"Ένα κρεβάτι"

Το δωμάτιο είχε σαλόνι, κουζίνα, τραπεζαρία, δύο τουαλέτες, μέχρι και τζακούζι αλλά ένα μόνο υπνοδωμάτιο.

Άκουσα την Viviana να γελάει και την κοίταξα ξαφνιασμένα "Σαν τις ταινίες. Η Lia θα το λάτρευε." Περίμενα πως δεν θα ήταν πολύ χαρούμενη με το λάθος που έγινε με την κράτηση. Είχαμε έρθει αρκετά κοντά, αλλά όχι τόσο για να μοιραστούμε ένα κρεβάτι. Όσο και αν η ιδέα να είμαι τόσο κοντά της με ενθουσίαζε, δεν κοιμάμαι ποτέ στο ίδιο κρεβάτι με άλλα άτομα, με άλλες γυναίκες.

Ποτέ.

"Θα κοιμηθώ στον καναπέ. Έχει αρκετό χώρο" Σε έναν τέτοιο γωνιακό καναπέ, θα μπορούσαν να ξαπλώσουν άνετα μέχρι και τρία άτομα.

"Κλασσική ατάκα" ήταν το μόνο που είπε πριν αρχίζει να βγάζει τα ρούχα της από τις βαλίτσες. "Λοιπόν, πότε θα αρχίσουμε να ψάχνουμε για υφάσματα;" με κοίταξε βάζοντας στην ντουλάπα μια άσπρη διπλωμένη μπλούζα.

Η ώρα είχε πάει επτά το βράδι και είχαμε μπροστά μας πέντε μέρες. Αύριο θα πάμε να δούμε μερικά υφάσματα πριν επιλέξουμε. Όσο και αν βαριόμουν και μόνο στην ιδέα να ψάχνω υφάσματα για το κουστούμι του γάμου μου - για το οποίο παρεμπίπτοντος η Viviana δεν είχε ιδέα - ήταν μια καλή δικαιολογία για να περάσω λίγο χρόνο κοντά της. Μακριά από τον πατέρα μου και τις ευθύνες που με κυνηγούσαν. Θα της το πω όταν βρεθεί η νύφη, δηλαδή σε τρείς μήνες. Έχουμε ακόμη χρόνο για αυτό και ίσως μέχρι τότε να αλλάξει γνώμη ο πατέρας μου για τον γάμο.

Αποκλείετε. Τον ξέρω καλά, αλλά μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να ελπίζει σε κάποιο θαύμα. Δεν έχω καμία απολύτως επιθυμία να ψάχνω υφάσματα, το κουστούμι μου είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει. Ο γάμος μου θα είναι καθαρά από συμφέρον, χωρίς καμία απολύτως συναισθηματική αξία.

Χωρίς να σημαίνει για εμένα τίποτα.

Θα είναι ψεύτικος.

"Αύριο" Έπιασα το πράσινο φόρεμα που κρατούσε στο χέρι της και το έβαλα μέσα στην ντουλάπα "Τώρα πήγαινε να ετοιμαστείς θα πάμε για δείπνο" με κοίταξε αβέβαιη σαν κάτι να σκεφτόταν. Τελικά έπιασε ένα μοβ φόρεμα από την βαλίτσα της και πήγε στο μπάνιο να αλλάξει.

Κάθισα στον καναπέ και επέστρεψα την κλήση του πατέρα μου από πριν δύο ώρες, την οποία άκουσα αλλά επέλεξα να αγνοήσω. Δεν θα μπορούσα να αγνοώ τον πατέρα μου όμως για πέντε μέρες. Θα καταλάβαινε πως το έκανα επίτηδες και θα έστελνε το προσωπικό να έρθει να μας βρει.

Άκουσα τον ήχο από το νερό στο μπάνιο και άρχισα και εγώ να ετοιμάζομαι. Μισή ώρα μετά ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε.

Είχε τα μαλλιά της πιασμένα σε μια σφικτή αλογοουρά -σκέφτηκα πως θα ήταν μέσα στο χέρι μου - φορούσε ένα μοβ φόρεμα λίγο πάνω από τα γόνατα που αγκάλιαζε κάθε της καμπύλη και μαύρες γόβες που κολάκευαν απίστευτα τα πόδια της.

