Ομολογώ ότι μπορεί η ιδέα του να ήταν αρκετά τρελή αλλά όλοι πειστήκαμε ότι θα ήταν πιο αποδοτική από το προηγούμενο μας σχέδιο.

«Μαζί με σένα είμαστε 3 χρήστες πνεύματος σωστά;»

«Σωστά..» του απάντησα εγώ δειλά.

«Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την μαγεία μας για να κάνουμε τους υπόλοιπους να μοιάζουν με στριγκόι οπότε να μην κινήσουν υποψίες αμέσως και να προλάβουν να σκοτώσουν μερικά στριγκόι χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.» Κάπως έτσι άρχισε να αναλύει το δικό του σχέδιο και φυσικά μόλις το ακούσαμε ο καθένας διάλεξε την ομάδα του.

«Θα είμαι με τον Τζάσπερ» είπε ο Ντιμίτρι επιλέγοντας έναν από τους πιο αρχάριους ώστε να μπορεί συγχρόνως να τον προσέχει και αντίστοιχα έκανε το ίδιο και η μητέρα μου.

«Ωραία, εγώ με τον Στέφαν.»

«Πολύ καλά, εγώ με Κρίστιαν» πρόλαβε να πει ο Μέισον.

«Άρα εμείς μαζί!» είπε ο Λούκιους χαμογελώντας στον Έντι.

Οι χρήστες πνεύματος θα μέναμε πίσω στην τελευταία γραμμή της μάχης ενώ όλοι οι άλλοι θα πηγαίνανε μπροστά με την μορφή των στριγκόι. Χωρίς εμένα οι φύλακες που έμεναν ήταν 4 και τα μορόι χωρίς τον Άντριαν και την Λίζα ήταν 5. Ένας φύλακας, ένα μορόι -χρήστης φωτιάς-. Η Μία έμενε χωρίς ταίρι γιατί είχε άλλο ρόλο. Θα ήταν στο πόστο έξω από το συντριβάνι, για να χρησιμοποιεί το νερό.

Σκοπός ήταν μόλις μπουν με ασφάλεια οι 3 από τις 4 ομάδες -χωρίς την δική μου- να πλησιάσω όσο πιο αθόρυβα γίνεται τα εξωτερικά στριγκόι και να τα σκοτώσω με την βοήθεια της Μίας δηλαδή, θα χρησιμοποιούσε το νερό για να φτιάξει ένα κέλυφος γύρω από το κεφάλι των 2 στριγκόι πνίγοντας τα και στερώντας την δυνατότητα να ακουστεί κάποια κραυγή και την ίδια στιγμή θα τους κάρφωνα και τους δύο με το κοντάρι μου. Για να μην κινήσουμε υποψίες όμως, πρωτού τους πλησιάσω τόσο και προλάβουν να αντιδράσουν, η Λίζα θα με έκανε να φαίνομαι σαν στριγκόι -κάτι που θα ήταν κακό για εκείνη μιας και θα χρησιμοποιούσε την οφθαλμαπάτη για εμένα και άλλα δύο άτομα-. Μόλις τελείωνα την δουλειά αυτή θα χρησιμοποιούσα και εγώ την μαγεία του πνεύματος για να μοιραστούμε τα 6 άτομα που θα ήταν μέσα, δηλαδή μία ομάδα ο καθένας. Ένα πρόβλημα θα ήταν ότι πρέπει να βιαστώ με τα εξωτερικά στριγκόι γιατί ο Άντριαν χρησιμοποιούσε την μαγεία του για 4 άτομα και δεν ξέρω για πόση ώρα θα άντεχε.

Οι 3 ομάδες μέσα, δεν θα έκαναν την επίθεση με την μία, θα τους δίναμε διορία περίπου μισής ώρας για να πάρει ο καθένας την θέση του και έπειτα θα λήγαμε το ξόρκι.

Αφού μοιράζαν κάπως τον αριθμό των στριγκόι και τις αίθουσες, ο χρήστης φωτιάς της κάθε ομάδας θα σχημάτιζε ένα φράγμα στις πόρτες για να μην μπορεί να βγει ή να μπει κάποιος άλλος και εκεί η πρώτη δουλειά των χρηστών πνευμάτος τελείωνε.

Αμέσως μετά θα ξεκίναγαν οι φύλακες να μάχονται με τα στριγκόι και τα μορόι φωτιάς θα προσέχουν τα νώτα των φυλάκων τους καίγοντας που και που κανένα στριγκόι και συγχρόνως διατηρώντας τους τοίχους φωτιάς. Σε έκτακτη ανάγκη τα μορόι θα χρησιμοποιούσαν παραπάνω ενέργεια για να κάψουν ζωντανό το στριγκόι.

Η Λίζα με τον Άντριαν θα παραμένανε έξω με την διαφορά ότι θα πηγαίνανε κοντά στην Μία για μεγαλύτερη ασφάλεια ενώ εγώ θα έμπαινα μέσα την στιγμή που θα έβλεπα ότι το τοίχως φωτιάς στην είσοδο υποχωρούσε.

