Κεφάλαιο 16
Πίσω 9 χρόνια
Madison pov
Βρισκόμουν για άλλη μια φορά στο ίδιο μέρος. Είχα βαρεθεί αυτή την κατάσταση καθώς τίποτα δεν αλλάξε όσο και να προσπαθούσα. Φυσικά οι γονείς μου είχαν αισιοδοξία σε σχέση με εμένα που απλά τα είχα παρατήσει στο έλεος του Θεού.
Έτσι καθώς περίμενα για άλλη μια φορά να μας φωνάξουν, εγω κοιτούσα τα μηνύματα του Alexander, ο οποίος είχε ανησυχήσει κατά πολύ, καθώς με έψαχνε στο σχολείο.
Τότε η πόρτα ανοίγει και ενώ μου φωνάζουν το όνομα μου μπαίνω μέσα ξανά βλέποντας εκείνον όπως πάντα. Φυσικά οι γονείς μου αισιοδοξοι, δεν περίμεναν να ακούσουν κάτι τόσο τραγικό.
Έπρεπε να φύγω από την χώρα και να μετακομίσω σε άλλο μέρος, το οποιο θα με διαχειριστούν εκεί καλύτερα. Πραγματικά είχα πάθει σοκ, καθώς θα τα αφηνα όλα πίσω ακόμα και εκείνον που αγαπούσα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο.
Ο Γιατρός τότε είπε σε εμένα και τους γονείς μου ότι θα πρέπει να μεταφερθω σε ένα νοσοκομείο στο εξωτερικό το οποιο είναι ειδικό σε αρρώστιες όπως η καρδιακή ανεπάρκεια. Επίσης για να μας δώσει να καταλάβουμε σε εμένα και τους γονείς μου το τι το προκάλεσε αυτό στην υγεία μου και το πως πρέπει να το αντιμετωπίσω, είπε:
Γιατρός: Η μεταμόσχευση καρδιάς εκτελείται σε ασθενείς σε συγγενική καρδιοπάθεια για ποικίλους λόγους. Ο συνηθέστερος λόγος είναι ότι η μία ή ναι οι δύο κοιλίες έχουν κακοί λειτουργία και υπάρχει σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια.
Ο δέκτης του καρδιακού μοσχεύματος θα πρέπει να παίρνει ανοσοκατα σταλτίκα φάρμακα για να εμποδίσει το ανοσοποιητικό του σύστημα να απορρίψει την καρδιά.
Madison pov
Έτσι εγώ η Madison θα πρέπει να αφήσω πίσω μου τον μοναδικό έρωτα μου για να πάω σε ένα καλύτερο νοσοκομείο για να αντιμετωπίσω καλύτερα την βαριά μου ασθένεια.
Ήθελα να του πώ αντίο και ότι κάποια μέρα ίσως να επιστρέψω, όμως ίσως και όχι. Δεν ήξερα τι να κάνω!!! Αν του το έλεγα ίσως ερχόταν μαζί μου και παρατούσε τα πάντα γύρω του. Τον ήξερα καλά καθώς ήμασταν μαζί ολόκληρα 5 χρόνια.
Έτσι αποφάσισα να φύγω χωρίς να του πω τίποτα. Δεν ήθελα να με λυπάται και να με βλέπει στο νοσοκομείο με όρους πίνοντας το ένα φάρμακο μετά το άλλο!!! Δεν ήθελα να τα παρατήσει όλα για εμένα, να παρατήσει την ζωή του για να χωθεί μέσα σε ένα νοσοκομείο.
Μετά από λίγες μέρες
Η μέρα που έπρεπε να φύγω και να τον παρατήσω είχε φτάσει. Ήμουν στο αεροδρόμιο και περιμέναμε με τους γονείς μου την πτήση. Φυσικά τα δάκρυα μου άρχισαν να πέφτουν καθώς ίσως να μην τον ξανά έβλεπα, με αποτέλεσμα να πάρω την απόφαση να πετάξω την κάρτα σιμ στα σκουπίδια, ώστε να μην μπορεί εκείνος να με βρει.
Έτσι έφυγα από την χώρα για το εξωτερικό με κλαματα που πλημμύριζαν τα μάτια μου, λέγοντας αντίο στην αγάπη μου.
Μετά από 9 χρόνια
Madison pov
Σήμερα σηκώθηκα γεμάτο χαρά καθώς σήμερα ήταν η μέρα που θα μου έλεγε ο γιατρός αν επιτέλους ήμουν υγιής, ώστε να γυρίσω πίσω στην παλιά μου ζωή.
Φυσικά πέρασαν 9 ολόκληρα χρόνια από τότε που έφυγα, όμως η χαρά μου δεν περιγράφεται που θα γυρνούσα επιτέλους πίσω. Ήμουν αισιοδοξη καθώς η μεταμόσχευση καρδιάς πήγε καλά μπορώ να πω πριν 3 χρόνια και σήμερα ήταν η μέρα που θα μου έλεγε ο γιατρός αν επιτέλους τελείωσε όλο αυτό το μαρτύριο.
