Η Υακίνθη κοιτούσε έξω από το παράθυρο του δωματίου τον σκοτεινό ουρανό με τα αστέρια με ένα ψιλόβροχο να κρατά τον ρυθμό της φύσης . Η Υακίνθη έβγαλε τα χέρια της έξω από το παράθυρο αφήνοντας τις σταγόνες να πέσουν στις παλάμες της με μια αφέλεια που της θύμιζε εποχές αθώες. Η πόρτα χτύπησε και ο Κάσπιαν εμφανίστηκε στο άνοιγμα . Η Υακίνθη παρατήρησε ότι ήταν γυμνόστηθος αλλά φορούσε ένα μαύρο τζιν παντελόνι ωστόσο μόλις είδε τους κοιλιακούς και τα γυμνασμένα μπράτσα του μαζί με την απαλή τριχοφυία στο στήθος του ένιωσε μια πρωτόγνωρη ζεστασιά να απλώνεται σε όλο της το κορμί πράγμα που δεν είχε ξαναπάθει με αντρικό σώμα .

- Σταμάτα να με χαζεύεις και  πάρε αυτό το βότανο και μάσησε το καλά είπε ο Κάσπιαν δίνοντας της ένα κίτρινο φυτό με απαλό πράσινο μίσχο με τη Υακίνθη να το μασά διστακτικά νιώθοντας σαν να καταπίνει ένα φάρμακο για τον βήχα που έπαιρνε μικρή με τα χείλη της να υγραίνονται και να συσπώνται από την αηδία. Έπειτα ,αφού ο Κάσπιαν γύρισε την πλάτη του πέταξε τα ρούχα της στο πάτωμα ,φόρεσε το μαγιό μαζί με την καταδυτική στολή ενώ σύνδεσε το μπουκάλι του οξυγόνου με το στόμα της . Τέλος ,φόρεσε την μάσκα και τα βατραχοπέδιλα με τον Κάσπιαν να γυρνά μόλις είχε τελειώσει την προετοιμασία της έπειτα από δική της εντολή .
-Παμε να φύγουμε επιτέλους . Μουρμούρισε η νεαρή γυναίκα με τον Κάσπιαν να την πιάνει σφιχτά από το χέρι. Το δωμάτιο εξαφανίστηκε . Όλα έγιναν θύελλα από άμμο και αέρα με την Υακίνθη να κρατά σφιχτά το χέρι του Κάσπιαν .Η  ασφυκτική αίσθηση του διακτινισμού την έκανε να νομίζει ότι τα πνευμόνια της συμπιέστηκαν επικίνδυνα κάνοντας την να παίρνει σταθερές αναπνοές όπως τότε που περίμενε να γεννήσει την Κρυσταλλία . Μέχρι που ξαφνικά όλα τελείωσαν όπως άρχισαν με την Υακίνθη και τον  Κάσπιαν να μεταφέρονται   στον ήσυχο σκοτεινό κόσμο του ωκεανού.
Καλωσόρισες στον Ατλαντικό  Ωκεανό ,καλή μου  .   είπε ο Κάσπιαν παρατηρώντας τις αντιδράσεις της.
Η Υακίνθη διαπίστωσε ότι τα νερά ήταν τόσο θολά που δεν μπορούσε να δει τίποτε άλλο παρά μόνο τον Κάσπιαν με την μεγάλη τιρκουάζ ουρά που χτυπούσε δεξιά και αριστερά  ενώ απέστρεψε βιαστικά το βλέμμα της από το γυμνό του στήθος . Της φαινόταν περίεργο και συνάμα αγχωτικό ότι το βότανο αυτό μπορούσε να επιτρέψει την αναπνοή μέσα στην θάλασσα αλλά μόνο για τρεις ώρες . Ένα  σενάριο θρονιάστηκε στο κέντρο του μυαλού  της . Εάν δεν προλάβαινε να βρει το φυλακτό πριν τελειώσει ο χρόνος ,αυτό θα την καταδίκαζε σε βέβαιο θάνατο από πνιγμό. Θα έχανε την κόρη της και δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά τον κόσμο της . Η αναπνοή της ξαφνικά έγινε γρήγορη ενώ τα πόδια της κλωτσούσαν το νερό για να βγουν στην επιφάνεια με τα μάτια της να έχουν βουρκώσει .
