Όταν επιτέλους είχα συνέλθει πλήρως είδα ότι βρισκόμουν στο δωμάτιο μου. Αποκλείεται όλα αυτά να ήταν ένα όνειρο -εφιάλτης-. Το στριγκόι, ο φύλακας, ο άντρας που με κουβαλούσε.

Κοίταξα το ρολόι και είδα ότι σε μισή ώρα ξεκινούσαν τα μαθήματα. Σηκώθηκα με δυσκολία, έκανα όπως - όπως ένα ντους και ξεκίνησα για το κεντρικό κτήριο.

«Πως είσαι;» με ρώτησε ένας φίλος μου που μόλις με είδε ήρθε να κάτσει δίπλα μου. Του χαμογέλασα.

«Καλύτερα είμαι Μέισον» εκείνος ανταπέδωσε το χαμόγελο και με αγκάλιασε βιαστικά από τους ώμους. Ο Μέισον ήταν και εκείνος νταμπίρ σαν εμένα.

Το υπόλοιπο μάθημα κύλησε ήσυχα μέχρι που ήρθε η ώρα για την αλλαγή μαθήματος και έπρεπε να πάμε σε άλλες αίθουσες.

Μόλις πήγα να μπω στην άλλη αίθουσα ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο μου και με σταμάτησε. -Ένιωσα να με διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα-.

Γύρισα και είδα τον Ντιμίτρι Μπέλικοφ, έναν από τους καλύτερους φύλακες που υπάρχουν -μετά την μητέρα μου φυσικά-... τον ίδιο άντρα που είχα μιλήσει απότομα τις προάλλες, τον ίδιο άντρα που είδα να σώζει εμένα και τα κορίτσια από το στριγκόι.. και μάλλον τον ίδιο άντρα που με είχε στην αγκαλιά του όσο ήμουν αναίσθητη. Με αυτή την σκέψη ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά την ραχοκοκαλιά μου. Είναι όμορφος, πολύ όμορφος για την ακρίβεια.

Ψηλός, με μακριά μαλλιά μέχρι τους ώμους, γυμνασμένο σώμα, υπέροχα καστανά μάτια και αισθησιακά χείλη...

Δυστυχώς με έβγαλε από τις σκέψεις μου.

«Πως είσαι;» με ρώτησε.

«Εμ, καλά» απάντησα αμήχανα.

«Ωραία!» νομίζω ότι είδα μια υποψία χαμόγελου και ανακούφισης στο πρόσωπό του, δεν άργησε όμως να ξαναπάρει τη μάσκα του φύλακα.

«Μετά τα μαθήματα έλα να με βρεις στο γραφείο της διευθύντριας, έχουμε να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση» ωχ, ωραία.

«Τι..τι συνέβη;»

«Θα το μάθεις σύντομα» είπε ουδέτερα και με αυτά τα λόγια απομακρύνθηκε.

Όλη την υπόλοιπη διάρκεια των μαθημάτων το μυαλό μου ταξίδευε σε αυτόν και στην "συζήτηση" που θα εξελισσόταν στο γραφείο της μέγαιρας -διευθύντριας-.

Προχωρούσα στους διαδρόμους του κεντρικού κτηρίου με προορισμό το γραφείο της διευθύντριας. Μόλις έφτασα είδα τον Ντιμίτρι να με περιμένει έξω από το γραφείο.

«Πάμε» μου είπε δείχνοντας την πόρτα «Άσε με να μιλήσω εγώ» μου ψιθύρισε πριν μπούμε.

«Καλησπέρα φύλακα Μπέλικοφ, Χάθαγουεϊ.» είπε με την κορακίστικη προφορά της η μέγαιρα.

Ο Ντιμίτρι χαιρέτησε και εκείνος με την σειρά του και μου έκανε νόημα να τον μιμηθώ.

«Καλημέρα διευθύντρια Κιρόβα» το άγχος μου μεγάλωσε... Τι ήθελε να μου πει αυτή η μέγαιρα;

Ο Ντιμίτρι μου έδειξε την άδεια καρέκλα μπροστά στο γραφείο «Κάθισε».

«Λοιπόν» ξεκίνησε η διευθύντρια «Έχουν συμβεί πολλά τον τελευταίο καιρό. Απουσιάζεις συχνά από τα μαθήματα και έχεις πολλά κενά. Επιπλέον το έσκασες από την ακαδημία και εξέθεσες στον κίνδυνο των στριγκόι όχι μόνο εσένα αλλά και δύο νεαρά μορόι, το οποίο είναι πολύ σοβαρό!»

«Εμ... εγώ...»

«Διευθύντρια Κιρόβα, όπως σας είπα ήδη, η Ρόουζ ακολούθησε την πριγκίπισσα Ντραγκομίρ για να την προστατεύσει. Δεν προλάβαινε να μας ενημερώσει και να την ακολουθήσει συγχρόνως, αντέδρασε ενστικτωδώς όπως κάθε αρχάριος -και παλιός- φύλακας» παρενέβη ο Ντιμίτρι για να με υπερασπιστεί.

«Παρόλα αυτά, έχει χάσει πολλά μαθήματα και η συμπεριφορά της είναι απαράδεκτη» είπε απτόητη η μέγαιρα.

«Ναι αλλά ο αριθμός των φυλακών -ειδικά οι γυναίκες- έχει μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, και η Ρόουζ άντεξε απέναντι σε ένα στριγκόι, περισσότερο από έναν κανονικό φύλακα και μπήκε ανάμεσα σε εκείνο και τα κορίτσια για να τις προστατέψει βάζοντας σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο τον εαυτό της».

Δεν πίστευα ότι τα έκανε όλα αυτά για μένα. Καθώς τον άκουγα να τα λέει όλα αυτά ένιωθα ασφάλεια, ένιωθα ότι μπορούσα να του εμπιστευτώ ακόμα και την ζωή μου. Και επίσης ένιωθα τύψεις για την άθλια

συμπεριφορά μου απέναντί του τις προάλλες.

«Ναι, όντως το επιχείρημα σου είναι αρκετά πειστικό» παραδέχτηκε η διευθύντρια που τελικά γύρισε και πάλι προς το μέρος μου. «Χάρη στη συζήτηση που είχα με τον φύλακα Μπέλικοφ, θα σου δώσω μια ακόμα ευκαιρία. Με έπεισε ότι είσαι μια ικανή νεαρή και ότι είσαι απαραίτητη για τα μορόι. Αποφάσισα λοιπόν να ξεκινήσεις έξτρα μαθήματα κάθε απόγευμα.»

«Μα..» πήγα να διαμαρτυρηθώ αλλά ο Ντιμίτρι μου έκανε νόημα να σωπάσω.

«Αυτό που θέλει να πει η διευθύντρια, Ρόουζ, είναι ότι θα ξεκινήσεις έξτρα προπονήσεις μαζί μου για να μπορείς να αντιμετωπίσεις τα στριγκόι και για να καλύψεις τα κενά σου ώστε αριστεύσεις στην αποφοίτησή».

«Δηλαδή μου λέτε ότι θα διδαχθώ από έναν θεό;» τα λόγια μου βγήκαν τελείως αυθόρμητα και έπιασα τον εαυτό μου να κοκκινίζει. «Με συγχωρείτε» βιάστηκα να προσθέσω.

«Ωραία τελειώσαμε, μπορείς να γυρίσεις στον κοιτώνα σου» είπε η διευθύντρια, εγώ κατένευσα και άρχισα να απομακρύνομαι.

                                                                                  Μέισον

                                                                         Διευθύντρια Κιρόβα