Όταν φτάσαμε σπίτι του Χρήστου, ήταν ήδη όλοι εκεί και περίμεναν. Ήταν ο Λεωνίδας, με  τα ανακατεμένα καστανόξανθα μαλλιά του, ο οποίος μας χαιρέτησε με ένα χαμόγελο. Δίπλα ήταν ο Χρήστος, που απλώς μας έγνεψε μόλις μας είδε, αφού ήταν απασχολημένος στο λάπτοπ του.

Όπως ο Θωμάς με τον Κωστή, έτσι και ο Χρήστος με τον Λεωνίδα είχαν στενή φιλία, αφού έτσι κι αλλιώς ήταν μαζί από το δημοτικό.

Για μένα ήταν εύκολο να συμπαθήσω πιο πολύ τον Λεωνίδα. Ο Χρήστος φαινόταν κάπως αγενής και απόμακρος. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν ήταν και ελκυστικός σαν 'μουσικός'

"Τι λέει, Θωμά;" μίλησε επιτέλους ο Χρήστος στον Θωμά όταν τους πλησίασε.

Βρήκα αμέσως μία θέση στο δωμάτιο για να μην τους εμποδίζω στη δουλειά τους. Έκατσα στον καναπέ ήσυχα και τους κοίταξα. Ο Λεωνίδας μου χαμογέλασε και χαιρέτησε, κι εγώ έκανα το ίδιο ντροπαλά.

"Ισχύει ότι τα βρήκες με την Ηρώ;" ρώτησε ο Χρήστος. Από το ύφος που είχε δεν φαινόταν και πολύ ευχαριστημένος.

"Τα νέα μαθεύονται γρήγορα, βλέπω.." απάντησε ο Θωμάς σαρκαστικά, αγριοκοιτώντας εμένα.

Ξαφνιάστηκα. Δεν περίμενα να μαθευτεί τόσο γρήγορα. Ποιος τους το είχε πει; Τους είχε δει κανείς στο πάρκο εχθές;

Ο Χρήστος άνοιξε το στόμα του για να σχολιάσει, αλλά τον διέκοψε ο Λεωνίδας.

"Έρχεται ο Κωστής;"

"Δεν ξέρω, δεν είμαι μάνα του" απάντησε ο Θωμάς με ίχνη αγανάκτησης στη φωνή του.

Τον κοίταξα παράξενα, αναρωτώντας τι τον έπιασε. Μάλλον, είχε νευριάσει με τις πολλές ερωτήσεις. Αλλά και πάλι, δύσκολα τον καταλαβαίνω. Ο Θωμάς δεν συμπαθούσε εύκολα τον κόσμο, αλλά και να συμπαθεί κάποιον δεν εμποδίζει τον εαυτό του από το να φερθεί σκληρά.

"Καλά όχι ότι θα αλλάξει κάτι. Το παιδί ανακυκλώνει στίχους. Δεν γράφει κάτι διαφορετικό. Καλύτερα να έρθει η Έλλη μαζί μας, θα έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα" σχολίασε κοροϊδευτικά ο Χρήστος.

Με πείραξε που το είπε αυτό, αλλά συνειδητοποίησα αμέσως ότι είχε δίκιο. Ο Κωστής δεν έχει μεγάλη φαντασία, αλλά και πάλι έχει ζωντάνια πάνω στη σκηνή. Εξάλλου, δεν είναι ο μόνος ατάλαντος από την παρέα. Ο Θωμάς δεν έχει και την καλύτερη φωνή..

"Παρακάτω.." απάντησε ο Θωμάς αγνοώντας το σχόλιο του. Η παρέα άρχισε την πρόβα της κι εγώ δεν είχα άλλη επιλογή από το να παρακολουθήσω ή που και που να αφαιρεθώ λιγάκι.

Άρχισαν να παίζουν ένα κομμάτι, με ωραία μελωδία. Τουλάχιστον, έτσι νόμιζα. Δεν πίστευα πως ήξερα καλύτερα αυτό το είδος μουσικής από εκείνους. Ένιωθα άβολα όσο καθόμουν εκεί, απλά να τους κοιτάω και ήλπιζα να ερχόταν η Ηρώ ή ο Κωστής.

Μόλις τελείωσε, άρχισα να χτυπάω παλαμάκια. Δεν ήταν κακοί, καθόλου. Ιδιαίτερα το κομμάτι, δεν ήταν 'χαοτικό' όπως τα άλλα. Ήταν εύηχο και σου δημιουργούσε ευχάριστα συναισθήματα.