Έτσι σηκώθηκα πήρα τα απαραίτητα και πήγα στο μπάνιο για να κάνω ένα ντουζ και να ντυθώ. Εφόσον έκανα τα απαραίτητα, ισιωσα τα μαλλιά μου ενώ ύστερα τα έπιασα μια ψηλή κοτσίδα και φορέσα ένα μαύρο τζίν παντελόνι με μια λευκή ραντακι κολλητή μπλούζα. Φυσικά δεν παρέλειψα να βαφτώ ελάχιστα με αποτέλεσμα να κατέβω κάτω στην κουζίνα όπου με περίμεναν οι γονείς μου.
Έτσι καθώς έφαγα ένα μικρό κρουασάν, ο πατέρας μου πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και εγώ με την μητέρα μου τον ακολουθήσαμε μπαινοντας στο αμάξι.
Μόλις φτάσαμε έξω από το νοσοκομείο, με γρήγορα βήματα κατεύθυθηκα προς το γραφείο του γιατρού μου, οποίος με περίμενε.
Εφόσον μπήκα μέσα εκείνος άρχιζε να με εξετάζει για μια τελευταία φορά και ενώ τελείωσε κάθισε πίσω από το γραφείο του σοβαρός, σοβαρός. Αμέσως το ύφος μου από χαρούμενο έγινε σοβαρό καθώς κάθισα στην πολυθρόνα μπροστά από το γραφείο του.
Τότε εκείνος μου έδωσε τα συγχαρητήρια του με ένα πλατύ χαμόγελο καθώς πλέον ήμουν υγιέστατη. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα. Πίστευα ότι θα βρισκόμουν σε ένα νοσοκομείο για πάντα. Όμως όχι ο θεός μου χαμογέλασε στην άμοιρη τύχη μου. Έτσι έφυγα από το νοσοκομείο με χαμόγελο ως τα αυτιά που θα επέστρεφα πίσω σε εκείνον.
Μετά από μια εβδομάδα
Madison pov
Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στο αεροδρόμιο μόνη μου καθώς οι γονείς μου ήθελαν να τακτοποιήσουν κάποια πράγματα όπως να νοικιάσουν το σπίτι και ύστερα να έρθουν πίσω.
Εγώ όμως δεν μπορούσα να περιμένω άλλο για να επιστρέψω πίσω. Έτσι καθώς ακούστηκε από το μεγάφωνο για την πτήση πίσω στην πατρίδα μου, το χαμόγελο μου έκανε την εμφάνιση του φτάνοντας ως στα αυτιά. Επιτέλους θα γυρίσω πίσω σώα και ασφαλής.
Έτσι με εκείνα και με αυτά έφτασα στην πατρίδα μου, καθώς το αεροπλάνο προσγειώθηκε. Ήθελα γρήγορα να κατέβω ώστε να κάνουν ελέγχω τις βαλίτσες μου ώστε να φύγω για το σπίτι. Έτσι και έγινε. Μετά από περίπου 1 μισή ώρα ήμουν έξω από το αεροδρόμιο, μπαινοντας σε ένα ταξί για το πατρικό μου.
Την ίδια στιγμή στο σπίτι του Alexander
Ella pov
Βρισκόμουν στο δωμάτιο μου και σκεφτόμουν το ποσό χαρούμενη ήμουν εδώ και μια βδομάδα που τα έχω φτιάξει με τον Alexander. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα που εκείνος και εγώ ενωθηκαμε ενώ γίναμε ένα.
Έτσι καθώς το ξυπνητήρι χτύπησε με το χαρακτηριστικό σπαστικό ηχο του. Αμέσως τότε σηκώθηκα και πήρα τα απαραίτητα μου για το μπάνιο. Τότε καθώς μπήκα μέσα στο μπάνιο και έκανα κινήση να κλείσω την πόρτα, ένα χέρι την σταματάει και τότε εμφανίστηκε ο Alexander, ο οποίος μπήκε μέσα και έκλεισε σιγά την πόρτα ώστε να μην μας ακούσει η κυρία Cracie.
Φυσικά είχα κόκκαλωσει μιας που ήμασταν στο σπίτι του αυστηρού πατέρα του. Δεν ήθελα να μας καταλάβουν όμως εκείνος ήθελε να με νιώσει όπως και εγώ.....
Γειά σας αγάπες μου ❤️
Τι κάνετε?!
Λοιπόν άλλο ένα κεφάλαιο από μένα για σας με αγάπη ❤️
Τελικά η Madison είχε λόγο που έφυγε και παράτησε τον Alexander .
Όμως γυρνάει πίσω για να πάρει την ζωή της που εκείνη άφησε.
Τι θα γίνει παρακάτω με την Ella, Alexander και την Madison?
Καλή συνέχεια ❤️
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro