Πλευρά Κάμερον

Έτριψα τα μάτια μου κουρασμένος από τον ύπνο μου και κοίταξα το λευκό δωμάτιο μου. Κούτες στο πάτωμα, λίγη σκόνη στο άδειο ράφι, μόνο μία καφέ χοντρή κουβέρτα επάνω μου να με κρατά ζεστό για το βράδυ. Πήρα μια βαθιά ανάσα άλλα αμέσως το μετάνιωσα εξαιτίας της σκόνης που μπήκε στο στόμα μου. Άρχισα να βήχω και χτύπησα το στήθος μου.

Κάμερον - Καλά πήγε αυτό.

Ξεφύσηξα δυνατά. Η ζωή ενός σταρ τελικά δεν είναι καθόλου εύκολη. Οι καμπάνιες δεν πάνε καλά. Τα λεφτά τελειώνουν και πρέπει να ξανά βγω στην μόδα, να γίνω επίκαιρος. Έφυγα από το Λος Άντζελες μπας και βρω καλύτερη τύχη εδώ, στην Νέα Υόρκη. Ο ατζέντης μου είπε ότι οι ευκαιρίες είναι πενταπλάσιες, θα φανεί.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και ακούμπησα τις πατούσες μου στο κρύο ξύλινο δάπεδο. Το χαρακτηριστικό τρίξιμο ακούστηκε στο χώρο από το απερπάτητο πάτωμα. Έπρεπε να φτάσω στην κουζίνα για να κοιτάξω την ώρα στο επιτραπέζιο ρολόι. 09:02. Θεέ μου, πόσο άργησα σήμερα.

Πήρα μια βαθιά ανάσα μέχρι που κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Κάτι μύριζε άσχημα, βασικά... πολύ άσχημα! Κοίταξα γύρω μου άλλα το μόνο που έβλεπα ήταν τα κλειστά παράθυρα με τα γερά σφραγισμένα κουφώματα και τις κούτες στο πάτωμα.

Τι άλλο θα μπορούσε να μυρίζει;

Προσπάθησα να εστιάσω προς τη κατεύθυνση που ερχόταν αυτή η μυρωδιά. Πλησίασα τη πόρτα, την άνοιξα απότομα αλλά αυτό που είδα με είχε ξεπεράσει κάθε φαντασία μου. Μια μεγάλη μαύρη σακούλα σκουπιδιών γεμάτη με απόβλητα στόλιζε το χαλάκι της εξώπορτας, του καινούργιου και ακριβοπληρωμένου μου διαμερίσματος…

Πλευρά Ζωής

Κάμερον - ΔΙΑΑΑΑΑΟΛΕ!

Φώναξε εκνευρισμένος και γέλασα ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα μου σατανικά.

ΧΕΧΕ ΜΠΡΆΒΟ ΜΟΥ!

Ξεκόλλησα το αυτί μου από τη πόρτα και έκανα τον χορό της νίκης με την ησυχία μου. Πάρε να έχεις τραχανά! Που θα με πεις εμένα "σκουπιδιάρισσα"!

Ποιόν; ΕΜΈΝΑ!

Ένας δυνατός χτύπος στη πόρτα με έκανε να αναπηδήσω τρομαγμένη. Ωχ, κιόλας; Έφτιαξα καλύτερα την καρό απλή πιτζαμούλα μου και άνοιξα "νυσταγμένη" την πόρτα.

Ζωή - Αχχ ποιός είν- ΠΆΛΙ ΕΣΎ;

Τα άθλια μουτράκια του δήλωναν τον εκνευρισμό του από το κόκκινο χρώμα τους, σε συνδιασμό με λίγες φλεβίτσες στο μέτωπο. Κρατούσε σφιχτά την σακούλα με τα σκουπίδια που η ίδια άφησα στην πόρτα του στο ένα χέρι, ενώ το άλλο παρέμενε κρατημένο σε γροθιά δίπλα από τον κορμό του.

Ρε' συ… λες να φάω ξύλο;

Κάμερον - Καλημέρα… γειτόνισσα!