Υακίνθη ηρέμησε !ο Κάσπιαν την είχε πλησιάσει με το χέρι του να της χαϊδεύει μαλάκα την πλάτη της.
Σταθερές ανάσες από την μύτη .Εισπνοή από την μύτη ,εκπνοή από το στόμα. Πάμε μαζί !Η Υακίνθη ακολούθησε τις εντολές από τον επιβλητικό και συνάμα καθησυχαστικό ήχο της φωνής του .Το τρέμουλο εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από ένα αίσθημα ντροπής .Φάνηκε αδύναμη για άλλη μια φορά μπροστά σε άνδρα .
   -.
-Ο φόβος είναι μέσα στην ζωή Υακίνθη μου . Το πώς τον αντιμετωπίζουμε είναι το θέμα  .
Ο τόνος του ήταν τρυφερός και παρηγορητικός,καθόλου ειρωνικός και υποκριτικός .
-Είσαι μια πολύ δυνατή γυναίκα . Άντεξες να διεκδικήσεις  το δικαίωμα σου στην ελευθερία φεύγοντας από ένα τοξικό περιβάλλον.Άντεξες την βία και την κακομεταχείριση ,μεγαλώνεις ένα υπέροχο παιδί . Τα έβαλες με πλάσματα με υπερφυσικές δυνάμεις χωρίς προετοιμασία προκαλώντας σοβαρή ζημιά σε ολόκληρη βασίλισσα .Σε παρακαλώ,άφησε με να σε εκπαιδεύσω εσένα και την Κρυσταλλία .Φαντάσου πόσο πιο δυνατές μπορείτε να γίνετε και οι δύο .
-Θα το σκεφτώ είπε με τον Κάσπιαν να κλίνει το κεφάλι του καταφατικά .Αυτή η υπόσχεση αρκούσε προς το παρόν.

Ο Κάσπιαν έπιασε με το χέρι του το δικό της και ξεκίνησε να κολυμπά προς τα κάτω. Εκείνη κοιτούσε με μάτια ορθάνοιχτα προσπαθώντας να χωρέσει στο νου της όσες εικόνες μπορούσε.
Καθώς κολυμπούσαν με την Υακίνθη να χτυπά απαλά τα πόδια της αφού ο Κάσπιαν έκανε όλη την δουλειά με την ταχύτητα της ουράς του , παρατήρησε ότι τα μάτια της συνήθιζαν στο νέο περιβάλλον έτσι ξεκίνησε να απολαμβάνει περισσότερο το ταξίδι Συμπλέγματα κοραλλιών στα ζωηρά χρώματα του κίτρινου ,του ροζ και του μωβ που έμοιαζαν με λουλούδια , μεγάλα καβούρια με το λοξό αστείο τους περπάτημα αλλά και δηλητηριώδη είδη όπως το χταπόδι με τα μπλε δαχτυλίδια στην λευκή του ράχη αλλά και σαλάχια έκαναν την εμφάνιση τους .

    Ωστόσο ,ο ενθουσιασμός έληξε γρήγορα καθώς παρατήρησε ότι από ένα σημείο και μετά ,η άμμος έχανε το λευκό της χρώμα δίνοντας την θέση του στο δυσοίωνο γκρι ,τα κοράλλια πλέον ήταν κόκκινα βγάζοντας μια τρομερή δυσωδία κάνοντας την Υακίνθη να βάλει το χέρι μπροστά από την μύτη της ενώ βράχια μυτερά υπήρχαν γύρω από την είσοδο μιας σπηλιάς. Χρειάστηκε να μπει πρώτα ο Κάσπιαν και μετά  η Υακίνθη από την στενή στρόγγυλη είσοδο.
