Πλευρά Κάμερον

Γιατρός - Κύριε Ντάλας, δεν υπάρχει άλλο φάρμακο. Είναι αρκετά σπάνια η ασθένεια για να αφοσιωθούν οι επιστήμονες πάνω σε αυτή, επείγουν θέματα covid-19, aids, καρκίνου.

Κάμερον - Δεν παύει να είναι ασθένεια όμως. Βγάλανε ένα μη αποτελεσματικό φάρμακο και όλα καλά; Δεν σας καταλαβαίνω.

Γιατρός - Πρώτα από όλα, το σιρόπι δεν είναι μη αποτελεσματικό, είναι πλήρως λειτουργικό αλλά έχει πολλές παρενέργειες-

Κάμερον - Τι να το κάνω γιατρέ μου το γαμωσίροπο αν πρόκειται να πεθάνω από ασιτία εν τέλει;

Η Ξανθή με τραβά προς τα πίσω γιατί πάνω στην ένταση του λόγου μου σηκώθηκα από το κάθισμα μου. Κάθομαι ξανά και ισιώνω το πουκάμισό μου. Εκείνη κοιτά εμένα και μετά αυτόν τον τριμαλάκα γιατρό.

Ξανθή - Συνεχίστε...

Γιατρός - Δεύτερον.

Μου ρίχνει ένα στραβό απειλητικό βλέμμα για να το βουλώσω και εγώ στο τσακ κρατιέμαι να μην τον βρίσω επιτόπου και αυτόν και το νοσοκομείο του.

Γιατρός - Η πάθηση της φίλης σας είναι εξευτελιστικά σπάνια, περίπου 2,1‰. Εξ αιτίας της πολυπλοκότητας της και της έλλειψης κεφαλαίου, οι επιστήμονες αρκέστηκαν σε αυτό που βρήκαν το 2004. Άλλωστε, οι περισσότεροι με αυτή την ασθένεια δεν προσπαθούν να την λύσουν με χάπια αλλά κάνουν εξαρχής την εγχείρηση και δεν έχουν κανένα πρόβλημα στη συνέχεια. Πες τε της ότι είναι τυχερή που ζει αυτή τη στιγμή, αλλά άργησε αρκετά ώστε να μην πάρει την αντιβίωση.

Ξανθή - Μάλιστα γιατρέ, καταλάβαμε. Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας.

Γιατρός - Ναι... σχετικά με αυτό-

Βγάζω από την τσέπη του παντελονιού μου τον διπλωμένο μικρό φάκελο που είχα βάλει τα λεφτά του μέσα. Το πετάω επάνω στο γραφείο του και εκείνος μου χαμογελά πονηρά κοιτώντας το.

Γιατρός - Χάρηκα πολύ για την συνεργασία μας! Οτιδήποτε χρειαστείτε, είμαι στη διάθεσή σας.

Αλίμονο. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

[...]