Είπε με στόμφο και πήγα να στραβοκαταπιώ αλλά πριν το κάνω, θυμήθηκα ποια είμαι.

Είμαι η Ζωή και η Ζωή δεν μασάει τίποτα!

Ζωή - Συγγνώμη ρε φίλε επειδή με βλέπεις εσύ στον ύπνο σου, είμαι υποχρεωμένη να σε βλέπω και εγώ;

Τον ρώτησα και προσποιήθηκα ένα χασμουρητό στο τέλος της πρότασης μου.

Θα το φυσάς και δεν θα κρυώνει.

Σήκωσα ξανά το βλέμμα μου να αντικρίσω εκείνον. Φορούσε μόνο μια γκρι φόρμα που πήγαινε υπέροχα με το ελάχιστα μαυρισμένο δέρμα του, οι κοιλιακοί του σε κοινή θέα και τέλος τα μαλλιά του ατημέλητα από τον ύπνο. Θα του έπαιρνε πολύ ώρα να ρίξει ένα φανελάκι πάνω του; Λίγο ντροπή δηλαδή! Το βλέμμα του πετούσε φλόγες. Ούτε μία στιγμή δεν κατέβασε τα μάτια του για να κοιτάξει την άθλια θλιβερή πιτζάμα μου.

Κάμερον - Με συγχωρείτε δεσποινίς, μπορείτε να μου δώσετε έναν καλό λόγο που τα απόβλητα σας είναι έξω από τη πόρτα μου;

Με ρώτησε σφίγγοντας τα δόντια του παράλληλα. Μια λάθος λέξη και φοβάμαι πως οι επισκέψεις μου στον ορθοδοντικό ήταν αχρείαστες γιατί θα μου σπάσει όλα τα δόντια με μια μπουνιά.

Αλλά θα σε φτιάξω εγώ… Ντάλας

Ζωή - Δεν σας καταλαβαίνω κύριε. Έχετε αποδείξεις ότι τα απόβλητα είναι δικά μου;

Ρώτησα τρίβοντας τα "αγουροξυπνημένα" μάτια μου. Έτσι το λέμε τώρα, ναι τι;

Κάμερον - Καταρχάς, δεν βρίσκω άλλον ένοικο στη πολυκατοικία και επίσης, δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος άλλος με επίπεδο αποβλήτων εδώ κοντά.

ΜΕ ΕΙΡΩΝΕΎΤΗΚΕ ΚΙΌΛΑΣ; Ε ΤΏΡΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΕΣΎ!

Ζωή - Α για να σου πω, εγώ δεν έρχομαι να βαράω ημίγυμνη πόρτες εννιά η ώρα το πρωί. Εσύ έχεις τις παραισθήσεις εδώ μέσα!

Του δήλωσα και πήγα να κλείσω την πόρτα πίσω μου άλλα το χέρι του με πρόλαβε. Έβαλε ως αντίσταση απλά τη γροθιά του και εγώ δεν μπορούσα να κλείσω την πόρτα ακόμα και συμβόλαιο με τον Μελισσανίδη να είχα.

Γαμώ τη μυϊκή σου μάζα και το μουχλιασμένο παστίτσιο μου που έφαγα χθες.

Κάμερον - Δεν ξεκινήσαμε καθόλου καλά οι δύο μας.

Μου είπε με εκνευρισμένο ύφος και εγώ γέλασα ειρωνικά.

Ζωή - Θα έλεγα το ίδιο. Έφυγες σπίτι σου και δεν σε βλέπω;

Έκανα και καλά ρητορική την ερώτηση δίνοντας του το νόημα να ξεκουμπιστεί.

Κάμερον - Να φύγω; Φυσικά!

Μου είπε και πήρε το χέρι του από την πόρτα.

Κάμερον - Άλλα πριν το κάνω…

Μίλησε περπατώντας για λίγο πίσω και πιάνοντας την σακούλα με τα σκουπίδια μου με ξανά πλησίασε.

Κάμερον - Αυτό εδώ είναι δικό σου.

