όταν θα της περίγραφε αναλυτικά τα γεγονότα των τελευταίων ημερών.

Φυσικά το πιο βασικό σημείο συζήτησης θα αποτελούσε το απογοητευτικό και δυσάρεστο περιστατικό που αφορούσε την απιστία του Νήσιου. Ήταν για τη Ράνια η πιο δυστυχισμένη και αποκαρδιωτικά καταστροφική μέρα της ζωής της.

« Οφείλεις να το ξεπεράσεις » της σύστησε αντικρίζοντας την έντονα η φίλη της με τα πορτοκαλί μαλλιά και τα έξυπνα και δυναμικά μπλε μάτια.

« Πως; Με κεράτωσε, με εξαπάτησε, με πόνεσε, με σκότωσε ».

Η Ράνια δεν έβγαζε άκρη. Η φίλη της μιλούσε και την αντιμετώπιζε με μια κυνική ώριμη παράξενη γι αυτήν ψυχρότητα, ρεαλιστικότητα και ίσως αναισθησία το θέμα του χωρισμού.

« Τέλος πάντων αφήνουμε εμένα και πάμε σε εσένα. Τα δικά σου νέα »

« Θέλεις να μάθεις τα νέα μου και αν είμαι καλά; » Η Ράνια έγνεψε και προσήλωσε την ακοή της.

« Εε λοιπόν δεν είμαι ούτε εγώ καλά το συγκεκριμένο διάστημα ». Η Ράνια παραξενεύτηκε και πήγε να τη ρωτήσει για περισσότερα αλλά η Σάσα έσκυψε το βλέμμα της πάνω σε ένα κουτί που εμπεριείχε χειροποίητα παλιά μικροαντικείμενα και της είπε: «Άσε μην τα ρωτάς. Δεν γνωρίζεις ορισμένα πράγματα για την έκταση ζωής μου και καλύτερα θα ήταν να μην τρέφεις την απορία του μυστηρίου ούτε να δείχνεις τη περιέργεια σου για να τα μάθεις. Δεν θα σου τα αποκαλύψω ».

Η Σάσα η πρώην ντροπαλή φίλη της και το λιγομίλητο μυστικοπαθές κορίτσι στο θρανίο του σχολείου ήταν δυνατόν να είχε και να έκρυβε μυστικά από αυτήν; Να βίωνε κάποιο φλερτ ή κάποιo ατυχές ερωτικό συμβάν για πολλοστή φορά για αυτό της μιλούσε έτσι; Μια μυστική κρυφή ζωή από την ίδια της τη φίλη σε μεγάλο εύρος; Οι ανησυχητικές και μυστηριώδεις σκέψεις γύρω από το πέπλο αφάνειας της Σάσας προβλημάτιζαν την Ράνια.

Και όντως η Σάσα δεν αποκάλυπτε τα κομμάτια της ζωής της στη φίλη της γιατί τα έκρυβε πολύ καλά μέσα της. Ούτε εκείνα τα σκοτεινά και τα τρομερά που μερικές φορές πρέπει να μένουν μέσα στους ιστούς του εσωτερικού μας. Δεν την εμπιστευόταν τη Ράνια αυτή ήταν η πικρή και στενάχωρη αλήθεια/πραγματικότητα επειδή τη φοβόταν για τη γνώμη της, τα συμπεράσματα που θα έβγαζε. Αν θεωρούσε πως της προκαλεί κακό στη φήμη της να κάνει παρέα με μια κοπέλα που εκτός απ χαμηλό κοινωνικό επίπεδο ήταν θύμα βιασμού;