Ξεφυσώ δυνατά καθώς κλείνω την πόρτα του διαμερίσματος πίσω μου. Κλειδώνω και αφήνω τα κλειδιά επάνω στην πόρτα ενώ με γρήγορες κινήσεις ξεφορτώνομαι από πάνω μου τα παπούτσια και το στενό δερμάτινο τζάκετ. Ανακουφισμένος γυρίζω να κοιτάξω προς την ανοιχτή τηλεόραση. Διακρίνω το προσωπάκι της χωμένο μέσα στο μαξιλάρι του καναπέ και το κορμάκι της να κρύβεται κάτω από μια μεγάλη μάλλινη κουβέρτα. Χαμογελώ και πηγαίνω προς το μπάνιο να πλένω τα χέρια μου και τα δόντια μου. Φοράω τις ζεστές πιτζάμες μου και ανάβω την θέρμανση στους 21°C. Πηγαίνω γρήγορα ξανά στο δωμάτιο μου και ανοίγω τα σκεπάσματα για να ξαπλώσουμε. Με μικρά άηχα βήματα, επιστρέφω στο σαλόνι και φτάνω στον καναπέ δίπλα της. Κλείνω την τηλεόραση και την ξεσκεπάζω σιγά σιγά. Αφήνω την κουβέρτα στα πόδια της και την σηκώνω στην αρκουδίσια αγκαλιά μου όπως λέει και εκείνη μεταφέροντας την στην κρεβατοκάμαρα. Την αφήνω στην μεριά μου που κοιτάει προς το παράθυρο και το καλοριφέρ ενώ την σκεπάζω καλά καλά με την κουβέρτα. Φιλάω γλυκά το κούτελο της, ευτυχώς δεν έχει ανεβάσει πυρετό ξανά. Περπατάω μέχρι το παράθυρο και κατεβάζω τα στόρια. Ξανά γυρίζω πίσω στο κρεβάτι και κάθομαι στην άκρη του χαιδεύοντας το πρόσωπο της. Σε ένα μισάωρο πρέπει να πάρει την αντιβίωση. Δεν πρέπει να κοιμηθώ μέχρι τότε. Χαμογελώ γλυκά καθώς της χαϊδεύω τα μαλλάκια και το μάγουλο της. Είναι τόσο γλυκό το μωρό μου. Έχει το πιο χαριτωμένο προσωπάκι στον κόσμο. Έχει όμορφα ματάκια και χειλάκια ζουμερά. Ακύρωσα και την φωτογράφιση για την άλλη βδομάδα. Αφού ο γιατρός είπε πως χρειάζεται φροντίδα δεν μπορώ να την αφήσω για τόσες μέρες μόνη. Και άμα πάθει κάτι; Σηκώνω το κεφάλι μου στο ρολόι. Είχε περάσει σχεδόν ένα τέταρτο. Καλό θα ήταν να πάω να ετοιμάσω την αντιβίωση της. Σηκώθηκα και περπάτησα μέχρι την κουζίνα. Έβγαλα από το ψυγείο την ένεση και από το ντουλάπι τα τρία μπουκαλάκια με φάρμακο. Βούτηξα την ένεση σε κάθε ένα και τα τοποθέτησα στο μπουκάλι. Κούνησα το μπουκάλι καλά και το άφησα ξανά στο τραπέζι. Αφού τακτοποίησα τα φάρμακα, πήρα το μπουκάλι και κίνησα προς το δωμάτιο. Είχε μείνει στην θέση όπου την είχα αφήσει. Χαμογελούσε ελαφρά στον ύπνο της και αγκάλιαζε τρυφερά το πάπλωμα. Άφησα το μπουκάλι στο κομοδίνο και φίλησα το κούτελο της.

Κάμερον - Μωρό μου;

Ζωή - Μμ-

Μούγκρισε στον ύπνο της και γέλασα λιγάκι.

Κάμερον - Πρέπει να πιεις την αντιβίωση καρδιά μου.

Ζωή - Μμμμμμ-

Είπε με μεγαλύτερη ένταση και προσπάθησε να χώσει το πρόσωπο της βαθύτερα στο μαξιλάρι.

Κάμερον - Όσο και να μην σου αρέσει πρέπει μωρό μου, αλλιώς δεν θα γίνεις ποτέ καλά.

Εκείνη άνοιξε τα ματάκια της και με κοίταξε κουταβίσια. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση νεαρή μου να μην πάρεις την αντιβίωση.

Κάμερον - Έλα μικρή υπναρού, σήκω!

Της είπα εύθυμα και εκείνη μουγκρίζοντας ανασηκώθηκε στο κρεβάτι. Είμαι τόσο αγχωμένος με την υγεία της που ούτε που μου σηκώνεται ακούγοντας την να βογγάει!

Ζωή - Δεν θέλω, είναι πικρή.

Είπε σαν μωρό και σχεδόν βούρκωσε.

Κάμερον - Το ξέρω μωρό μου, μακάρι να μπορούσα να την πάρω εγώ και όχι εσύ.

Εκείνη χαμήλωσε το βλέμμα της στα λυγισμένα πόδια της και έπαιξε με τα δάχτυλα της.

Ζωή - Μπορώ τουλάχιστον να έχω ένα φιλάκι πριν την πάρω;

Ρώτησε με μια παιδική φωνούλα και εγώ γέλασα. Σήκωσε το βλέμμα της επάνω μου και μου χαμογέλασε χαριτωμένα.

Κάμερον - Όσα θέλεις μωρό μου.

Της είπα ανοίγοντας την αγκαλιά μου για να βολευτεί στο στέρνο μου. Εκείνη τύλιξε τα μικρά της χέρια γύρω μου και αγκάλιασε το σώμα μου φιλώντας σαν γατούλα τα χείλη μου. Απαλά και στοργικά. Φιλούσα τα χειλάκια της για λίγη ώρα και απομακρυνόμουν φιλώντας το μάγουλο της για να παίρνει σωστές ανάσες. Ξανά φιλούσα τα χείλη της και μετά κατέβαινα στον λαιμό της. Φοβόμουν τόσο πολύ να την ακουμπάω.