Μου είπε και γύρισε την σακούλα ανάποδα αδειάζοντας όλα τα σκουπίδια στην είσοδο μου. Το στόμα μου έπεσε στο πάτωμα και έσφιξα τις γροθιές μου γεμάτη νεύρα.

Κάμερον - Καλή σου μέρα γειτόνισσα!

Είπε με έναν ευδιάθετο τόνο παρατώντας την σακούλα επάνω από τη στοίβα με τα σκουπίδια στη πόρτα. Η πλάκα μου είχε γυρίσει εντελώς πίσω και ακόμα χειρότερη!

Ζωή - ΔΙΑΑΑΑΑΟΛΕ!

[…]

Ζωή - Και αναρωτιέμαι ρε εσύ τελευταία, ΜΆΝΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΆΣΕΙ;

Φωνάζω δυνατά στην Ξανθούλα η οποία με το που ακούει την υπέροχη μου μελωδική φωνούλα να γκαρίζει μέσα στα αυτιά της, έπεσε από τον καναπέ. Το περίμενα να πω την αλήθεια.

Ξανθή - Ηρέμησε γαμώ! Μέσα στο αυτί μου βραδιάτικα, ακόμα δεν ξύπνησα.

Μου φώναξε πίσω και σηκώθηκε από το φρεσκοσφουγγαρισμένο μου πατωματάκι τινάζοντας το παντελόνι της.

Ε βέβαια. Όταν ακούς τον άλλον από δίπλα να φέρνει την κάθε τυχάρπαστη εδώ και τρία βράδια στην πολυκατοικία, γεμίζεις υπερένταση! Δεν έχω αφήσει σημείο του σπιτιού ακαθάριστο από τα νεύρα μου.

Τι σκατά κάνουν μέχρι τις πέντε το πρωί και βογγάνε έτσι; Βόδια ξεγεννάνε; Ε φυσικά, τέτοιο βόδι που είναι.

Ζωή - ΕΊΝΑΙ ΠΑΠΆΡΑΣ Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΣΟΥ ΛΈΩ!

Ξανθή - Και που το λες σε εμένα μπορώ να αλλάξω κάτι ας πούμε; Δεν φτάνει που ήρθα εδώ από τα χαράματα και δεν έκατσα στο κρεβατάκι μου, σε ακούω να φωνάζεις και για τον πηδήκουλα γείτονά σου.

Μου είπε αγανακτισμένη και έπεσε με φόρα στον καναπέ μου κλείνοντας τα μάτια της γεμάτη απογοήτευση.

Ζωή - Ρε Ξανθή…

Της λέω και κάθομαι δίπλα της βγάζοντας παραπονεμένα το κάτω χείλος μου. Εκείνη ανοίγει τα μάτια της και κοιτά τη φάτσα μου.

Ζωή - Μου την δίνει πολύ στα νεύρα ο άνθρωπος. Κάθε φορά που τον βλέπω με κοιτά υποτιμητικά και γυρίζει την πλάτη λες και εγώ τον έχω καμία όρεξη. Όχι μωρέ παπάρα, εγώ δεν σε συμπαθώ!

Με αγελαδοκοιτάζει, σιωπή.

Ζωή - Καλά και εγώ δεν πάω πίσω. Δεν το βουλώνω τις ώρες κοινής ησυχίας και τις προάλλες του έγραψα "ΧΑΖΕ" με κέτσαπ στην εξώπορτα ως απάντηση του "ΑΝΟΗΤΗ" με μαγιονέζα στην δική μου εξώπορτα, αλλά-

Ξανθή - Βλάκα το ξέρεις ότι έχετε πρόβλημα, έτσι; Κάτι τέτοιες μαλακίες τις κάνουν οι ερωτευμέν-

Πήγα να απαντήσω (για να την βρίσω κυρίως) αλλά εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένα μεγάλο βογγητό έξω από την πόρτα. Γουρλώσαμε ξαφνικά και οι δύο τα μάτια μας.

Ξανθή - Καλέ ποιόν σφάζουνε δύο η ώρα το χάραμα;

Εγώ πετάχτηκα πάνω σαν ελατήριο από την θέση μου.

