Η Ίρις ήταν ευτυχισμένη , έκανε τη δουλειά των ονείρων της , πληρωνόταν καλά , ο διευθυντής της εταιρείας ήταν κατευχαριστημένος μαζί της , ο αδερφός της χαιρόταν για εκείνη το ίδιο και η Κρίστι ... Μέσω της δουλειάς της γνώρισε ακόμα πιο πολλούς καλλιτέχνες και έβγαλε με ένα δικό της τρόπο από μέσα της πολλά απωθημένα της εφηβείας της ... Μάλιστα σε μια εκδήλωση γνώρισε από κοντά τη Δέσποινα Βανδή και αφού τη φωτογράφισε , έβγαλε φωτογραφίες με εκείνη , της είπε ότι τη θαύμαζε και εκείνη χάρηκε πολύ και της είπε πως είναι μια σπουδαία και ευγενική κοπέλα και της αξίζουν τα καλύτερα ... Η Ίρις εκείνη τη βραδιά γύρισε στο σπίτι της πολύ συγκινημένη και χαρούμενη ... Επιπλέον ο Δημοσθένης της τηλεφωνούσε σε άκυρες ώρες και συζήταγαν μαζί για πολλά θέματα ...

Πήρα να  δω πως είσαι ... Θα βγούμε καμιά φορά μαζί ;;;

Είχε αγοράσει ένα μεταχειρισμένο κόκκινο αυτοκινητάκι που ήταν του στυλ της , έπρεπε να μετακινείται και να πηγαίνει όπου της έλεγαν η εταιρεία με το πρακτορείο ... Ήταν Σάββατο , τη προηγουμένη είχε δουλειά ... Μια ηλιόλουστη μέρα η Ίρις , πήρε το αμάξι της και κατέβηκε στο κέντρο ... Είχε σκοπό να αγόραζε ένα ζευγάρι μοντέρνα αθλητικά παπούτσια υπερυψωμένα που η τιμή τους ήταν τσουχτερή ... Αποφάσισε να πάει στη μπουτίκ , μια υπάλληλος την εξυπηρέτησε με χαμόγελο , της έφερε το νούμερο της , τα δοκίμασε , με χαμόγελο είδε ότι της ταίριαζαν στα πόδια της , ότι δεν την ενοχλούσαν και αποφάσισε να τα αγοράσει ... Κατευθύνθηκε στο ταμείο με σκοπό να τα πληρώσει και να τα παραλάβει ... Τα πλήρωσε , η ευγενική ταμίας έβαλε προσεκτικά το κουτί μέσα στη πολυτελή τσάντα του καταστήματος , η Ίριδα την ευχαρίστησε και κατευθύνθηκε να βγει από το κατάστημα ...

Εκεί στη πόρτα του καταστήματος , η Ίριδα κάνει να βγει , ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά της η Έλλη , η Ίριδα παγώνει , τότε με χαμόγελο η Έλλη της είπε

Γεια σου Ίριδα , τι κάνεις ;;; Πως από εδώ ;;;

Η Ίριδα νιώθει να χτυπά άτακτα η καρδιά της , την απορία με τον φόβο να τη κυριεύουν , να παγώνει ολόκληρη , τη κοιτάει , της γυρίζει τη πλάτη και με γοργό βήμα βγαίνει από το κατάστημα , δεν της μίλησε , σαν ταινία άρχισαν ξανά να ξεδιπλώνονται στο μυαλό της οι άσχημες σχολικές αναμνήσεις και όσα της έκαναν εκείνη , η αδερφή της και ο Βασίλης ... Περπατούσε γοργά και ταραγμένα στον δρόμο , ώσπου έκατσε σε ένα παγκάκι να πάρει ανάσα , ένιωθε τα μάτια της να βουρκώνουν , φόρεσε τα γυαλιά ηλίου της ...

Πάνω από δεκαετία είχα να τη δω , πως βρέθηκε μπροστά μου ;;; Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή !!! Μούγκρισε μόνη της μέσα από τα δόντια της ...

Ξαφνικά χτυπάει το κινητό της ... ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ γράφει η οθόνη πάνω ... Ένιωσε σαν κάποιος να τη προστατεύει , να τη νοιάζεται και αυτός δεν ήταν όποιος και όποιος ...

Έλα Δημοσθένη ...

Έλα Ίριδα , τι έχεις ;;;

Εγώ , τίποτα ;;; Απλά με πέτυχες έξω στο δρόμο ...

Κάπως ταραγμένη σε ακούω , έχει γίνει κάτι ;;;

Όχι , όχι , όχι ... Πες μου ...

Απλά πήρα να δω πως είσαι ...

Κοίταξε Δημοσθένη , μπορείς να τα πούμε κάποια άλλη στιγμή γιατί είμαι λίγο περίεργα ;;;

Το κατάλαβα , εντάξει όπως θες ... της είπε ...

Σε ευχαριστώ τα λέμε ... του είπε και τερμάτισε τη κλήση ...

ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΖΩ ΣΥΧΝΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΙΣΜΟ ...

ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΙΡΙΔΑΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΘΑ ΑΡΓΗΣΟΥΝ ΛΙΓΟ ...