"Μπράβο!" χτυπούσα δυνατά, χαμογελώντας πλατιά στα 3 αγόρια.

Ο Θωμάς μου χαμογέλασε, ο Χρήστος έκανε πως δεν με άκουσε, ο Λεωνίδας φάνηκε ενθουσιασμένος και μου χαμογέλασε κι αυτός. Τι να έκανα! Όπως είπα, δεν ήταν καθόλου κακοί!

"Θωμά, ποια είναι αυτή η marrana"

Η φωνή της Ηρώς μας αιφνιδίασε όλους, καθώς μπήκε στο σπίτι. Μπήκε νευριασμένη εκεί που είμασταν εμείς μαζί με μία κοπέλα μαζί της, την οποία δεν είχα δει ποτέ μου.

Μόλις μπήκε, έριξα μία ματιά στην κοπέλα και δεν μου έκανε καμία καλή εντύπωση. Φορούσε πολύ μέικ-απ, κατακόκκινα χείλη από το κραγιόν και ανοιχτά ξανθά μαλλιά. Τα ρούχα της ήταν όλα σε μαύρο χρώμα.

Πω ρε Ηρώ..Μη μου πεις ότι ζηλεύεις αυτήν. Πιο πολύ με κλόουν μοιάζει πάρα με αντίπαλο.

"Ποιος την άφησε να μπεί αυτή εδώ ρε;" φώναξε ο Θωμάς ενοχλημένος.

Η κοπέλα φάνηκε να θίχτηκε από τα λόγια του, και έβαλε τα χέρια της στη μέση της.

"Τι θες να πεις;" ρώτησε, με ένα απειλητικό ύφος. Η φωνή της ήταν λίγο τσιριχτή και σε ενοχλούσε μόνο που την άκουγες.

Αγνοώντας και τους δύο, η Ηρώ άρπαξε από το χέρι τον Θωμά και τον πήγε σε μία γωνία, προφανώς για να μιλήσουν 'ιδιαιτέρως'. Και πάλι όμως, ακούγονταν οι άγριοι ψίθυροι μεταξύ τους. Η Ηρώ φάνηκε να χρησιμοποιεί και ισπανικές λέξεις εναντίον του. Έτσι καταλαβαίνεις πόσο σοβαρη είναι η κατάσταση.

Κοίταξα την ξανθιά ύποπτα. Αναρωτιόμουν τι είχε γίνει και έγινε ξαφνικά αυτή η φασαρία. Ξαφνικά κοίταξα αλλου, αφού με έπιασε να την κοιτάζω επίμονα. Δεν ήθελα με τίποτα να τσακωθώ με μια κοπέλα σαν αυτή.

"Y su cabello es horrible" η ξαφνικά- δυνατή φωνή της Ηρώς μας έκανε να γυρίσουμε όλοι να την κοιτάξουμε.

Ο Θωμάς ξεστόμισε νευριασμένα κάτι λέξεις που ακούγονταν ισπανικές, αλλά ήμουν σίγουρη ότι ήταν μπερδεμένα γράμματα μαζί με ισπανική προφορά, ώστε να πει κοροϊδευτικά στην Ηρώ, ότι δεν την καταλαβαίνει.

Η Ηρώ απλώς αναστέναξε βαριά. "Σοβαρά σου μιλάω. Αυτή η κοπέλα λέει ότι θα πάει μαζί σου. Ποια είναι μωρέ;;"

Ήταν η σειρά του Θωμά να αναστενάξει. Τον λυπήθηκα. Πρώτα η παρέα του, μετά τα παράπονα της Ηρώς.

"Δεν θυμάμαι το γαμημένο όνομα της. Αλλά μου την πέφτει καιρό και δεν λέει να σταματήσει"

Η Ηρώ πήρε το βλέμμα της από πάνω του και αγριοκοίταξε έντονα την κοπέλα. Εκείνη , όπως η Ηρώ, είχε βάλει τα χέρια στη μέση της. Δεν φαινόταν όμως το ίδιο ελκυστική. Αντίθετα, με τρόμαζε  η φιγούρα της.

"Το όνομα είναι Εύα. Εύα Γεωργίου" απάντησε αυτή, αγνοώντας την Ηρώ τελείως. "Και δεν κυνηγάω εσένα πια, Θωμάκο"

---
Marrana -> Τσούλα
y su cabello es horrible -> Και τα μαλλιά της είναι απαίσια!