Η απόφαση ελήφθη ... Η Ελβίνα με τον Δημήτρη ταξίδεψαν με το τρένο για την επαρχιακή πόλη με σκοπό να συμφιλιωνόταν με τους γονείς της και να τους γνώριζε το Δημήτρη ... Σε όλη τη διαδρομή του ταξιδιού ο Δημήτρης της κρατούσε το χέρι και της χαμογελούσε δίνοντας της κουράγιο ... Μάλιστα είχε αγοράσει και δώρα για τους γονείς της ...

[...]

Έφτασαν έξω από τη αυλόπορτα ... Η πόρτα ανοίγει και φαίνεται ο πατέρας της με δάκρυα στα μάτια ...

Ελβίνα μου , κοριτσάκι μου ... της φώναξε βουρκωμένος πηγαίνοντας προς την αυλόπορτα να την ανοίξει ...

Ο κόμπος στο στομάχι της Ελβίνας λύθηκε και αγκαλιάστηκε με τον πατέρα της ...

Συγνώμη κορίτσι μου , συγνώμη για τότε , σου φερθήκαμε απαίσια ...

Εγώ συγνώμη μπαμπά μου ...

Όταν ηρέμησε ο κύριος Κώστας πήρε μια ανάσα ...

Ο νεαρός ;;;

Ο σύντροφός μου , ο Δημήτρης , Δημήτρη από εδώ ο πατέρας μου ...

Χάρηκα κύριε Κώστα ...

Και εγώ παιδί μου ... Καλλιόπη έλα ... Φώναξε ...

Ξεπρόβαλλε η μητέρα της Ελβίνας λάμποντας , αγκάλιασε τη κόρη της , η Ελβίνα της σύστησε τον Δημήτρη και πέρασαν μέσα στο σπίτι ...

[...]

Ώστε στη δουλειά γνωριστήκατε ;;;

Ναι μπαμπά ...

Πόσο καιρό είστε μαζί ;;;

Κάτι εβδομάδες κύριε Κώστα ...

Μα δεν ανοίξατε τα δώρα σας ... είπε η Ελβίνα ...

Αχ το κορίτσι μας έφερε δώρα Κώστα , με τα δικά της λεφτά , ας τα ανοίξουμε ...

Η κυρία Καλλιόπη ενθουσιάστηκε με την γκρι εσάρπα με τα μωβ τυπώματα λουλουδιών και ο κύριος Κώστα κοιτούσε με χαρά το καινούριο γαλάζιο σας πουκάμισο ...

Υπέροχα είναι κοριτσάκι μου ... είπε η μητέρα της ...

Να ένα καινούριο πουκάμισο που δεν είχαμε προλάβει να αγοράσουμε ... είπε ικανοποιημένος ο Κύριος Κώστας ...

Με γεια σας ... απάντησε η Ελβίνα ...

Πάμε κοριτσάκι μου σιγά σιγά στη κουζίνα να ετοιμάσουμε τα φαγητά ...

[...]

Μιλούσαν ψιθυριστά και ετοίμαζαν τα φαγητά για να τα σερβίρουν στο τραπέζι ...

Τώρα πες μου στα αλήθεια που τον γνώρισες ;;;

Αμάν ρε μαμά η καχυποψία σου στη δουλειά , στο κατάστημα με τα παπούτσια , δουλεύει ως ταμίας ...

Πάντως φαίνεται πολύ καλό παιδί είναι και νόστιμος ...

Έλα έλα τώρα μαμά , έλα ...

Καλά Ελβίνα μου , μια κουβέντα είπα ...

[...]

Έφαγαν , ήπιαν , γέλασαν , συζήτησαν και οι γονείς της Ελβίνας συμπάθησαν πολύ το  Δημήτρη ... Αποφάσισαν να αφήσουν μόνο μερικές ώρες το ζευγάρι καθώς πήγαν επίσκεψη στην αδερφή της Καλλιόπης στο δίπλα χωριό ...

Πήγαν στο εφηβικό δωμάτιο της Ελβίνας ώσπου εκεί αγκαλιάστηκαν και φιλιόντουσαν για αρκετή ώρα ...

Σε συμπάθησαν πολύ οι δικοί μου ...

Έτσι εεε ;;;

Κάποια στιγμή να γνωρίσω και εγώ τους δικούς σου ...

Θα γίνει πολύ σύντομα όταν επιστρέψουμε στην Αθήνα ...

Θέλω να σου πω κάτι ...

Πες μου ...

Θέλω να μαστε μαζί , θέλω να συνεχίσουμε μαζί ...

Και εγώ αυτό θέλω ψυχή μου και εγώ ... της είπε , την αγκάλιασε , εκείνη κούρνιασε στο λαιμό του και αυτός της χάιδεψε τα μαλλιά ...

[...]

Μετά από λίγο καιρό η Ελβίνα συζούσε με τον Δημήτρη , γνώρισε την δική του οικογένεια και αρραβωνιάστηκαν ... Η ζωή της Ελβίνας μπήκε σε μια τάξη , χωρίς σκοτάδια , λάθη και φαντάσματα του παρελθόντος που τη στοίχειωναν κάποτε ...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΞΑΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ , ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΛΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ..

SinaBlue92