Κατάλαβε ότι την κοίταζα για περισσότερη ώρα από όσο θα έπρεπε όταν την άκουσα να ξεροβήχει. Τα μάτια μου συνάντησαν τα δικά της που με κοίταζαν ήδη και χαμογέλασε. Το πρόσωπο της είχε κοκκινήσει ακόμη περισσότερο όταν της χαμογέλασα και εγώ.

____

Έπιασα την παλάμη της και ένιωσα το ζεστό της χέρι πάνω στο δικό μου, να στέλνει φωτιά και αστραπιαία να εξαπλώνεται παντού.

Έσπρωξα την καρέκλα της για να καθίσει και κάθισα μετά απέναντι της. Θα μπορούσα να την κοιτάζω όλη νύχτα, χωρίς να βαρεθώ λεπτό. Κάθε φορά που με έπιανε να την κοιτάζω για αρκετή ώρα χαμογελούσε ντροπαλά και κοίταζε αλλού. Δεν είχε ιδέα πόσο όμορφη ήταν και με σκότωνε που δεν μπορούσα να της το πω. Ότι και αν κτίζαμε, σύντομα θα γκρεμιζόταν. Δεν έπρεπε να δεθούμε πολύ. Θα έκανε μόνο τα πράγματα χειρότερα.

"Πριν στο αεροπλάνο..." απομάκρυνε το πιρούνι από το στόμα της και με κοίταξε "Αν ήξερα πως έχεις φοβία δεν θα σε έβαζα ποτέ σε αεροπλάνο" Ξεροκατάπιε και κοίταξε το πιάτο της.

"Είναι η πρώτη φορά που μπήκα σε αεροπλάνο αλλά δεν έχω φοβία" ήπιε μια γουλιά από το κόκκινο κρασί της και συνέχισε "Στην αρχή μόνο ήταν λίγο τρομακτικό αλλά το ξεπέρασα γρήγορα" ακούμπησα το χέρι της που ήταν πάνω στο τραπέζι και έσφιξε το δικό μου. "Έγινε όμως κάτι περίεργο," την κοίταξα με περιέργεια και έσφιξε ξανά το χέρι μου πριν μιλήσει. "κάποια στιγμή πέρασε στο μυαλό μου η φωνή ενός κοριτσιού. Ήταν τρομαγμένη και φώναζε την μαμά και τον μπαμπά της. Κάτι σαν ανάμνηση, μόνο που δεν ήταν δικιά μου"

"Είσαι σίγουρη πως δεν ήταν δικιά σου ανάμνηση;"

"Δεν μπορεί να ήμουν εγώ. Δηλαδή μπορεί, αλλά δεν νομίζω. Αποκλείετε. Θα το θυμόμουν" με κοίταξε αβέβαιη παρά την σιγουριά στη φωνή της και έφαγε μια μπουκιά από την σοκολατίνα της. Χαμογέλασα και με κοίταξε παράξενα. "Τι;" Άφησα το χέρι μου από το δικό της και έγειρα το σώμα μου πιο μπροστά. Ο αντίχειρας μου ακούμπησε το κάτω μέρος των χειλιών της, σκουπίζοντας την σοκολάτα που είχε στο πρόσωπο της. Το χαμόγελο στα χείλη μου είχε μεγαλώσει όταν την είδα να κοκαλώνει και τα μάγουλα της είχαν πάλι κοκκινήσει, μέχρι που χαμογέλασε και εκείνη. Η ένταση ανάμεσα μας είχε μεγαλώσει και ο χώρος είχε αρχίσει να ζεσταίνεται επικίνδυνα.

Τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν εκείνη την φορά στο παλάτι που είχαμε έρθει κοντά και εκεί που ήμουν έτοιμος να την φιλήσω έκανε πίσω. Ήθελα σαν τρελός να την φιλήσω και κάθε λεπτό που περνούσε και δεν το έκανα, ήταν βασανιστικό. Ξεροκατάπιε λες και είχε διαβάσει τις σκέψεις μου και χαμογέλασε. Έκοψε ένα κομμάτι από το γλυκό της και έφερε το κουτάλι προς το μέρος μου. Γέλασα και άνοιξα το στόμα μου χωρίς να σπάσουμε λεπτό την οπτική επαφή. Δεν ήμουν ποτέ λάτρης τον γλυκών, κυρίως όσων έχουν μέσα σοκολάτα αλλά τώρα ήξερα πως θα έτρωγα όσες σοκολάτες μου έδινε. Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να με κάνει να λατρεύω ακόμη και τα γλυκά. Θα μπορούσε να κάνει τα πάντα και θα ήταν ψέμα να έλεγα πως δεν το φοβόμουν.