Ζωή - ΉΡΘΕ!

Φώναξα δυνατά και η Ξανθή πετάχτηκε επίσης έντρομη.

Ξανθή - ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑΑΑΑΑΑ!

Τρέξαμε και οι δύο στην πόρτα μετά από ένα μεγάλο πέρασμα εμποδίων και φτάσαμε στην εξωπόρτα μου ανοίγοντας το ματάκι.

Ξανθή - Τι είναι, τι είναι;

Εγώ έκλεισα το ένα μου μάτι για να κοιτάξω μέσα από το ματάκι αλλά πάνω στη ταραχή μου έκλεισα το λάθος μάτι και έτσι κατέληξα να βλέπω το ξύλο της πόρτας.

Ξανθή - Α καλά, άσ' το.

Λέει και με σπρώχνει πάνω στο πορτατίφ προσπαθώντας με τις μύτες να δει από το ματάκι.

Ξανθή - Ιιιιι καλέ, αυτοί ξεμοναχιάζονται στην πόρτα του.

Λέει και κουνάει το χέρι της δεξιά και αριστερά σαν να μου λέει "Αυτός είναι ηλεκτρολόγος αλλά εσύ δεν έχεις χαλασμένο φως".

Ξανθή - Ρε συ αυτός έχει πλατάρ- ΙΙΙΙΙΙ ΖΩΗΗΗΗ! ΤΟΥ ΈΒΓΑΛΕ ΤΗ-

Ζωή - ΜΗ ΤΟ ΠΕΙΣ!

Ξανθή - …μπλούζα.

Εγώ αμέσως την σπρώχνω από την πόρτα και τον βλέπω πλάτη στο διαμέρισμα μου, να έχει κολλήσει στη πόρτα του δικού του μια ξανθιά κοπέλα και βογκώντας να προσπαθεί να ανοίξει την εξωπόρτα. Με προσπάθεια, η πόρτα ανοίγει και την βάζει γρήγορα στο διαμέρισμα του κοπανώντας την πίσω του. Μετά από δύο δευτερόλεπτα ξανά ανοίγει και στο πόμολο της κρεμιέται ένα κόκκινο δαντελωτό σουτιέν με σατέν λεπτομέρειες. Μισό δευτερόλεπτο μετά, κλείνει με δύναμη.

Ζωή - Είδες; ΣΤΟ ΕΊΠΑ ΌΤΙ ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΙΔΈΑ ΜΟΥ!

Δήλωσα και η κολλητή μου με κοίταξε με ένα περίεργο ύφος αλλά στη συνέχεια το μάτι της γυάλισε.

Ξανθή - Θα σε ρωτήσω κάτι και θα μου απαντήσεις ειλικρινά.

Με ρώτησε και εγώ κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά. Οι αλήθειες με την Ζωή.

Ξανθή - Σε επηρεάζει το γεγονός ότι τον ακούς να κάνει σεξ έτσι σαν… γυναίκα;

Ζωή - Τι εννοείς;

Την κοιτάζω με το φρύδι μου ανασηκωμένο. Το μόνο που επηρεάζει είναι το ηχητικό κύμα που καταφθάνει στα αυτιά μου τα χαράματα.

Ξανθή - …πως να το πω-- διεγείρεσαι;

Στρίβω το κεφάλι μου και την κοιτάζω με μεγαλύτερη απορία. Διεγείρομαι; Να διεγείρομαι πνευματικά ακούγοντας κάποιον να κάνει σεξ; Μόνο αν είσαι ο Γκουσγκούνης…

Ξανθή - ΚΑΥΛΏΝΕΙΣ ΜΩΡΉ, ΠΏΣ ΤΟ ΛΈΝΕ;

Ζωή - Ω ΝΑ ΣΟΥ-

Με τρόμαξε και παραπατώντας έπεσα μαζί με το κομοδίνο και το πορτατίφ αγκαλιά.

Ζωή - Πας καλά μωρή; Όχι!

Ξανθή - Ωραία τότε. Έχω μια καταπληκτική ιδέα για να τον διακόψουμε…

[...]

