Εκείνη τη βροχερή μοιραία νύχτα η Σάσα γνώρισε το σκληρό, μαρτυρικό πρόσωπο του...κύριου δαιμόνιου αγγέλου της κόλασης μασκαρεμένου με έρωτα.

Μπουμπούκι άμαθο ήταν όταν έβγαινε στην αγορά εργασίας. Πήγαινε να κάνει πρακτική  ως ασκούμενη υπάλληλος σε καλοστεκούμενη εταιρεία εκδοτών στην οποία εργοδότης διοικούσε ο Ηγήσανδρος. Εκείνη ήταν εικοσιτριών χρονών. Αυτός τριάντα δύο, ώριμος, γεροδεμένος... το τέλειο αρσενικό με 'λαοφιλής' φήμη στο γυναικείο πληθυσμό. Η Σάσα τα πήγαινε ικανοποιητικά το διάστημα που έκανε τη πρακτική της λόγω των δεξιοτήτων της: αυτών του ζήλου, της εξυπνάδας, της εργατικότητας, της ευρηματικότητας και οργανωτικότητας. Ενώ στην αρχή ο Ηγήσανδρος φρόντιζε να της φέρεται με τυπική ψυχρότητα και σοβαρότητα και να παρακολουθεί τις εργασίες που η νεαρή εκτελούσε απαραίτητα, δεν άργησε να περάσει στο επίπεδο του στενού μαρκαρίσματος ερωτικού φλερτ. Εστίαζε το βλέμμα του επιδοκιμαστικά πάνω της ή πίσω από τη πλάτη της, όταν παρατηρούσε και θαύμαζε τη κομψή σιλουέτα, που  κρυβόταν κάτω από τα αυστηρά, περιοριστικά ταγέρ και τα ψηλά καλλίγραμμα πόδια της.

Λίγο καιρό μετά από τους πρώτους μήνες της πρακτικής της...

Ένας κατακλυσμός εμπόδισε μερικούς υπαλλήλους, ανάμεσα σε εκείνους και τη Σάσα να σχολάσουν στην ώρα τους, καθώς μερικοί δεν διέθεταν δικό τους μεταφορικό. Αποτελούσε πρόβλημα το γεγονός ότι η στάση απ την οποία έπαιρναν το λεωφορείο βρίσκονταν μακριά από τη δουλειά. Όταν η μπόρα σταμάτησε, η Σάσα φόρεσε το παλτό και πήρε τη τσάντα της για να έχει την ευκαιρία να περπατήσει με την ελπίδα ότι θα έκανε την εμφάνιση του δειλά ο ήλιος. Όμως ένας 'ανεπιθύμητος' πετάχτηκε μπροστά της και τη σταμάτησε. Της πρότεινε βόλτα και να την κεράσει γλυκό σε ένα ρεστοράν λίγα λεπτά μακριά από την εταιρεία, μιας και χρειάστηκε να κάτσουν παραπάνω στο γραφείο... τους έτυχε και στους δύο δηλαδή.

« Μια απλή βολτούλα θα πάμε, πως κάνεις έτσι Σάσα μικρή μου ;  Δεν πρόκειται για ραντεβού» Της ψιθύρισε με βραχνή φωνή και πλησίαζε πολύ κοντά στο πρόσωπο της. Ήταν έντιμο να την αποκαλεί το αφεντικό της, μικρή γλυκιά μου και τέτοια παρόμοια; Αυτά  τα πράγματα που συνέβαιναν στη δουλειά; Όχι σίγουρα όχι, δεν είχε μάθει κάτι τέτοιο. Δεν της είχαν πει τίποτα  για αυτή τη περίπτωση που τελικά αντιμετώπισε. « Μην έχεις νευρικότητα. Ακολούθησε με στο αμάξι μου και πάμε εκεί όπου σου ζητάω. Η ώρα θα κυλήσει ευχάριστα με τις συζητήσεις που θα κάνουμε και δεν θα το αντιληφθείς πότε θα σε γυρίσω σπίτι σου » την τράβηξε ελαφρά από το μπράτσο, αλλά με κατακτητική δυναμική διάθεση. Για να κάνει ξεκάθαρο στη μικρή Σάσα ότι δεν μπορεί να του διαφύγει, η σχέση τους ως εργοδότης-υπάλληλος είναι σαφής και κινείται στα πλαίσια υπακοής και υποταγής.

Το απόγευμα, τη στιγμή που βγήκαν να κάνουν περίπατο διαπίστωσαν πως το κρύο ήταν ακόμα τσουχτερό. Ωστόσο φορούσαν κι οι δύο  τα παλτό τους, εκείνος  μαύρο και εκείνη  λευκό. Η πλήρης αντίθεση ανάμεσα στο αιμοβόρο σκοτεινό κυριαρχικό λύκο και το αθώο δύσμοιρο ανυπεράσπιστο προβατάκι.

« Σκέψου και φαντάσου ένα μέρος όπου τίποτα δεν γίνεται όπως το περιμένεις. Θέλω να πω πως η μοίρα τυχαίνει να μας φέρει αντιμέτωπους με απρόβλεπτες καταστάσεις στη ζωή μας, χωρίς να σημαίνει πως πρέπει να τις αποφεύγουμε ή να αδυνατούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Τα πάντα μπορούμε » της μιλούσε με τόλμη και πίστη για τη θεωρία του σχετικά με την ζωή εστιάζοντας έντονα στα μάτια της. Η Σάσα τον άκουγε δίχως να τον διακόπτει και σκεφτόταν προβληματισμένα μέσα της σχετικά με τις επόμενες προθέσεις και κινήσεις του.

Και εκείνη τη μοιραία βροχερή νύχτα γνώρισε τον 'έρωτα' απ' την σκληρή σκοτεινή πλευρά του και το κράτησε κρυφό απ' όλους ακόμα και από τους λίγους συγγενείς με τους οποίους είχε καλή σχέση. Το έθαψε μέσα της και ούτε στη πιο στενή κολλητή της δεν το εμπιστεύτηκε.

Την νύχτα που η φίλη της Ράνια παραθέριζε σε διακοπές με φίλες της από το πανεπιστήμιο, η ίδια πάλευε σαν ένα δύστυχο κουβάρι να ξεφύγει από τα νύχια του απάνθρωπου βιαστή της, όμως δεν μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό της επαρκώς. Ο Ηγήσανδρος όταν συνειδητοποίησε τι έκανε, έκπληκτος αφού βγήκε από μέσα της τη ρώτησε: « Πως στο διάβολο παρέμενες παρθένα ακόμα; Ήμουν ο πρώτος σου »

« Ναι ήμουν και θα έμενα για πολύ καιρό ακόμα αν δεν αποφάσιζες να με καταστρέψεις. Φύγε, άσε με μόνη και ήσυχη » είπε η Σάσα και τον χτύπησε στο θώρακα, κλαίγοντας με λυγμούς ανάκατους με θυμό. Ο Ηγήσανδρος βγήκε από το αμάξι και έφυγε με γοργά βήματα. Την άφησε προσωρινά στην ησυχία της και στο θρήνο της απώλειας της αγνότητας της, για να ξαναεπιστρέψει όταν η κοπέλα θα είχε βγει από το αυτοκίνητο του. Περπατούσε μόνη της στο φθινοπωρινό τοπίο της πλατείας με τα ψηλά δέντρα και τα φύλλα που δεν σκόρπησαν λόγω της άπνοιας που επικρατούσε.