Σχεδόν σε έχασα...

Κάμερον - Έλα τώρα να πάρεις την αντιβίωση σου, ναι;

Ζωή - Ναι.

Μου έδωσε ένα βλέμμα που σχεδόν με σκότωσε την ώρα που έπιασα το μπουκάλι από το κομοδίνο αλλά της έδωσα ένα πεταχτό φιλί για να ηρεμήσει.

Κάμερον - Κάθε μέρα και καλύτερα μωρό μου, χθες δεν έκανες εμετό.

Ζωή - Ξέρεις ότι κανονικά δεν θα έπρεπε καθόλου να κάνω εμετό...

Κάμερον - Δεν πειράζει! Εμ... από σήμερα σίγουρα η αντιβίωση θα πιάνει πιο καλά κ-και δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα.

Εκείνη ξεφυσά και πίνει το σιρόπι από το κουτάλι που της δίνω. Με κοιτάζει για μια στιγμή στα μάτια και μετά το καταπίνει. Βγάζει την γλώσσα της έξω αηδιασμένη από την γεύση.

Ζωή - Που ήσουν το απόγευμα;

Κάμερον - Με τον Νας, κανονίζαμε κάποιες εκκρεμότητες.

Ζωή - Δηλαδή;

Κάμερον - Ε ξέρεις... για φωτογραφίσεις και τέτοια.

Ζωή - Κ-Κάμερον...πότε θα μιλήσεις στον γιατρό για την αντιβίωση;

Με κοιτά κουταβίσια και εγώ καταπίνω ηχηρά. Δεν ξέρω τι να της πω. Υποτίθεται ότι ήθελε να πάμε μαζί στον γιατρό για να την εξετάσει κιόλας αλλά ήξερα ότι αυτός ο παπάρας δεν θα δεχόταν αλλαγή αντιβίωσης με εκείνη μπροστά, εν τέλει δεν δέχτηκε ούτε με εμάς μπροστά.

Κάμερον - Κοίταξε τώρα να δεις- χεχ- εμ... Αφού από εχθές είσαι καλύτερα, ίσως να το βλέπαμε για λίγες μέρες ακόμα;

Εκείνη κατσουφιάζει και κοιτά τα σκεπάσματα.

Ζωή - Δεν πειράζει αν έχεις δουλειές, θα πάω μια μέρα με την Ξανθή.

Κάμερον - Όχι μωρό μου, δεν είναι αυτό. Απλά- θεωρώ ότι αυτή είναι η καλύτερη αντιβίωση που μπορεί να σου χορηγηθεί, γι'αυτό θέλω να κάνεις λίγη υπομονή ακόμη.

Ανοίγω τα χέρια μου για αγκαλιά και εκείνη κουρνιάζει στο στέρνο μου. Την σκεπάζω με την κουβέρτα και μας ξαπλώνω στο κρεβάτι.

Ζωή - Καλύτερα μην με κρατάς πολύ, μπορεί να χρειαστεί να γυρίσω για να-

Κάμερον - Δεν πειράζει αστέρι μου, μπορείς να ξεράσεις επάνω μου.

Της λέω και γελάω αλλά εκείνη με χτυπάει στην κοιλιά ρουθουνίζοντας για να μην γελάσει. Φιλάω το μάγουλο της και την αγκαλιάζω λίγο πιο σφιχτά. Μαζί θα το παλέψουμε μωρό μου, εγώ, εσύ και το ακατανίκητο χιούμορ μου!

[…]

Κάμερον - Μωρό μου; Μπορείς να μου εξηγήσεις που ακριβώς έβαλες την στολή μου;

Ζωή - Την σιδέρωσα αγάπη μου, στην ντουλάπα είναι!

Μου φωνάζει μέσα από το καθιστικό και εγώ ξεφυσάω. Ναι, το ξέρω ότι είναι μέσα στην ντουλάπα χρυσή μου γυναίκα, που είναι όμως μέσα στην ντουλάπα;

Κάμερον - Ρε μάτια μου, που την έβαλες;

Ακούω τα ηχηρά βήματα της στο ξύλινο δάπεδο και τις παντόφλες της που σέρνονται μέχρι το δωμάτιο. Το κεφαλάκι της ξεπροβάλει πίσω από το φύλλο της πόρτας με μια κόκκινη καρέ περούκα και μαύρα στρογγυλά γυαλιά. Νιώθω αμέσως ένα ερέθισμα να κυλά από την ραχοκοκαλιά μου μέχρι τα πόδια μου, ξαφνικά σφίγγεται η περιοχή στο τζιν μου.

