Η Ράνια είχε αποφασίσει να δώσει μια ευκαιρία στον Νήσιο και από τότε που τα ξαναέφτιαξαν δεν το μετάνιωνε. Η καθημερινότητα της γινόταν και πάλι όμορφη και η ίδια ποτέ δεν παραμέριζε την μεγάλη της χαρά για το πόσο ευνοικά κύλησαν τα πράγματα.

Η αγάπη της για τον Νήσιο και η ώρα που περνούσε μαζί του αποτελούσε ένα ανεκτίμητο δώρο που δεν θα παρατούσε ποτέ για οποιοδήποτε άλλο στον κόσμο. Δεν την ενδιέφερε που οι γονείς της-κυρίως η μητέρα της- συνέχιζαν να μην συμπαθούν και να μην αποδέχονται τον γαμπρό τους. Έφτανε που η ίδια τον έβλεπε σαν δικό της άνθρωπο εκτός από μελλοντικό σύζυγο και ίσως πατέρα των παιδιών τους.

Ένα Σαββατοκύριακο το ζευγάρι επέλεξε να ηρεμήσει κάνοντας διακοπές σε ένα τουριστικό μέρος και μένοντας στη βίλα που νοίκιασε ο Νήσιος. Το πρωί η Ράνια ξυπνούσε πριν από αυτόν και ευχαριστούσε τον θεό, το απέραντο παν καθώς δεν θα μπορούσαν να γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά τα λαμπρά θαύματα στη ζωή της δίχως τα σχέδια του. Γιατί για εκείνην θαύματα ήταν και ας είχε την οικονομική ευχέρεια και μπορούσε να κάνει πράγματα στη ζωή της. Τον έρωτα λόγιαζε ως θαύμα, εξαιτίας των όσων περνούσε στην ζωή της μέχρι να γνωρίσει το αγόρι της.

Οι οικογένειες τους και κυρίως η μαμά του Νήσιου ζητούσαν από το ζευγάρι να παντρευτεί άμεσα ύστερα από τρεις μήνες σχέσης. Οι δύο νέοι σκέφτηκαν και κατέληξαν πως θα τους ταίριαζε να παντρευτούν ένα απόγευμα με κοραλί ηλιοβασίλεμα, γιατί την έβρισκαν μια πολύ ρομαντική ιδέα χρονικής περιόδου.

Η Ράνια ένιωθε απώθιση για το ηλιοβασίλεμα και δεν θα το αντίκριζε ποτέ ξανά...επειδή τέτοιο απόγευμα ήταν που ανακάλυψε την πρώτη της ζήλεια και αντιπάθεια για την φίλη της.

Yποπτεύθηκε τη φίλη της για εκείνο το δυσάρεστο και 'αποκρουστικό' που άρχιζε τελευταία να βαραίνει τον μυαλό της, αλλά δεν της αποκάλυψε τίποτα. Συνέχισε να παίζει θέατρο πως όλα πήγαιναν ιδανικά στη σχέση τους, πως πιστεύει σε όσα της έλεγε η τόσο καλή κ εμπιστευτική φίλη της...

      
      [...]  

Η Σάσα έλαβε μια αλληλογραφία από ένα φιλικό της ζευγάρι που της ζητούσε να μεριμνήσει  κάποιο μέρος για το παιδάκι τους. Παρόλο που είχε γονείς, ήταν ανέφικτο να ζει μαζί τους, αδύνατον να δεχτεί φροντίδα από εκείνους. Φτωχοί, χρεοκοπημένοι και οι δύο έτσι ξαφνικά και απρόσμενα όπως συμβαίνει μερικές φορές στη ζωή μας, βρέθηκαν χωρίς στέγη, περιβάλλον και εφόδια για να συνεχίσει να επιζεί και να ελπίζει το κοριτσάκι τους. Ήξεραν πως η Σάσα είχε εμπειρία και είχε κρατήσει επαφές με ορφανοτροφεία μιας και δούλεψε τα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσης της ως υπάλληλος ψυχαγωγός για τα μικρούλια ορφανά. Η κοπέλα πολύ ευχαρίστως  κίνησε τις διαδικασίες που έπρεπε να γίνουν... επικοινώνησε με ένα ορφανοτροφείο με σκοπό να παραλάβει το παιδί.

Δεν ήταν όμως ο σκοπός της αυτός. Προθυμοποιούταν στη πραγματικότητα αν δεν βρίσκονταν οι κατάλληλοι, σωστοί γονείς για τη μικρή μέσα σε διάστημα μισού χρόνου, να αιτηθεί άδεια για υιοθεσία και να τη πάρει στο σπίτι της. Ένα δικό της σπίτι θα αποκτούσε η μικρή και κατά επέκταση  μια κηδεμόνα η οποία θα έκανε τα πάντα για να της δείξει την αξία της. Θα στέκονταν στο πλευρό της και θα συνέχιζε το σημαντικό έργο της ανατροφής και της διαπαιδαγώγησης της, αυτό που δεν μπορούσαν να συνεχίσουν οι βιολογικοί γονείς της.

Και σε αυτό το σπίτι  θα συνέχιζε η αγάπη, η στοργή και η προστασία. Το παιδάκι δεν θα υποχρεούνταν να τις στερείται για βδομάδες, μήνες, χρόνια...