Ο Κάσπιαν κολύμπησε γρήγορα πιάνοντας από την μέση την Υακίνθη ωθώντας την με τα χέρια προς τα πάνω. Η Υακίνθη επιτέλους γέμισε με  οξυγόνο τους πνεύμονες της  ! Με δυνατές απλωτές  έπιασε με τα χέρια της  την στέρεη χωμάτινη επιφάνεια ανεβαίνοντας ολόκληρη επάνω στο υπερηψωμένο σημείο της σπηλιάς .Είδε μπροστά της έναν  τοίχο  από μεγάλες τετράγωνες πλάκες στα χρώματα του μαύρου και του σκούρου μπλε  που φαινόταν απροσπέλαστος με τις  βαθιές ρωγμές να είναι ευδιάκριτες σε όλες τις πέτρες  ενώ τα βράχια που είχαν δυσοίωνες μυτερές αιχμές κρέμονταν πάνω από τα κεφάλια τους  σαν υπόσχεση βασανιστικού θανάτου.
-Καλωσήρθες στη Σπηλιά του Διαβόλου .Να σε ενημερώσω ότι εδώ έλαβε χώρα η μεταμόρφωση της Έρις από άνθρωπο σε γοργόνα .Εδώ γίνονταν και ανθρωποθυσίες  οι οποίες πρόσφεραν δυνάμεις ισάξιες με εκείνων των αρχαίων Νιρηίδων.
Η Υακίνθη πρόσεξε το μεγάλο γαλάζιο πάσσαλο που ήταν μπηγμένος στην άκρη της σπηλιάς . Πλησίασε λίγο και είδε κόκκινες πιτσιλιές πάνω στο ξύλο μαζί με απομεινάρια από σκληρό σκοινί φυκιών. Ένιωσε ξαφνικά να ανατριχιάζει με τις τρίχες του σβέρκου της να ανασηκώνονται  και δεν ήξερε αν ήταν από το φόβο ,την αηδία ή την παγωνιά.
-Για αυτό το μέρος είναι κρανίου τόπος .Τι περίμενε κανείς  από αυτήν την μούντζα ...μουρμούρισε μέσα από τα δόντια της βγάζοντας τα βατραχοπέδιλα της μένοντας μόνο με την  στολή κατάδυσης .
  Το γέλιο του Κάσπιαν ακούστηκε αισθησιακό και βαθύ ,το γέλιο ενός εραστή που έκανε ένα χαμόγελο να ανθίσει στα χείλη της.
Εγώ έχω μια μικρή δουλίτσα . Εκεί πάνω υπάρχει ένα φυλακτό . Εικάζω ότι είναι ή η καρδιά ή η πυξίδα της έδειξε με το δάχτυλο του την κορυφή όπου ανάμεσα από τα βράχια  ερχόταν ένα αφύσικο  ασημί φως. Κάποιο φυλακτό υπήρχε εκεί που περίμενε να πάρει την θέση του στο βραχιόλι .
Εσύ πρέπει μόλις πάρεις το φυλακτό να πέσεις μέσα στην θάλασσα και να βγεις γρήγορα από την σπηλιά. Ελάχιστα λεπτά αργοπορίας μπορούν να σου κοστίσουν την ύπαρξη σου .Γρήγορες κινήσεις ,ψυχραιμία και σε παρακαλώ αν καταφέρεις να βγεις και δεις κάποιο πλάσμα με κόκκινα μάτια απομακρύνσου άμεσα . Όποιο πλάσμα έχει κόκκινο χρώμα στα μάτια,είναι ακόλουθος της Έρις και πίστεψε με δεν θες να τα βάλεις μαζί τους.
Ο Κάσπιαν έφυγε με ένα τελευταίο πλατσούρισμα της ουράς του στο νερό .Η Υακίνθη σκούπισε τα βουρκωμένα γαλανά της μάτια γιατί μόλις έφυγε ο γοργονάνθρωπος αισθάνθηκε το ύπουλο αγκάθι της μοναξιάς να τσιμπά με δύναμη την καρδιά της . Τότε συνειδητοποίησε ότι ο Κάσπιαν της πρόσφερε ένα συναίσθημα που κανένας άντρας δεν την είχε κάνει να αισθανθεί :ασφάλεια .