Αστυνομικός - Δηλαδή δεσποινίς μου ισχυρίζεστε ότι ο κύριος Ντάλας κακοποιεί σεξουαλικά την δεσποινίδα μέσα στο διαμέρισμα του;

Ξανθή - Μα δεν είναι εμφανές κύριε αστυνομικοτέτοιε μου; Πριν λίγα λεπτά ούρλιαζε από πόνο και οδύνη η κοπέλα, μαρτυρία το εσώρουχο στην εξωπόρτα!

Δήλωσε η κολλητή μου και δεν ήξερα αν ήθελα να γελάσω για την χαλάστρα που του κάναμε ή να κλάψω για το ρεζιλίκι που θα γίνουμε μετά. Ο αστυνομικός βάρεσε τρεις φορές δυνατά την πόρτα με την γροθιά του. Έφτιαξε λίγο την ζώνη του επάνω του και σήκωσε το παντελόνι του. Η πόρτα μετά από λίγα δευτερόλεπτα άνοιξε με τον Ντάλας ημίγυμνο, φορώντας μόνο το εσώρουχο του και ένα μισό πονηρό χαμογελάκι στο πρόσωπο του.

Κάμερον - Και είπα, δεν θα έρθει να παραπονεθ-

Είπε αλλά άφησε μετέωρη την πρόταση του όταν σήκωσε τα μάτια του και αντί για το πρόσωπο που περίμενε να αντικρίσει είδε τον αστυνομικό.

Έχει αλλάξει πόσα χρώματα. Ξεκίνησε κίτρινος, συνέχισε πράσινος, έγινε μπλέ, λευκός και τώρα κόκκινος από την ντροπή του!

Κάμερον - Αγκχμ, με συγχωρείτε μισό λεπτό.

Είπε ξεροβήχοντας και αφήνοντας ελάχιστα ανοιχτή την πόρτα ξανά γύρισε μετά από λίγο φορώντας το παντελόνι του και μία κοντομάνικη μπλούζα.

Κάμερον - Σας ακούω.

Είπε στον αστυνομικό αλλά το βλέμμα του έπεσε επάνω μου και με κάρφωσε πιο δυνατά και από μικρή πρόκα με το σφυρί του Θορ.

Την έχω βάψει.

Μας έκανε κίνηση με το χέρι του να περάσουμε μέσα στο διαμέρισμα του. Η Ξανθή, εγώ και ο αστυνομικός μπήκαμε στο σπίτι του ακατανόμαστου που δεν είχε καθόλου διακοσμητικά και ήταν γεμάτο από χάρτινες κούτες που βρίσκονταν ακόμα στο πάτωμα. Είχε στήσει μόνο ένα σιδερένιο τραπέζι με άλλες δύο μεταλλικές καρέκλες σαν εκείνο. Εγώ και η Ξανθή καθίσαμε στις καρέκλες και ο αστυνόμος με τον Ντάλας έμειναν όρθιοι.

Αστυνομικός - Λοιπόν κύριε Ντάλας. Οι κυρίες υπερασπίζονται ότι άκουσαν ξεκάθαρα την σεξουαλική κακοποίηση γυναίκας από το διαμέρισμα σας. Είναι αλήθεια;

Το βλέμμα του διαπεραστικό έπεσε επάνω μου και με χτύπησε πιο δυνατά
από το παγόβουνο τον Τιτανικό. Γύρισε να ξανά κοιτάξει τον αστυνόμο.

Κάμερον - Όχι. Επίσης δεν καταλαβαίνω τον λόγο που οι κυρίες σκέφτηκαν κάτι τέτοιο.

Δήλωσε και μας κοίταξε για λίγο. Και οι δύο του ρίξαμε ένα σοβαρό βλέμμα, είναι δυνατόν; Εγώ τουλάχιστον μωρέ μαλάκα το βουλώνω μετά τις 02:00 και πάω να ξεραθώ στον ύπνο σε αντίθεση με εσένα που σου πέφτει στις 05:30!

