Ο Γαβριήλ, ήταν το πρώτο μορόι που μετατράπηκε σε στριγκόι βάση των μύθων. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο σημαίνει ότι είναι αιώνες σε αυτή την μορφή, δηλαδή πάρα πολύ δυνατός. Το να τον βρίσκαμε σίγουρα τώρα έδειχνε πιο εύκολο από το να μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί του. Αν τολμούσαμε να πάμε εκεί είτε θα πεθαίναμε είτε θα γινόμασταν στριγκόι.

Ο Λούκιους κατάφερε να βρει τον Γαβριήλ μέσω μιας μικρής ομάδας στριγκόι. Κυκλοφορούσε τα βράδια έξω και όταν έβρισκε κάποιο στριγκόι το τύλιγε στις φλόγες και του έλεγε ποιος είναι. Φυσικά δεν υπήρχε στριγκόι που να μην ήξερε τον Ελάιτζα και τον Κλάους οπότε θέλανε να ακούσουν τι είχε να τους πει ο Λούκιους.

Κάθε φορά έκανε το δόλωμα, δηλαδή, αφού τους έλεγε ποιος είναι έπαιζε το ίδιο παιχνίδι με τους μακρινούς συγγενείς τους.

«Θέλω να με αλλάξει και εμένα» Τους έλεγε. Φυσικά μερικά στριγκόι ζητούσαν εκείνα να τον αφυπνίσουν αλλά εκείνος υπογραμμίζοντας κάθε φορά τα λόγια του και μεγαλώνοντας την φωτιά γύρω τους ζητούσε τον Γαβριήλ. Έπειτα τα άφηνε ελεύθερα και εκείνα ξεκινούσαν ένα "ανθρωποκυνηγητό" για να μπορέσουν να εντωπήσουν τον Γαβριήλ.

Ένα από τα πολλά στριγκόι που άφησε ελεύθερο φαινόταν να εκτιμάει τον Λούκιους μιας και ήταν θηλυκό στριγκόι. Ο δημιουργός του συγκεκριμένου στριγκόι ήταν ο Κλάους, κάτι που έκανε τα πράγματα πιο εύκολα έτσι προσφέρθηκε οικειοθελώς να βοηθήσει τον Λούκιους.

Αφού αντάλλαξαν τηλέφωνα και μέσα σε μία εβδομάδα -την ίδια εβδομάδα που η Σιντ ήταν στο νοσοκομείο- επικοινώνησε με τον Λούκιους λέγοντας του την τοποθεσία του Γαβριήλ.

«Θεωρώ ότι πρέπει να βρούμε μια ομάδα δυνατών νταμπίρ και χρήστες φωτιάς -μορόι- για να υπάρχει πιθανότητα να τον παγιδεύσουμε και να πάρουμε τις απαντήσεις που θέλουμε.»

Ο Λούκιους, αν και μορόι είχε μαχητικό ένστικτο. Έμοιαζε περισσότερο με νταμπίρ. Μάλλον γι'αυτό είχα αρχίσει να τον συμπαθώ. Βέβαια το πρόβλημα στην ιδέα του δεν ήταν να βρούμε νταμπίρ αλλά μορόι. Τα περισσότερα μορόι δεν ξέρουν να πολεμάνε και σίγουρα δεν θα θέλουν να ρισκάρουν το τομάρι τους.

Ο Ντιμίτρι αποφάσισε να ζητήσει για ακόμα μία φορά την βοήθεια της μητέρας μου παρά τις αντιρρήσεις μου και ο Άντριαν σκέφτηκε να ενημερώσει την Τζιλ μέσω της σύνδεσης -ψυχικού δεσμού- που είχαν να την ενημερώσει να ψάξει άτομα από την ακαδημία που θα μπορούσαν να βοηθήσουν ενώ εμένα με έβαλαν να επικοινωνήσω με παλιούς φίλους που ήμασταν μαζί στην ακαδημία αλλά είχαν φύγει μαζί με μένα.

Τρεις εβδομάδες αργότερα.