Έλα ,Υακίνθη μπορείς να το κάνεις . Θυμίσου πρόσωπα και καταστάσεις που σου φέρνουν χαρά . Το πρόσωπο της Κρυσταλλίας λερωμένο με σοκολάτα εισέβαλλε στο νου της μαζί με το συναίσθημα που ένιωσε όταν αγκάλιασε την αδελφή της . Θυμήθηκε το αίσθημα δύναμης όταν έσπρωξε την Έρις από τις σκάλες του σπιτιού της Κεφαλλονιάς .Ανάθεμα ,ακόμη είχε τις γρατσουνιές στα μπράτσα της που είχαν αποκτήσει μαύρο χρώμα να της υπενθυμίζουν για πάντα την μάχη της.
Για την κόρη μου δήλωσε με αποφασιστικότητα στον εαυτό της και πλησίασε τον τοίχο. Οι πρώτες προσπάθειες για να ανέβει ήταν αποτυχημένες ενώ έγδαρε άσχημα τα χέρια της . Ξεφύσηξε εκνευρισμένη και έξυσε με το νύχι της  μια πέτρα .Παρατήρησε ότι έπεφτε λίγη σκόνη κάτι που την έκανε να πιστεύει ότι ο τοίχος ήταν ετοιμόρροπος με τις πέτρες φαγωμένες από το χρόνο ,πράγμα που της έδωσε μια ριψοκίνδυνη ιδέα.
Η Υακίνθη φόρεσε την μάσκα της μαζί με τα βατραχοπέδιλα βουτώντας μέσα στο νερό πηγαίνοντας προς το βυθό της σπηλιάς προσπερνώντας την μικρή στρογγυλή τρύπα ,εκεί από όπου είχαν μπει μαζί με τον Κάσπιαν . Άνοιξε τα χέρια της ενώ έβαζε δύναμη στα λεπτά της πόδια με τα μαλλιά της να φουσκώνουν μπαίνοντας μπροστά στα μάτια της ,ενώ τα ρεύματα γίνονταν ολοένα πιο δυνατά προσπαθώντας να την βγάλουν στην επιφάνεια .Όμως ,εκείνη πείσμωνε και έτσι κέρδιζε μέτρα αν και με μεγάλη δυσκολία.
Έφθασε επιτέλους στο βυθό ακουμπώντας τα χέρια της στην παγωμένη άμμο που είχε αποκτήσει ...ένα άλικο χρώμα. Τα μάτια της γούρλωσαν από έκπληξη όταν αντί για κοχύλια και κοράλλια είδε σπαρμένα στο βυθό εγκαταλελειμμένα αντικείμενα .Πολύτιμα κοσμήματα όπως σταυροί ,δαχτυλίδια ,σκουλαρίκια ,πιο εκεί υπήρχαν σαγιονάρες ακόμη και διάφανες σακούλες . Η καρδιά της σπάραξε όταν έσκαψε με τα χέρια της και βρήκε ...κόκκαλα .Ανθρώπινα κόκκαλα . Ωστόσο ,μετά από λίγα λεπτά που της φάνηκε αιώνας βρήκε ίσια  λεπτά ξύλα. Τα πήρε στην αγκαλιά και κολύμπησε προς τα επάνω .
  Όταν έφθασε επιτέλους στο τοίχο ,έχοντας βγει από το νερό ένιωθε τα πόδια της έτοιμα να σπάσουν από την κούραση ενώ έπαιρνε βαθιές αναπνοές .Κόμποι κρύου ιδρώτα κάλυπταν το νεανικό της πρόσωπο . Ένιωθε ότι η καρδιά της πήγαινε να σπάσει από την ένταση. Θυμήθηκε τον στόχο της και ξεκίνησε να ξύνει την πέτρα στην άκρη  μπήγοντας στο χώμα της σπηλιάς ένα ξύλο . Ανέβηκε δοκιμαστικά και προς έκπληξη της ,το ξύλο άντεξε το βάρος της .Ανέβηκε στο ξύλο καρφώνοντας το επόμενο σε κοντινή απόσταση συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο μέχρι να ανέβει τον τοίχο και να φθάσει στην πλευρά όπου ξεκινούσαν τα  βράχια με την πλατιά βάση και τις κοφτερές άκρες .
