Έναν κύκλο πίεσης, αυτό ένιωθε να δέχεται η Ράνια από τους γονείς της. Οι δικοί της επιθυμούσαν πάντα να είναι τέλεια σε ότι κάνει στη ζωή της... να είναι άριστη μαθήτρια στο σχολείο,  φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο και έπειτα σε κάθε στάδιο στην ζωή της. Αντίστοιχα την ήθελαν να έχει τέλεια συμπεριφορά και εμφάνιση σε κάθε κοσμική εκδήλωση στην οποία παρευρισκόταν, να μην μιλά όταν δεν της απευθύνουν το λόγο, να δέχεται ότι της επιβάλλουν.

Ήταν πάνω από τις δυνατότητες της. Όσο σωστή, άψογη, σώφρων, υπάκουη να ήταν η ίδια, δεν μπορούσε να μην βρίσκει κάπου-κάπου ευκαιρίες να χαλαρώνει λίγο. Δεν γινόταν να μην χαρίζει το χαμόγελο της σε άτομα χαμηλότερου κοινωνικού επιπέδου, όποτε  τύχαινε να τους συναντήσει στη καθημερινότητα της. Τούτη την έκφραση προσώπου, το χαμόγελο την θεωρούσε απαραίτητη να την δείχνει στους γύρω της και επιπλέον της έβγαινε φυσικά. Τόνιζε την συμπάθεια, την κατανόηση και την συμπόνοια για το διαφορετικό άτομο όπως επίσης και ότι δεν τον έβλεπε ως μίασμα ή κατώτερο 'πλάσμα' από την οικογενειακή-ταξική της θέση...

           [...]

Παρότι είχε μερίδιο από την οικογενειακή επιχείρηση-μια εταιρεία που εξειδικευόταν στη παραγωγή υλικών δαπέδων- και θα λάμβανε μια υψηλά γενναιόδωρη κληρονομιά, δεν ήταν  ψηλομύτα και σνομπ όπως τα άλλα κορίτσια του κύκλου της. Η Ράνια Κατρανίδη μια εικοσιπεντάχρονη κοπέλα μέλος της πλουσιότερης οικογένειας της πρωτεύουσας, εδώ και κάποιο διάστημα κρατούσε στα χέρια της το πτυχίο της κοινωνιολογίας, όμως δεν είχε κατασταλάξει στο μέρος όπου θα εφάρμοζε τη δουλειά για την οποία έλαβε αναγνωρισμένες γνώσεις.

Έψαξε παντού: σε οργανισμούς, σχολεία, πρόνοιες...και που δεν απευθύνθηκε. Όμως το γεγονός ότι η αγάπη της για ένα διαφορετικό επάγγελμα που είχε να κάνει με κοσμήματα την ενδιέφερε εξίσου, στάθηκε η αιτία να την μπερδέψει και να μην ξέρει αν θέλει να ασκήσει την κοινωνιολογία αποκλειστικά. Αν δεν ήταν αυτό που ήθελε στη ζωή της πραγματικά;

  Η έλλειψη αγάπης και κατανόησης που υφίστατο από τους γονείς της, αποτελούσε ένα δυσάρεστο κεφάλαιο του βίου της.

Και για αυτό η ζωή της έφερε στο δρόμο της τη Σάσα, μια κοπέλα χωρίς ευνοικό παρελθόν αφού η φτώχεια την χαρακτήριζε και τη στιγμάτιζε, για να της αποδείξει πως υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι διαφορετικού επιπέδου αλλά καλλιεργημένης προσωπικότητας και διάθεσης για καλοσυνάτη προσφορά αγάπης, αλληλουποστήριξης και σεβασμού. Και είναι πρόθυμοι να μας δείξουν και να μας προσφέρουν το ανιδιοτελές κομμάτι της καρδιάς και της ψυχής τους. Αυτός υπήρξε ο καθοριστικής σημασίας λόγος να κερδίσει την συμπάθεια της Ράνιας και να την βάλει στη ζωή της.

Τα δύο κορίτσια είχαν επιπλέον την ίδια ηλικία και πολλά έντονα βιώματα στις φάσεις του βίου τους από όταν υπήρξαν μικρές, μέχρι τώρα που μεγάλωσαν αρκετά. Πολλά βιώματα. Κάποια όμοια, κάποια αντίθετα για να αφηγηθούν, αναλύσουν, ενθυμίσουν. Φοίτησαν μέχρι το πρώτο διάστημα της δευτέρας γυμνασίου, επειδή τα παιχνίδια της μοίρας αποφάσισαν να επιφέρουν βαρύ τίμημα στη Σάσα, στερώντας της τους γονείς της σε δυστύχημα και υποχρεώνοντας την να ζήσει σε ίδρυμα για ορφανά παιδιά.

   Εκείνη τη μέρα...

   Η Σάσα πέρασε τη πύλη της έπαυλης της οικογένειας της Ράνιας, χτύπησε το κουδούνι και περίμενε την οικιακή βοηθό να της ανοίξει τη πόρτα. Η οικονόμος την παρατήρησε προσεκτικά  και της έδωσε άδεια να περάσει μέσα. Η Ράνια εμφανίστηκε στο σαλόνι αμέσως μόλις έμαθε για την επίσκεψη της φίλης της, με εύθυμη έκφραση στο πρόσωπο. Την ξενάγησε στο εσωτερικό των δωματίων και αιθουσών του σπιτιού της...το σπίτι μιας οικογένειας που έμοιαζε με 'προεδρικό' μέγαρο. Η Σάσα περιηγήθηκε με θαυμασμό, δέος και ικανοποίηση, επειδή είχε μια ευκατάστατη φίλη με αμύθητο πλούτο πολυτέλειας.