Αστυνομικός - Τι εννοείτε; Και το εσώρουχο στην πόρτα; Με συγχωρείτε δηλαδή αλλά μήπως είστε… ντιγκιντάνγκας;

Τα μάτια μου πετάχτηκαν στο πάτωμα μόλις το άκουσα και σκέφτηκα τον Ντάλας με σουτιέν. Δάγκωσα δυνατά το χείλος μου πριν με πάρουν τα γέλια και δεν με ξεπλένει ούτε ο Ιορδάνης ποταμός.

; - Ο Κάμερον γκέι; Ω όχι όχι.

Γύρισα να κοιτάξω την ξανθόψειρα να ξεπροβάλει πίσω από την λεπτή νάιλον κουρτίνα που υποθέτω έκρυβε με το μάκρος της το δωμάτιο του. Φορούσε το μπλουζάκι του που κάλυπτε ίσα ίσα τα απαραίτητα, τα οποία υπολογίζονταν κοντά στο ⅒ από το μπούτι της.

ΤΟ ΜΠΟΎΤΙ ΤΗΣ!

Είδα τον πηδήκουλα με την άκρη του ματιού μου να την τσεκάρει με τα ρούχα του και να δαγκώνει για ένα μικρό δευτερόλεπτο το κάτω χείλος του. Μωρέ λες να τα έχουν; Που να μάθει αυτή ότι χθες πηδούσε μια καστανομάλλα και προχθές μια κοκκινομάλλα.

Αστυνόμος - Δε-δεσποινίς σ-σας παρακαλώ, ρίξτε κάτι επάνω σας!

Είπε ντροπιασμένος καλύπτοντας με το μπλοκάκι του τα μάτια του. Μη χειρότερα. Φίλος, δώσε σε εμένα το σήμα σου μπας και βάλω τάξη γιατί δεν μας βλέπω καθόλου καλά.

Ξανθόψειρα - Ω μα γιατί; Δεν σας αρέσει κύριε αστυνόμε;

Γέλασε πονηρά το ξόανο και σιγά σιγά άπλωσε τα βδελυρά πλοκάμια της στο αθώο και απονήρευτο όργανο της τάξης.

Ε βέβαια. Είδε όργανο αυτή, πώς να μην ορμήξει;

Ζωή+Ξανθή - ΌΧΙ!

Εκείνη γύρισε να μας κοιτάξει για λίγο με ένα αποδοκιμαστικό βλέμμα. Ξανά γύρισε στον αστυνομικό.

Ξανθόψειρα - Και ποιός είναι αυτός ο τόσο σημαντικός λόγος που μας χαλάτε την βραδιά τέλος πάντων;

Είπε καθώς γύρισε πλάτη στον ηλίθιο και άρχισε να του τρίβεται αδιάκριτα μπροστά σε όλους μας ενώ τα χέρια της παρέμειναν επάνω στον αστυνομικό.

Ωχ αμάν αμάν, λες να αρχίσει να αρέσει και στον αστυνόμο μετά; Γυρίζω να κοιτάξω την Ξανθή που με κοιτάζει και εκείνη με ένα σοκ. Βρίσκει ξανά την αυτοκυριαρχία της.

Ξανθή - Όργανο πείτε κάτι! Αυτά είναι ντροπής πράγματα!

Δήλωσε τη δυσαρέσκεια της αλλά το όργανο ήταν αρκετά απασχολημένο να κοιτά ένα άλλου είδους όργανο και αυτό δεν ήταν καθόλου καλό!

Αστυνομικός - Κυ-κυρία μου, υπάρχει περίπτωση να σας κακοποίησε ο κύριος Ντάλας σεξουαλ-

Ξανθόψειρα - Καλέ τι λέει αυτός; Χρυσό μου, μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν να τον βιάσω εγώ, παρά εμένα αυτός.

Είπε και χάιδεψε με το χέρι της απαλά το πόδι του βλάκα αλλά εκείνος απομάκρυνε το σώμα του από κοντά της. Μπα; Πώς το έπαθε;

Ο αστυνόμος χτύπησε με το μπλοκάκι του το χέρι της ξανθιάς βδέλλας και σήκωσε το παντελόνι του.