Τα χέρια της έτρεμαν από τη κούραση όπως και τα πόδια της  με το στομάχι της να γουργουρίζει από την  αφαγία. Δεν ήξερε καν πόσες ώρες είχαν περάσει. Δεν ήξερε αν ίσχυε ακόμη η προθεσμία γιατί ένιωθε ότι είχαν περάσει ώρες. Πήρε μια βαθιά ανάσα κάνοντας ένα άλμα και με τα δύο χέρια της πιάστηκε  από τον βράχο σαν σταφύλι που κρέμεται από το κλαδί.  Κούνησε πέρα δώθε τα πόδια της ,τα τέντωσε και τα τύλιξε γύρω από τον δεύτερο κάθετο βράχο  . Στο ενδιάμεσο δεύτερου και τρίτου βράχου ,είδε το κόσμημα της καρδιάς να είναι σφηνωμένο μέσα στο χώμα με τα δάχτυλα της να τεντώνονται γδέρνοντας τα μπράτσα της .Άφησε να της ξεφύγει ένα ουρλιαχτό . Με τα δάχτυλα της νιώθοντας την μέση της να τεντώνεται σε ακραίο σημείο , τράβηξε με φόρα το φυλακτό κρατώντας το σφιχτά μέσα στην χούφτα της .
  Έτσι όπως ήταν ,άνοιξε τα πόδια της αφήνοντας το κορμί της να πέσει στο νερό νιώθοντας το κεφάλι της έτοιμο να εκραγεί από την απότομη πτώση της .Ένιωσε ένα βουητό να έρχεται από τα έγκατα της γης ταρακουνώντας την σπηλιά με τα βράχια να πέφτουν όπως και οι πέτρες μέσα στο νερό  ταχύτατα. Ένιωσε κάτι να την χτυπά με δύναμη στο δεξί της ώμο με την ίδια να κραυγάζει από πόνο με φυσαλίδες να βγαίνουν από το στόμα της  ωστόσο έκλεισε με δύναμη τα χείλη της  . Κατάφερε να περάσει από την στενή είσοδο την τελευταία στιγμή .
Με το που βγήκε από την σπηλιά που είχε μετατραπεί σε ένα σωρό ερείπια, η Υακίνθη ένιωσε να ζαλίζεται με την όραση της να θολώνει και να  μαυρίζει .Τα γαλανά της μάτια  στριφογύρισαν  μέσα στις κόγχες τους  . Τη κατάλληλη στιγμή ,ένιωσε δύο γεροδεμένα χέρια να την παίρνουν αγκαλιά με το άρωμα του ιβίσκου να έρχεται στην μύτη της .Λιποθύμησε στην αγκαλιά του Κάσπιαν με την ματωμένη της παλάμη να κρατά το φυλακτό της καρδιάς καθώς εκείνος διακτινιζόταν πίσω στο αρχοντικό .
  Ο  Κάσπιαν κρατώντας αγκαλιά την λιπόθυμη Υακίνθη κατέληξε γονατισμένος στην καρδιά του δάσους  έχοντας πάρει την ανθρώπινη μορφή του. Ακούμπησε απαλά την Υακίνθη πάνω στο στρώμα των φύλλων ξεκινώντας τις προσπάθειες να την ξυπνήσει  . Όσο τα λεπτά περνούσαν με την νεαρή γυναίκα να μην ανοίγει τα μάτια της ,τόσο έχανε χρόνια από την ζωή του με τα δάκρυα του να κυλούν στο πρόσωπο του. Δεν ήθελε να γίνει η αιτία για ακόμη έναν θάνατο .
  -Ξύπνα σε ικετεύω !Άνοιξε τα μάτια σου Υακίνθη έλεγε παραληρώντας από τον φόβο του .Μια κουκουβάγια έκρωξε κοντά σε ένα κλαδί ενώ μπορούσε να διακρίνει μάτια ζώων που φαίνονταν απειλητικά στο σκοτάδι να παραμονεύουν ακίνητα πίσω από τους πυκνούς θάμνους . Η θερμοκρασία είχε πέσει αρκετά κάτι που ο Κάσπιαν παρατήρησε και ας είχε αντοχή στα καιρικά σκαμπανεβάσματα έτσι έβγαλε το σακάκι σκεπάζοντας με αυτό την αναίσθητη ακόμη Υακίνθη.