Ζωή - Μπροστά στα μάτια σου είναι ρε μωρό μου, να τη. Μήπως να κάνεις εσύ την Βίλμα;

Την αγριοκοιτάζω και γρήγορα της δίνω ένα μικρό χαστούκι στον κώλο. Εκείνη ξαφνιάζεται και με χτυπάει απαλά στο στέρνο. Γελάω και την τραβάω στην αγκαλιά μου δίνοντας της ένα ρουφηχτό φιλί.

Κάμερον - Είναι αδικία που κάνω τον Φρέντι και εσύ την Βίλμα, έπρεπε να κάνεις την Δάφνη!

Ζωή - Αφού την Δάφνη την επέλεξε η Ξανθή και τον Σάγκι ο Νας.

Κάμερον - Και φταίω εγώ που είναι ηλίθιοι;

Μου γελάει και χαϊδεύει με τα χέρια της τον σβέρκο μου. Αφήνει ένα απαλό φιλί στην κλείδα μου και σηκώνει το κεφάλι της για να με κοιτάξει.

Ζωή - Έλα, μη γκρινιάζεις! Άντε ντύσου και να πάμε σιγά σιγά γιατί θα μας ψάχνουν τα παιδιά.

Γυρίζει την πλάτη σε εμένα για να φύγει και εγώ χαμογελάω πονηρά κοιτώντας την. Πιάνω γρήγορα την μέση της και κολλάω το σώμα της επάνω μου. Τρίβομαι ελαφρά πίσω της και εκείνη γελάει ντροπιασμένη. Σκύβω στο αυτί της και της ψιθυρίζω…

Κάμερον - Δεν προλαβαίνουμε ούτε ένα γρήγορο γειτόνισσα; Σου πάει υπερβολικά η κόκκινη φούστα για να σε αφήσω έτσι μέχρι το βράδυ.

Εκείνη αγκαλιάζει τα χέρια μου που έχουν τυλίξει την μέση της και γελάει. Τρίβεται επάνω μου και φεύγει γρήγορα από το κράτημα μου. Κοιτάζω το παντελόνι μου όπως και εκείνη γυρίζει να με κοιτάξει. Μου ρίχνει ένα στραβό γελάκι πριν ξανά ανεβάσει το βλέμμα της στα μάτια μου.

Ζωή - Χιχι! Όχι.

Τρέχει γρήγορα έξω από το δωμάτιο και εγώ την κυνηγάω, δεν πειράζει μωρέ να αργήσουμε 20-30 λεπτά!

Κάμερον - Λίγη υπομονή μικρή μου, θα σου αρέσει, υπόσχομαι.

Της ψιθύρισα στο αυτί και αγκάλιασα το σωματάκι της. Φίλησα τον λαιμό της, το στήθος της, την καρδιά της- την καρδιά της...

Ζωή - Κ-Κάμερον-

Τραύλισε και εγώ την αγκάλιασα περισσότερο. Το μωρό μου είναι το πιο όμορφο, είναι το ομορφότερο στον κόσμο.

Ζωή - Πιο-πιο γρήγορα μωρό μου.

Οι ανάσες της κοφτές και γρήγορες, το κορμάκι της τρέμει στα χέρια μου. Νιώθω τον κόσμο να σταματάει γύρω μου, είμαστε μόνο εγώ και εκείνη στο κρεβάτι μου. Την θέλω, την θέλω τόσο πολύ.

Κάμερον - Μμ γαμώ, είσαι υπέροχη, είσαι υπέροχη μωρό μου.

Ψιθυρίζω από την καρδιά μου και την νιώθω από κάτω μου να μου αφήνει μικρά απαλά φιλιά στο στέρνο. Αυτή η κοπέλα με έχει κάνει τρελό, τρελό και παλαβό για πάρτη της.

Ζωή - Κά-Κάμερον εγώ-

Κάμερον - Μην πεις τίποτα μωρό μου, κοίτα μόνο τα μάτια μου.

Με αυτά σου κάνω έρωτα ψυχή μου, πρώτα με τα μάτια μου και μετά με το σώμα μου.

Και ορκίζομαι πως αυτά τα μάτια σου δεν θα τα ξεχάσω ποτέ