Τα χέρια χτυπούσε ο κόσμος με ρυθμό
Κι όλοι αμέσως πιάναν το χορό.
Αχός βαρύς απλώθηκε στα δάση , στα βουνά
Και με τον ούριο άνεμο έφτασε η μελωδία τους
και στα δικά μου αυτιά.

Ευθύς ένα χαμόγελο απέκτησα στα χέιλη
και μια κυρία δίπλα μου σοφή,
που ο κόσμος κατονόμαζε τρελή ,
σταυροκοπηθηκε σκυφτή και στους ουρανούς μουρμουρισε εγκάρδια ευχη:

"Πουλάκια μου μικρά και αποδιωγμένα,
ο,που και να 'στε δίνω ευχή
να είστε πάντα ευτυχισμένα."