   

   
Η Υακίνθη μεταφέρθηκε σε ένα μέρος γεμάτο λευκό φως  συγκεκριμένα στο πέτρινο σπίτι της στην Μάνη , στο παιδικό δωμάτιο της κόρης της  .Μπορούσε να διακρίνει την μεγάλη κούνια με τα μεταξωτά σεντόνια και τα αφράτα μαξιλαράκια με τις πάλλευκες κουνουπιέρες ,τους τοίχους στις αποχρώσεις του φούξια και του γαλάζιου μαζί με το διπλό κρεβάτι όπου η ίδια ξάπλωνε κρατώντας με τα δάχτυλα της το μικρό χεράκι της Κρυσταλλίας της μέσα από τα ξύλινα κάγκελα . Ήταν το μόνο μέρος στο οποίο μπορούσε να βρει ευτυχία για το πλάσμα που κοιμόταν ήσυχο φωτίζοντας με την ύπαρξη του την ζωή της .
Κόρη μου   ακούστηκε μια γάργαρη γυναικεία φωνή με την ίδια να γυρνά αντικρίζοντας ξαφνιασμένη την Μαρίλια μαζί με τον Ανδρέα πιασμένους χεράκι χεράκι .Η Μαρίλια φορούσε μια πανέμορφη τυρκουάζ τουαλέτα αλλά έδειχνε γερασμένη με ρυτίδες να έχουν εμφανιστεί στο πρόσωπο της ενώ τα ξανθά της μαλλιά με τις λίγες λευκές τρίχες πλαισίωναν το πρόσωπο της με τα υπέροχα γαλάζια μάτια . Η Υακίνθη  τους κοίταζε αχόρταγα  και αυτόματα της βγήκε η επιθυμία να τους αγκαλιάσει .Άπλωσε τα χέρια της μα τα δάχτυλα της δεν έπιασαν παρά μόνο αέρα .
Δεν μπορείς να μας ακουμπήσεις δυστυχώς κορίτσι μου ακούστηκε η τρυφερή φωνή του Ανδρέα . Εκείνος ήταν ντυμένος με λευκό παντελόνι και πουκάμισο με χρυσά κουμπιά ενώ τα μαλλιά του ήταν χτενισμένα και πεντακάθαρα .
Πρέπει να γυρίσεις πίσω γλυκιά μου . Φρόντισε την εγγονή μου ,τον εαυτό σου και τους υπόλοιπους και μην με ξεχνάτε . Οπότε νιώθεις αδύναμη κοίτα τα αστέρια και να σκέφτεσαι ότι οι γονείς σου σε προσέχουν.

Θα μείνετε μαζί μας ?

Ως το τέλος !είπαν με μια φωνή .

Ένιωσε το σώμα της να τραντάζεται και το θαλασσινό νερό να βγαίνει με ορμή από το στόμα της ενώ χρειάστηκε να βήξει αρκετές φορές. Άνοιξε τα μάτια της κοιτώντας τον νυχτερινό ουρανό νιώθοντας την ανάσα του δάσους .Και μετά ένιωσε τον Κάσπιαν και ένα μούδιασμα στην παλάμη της που σιγά σιγά υποχωρούσε καθώς το φυλακτό δεν ήταν εκεί.
Μπορεί να μην μπορούσε να δει καθαρά μέσα στην αφέγγαρη νύχτα , όμως άπλωσε το χέρι της χαϊδεύοντας με τα ακροδάχτυλα της το μάγουλο του Κάσπιαν. Η
επιδερμίδα του ήταν τόσο μαλακή με τα γένια λίγων ημερών να την τσιμπούν  ελαφρά . Εκείνος έκλεισε τα μάτια του απολαμβάνοντας το χάδι της .
-Τα κατάφερα .Μην φοβάσαι ,καλά είμαι ψέλλισε χαμογελώντας του και ας μην μπορούσε να το δει .
