Το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης, ψάλλεται στις Εκκλησίες ο όρθρος της Μεγάλης Τετάρτης. Το τελευταίο τροπάριο στην ακολουθία είναι αυτό της ευσεβούς και ποιήτριας του Βυζαντίου, Κασσιανής.

Στην γαλήνια και υποβλητική ατμόσφαιρα του μοναστηριού, όπου ζούσε τα ύστερα χρόνια της ζωής της,  συνέθεσε και το περίφημο Ιδιόμελο «Τροπάριο της Κασσιανής» που έφερε και το όνομά της.

Αργότερα η Ορθόδοξη Εκκλησία το καθιέρωσε ως Δοξαστικό των Αποστίχων του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης.

Λέγεται ότι η Κασσιανή εμπνεύστηκε το υπέροχο αυτό τροπάριο από τον συμβολισμό της γυναίκας μοιχαλίδας, την οποία ο κοινωνικός τότε περίγυρος, κατακεραύνωσε και οδήγησε στον λιθοβολισμό, σε αντίθεση με τον Ιησού, ο οποίος την αποδέχτηκε και την συγχώρεσε.

Με βάση αυτό το τροπάριο αλλά και την αμέριστη διδασκαλία του Ιησού "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω", εμπνεύστηκα ένα μικρό διήγημα, που ακολουθεί σε ένα και μοναδικό κεφάλαιο.

Είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους τους αγνούς ανθρώπους του περιθωρίου, που η ανθρώπινη υποκρισία, ο απάνθρωπος "καθωσπρεπισμός' και η ψευτοηθική των "καθαρών" και των "νοικοκυραίων", τους καταδικάζουν, θεωρώντας εαυτούς άμωμους δικαστές των πάντων.

Η Διδασκαλία του Ιησού, η ευλογία του, αφορούσε τους φτωχούς, τους κατατρεγμένους και τους απόκληρους αυτού του κόσμου. Ουδεμία σχέση έχει με την αλαζονεία και τον αυταρχισμό των ισχυρών, του ιερατείου και των αρχόντων, οι οποίοι, δυστυχώς λειτουργούν "εξ ονόματός του" προσβάλλοντας την διδασκαλία του.