Αστυνομικός - Αρκετά!

Σωπάσαμε όλοι μας πριν αρχίσει να γελάει.

Αστυνομικός - Χιχι, μου αρέσει όταν επιβάλλω την τάξη.

Εγώ και η Ξανθή φεϊσπαλμαριστήκαμε ταυτόχρονα, σε σημείο να ακούσω τον γείτονα να γελάει. Κάθε φορά που κάνω μια πλάκα σε αυτόν, μου γυρίζει μπούμερανγκ. Τι είδους κατάρα μου έχει ρίξει;

Αστυνομικός - Μάλιστα κύριε Ντάλας. Τέλος πάντων, χαίρομαι που λύθηκε η παρεξήγηση. Τι να πω; Είστε προικισμένος φαίνεται.

Δήλωσε ο αστυνομικός αναφερόμενος στο πουλί του πανηλίθιου. Αχ τι του τα λέει; Θα το πάρει και πάνω του.

Κάμερον - Ευχαριστώ όργανο... υποθέτω;

Είπε αλλά το άφησε να φανεί περισσότερο σαν ερώτηση επειδή ναι, μόλις ένας άνδρας του έκανε κοπλιμάντ για το πουλί του και εγώ δεν μπορώ να λάβω κοπλιμέντο ούτε καν για τα φρύδια μου.

Αστυνομικός - Να πηγαίνω εγώ. Χαίρετε!

Είπε και πήγε να βγει από την εξωπόρτα αλλά η ξανθιά τον πρόλαβε.

Ξανθόψειρα - Αααααχχ, με πετάτε μια μέχρι την Oxford street;

Αστυνομικός - Ν-ναι-, βεβαίως.

Ρε αυτού του έφυγε η μασέλα από τα σάλια, κοίτα κοίτα ξεφτίλα.

Ξανθόψειρα - Λοιπόν Καμερονούλη, δανείζομαι την μπλουζίτσα και θα στην δώσω αύριο στην δουλειά, ναι; Άντε φιλάκια.

Εκείνος κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και την χαιρέτησε με ένα απλό νεύμα. Περίεργο. Βγήκαν από το σπίτι του και μείναμε εγώ με την Ξανθή καθισμένες ακόμα στις καρέκλες μας. Σταύρωσε τα χέρια του και ακούμπησε την εξωπόρτα του διαμερίσματος του με την πλάτη του. Η διαφανής κοντομάνικη μπλούζα του έκανε τους μύες του να φαίνονται ακόμα πιο λαχταριστοί από την πρώτη μέρα που τον είδα και τα ανακατεμένα after sex μαλλιά του ήταν… ή-ήταν…

smexy? spicy? steamy?

Γιατί έχω την εντύπωση ότι και η Ξανθή σκέφτεται το ίδιο;

Κάμερον - Θα μπορούσατε να αποχωρήσετε για λίγο δεσποινίς και να μας αφήσετε μόνους με την γειτόνισσα;

Η Ξανθή δίπλα μου σάστισε αλλά μετά με κοίταξε πονηρούτσικα. Ε! Εμένα δεν μου αρέσουν αυτά τα κοιτάγματα, για κάτσε καλά!

Ξανθή - Εγώ θα πάω στο διαμέρισμα δίπλα, άμα ακούσω φωνή που δεν μου αρέσει, μπουκάρω!

Δήλωσε και σηκώθηκε γρήγορα. Ο μπουμπουνοκέφαλος έκανε στην άκρη και της άνοιξε την πόρτα.

Κάμερον - Παρεπιπτόντως χάρηκα για την γνωριμία.

Ξανθή - Εγώ να δεις πόσο!

Δήλωσε γρήγορα και εκείνος γελώντας πονηρά έκλεισε ξανά την πόρτα. Για ακόμη μια φορά βόλεψε την πλάτη του στο ξύλινο κούφωμα και σταυρώνοντας τα χέρια με κοίταξε δολοφονικά.

Κάμερον - Και τώρα τα δυό μας, γειτόνισσα.

Να σου γα-