Το σαλόνι μας είχε γεμίσει μορόι και νταμπίρ που καταφέραμε να στρατολογήσουμε για την μεγάλη αποστολή. Μπροστά μου βρισκόντουσαν οι αγαπημένοι μου φίλοι Λίζα και Κρίστιαν, ο πολυαγαπημένος Μέισον με τον κολλητό του τον Έντι. Είχε έρθει ακόμα και η Μία. Η μητέρα μου έφτασε μέσα στους πρώτους και όσο τα προηγούμενα μέλη της ομάδας μας, ήμασταν υπεύθυνοι για την εκπαίδευση τους. Αύριο θα κατεύθαναν και 2 μορόι χρήστες φωτιάς που βρήκε η Τζιλ στην ακαδημία -ο Στέφαν και ο Τζάσπερ-.

Ο Λούκιους θα ήταν υπεύθυνος για τους χρήστες φωτιάς. Ευτυχώς θα είχε βοήθεια από τον Κρίστιαν που ήξερε ήδη κάποιες τεχνικές. Η Μία όσο καιρό ήμασταν εκτός ακαδημίας ασκούνταν κρυφά στην μαγεία του και παρότι κανένας δεν θεωρούσε ότι η δύναμη του νερού θα μας βοηθούσε εκείνη ήθελε να έρθει. Ο Μέισον και ο Έντι θα εκπαιδευόντουσαν από τον Ντιμίτρι και την μητέρα μου, τους μεγαλύτερους φύλακες νταμπίρ για έξτρα εμπειρία ενώ εγώ θα ήμουν με τους χρήστες πνεύματος, την Λίζ και τον Άντριαν. Θα τους βοηθούσα σε κάποιες μαχητικές δεξιότητες καθώς θα κάνανε και ξόρκια για οφθαλμαπάτη και γενικά να δουλέψουν λίγο το κομμάτι που θέλαμε περισσότερο. Να αποσυντονίσουν το στριγκόι τρελαίνοντας το.

Το πρώτο που αποφασίσαμε ήταν οι ομάδες, πιο συγκεκριμένα εγώ θα ήμουν με τους χρήστες πνεύματος -Λιζ, Άντριαν- και τον Λούκιους. Η μητέρα μου -Τζέσικα-, θα ήταν με τον Έντι, τον Τζάσπερ και την Μία και ο Ντιμίτρι θα ήταν με τον Μέισον, τον Κρίστιαν και τον Στέφαν. Η επιλογή για της ομάδες έγινε αρχικά στο να μοιράσουμε τους φύλακες όσο καλύτερα γινόταν και αμέσως μετά στο να πάρε κάθε ομάδα έστω έναν χρήστη φωτιάς. Ο Λούκιους επέμενε ότι ήθελε να είναι στην ομάδα μου εφόσον θα ήμουν το μόνο νταμπίρ και δεν εμπιστευόταν πολύ τους χρήστες πνεύματος. Ο Ντιμίτρι ευτυχώς δεν έφερε αντίρρησε αντιθέτως ανακουφίστηκε λίγο όταν προσφέρθηκε ο Λούκιους να είναι στην ομάδα μου. Μπορεί να ήταν μορόι και να του άρεσα κάπως αλλά ήταν καλός μαχητής επομένως περισσότερη ασφάλεια για μένα. Κάπως έτσι το πήρε ο Ντιμίτρι και εμένα με βόλεψε.

Το δεύτερο σημαντικό ήταν το σχέδιο επίθεσης και τι πόστο θα αναλάμβανε κάθε ομάδα.

«Μιας και η Ρόουζ πρέπει να έρθει σε επαφή με τον Γαβριήλ πρέπει να την καλύψουν οι άλλες ομάδες.» Άρχισε να εξηγεί ο Ντιμίτρι σε όλους. «Αυτό σημαίνει ότι η πρώτη ομάδα θα πρέπει να επεξεργαστεί τον εξωτερικό χώρο από όσο τον δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση για να δούμε αν υπάρχουν εξωτερικοί φύλακες -στριγκόι σκλάβοι-. Η αμέσως μετά κίνηση αφού δούμε για αυτό θα είναι να ζυγίσουμε το μέγεθος του χώρου και να σκεφτούμε κάθε δυνατή περίπτωση για τον αριθμό των στριγκόι στο εσωτερικό. Όλο αυτό θα γίνει την μέρα που θα υπάρχει ήλιος για να μην έχουμε κάποια μοιραία συνάντηση.»

