Μια μάγισσα κακόβουλη έχουμε στο χωριό μας.
Στο μονοπάτι πάντα έριχνε σανίδες με καρφιά.
Σε μια γωνιά του έστησε ένα μικρό κοτέτσι.
Τα βράδια μέσα έμπαινε και τάιζε τα πουλιά.

Το χάραμα παραμόνευε ισχνή σαν τη σκιά,
βλέποντας απ' τα στενά να μπαίνουν μέσα στο σχολείο τα παιδιά.
Έξω από το παράθυρο έστηνε αυτί,
καλά να κρυφακούει,
τα γράμματα,τα πράγματα που μαθαίναν τα παιδιά.
Της παράδοσης η μουσική στους τοίχους αντηχούσε ,
τρυπώντας τη σα μαχαίρια στα σωθικά και στη καρδιά.