Μαζί με την Έμμα, στα 5 στριγκόι που ήταν να αντιμετωπίσει στον κεντρικό διάδρομο θα ήταν και ο Κρίστιαν με τον Μέισον για να την βοηθήσουν. Αφού θα ξεπαστρεύαν λοιπόν τα 5 στριγκόι που θα ήταν εκεί θα πηγαίναμε κατευθείαν προς το δωμάτιο του Γαβριήλ και οι 4.

Και εκεί είναι που θα χρειαστούμε πάλι την βοήθεια της Μίας.

Θα έπρεπε να σπαταλήσει όλη την ενέργεια της για να φτιάξει μία γέφυρα για να έρθουν κρυφά από εκείνη την πλευρά η ομάδα του Λούκιους με τον Έντι. Την ίδια στιγμή, η Λίζα με τον Άντριαν θα δημιουργούσαν οφθαλμαπάτη σε όλα τα νεκροζώντανα πλάσματα μέσα στο κτίριο. Περισσότερα νταμπίρ και μορόι έτσι ώστε τα στριγκόι να προσπαθούν να παλέψουν με κάτι που δεν υπήρχε και να κερδίζουν τον χρόνο οι ομάδες του Ντιμίτρι με τον Τζάσπερ και η ομάδα της μητέρας μου με τον Στέφαν περισσότερο χρόνο μιας και η κάθε ομάδα θα είχε να αναλάβει από 5 στριγκόι.

Όλα αυτά στην θεωρία ήταν καλά αλλά στην πράξη θα ήταν δύσκολα. Μόνο εγώ το έβλεπα έτσι μάλλον γιατί όλοι συμφώνησαν με το σχέδιο του Άντριαν.

Τότε ήταν που έφερα και εγώ τις αντιρρήσεις μου.

«Ωραία μέχρι εδώ, όλοι καταλάβαμε αλλά γιατί να μην πάει η ομάδα με εμένα, τον Μέις, τον Κρις και την Έμμα να βοηθήσουν τους άλλους; πρακτικά ένα νταμπίρ θα αναγκαστεί να πολεμήσει 5 στριγκόι μόνο γιατί αν εξαντληθούν και με μάχες οι χρήστες φωτιάς τελείωσε το παιχνίδι.»

«Ρόουζ, ο λόγος που πρότεινε αυτό το σχέδιο ο αδερφός σου είναι γιατί τα στριγκόι έστω και για λίγα δευτερόλεπτα αποσυντονιστούν, ακόμα και αν αφαιρεθούν για 1 δευτερόλεπτο είναι προβάδισμα για μας τους φύλακες.» Προσπάθησε να εξηγήσει με ήρεμη φωνή ο Ντιμίτρι.

«Επίσης αν ένα στριγκόι, δύο νταμπίρ και δύο ένα μορόι επιτεθούν από μπροστά και συγχρόνως ένα μορόι με ένα νταμπίρ από πίσω στα άλλα τέσσερα είναι ένα επιπλέον πλεονέκτημα γιατί όλα θα συμβούν πολύ γρήγορα.» Πρόσθεσε η μητέρα μου.

«Ξαναλέω, όλα καλά μέχρι εδώ. Με τον Γαβριήλ τι θα κάνουμε; δεν θα αντέξει η ομάδα 5 στριγκόι με τον Γαβριήλ μέσα σε αυτά.»

«Κατά καιρούς έχουμε πολεμήσει στριγκόι σχεδόν τέτοιας ηλικίας, ανεξάρτητα αν ο Γαβριήλ είναι ο αρχαιότερος δεν σημαίνει ότι είναι και άτρωτος και άλλωστε θα είστε η μεγαλύτερη ομάδα.» Η μητέρα μου ώρες ώρες μου την έδινε στα νεύρα.

«Μπορώ και εγώ αφού φτιάξω την γέφυρα για να περάσουν να αποθώ λίγο τις επιθέσεις του Γαβριήλ ή να τον παγώνω για να μένει εκεί.» Η καημένη η Μία προσπαθούσε να βοηθήσει όσο περισσότερο γινόταν.

«Ξεχνάς και το σημαντικότερο..» μουρμούρισε ο Λούκιους. «Μπορείς πάντα να τον κάψεις ζωντανό με την βοήθεια μου!»

«Είμαι και εγώ εδώ..» παραπονέθηκε αμέσως ο Κρίστιαν.

«Και την βοήθεια του φίλου μας από δω» πρόσθεσε ο Λούκιους.

Ο διαπληκτισμός τους μας έκανε όλους να βάλουμε τα γέλια, ακόμα και την μητέρα μου.

«Μην ξεχάσετε κάτι πολύ σημαντικό, δεν σκοτώνεται τον Γαβριήλ προτού πάρω τις απαντήσεις που θέλω -εκτός αν κινδυνέψει η ζωή κάποιου-.»

Για να δούμε..

Φιλάκια!