«Επίσης κάποια ομάδα πρέπει να αναλάβει να βρει πληροφορίες για το εσωτερικό του κτιρίου. Να βρούμε χαρτιά μου να δείχνουν την πρόσοψη και την κάτοψη του κτιρίου. Έτσι θα είναι ευκολότερο να σκεφτούμε και τις κινήσεις μας μέσα και το πως θα χωριστούν οι 3 ομάδες.» Πρόσθεσε η μητέρα μου κοιτάζοντας πότε την μία ομάδα και πότε την άλλη.

«Επίσης θα υπάρχουν αρχηγοί στην κάθε ομάδα.» Τώρα τα βλέμματα όλων ήταν αποκλειστικά σε μένα. «Οι αρχηγοί των ομάδων θα είναι: ο φύλακας Μπέλικοφ, η φύλακας Τζέσικα και εγώ.» Ευτυχώς κανένας δεν έφερε αντίρρηση με τους αρχηγούς των ομάδων. «Α και κάτι εξίσου σημαντικό. Αν σε κάποιον αρχηγό συμβεί το οτιδήποτε θα αναλάβει ο αμέσως επόμενος φύλακας. Στην δική μου ομάδα εφόσον είμαι ο μόνος φύλακας αν μου συμβεί κάτι θέλω να αναλάβει ο Λούκιους.» Τα μάτια μου στράφηκαν προς το μέρος του κοιτάζοντας τον. Εκείνος μου χαμογέλασε.

«Δεν θα χρειαστεί να αναλάβω, θα προσέχω τα νώτα σου και με την ζωή μου αν χρειαστεί.» Όλοι πήραν τα λόγια του ως λόγια ενθάρρυνσης, εγώ όμως ήξερα ότι εννοούσε κάθε του λέξη.

«Το καλό που σου θέλω, δεν θέλω να χάσω κανένα μέλος της ομάδας μου ειδικά όσο είμαι εγώ υπεύθυνη.» Εκείνος γέλασε και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.

«Κανείς δεν πρόκειται να πάθει κάτι στην βάρδια σου. Μην αγχώνεσαι!» Ο Λούκιους έδινε μια ευχάριστη νώτα στην παρέα, μας έκανε όλους να νιώθουμε λιγότερο σφιγμένοι και να γελάμε.

«Ωραία και με αυτό. Ας συνεχίσουμε τώρα. Ποια ομάδα θα αναλάβει τι;»

«Φύλακα Τζέσικα, τι θα λέγατε να αναλάβουμε εμείς τον εξωτερικό χώρο;»

«Φύλακα Μπέλικοφ εννοείται να πάνε και οι δύο ομάδες ή να πάμε μόνοι οι δύο μας;»

«Και οι δύο ομάδες, για την ακρίβεια οι φύλακες.» Η αλήθεια είναι πως σε αυτό οι φύλακες είναι ειδικοί. Μας μαθαίνουν να είμαστε παρατηρητικοί, σε εγρήγορση πάντα και να έχουμε ποικιλία στις σκέψεις μας όσον αφορά τις στρατηγικές μάχης και προστασίας.

«Πολύ καλά λοιπόν. Φύλακα Μέισον, φύλακα Έντι είστε σύμφωνοι με αυτό;» ρώτησε η μητέρα μου κοιτάζοντας τους εναλλάξ. Εκείνοι φυσικά την κοίταζαν με θαυμασμό, δεν γινόταν να της αρνηθούν τίποτα.

«Φυσικά!» είπαν με μια φωνή.

«Ωραία.» Είπε ο Ντιμίτρι ρίχνοντας μου μια κλεφτή ματιά.

Ένα τηλεφώνημα διέκοψε την συνέχεια του σχεδίου. Ο Λούκιους, κοίταξε το κινητό του και αμέσως το πρόσωπό του σοβάρεψε. Γύρισε προς το μέρος μας και μας κοίταξε ανήσυχος.

«Τι συνέβη;» Απαίτησε να μάθει ο Έντι που δεν είχε συνηθίσει ακόμα τον Λούκιους. Εκείνος ξεροκατάπιε και κοίταξε εμένα και έπειτα τον Ντιμίτρι.

«Το στριγκόι που μας ενημέρωσε για τον Γαβριήλ..»