Γυναίκα άγρια, τραχεία,από τη ζήση πληγωμένη .
Αγκάθια και κισσούς έχει στο στήθος για καρδιά.
Στους ξένους πάντα ήταν οργισμένη .
Επιθυμούσε δίπλα της μόνο τα δικά της τα παιδιά.

Το κτίριο φώναζε πως κατέχει .
Δική της ούρλιαζε πως είναι η γη.
Κρυφά απ' τον κόσμο αμπάρωνε την πορτα.
Πότε κανένας στο σχολείο να μην μπει.

Δρούσε η γραία παράπλευρα και μυστικά .
Μύδρους έσπερνε με ζήλο που έκαιγαν το χώμα σαν φωτιά .
Μάζεψε τριγύρω της κουρούνες και στοιχειά
να εκτοπίσει,να εξορκισει της σπουδής την ομορφιά.