____

"Nicholas, μπορείς να με βοηθήσεις;" σηκώθηκα από τον καναπέ και πήγα στο υπνοδωμάτιο από όπου ακουγόταν η φωνή της. "Έχει κολλήσει το φερμουάρ" στεκόταν μπροστά από τον ολόσωμο μαύρο καθρέφτη που υπήρχε μπροστά από το κρεβάτι και προσπαθούσε να ανοίξει το φερμουάρ του φορέματος της.

Στάθηκα πίσω της, μπορούσα να μυρίσω ακόμη πιο έντονα το άρωμα της τώρα που ήμουν τόσο κοντά της. Τώρα ήταν ακόμη πιο εθιστικό. Τριαντάφυλλο. Χρειάστηκε λίγες προσπάθειες μέχρι το φερμουάρ να σταματήσει να κολλάει. Κοίταξα στον καθρέφτη μπροστά μας και τα μάτια της ήταν ήδη πάνω μου. Χαμογέλασα όταν τα μάτια μας συναντήθηκαν και συνέχισα να κατεβάζω το φερμουάρ. Σταμάτησα λίγο πάνω από την μέση της. Την κοίταξα ξανά από τον καθρέφτη αλλά πριν προλάβει να φύγει, έβαλα το δεξί μου χέρι στο αριστερό μέρος του σαγονιού της και οι ανάσες της άρχισαν να γίνονται πιο γρήγορες όπως και οι δικές μου. Χαμήλωσα το χέρι μου στο κάτω μέρος του λαιμό της και σταμάτησα εκεί όταν είδα το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει. Με το άλλο μου χέρι χάλασα με μια κίνηση τα μαλλιά της από την αλογοουρά που είχε και χαμήλωσα το στόμα μου στο ύψος του αυτιού της και της ψιθύρισα κοιτώντας την από τον καθρέφτη "Καληνύχτα principessa"

Δεν ήθελα να φύγω αλλά δεν ήταν ακόμα η ώρα.

Βρήκα την δύναμη και απομακρύνθηκα από κοντά της. Κάθισα στον καναπέ που από σήμερα θα ήταν το καινούριο μου κρεβάτι και ήπια ένα ποτήρι λευκό κρασί που υπήρχε στο δωμάτιο. Θυμήθηκα ότι ξέχασα να πάρω τα σεντόνια από την βαλίτσα μου που είχα αφήσει στο υπνοδωμάτιο. Η πόρτα ήταν σχεδόν κλειστή όπως και τα φώτα, εκτός από ένα μικρό φωτάκι δίπλα από το κομοδίνο της. Κοιμόταν ήδη.

Η βαλίτσα μου ήταν στην άλλη άκρη του δωματίου, αλλά πριν το καταλάβω είχα βρεθεί δίπλα της. Έκατσα σιγανά για να μην την ξυπνήσω στην άκρη του κρεβατιού δίπλα της και την κοίταξα.

Κοιμόταν τόσο ήσυχα, τόσο όμορφα. Σχεδόν σαν άγγελος που είχε έρθει από τον παράδεισο για να με καταστρέψει.

Μια κόκκινη τούφα είχε πέσει μπροστά από το πρόσωπο της και την μετακίνησα ψιθυρίζοντας της "Μακάρι να μπορούσα να σου πω πόσο ξεχωριστή είσαι" αλλά αν της το έλεγα θα ήταν λάθος. Ότι και αν είχαμε, σε τρείς μήνες θα ήταν παρελθόν. Έπρεπε να τελειώσει όσο πιο ανώδυνα γίνεται και για τους δύο. Τα μεγάλα λόγια, μόνο θα δυσκόλευαν την κατάσταση. Δεν μπορούσα όμως να μείνω μακριά της. Ακόμη και αν αυτό σήμαινε πως θα την έχανα. Σε λίγο θα είμαι βασιλιάς και πρέπει να παντρευτώ μια πριγκίπισσα. Τελεία και παύλα. Όσο και να το απεχθάνομαι.

Θα έπρεπε να είχα μείνει μακριά της.

Αλλά αυτό το απεχθάνομαι ακόμη περισσότερο.