Από την πρώτη εκείνη φορά της επίσκεψης της, δεν θα ξεχνούσε ποτέ τα συναισθήματα που την κατέκλυσαν για το 'παλάτι' που γνώρισε. Την είχε κυριεύσει νευρικότητα σε όλη τη διαδρομή εωσότου φτάσει στην οικία της φίλης της, αλλά οι εντυπώσεις που σχημάτισε ήταν οι καλύτερες.

Αφού επέστρεψαν στο σαλόνι, η Ράνια  άνοιξε ένα μικρό κουτάκι το οποίο περιείχε ένα βραχιόλι με ρουμπίνια και σχήμα ενός δελφινιού σε ένα από τα πετράδια. Ήταν το πρώτο δώρο το οποίο χάριζε στην κολλητή της.

« Είσαι πολύ καλόκαρδη Ράνια σε ευχαριστώ » αποκρίθηκε με ευγενές χαμόγελο ευγνωμοσύνης η Σάσα.

« Δεν κάνει τίποτα γλυκιά μου. Σου δωρίζω αυτό που πιστεύω ότι αξίζεις να λαμβάνεις, εφόσον μου έκανες αρκετό καλό από όταν μπήκες στη ζωή μου. Έλα κάθισε, να σου προσφέρω πορτοκαλάδα και κέικ; »

« Ναι ευχαρίστως » Η Ράνια ένιωθε τόσο όμορφα, καθώς από μόνη της πήρε τη πρωτοβουλία να φτιάξει το σπιτικό γλυκό κέικ με καρύδια και άχνη ζάχαρη. Οποιοδήποτε άλλο πλουσιοκόριτσο θα απαιτούσε από την οικονόμο του να αναλάβει κάτι τέτοιο, για τους καλεσμένους στην πολυτελή οικία του. Όμως  θέλησε να δοκιμάσει η ίδια την μαγειρική διαδικασία και παρότι δυσκολεύτηκε στην αρχή, με την βοήθεια της μελέτης της συνταγής βήμα-βήμα κατάφερε να δημιουργήσει το γλυκό. Η πορτοκαλάδα της φάνηκε ευκολότερη: διάλεξε τα φρεσκότερα πορτοκάλια και τα έστυψε στον στύφτη γυρίζοντας με το χέρι της και πιέζοντας λίγο το φρούτο.

Όταν η φίλη της την συγχάρηκε για το κεικ και τον χυμό η Ράνια φούσκωσε από υπερηφάνεια, χαρά και τιμή. Έμαθε να φτιάχνει κάτι με τα χέρια της δίχως τη βοήθεια κανενός, και το απέδειξε στο πρώτο άτομο φιλοτιμήθηκε να δοκιμάσει τα 'έργα΄ της ζαχαροπλαστικής' της.

Τα κορίτσια  κουβέντιαζαν με ευθυμία, διάθεση για χίλια δύο. Έπιναν χυμό ή νερό, έτρωγαν γλυκό  και έβαζαν να δουν κανένα τηλεοπτικό πρόγραμμα στη τηλεόραση ή στο διαμορφωμένο χώρο home cinema που πρόβαλλε τις επιτυχημένες και πρόσφατες προβολές ταινιών. Επίσης, έπαιζαν σκάκι και παιχνίδια γνώσεων. Χαρές και ξεγνοιασιά βίωναν οι νεαρές και δένονταν πιο πολύ από όταν έβγαιναν σε καφετέριες και στέκια εστιατορίων τον καιρό που ήταν σπουδάστριες.

« Τι φέρνεις στο σπίτι μας το συγκεκριμένο κορίτσι; Υπήρξε πρώην ορφανή σε ίδρυμα με ζοφερές συνθήκες και ελάχιστους πόρους. Ντύνεται σχετικά λιτά και δεν γνωρίζει όλους τους απαραίτητους κανόνες συμπεριφοράς, ώστε να ταιριάξει με ένα κορίτσι της τάξης σου. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξέρει να μου απαντήσει αν την ρωτήσω τις πρακτικές της γνώσεις στους κανόνες του σαβουαρ βιβρ » γκρίνιαζε με ύφος ανωτερότητας η μητέρα της Ράνιας, όταν έκλεινε τη πόρτα πίσω της η Σάσα μετά από κάθε επίσκεψη.

« Μαμά δεν θα το συζητήσουμε άλλο, φρόντισε να καταλάβεις ότι η Σάσα είναι από τις λιγοστές ντόμπρες φίλες που έχω και περνώ ευχάριστα μαζί της. Ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα. Κρίμα αν εσύ εξετάζεις τους ανθρώπους με βάση το υπόβαθρο του παρελθόντος ή και του παρόντος. Και αν θες να ξέρεις, εκείνη κατάφερε να ξεπεράσει τη φτώχεια χάρη στις σπουδές της στον Φιλολογικό κλάδο και στην καταξίωση στη δουλειά της. Αναδείχτηκε σε μια από τις νεότερες καλύτερες επιμελήτριες  περιοδικών της πόλης. Επιμελείται εξαιρετικά τα άρθρα και οι συνεργάτες της είναι ευχαριστημένοι μαζί της ».

« Δεν ξέρω τι λες, για εμένα αυτή η κοπέλα δεν χαίρει υψηλή εκτίμηση και σεβασμό » παρέμενε αμετανόητη η μαμά της. Ήταν τόσο αμετάπειστη και σταθερή στην άποψη της, γεγονός που εκνεύριζε  και λυπούσε τη κόρη της. Δεν έβγαζε άκρη με τη καχυποψία, την υπεροψία καλύτερα και την επιφυλακτικότητα της μητέρας της.