-Ήμουν  σίγουρος ότι θα το έκανες .Είσαι πιο δυνατή από όσο πίστευα τελικά είπε εκείνος δίνοντας της ένα στοργικό φιλί στο μέτωπο  . Η Υακίνθη ένιωθε ασφάλεια μέσα στα γεροδεμένα χέρια που ήταν τυλιγμένα γύρω από τα γόνατα και το σβέρκο της έτσι αφέθηκε τελείως ακουμπώντας το κεφάλι της στον ώμο του και βυθίστηκε σε έναν γαλήνιο ύπνο.

Ο Κάσπιαν πήγε την Υακίνθη στην κάμαρα της που βρισκόταν στο δεύτερο όροφο .Εκείνος την ακούμπησε πάνω στο μαλακό στρώμα του κρεβατιού  αφαιρώντας της  την στολή κατάδυσης μαζί με το μαγιό της αντικαθιστώντας με καθαρά εσώρουχα και ένα σετ χνουδωτές πιτζάμες προσπαθώντας όσο γίνεται να μην κοιτά το γυμνό της σώμα .Ξέροντας πια την φοβία της με το απόλυτο σκοτάδι ,ο Κάσπιαν άναψε ένα πορτατίφ που σκόρπιζε μια γλυκιά χρυσαφένια απόχρωση .Της περιποιήθηκε τις πληγές της κοιτώντας για πρώτη φορά τα λεπτά της μπράτσα όπου μαύρα σημάδια κάλυψαν τις γρατσουνιές της Έρις . Εκείνος πέρασε τις παλάμες του εξαφανίζοντας τα από το δέρμα της. Τέλος,της στέγνωσε τα μαλλιά με μια πετσέτα και έχοντας βεβαιωθεί ότι η αναπνοή της ήταν σταθερή με την ίδια να απολαμβάνει τον ύπνο της ,τότε εγκατέλειψε το δωμάτιο κλείνοντας απαλά την πόρτα πίσω του .

Τα βήματα του τον οδήγησαν στην κουζίνα . Πήρε το φυλακτό στα χέρια του το  οποίο τόση ώρα που φρόντιζε την Υακίνθη ένιωθε να έχει  βάλει φωτιά στην τσέπη του ενώ ένιωθε μια περίεργη φαγούρα στο μηρό του .
Το πήρε στα χέρια του  νιώθοντας το να πάλλεται σαν ψάρι που σπαρταρά στην παλάμη του νιώθοντας στο έπακρο  την  δική του καταραμένη δύναμη που το μετέτρεπε σε ζωντανό επικίνδυνο οργανισμό . Ανατρίχιασε στην σκέψη ότι άλλα έξι  φυλακτά περίμεναν την επιστροφή τους στο βραχιόλι.

   Άνοιξε τα ντουλάπια και πήρε  μέσα από ένα την λευκή συσκευασία του αλατιού ρίχνοντας αρκετό μέσα σε μια κούπα του καφέ .Έπειτα ,το πέταξε μέσα παρατηρώντας ότι αμέσως η αφύσικη ασημιά λάμψη έσβησε με το χρυσό χρώμα του κοσμήματος να είναι έντονο . Το αλάτι μπορούσε να καταστείλει την μαγική δύναμη όμως θα ήταν απόλυτα ήσυχοι όλοι όταν ενωνόταν με το βραχιόλι . Ξεφύσηξε τρίβοντας με το χέρι του τα μάτια και το μέτωπο του νιώθοντας την κούραση να καταβάλλει τον οργανισμό του . Η φαγούρα ωστόσο συνέχισε να τρώει το δέρμα του με εκείνον να κρατιέται να μην ξεκινήσει να ξύνει με μανία το μηρό του .
  Γέμισε ένα ψηλό ποτήρι με νερό και το ήπιε ενώ κάθισε λίγο στην καρέκλα να ξεκουραστεί . Σταύρωσε τα χέρια του πάνω στο τραπέζι και αποκοιμήθηκε ενώ το φεγγάρι έλουζε την μορφή του .