Το νέο δεν άργησε να μαθευτεί παντού, και σε όλο το Χόγκουαρτς, όπου κι αν πήγαινες, όπου κι αν στεκόσουν, μοναδικό θέμα συζήτησης ήταν η απάτη της Έιπριλ με την αμορτένσια. Όλοι οι μαθητές του Σλίθεριν, του Ράβενκλοου, του Χαφλπαφλ, αλλά ακόμη και του Γκρίφιντορ, την κορόιδευαν και την απέφευγαν στη τάξη και τους διαδρόμους, ενώ όποτε περνούσε από κοντά τους την έδειχναν με το δάχτυλο. Ειδικά τα κορίτσια, έβγαζαν απάνω της όλο το μίσος και την κακία τους, γιατί ως γνωστόν ο Ντάνιελ άρεσε πολύ και όλες τον ήθελαν για τον εαυτό τους και μόνο.
Αλλά ακόμη και οι καθηγητές άλλαξαν στάση απέναντι της. Ο Σνέιπ φυσικά δεν μπόρεσε να μην αφαιρέσει 200 βαθμούς από το Γκρίφιντορ, κάτι που έκανε τα πράγματα ακόμη δυσκολότερα για την Έιπριλ. Το χειρότερο όμως, ήταν ότι, ο Σνέιπ πάλι, ο οποίος γνώριζε καλύτερα από όλους πόσο σκράπα ήταν η Έιπριλ στα φίλτρα, κατάλαβε πολύ εύκολα ότι δεν το έφτιαξε μόνη της, και φυσικά κατηγόρησε την Λότι και την Φλις. Όλοι τώρα είχαν καρφωμένα τα μάτια τους πάνω στα τρία κορίτσια, αλλά όχι με καλό σκοπό. Φήμες μάλιστα λέγανε ότι η Ντόλορες Άμπριτς, η μεγάλη επιθεωρήτρια του Χόγκουαρτς, στο γραφείο της κανόνιζε την αποβολή τους.
Η Έιπριλ ήταν απαρηγόρητη. Μετά από λίγο ψάξιμο, η Λότι και η Φλις κατάφεραν να την βρουν κρυμμένη στην αποθήκη με τα σκουπόξυλα να κλαίει με μαύρο δάκρυ, φορώντας τις χρυσοκόκκινες πιτζάμες της, οι οποίες ήταν όλο μουτζούρες. Μέσα στα κλάματα και τα αναφιλητά της κατάφερε και τους είπε:
-Κορίτσια, εγώ φταίω για όλα. Φέρθηκα τελείως ανόητα και απερίσκεπτα. Ο Ντάνιελ δεν θέλει να με ξαναδεί στα μάτια του, έγινα ρεζίλι παντού, θα αποβληθώ σίγουρα από τη σχολή... και τώρα θα χάσω και την φιλία σας!
-Έιπριλ μην γίνεσαι ανόητη. Αυτό δεν θα συμβεί ποτέ! Απλά ηρέμισε..., της είπε η Λότι.
-Κάθισε και άκουσε προσεκτικά τι θα κάνουμε! Συμπλήρωσε η Φλις.
Τότε συνέβη κάτι πραγματικά περίεργο: Η Λότι χτύπησε μια φορά τα δάχτυλα της, και οι τρείς φίλες βρέθηκαν στο εντευκτήριο του Γκρίφιντορ, φορώντας τους σχολικούς μανδύες τους. Το βάζο με τις κατακόκκινες ορχιδέες ήταν ακόμη πεσμένο κάτω.
-Τι κάνω εδώ; Και πώς βρέθηκα με αυτά τα ρούχα... δηλαδή... , είπε σαστισμένη η Έιπριλ, ήταν ένα όνειρο;! Δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά! Ήταν μονάχα ένα όνειρο!
-Κάτι παραπάνω από όνειρο. Ήταν ένα μαγικό που σου κάναμε με την Φλις, για να σου δώσουμε να καταλάβεις τι θα μπορούσε να συμβεί!, της εξήγησε η Λότι.
-Δεν ξέρω τι είδες στο μυαλό σου, αλλά από τον τρόπο που αντιδρούσες πρέπει να ήταν πολύ δυσάρεστο, συνέχισε η Φλις αφήνοντας να της ξεφύγει ένα πνιχτό γελάκι. Ελπίζω να σε βοηθήσαμε να καταλάβεις τι δεν πρέπει να κάνεις και γιατί!
-Ω ναι, ναι! Κατάλαβα και παρακατάλαβα! Πάλι καλά δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά. Δεν έγινα ρεζίλι! Είστε ακόμα φίλες μου! Και όλα είναι ακόμα πιθανά..., φώναξε η Έιπριλ και αγκάλιασε σφιχτά τις δύο καλύτερες της φίλες.
Εκείνο το βράδυ, μετά από πολύ καιρό, η Έιπριλ κοιμήθηκε βαθιά και γαλήνια, χωρίς να ονειρεύεται τον Ντάνιελ...